Eπειδή πολλοί τελευταία εχουμε πάθει οξεία theaterίαση (και λόγω των γεγονότων κυρίως) ανοίγω το συγκεκριμένο thread για μια εποικοδομιτική συζήτηση απάνω στα live album τους…σε ποιο πιστευετε οι Theater εδωσαν τα ρεστα τους?ποιες live εκτελέσεις κομματιών εχουν μείνει αξιομνημόνευτες?με ποιον πληκτρά εδωσαν τα καλύτερα live τους?just food for thought…let the discuss begin…
Y.Γ 3 στιγμές που μου ηρθαν πρώτες στο μυαλό
1.Το εκπληκτικό instrumedley απο το budokan
2.To six degrees παιγμένο μαζί με την ορχήστρα στο score…
3.To enter sandman περασμα του Petrucci στο peruvian skies (once in a livetime)
Δύσκολα μας βάζεις … καλύτερο θεωρώ ότι είναι το Live Scenes From New York με επική setlist (κοντά στις τέσσερις ώρες αν θυμάμαι καλά), και παιγμένο όλο το SFAM. Είναι και αυτή η απίστευτη εκτέλεση του Change of Seasons βέβαια … και Μetropolis … και Learning To Live … και A Mind Beside Itself … και και και
Σε επίπεδο προτίμησης, το Score για μένα το ισοφαρίζει. Η live εκτέλεση του SDOIT είναι η αγαπημένη μου. Και βέβαια υπάρχει και το Octavarium ή το κλείσιμο με Metropolis.
Από ‘κει και πέρα, έχουν πολλές κορυφαίες στιγμές εδώ κι εκεί ενώ το Chaos In Motion υστερεί αρκετά, εμένα πιο πολύ σαν documentary μου φαίνεται παρά σαν Live κυκλοφορία, λόγω της ποιότητας εικόνας και ήχου. Σ’ αυτό ξεχωρίζει εύκολα η τρομερή απόδοση του Lines In The Sand. Και το DVD του Budokan είναι φοβερό, με το ξεχείλωμα του Beyond This Life να αποστομώνει, και γενικά με καταπληκτικές εκτελέσεις των κομματιών του Falling Into Infinity ή το κλείσιμο με το In The Name Of God.
Το Once In A Livetime δεν το 'χω λιώσει όσο τα υπόλοιπα αν και μου φαίνεται ότι υστερεί για πολλούς λόγους (πετσοκομμένα κομμάτια, κακός LaBrie που τότε αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα). Και για να τελειώσω, το απόλυτο highlight για μένα από το Live At The Marquee είναι το Another Hand / The Killing Hand με ΟΡΓΙΑ του LaBrie.
Τι να πει κανείς γι’ αυτούς και για τις συναυλίες που δίνουν …
Για μένα το Live Scenes From NY. Το πιο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ παιγμένο ζωντανά στην ολότητά του και στα καπάκια η τριλογία του A mind beside itself μαζί με το επικό ACOS,το Learning to Live,το Metropolis pt1 και μερικές ακόμα κομματάρες.Για μένα ονειρώδες σετλιστ. Οι Theater πιάνουν ταβάνι,η απίστευτη σύμπτωση με το εξώφυλλο και τα γεγονότα της 9/11 είναι γεγονός,ο Πορτνόυ καταρρέει από υπερκόπωση και γενικά κλείνει ένα κεφάλαιο που είχε ανοίξει χρόνια πριν με το Metropolis pt1,ικανοποιώντας ένα απωθημένο όλων των οπαδών τους. Γενικά γουστάρω και τα πριν και τα μετά live albums τους,αλλά κανένα δεν αγγίζει για μένα-και για συναισθηματικούς λόγους κυρίως- το live scenes…
Πανδυσκολο πολλ… Το Μαρκι δε μπορω να το ψηφισω με 5-6 τραγουδια που εχει, ενω το Chaos In Motion μια χαρα live ειναι καθως υπαρχει και CD, αλλα δεν ειναι τοσο καλο οσο τα αλλα Once In a LIVEtime, Live Scenes, Budokan, Score ολα τελεια… θα ψηφισω αργοτερα, αφου τα ακουσω ΟΛΑ ξανα. 8)
[U]Αν τα δούμε ως DVD[/U] το NY θα έχει πάντα το καλύτερο setlist και το δέος εκείνων των πρώτων προβολών του DVD μπορεί να συγκριθεί μόνο με το Live Shit και το LiveCrime.
από την άλλη, το Budokan έχει τρομερή ποιοτητα και αρτιότητα.
απλά πράγματα. όσοι δεν τα είδαν ποτέ τους κατηγορούν ότι έβγαζαν πολύ συχνά DVD (το κλασσικό παράδοξο) και οι οπαδοί δεν μπορούν να κατασταλλάξουν στο πιο είναι καλύτερο.
Ως CD βάζω πιο συχνά το Once in a livetime, αλλά αυτό οφείλεται ότι από τα άλλα θα προτιμήσω το DVD.
Δύσκολα πράγματα. Αν και το Once In A LIVEtime από τις live CD κυκλοφορίες τους, πάντα θα προηγείται γιατί είναι μια σημαντικότατη περίοδος για τους Theater και οι live εκτελέσεις του βγάζουν αυτή την πειραματική διάθεση με τον Sherinian να ζωγραφίζει σε όλη τη διάρκεια. Παράλληλα με κείνο το επικότατο live του Λυκαββητού και λίγο πριν την απογείωση με το Scenes, στο συγκεκριμένο ντοκουμέντο χάνεται η μπάλα.
Βέβαια, με το Live Scenes…από κει και πέρα, η τελειότητα αποκαλύπτεται και στο DVD με απίστευτη ενέργεια, φανταστικό setlist και μια περίοδος που οι Theater ξεκίναγαν να κατακτήσουν τα πάντα. Πάλι λίγο μετά εκείνο το rockwave με την επίσης επική εμφάνιση και όλο το Scenes From A Memory να το παρουσιάζουν με μοναδική τελειότητα. Δεν ξέρω, προς το Χ κλασικά η κατάσταση αλλά η ψήφος πάει μάλλον στο Once In…γιατί ήταν η επίσημη απόδειξη του τι μπορούν να κάνουν επί σκηνής εκείνοι οι τύποι και τα κοψίματα του Peruvian Skies με το Have A Cigar και το Enter Sandman μας είχαν ψαρώσει τότε. Και οι ιαχές “μετγόπολίς - μετγόπολίς” στο τέλος!
Από κει και πέρα και το Budokan είναι εξαιρετικό, ίσως το κορυφαίο οπτικοακουστικό τους ντοκουμέντο και με ένα επίσης καταπληκτικό σετ, ενώ το Score περιλαμβάνει τις μπαλάντες του Octavarium και έτσι χάνει σε σχέση με τα υπόλοιπα. Το Chaos In Motion μόνο για οπαδούς γι’αυτό και κρίνεται αυστηρά. Περιέχει όμως κομματάρες πάλι.
Και επειδή περί live ο λόγος, δε γίνεται να μην αναφερθεί και το κορυφαίο official bootleg από την περιοδεία του Awake με τον Sherinian βέβαια και ένα setlist και απόδοση που πραγματικά ξεφεύγει…
Ηθελα να ψηφισω Budokan λογω εκπληκτικων εκτελεσεων New Milleniu, Hollow Years, Beyond This Life, Trial Of Tears, Instrumedley, Disappear αλλα με ξενερωνει παρα πολυ το οτι εχει 5/7 απο το Train Of Thought που ειναι το λιγοτερο αγαπημενο μου αλμπουμ απο DT με LaBrie.
Το Score εχει εκπληκτικο tracklist, καθως τρελαινομαι με εκπληξεις οπως Vacant, Sacrificed Sons, Raise The Knife (!), ενω περιλαμβανει ολο το Six Degrees και το Octavarium… τι αλλο να ζητησει κανεις?
Το Once In A LIVEtime εχει μαλλον το καλυτερο tracklist απο ολα, καθως εχει τα καλυτερα σημεια του Change Of Seasons, τελειες εκτελεσεις Peruvian Skies, Take Away My Pain, Trial Of Tears, Lines In The Sand και μπολικο απο Images και Awake, καθοτι καλυπτει εκεινη την περιοδο… Ακομα θυμαμαι το ποσο τελειο ηταν το Voices στο Λυκαβηττο. Με χαλαει παρα πολυ ο ηχος σε αυτο το live δυστυχως… οπως και η φωνη του Λαμπρη σε πολλα σημεια…
Τελος, αποφασισα οτι θα ψηφισω Live Scenes From New York για τους εξης λογους: Εχει ολοκληρο το πιο πληρες αλμπουμ τους, εχει ολοκληρο το A Change Of Seasons, εχει ολο το A Mind Beside Itself, και εχει την καλυτερη εκτελεση του Metropolis που εχω ακουσει ποτε.
Aν και προσυπογράφω λέξη προς λέξη το παρακάτω σκεπτικό…
…ψήφισα Budokan γιατί έχει και υλικό από το Six Degrees που θεωρώ αλμπουμάρα, βελτιωμένες εκτελέσεις σε παλιότερα κομμάτια κλπ. ή και απλά για υποκειμενικούς λόγους.
Χμ :-k
Σίγουρα είμαι ανάμεσα στους οπαδούς, με δεδομένο πως όχι απλά τα έχω δεί όλα αλλά τα έχω και τα παλιότερα τα έχω “λιώσει”. Και ακριβώς αυτό, το γεγονός πως μέχρι το Budokan τα έχω λιώσει ενώ από το score και μετά μειώθηκε κάπως αυτή η διάθεση για “λιώσιμο” με κάνει να πιστεύω πως το Chaos in Motion θα ήταν καλύτερο να ήταν μόνο ytsejam κυκλοφορία.
Νομίζω σου το είχα ξαναγράψει κάποτε σε κάποιο Theaterικό thread με αφορμή ένα παλιότερο άρθρο σου σχετικά με τον μέλλον της μπάντας κλπ.
Τωρα το ειδα αυτο. Ναι, εννοειται καλυτερη απο οτι στο score. Και θα σου πω γιατι. Μετα τον instrumental οργασμο στη μεση, εκει που κανονικα ειναι να μπει το σημειο “Before the leaves have fallen, before we lock the doors” (το γραφω και ανατριχιαζω ε), αρχιζει και παιζει ενα τελειο σημειο ο Jordan, μπαινουν και Portnoy, Myung και αρχιζει και ευχαριστει ο LaBrie τους οπαδους για ενα λεπτο, μεχρι να αρχισει σιγα σιγα κι ο Petrucci, και μετα μολις λεει τελικα τους στιχους ο Labrie, χωνει ενα ΤΡΕΛΟ γυρισμα ο Portnoy, μπαινει ο Petrucci και ουρλιαζει ο Labrie τον καλυτερο στιχο του τραγουδιου, δηλαδη το “there must be a third and last dance” και απλα τα σπαω ολα γυρω μου .
Επισης, στο συγκεκριμενο live παιζει και Acid Rain, και Caught In A New Millenium, και τελειο σολο πληκτρα Jordan, και Another Day και Learning To Live…
Γιατρέ μου…;
-Παρακαλώ.
Είναι… είναι κακό που διαβάζω το παρόν θέμα και νιώθω 15…?
-Εννοείτε πώς νιώθετε πάλι νέος, γεμάτος ενθουσιασμό, όπως όταν βλέπατε τα βίντεο κλιπ τους στο Mtv;
Οχι! …εννοώ πως το διαβάζω και νιώθω όπως όταν έβλεπα κρυφά τσόντες στο βίντεο!!
__ Αυτό, δεν έχω να πω τίποτα άλλο…! :lol:
__Σιγά μην καταφέρω να ψηφίσω! Πάνω να ξαναδω το Score καλύτερα!
__…Κάποια εποχή, μετά το ζέσταμα, έβαζα στο γυμναστήριο να παίζει όλο το Six απο το σκορ στο iPod και άρχιζα να τρέχω. όταν τελείωνε ήμουν οκ. ούτε που καταλάβαινα πότε παιρνούσε η ώρα! άσε που μέσα σ’ αυτά τα 45 λεπτά όποτε έμπαινε κανα The Test That άρχιζα να ανεβάζω ταχύτητα και ξεχνούσα και κούραση και όλα! :lol: :D)
__Εφυγα για Goodnight Kiss και μετά όπου μας βγάλει! Μάλλον σ’ αυτά που αναφέρετε.
[/SPOILER]