Το All Hope is Gone απ’τη μία δεν μου είπε τίποτα σα δίσκος των Slipknot. Εντάξει, καλή η φάση του στυλ Vol.3 αλλά πιστεύω ότι το τραβήξανε αρκετά πλέον… άλλωστε τους λάτρεψα για το ομώνυμο και το Iowa. Βέβαια πλέον έχουν περάσει και 10 - αντιστοίχως 8 χρόνια - απ’την εποχή που έπαιζαν με τόσο τσαμπουκά, αλλά και πάλι δεν μου κάθισε καλά το έντονο “μαλακώσαμε” στοιχείο του AHIG.
Ούτε οι Stone Sour μου είπαν κάτι απ’την άλλη, παρ’ότι είναι πιο εύπεπτοι… μάλλον φταίει που τους είδα περισσότερο σαν side project παρά σαν τελείως διαφορετική μπάντα, γι’αυτό ασχολήθηκα και λίγο επιφανειακά.
για να πω την αληθεια δεν τρελαθηκα με το all hope is gone αν και το psychosocial πραγματικα γαμαει.βεβαια δεν ψηφιζεις ενα δισκο απο ενα κομματι μονο για αυτο απο την αλλη το come what(ever)may ειχε πολυ πιο ωραια κομματια(προσωπικη γνωμη) και ψηφιζω αυτο
Ψηφισα All hope is gone…Αλλα αυτη την στιγμη ακουω το Through Glass!!!To οποιο παιζει και να ειναι το αγαπημενο μ κομματι με την φωνη του Correy(μαζι με το Wait and bleed)
Και τα δυο είναι πολύ καλά άλμπουμ. Η ζυγαρία γέρνει λίγο περισσότερο προς το All hope is gone και κυρίως λόγω των snuff και deadmemories (αξεπέραστες κομματάρες και τα δυο και έπρεπε να στηρίξω και το nickname μου :p). Χαίρομαι πάντως που θα δω Stone Sour στη Μαλακάσα και ελπίζω να είναι καλά, γιατί η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι λίγο τους πορωμένους θρασάδες :?
