Διαβάζω που λέτε τις απαντήσεις των περισσότερων και σκέφτομαι ότι υπάρχουν τρία ενδεχόμενα.
Ή το “πρώτο cd/lp/tape που αγοράσατε” το ερμηνεύετε ως “το πρώτο hard rock/metal cd/lp/tape που αγοράσατε”.
Ή αρχίσατε να ακούτε hard rock/metal από πολύυυυυυ πιτσιρικάδες.
Ή δεν παίρνατε καθόλου cd μέχρι ν’ αρχίσετε ν’ ακούτε hard rock/metal!
[SPOILER]Εκτός κι αν είμαι πια από τους ελάχιστους που άρχισαν ν’ ακούνε metal στο Λύκειο. :-s What the fuck.
Σόρι που είμαι λίγο άπιστος Θωμάς! :roll:[/SPOILER]
εεε τα 2 πρώτα ήταν κυκλοφορίες της εποχής μου και μέχρι τότε τα πιο παλιά τα είχα σε κασσετούλες. Το Control And Resistance το πήρα αρκετά πιο μετά και το πήρα σε LP γιατί τότε δεν το έβρισκα με τίποτα σε CD και φοβόμουν μη δε το βρω(δεν έχω ακόμα πικάπ και το CD το βρήκα σε 1 μήνα μετά). Αυτά παθαίνεις όταν τις παραγγελίες τις κάνεις με αντικαταβολή και δεν έχεις τη δυνατότητα να ψάξεις.
Παντως εγω μεχρι να μαθω την Rock/Metal δεν με συγκινουσε καμια μουσικη που ακουγα απο radio, φιλους, μαγαζια κ.ο.κ. ποσο μαλλον να παω να αγορασω δισκογραφικη δουλια
Για τους άλλους δεν ξέρω, εγώ άρχισα να ακούω Offspring/Maiden από 4η-5η Δημοτικού.Αν δεν άκουγα σίγουρα θα αργούσα πολύ να πάρω δίσκο.
Αυτό που έγραψα εγώ είναι 100% αλήθεια. Ήμουν τελείως ανάποδος από μικρός :lol: 
και πρώτα άρχισα να ακούω κλασικό ρόκ '70s, new wave '80s κλπ., και ύστερα άρχισα να ακούω και επιλεγμένα πράγματα από μέταλ, ενώ το σύνηθες είναι το ακριβώς αντίστροφο. 
Εγώ τις πρώτες κασέτες τις έγραψα στην 6η δημοτικού.Maiden όλες.Μέχρι τότε άκουγα ότι άκουγε η μεγάλη μου αδερφή:D.Στην πρώτη πήρα το Somewhere in time και κάπου εκεί αρχίσανε όλα8)!
Φίλε keimis αφού το ξέρεις δα ότι σ’ αυτό το φόρουμ περιτριγυρίζεσαι από μέταλλα.
Το ξαναλέω, ίσως να έχω μια εικόνα που να περιορίζεται στη δική μου εμπειρία. Στο μεν Δημοτικό δεν ήξερα πού παν τα τέσσερα γιατί ήμουν στο χωριό μου, οπότε άκουγα μόνο τις κασέτες των γονιών μου με παλιά λαϊκά/ρεμπέτικα/κρητικά (8)), και απλά είχα εκείνη την αναλαμπή να αγοράσω το soundtrack της ταινίας “La Bamba” επειδή την είχα δεί στην τηλεόραση, ενώ τώρα θυμάμαι ότι είχα αγοράσει και το soundtrack της σειράς “Ψίθυροι Καρδιάς”! :oops: Στο δε Γυμνάσιο, που ήμουν σε πόλη (Ηράκλειο), αντί να στρώσω χειροτέρεψα, γιατί ήμουν επιρρεπής σ’ αυτά που έπαιζαν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, οπότε άκουγα ό,τι ακυρίλα μπορείς να φανταστείς (ενδεικτικά αναφέρω Ricky Martin, Bomfunk MC’s και Lou Vega :-s, ενώ απ’ ότι θυμάμαι τα πιο “σκληρά” cd που είχα αγοράσει μέχρι και τη Β’ Λυκείου ήταν… το “Supernatural” του Carlos Santana, το “Χαμένες Αγάπες” του Παπακωνσταντίνου και ένα που δε θυμάμαι τώρα του Μαχαρίτσα! 
)
Τελικά, τώρα που τα θυμήθηκα όλα αυτά, ευλογημένη να’ ναι εκείνη η αντιγραμμένη κασέτα με Maiden/Scorpions/Metallica/Stratovarius λίγο πριν τις πρώτες Πανελλήνιες!
Το πρωτο αυθεντικο σιντι που αγορασα μονη μου ητανε το λατεραλους- τουλ.Πριν απο αυτο δεν ειχα αγορασει μονη μου τιποτα.Ακουγα τα σιντι Despoina Vandi της αδερφης μου.
Το πρώτο αυθεντικό σιντί που αγόρασα μόνος μου πρέπει να είναι η Carmen του Georges Bizet αν δεν απατώμαι.
@φρόσω: jambi το ένα, jambi και το άλλο. Η μετάβαση κρίνεται ομαλή.
Πρώτη κασέτα που πήρα ο ίδιος πρέπει να ήταν το Thriller του Michael Jackson κάπου στις αρχές των '90ς…(γιατί αν πάμε σε κασέτες που μου πήραν δώρο θα πω τα Στρουμφάκια - be true :P)
Πρώτο cd που αγόρασα πρέπει να ήταν η Στίλβη των Πυξ Λαξ… Πρώτο metal cd, το Somewhere Far Beyond απο Blind Guardian.
το 1993 πέρασα από την εποχή της αντεγραμμένης κασσέτας στην ψηφιακή εποχή με το Hail to England. Τότε κατάλαβα πως δεν υπήρχε τραγούδι Smoke of My Sacrifice όπως είχε γράψει ο γκασμάς που μου είχε κοπιάρει την κασσέτα αλλά αντιθέτως λεγόταν Each Dawn I Die
ακολούθησε το Raising Fear των Armored Saint σε βινύλιο το 1994.
edit: αυτές είναι οι μέταλ παρθενιές. η πρώτη ever ήταν μιά διπλη κασσετοσυλλογή του τύπου Hits 89.
Χμμ…
Εγώ κι άν είμαι μυστήριος! Εν αρχή ην η Jazz! Τουτέστιν πρώτο μου Cd μια συλλογή με Jazz (και δεύτερο και τρίτο… 
)
Όσον αφορά rock πρώτο CD ήταν Scorpions - Still Loving You (συλλογή με μπαλάντες)
Αντίστοιχα για metal ήταν Iron Maiden - Powerslave και Black Sabbath το ομώνυμο.
PS. Δεν παράτησα ποτέ τη Jazz πάντως μέχρι και τώρα…
Xμμμ…Περσυ, ενα ωραιο Σαββατο ειχα παει Media Markt να δω τι παιχνιδι θα παρω…Τελικα, βρηκα καποιο που ηταν φθηνο και μου ειχαν μεινει χρηματα στην ακρη…Και μου ηρθε η φαεινη ιδεα. Δεν παιρνω και κανα CD μουσικης??? Παω να κοιταξω λοιπον και ημουν πολυ αναποφασιστος. Καποια στιγμη πεφτει το ματι μου στους Queensryche. Ειχα ακουσει 1,2 κομματια τους και μου ψιλοαρεσαν. Ε λεω, καλοι ακουγονται, πρεπει να ειναι και πολυ underground (ημουν μικρος και ασχετος:p:p) ας αγορασω λοιπον ενα best of για να δω τι λενε…Και εκει που παω να παρω το best of, ερχεται ενας κυριος (μεγαλη η χαρη του) και μου λεει…“Σου αρεσουν αυτοι?”…Απανταω οτι καλοι ειναι αλλα δεν εχω κανενα δισκο τους μεχρι στιγμης…Και τοτε μου δειχνει το Operation Mindcrime (το πρωτο βεβαια) και μου λεει “ακου αυτο που ειναι το πιο αναγνωρισμενο τους και ασε το best of”…Ακολουθησα την συμβουλη του και το ιδιο βραδυ ακουγα καταπληκτος το αριστουργημα αυτο…
Χμ… Πρώτο αυθεντικό cd πρέπει να ήταν το Century Child των Nightwish γύρω στο 2005 (είχα αρκετά αντιγραμμένα πιο πριν)…
“a real dead one” και “9 πληρωμένα τραγούδια” το 1993. Αν και το πρώτο - πρώτο cd που πήρα ήταν το “Fighting The World” αλλά το είχα πουλήσει θυμάμαι μετά από κανα δυο χρονια. Οπότε δεν πιανεται!
Santana ‘‘Supernatural’’. Τότε που το ‘‘Smooth’’ έπαιζα σε όλα τα μουσικά κανάλια…
Μεταφυσική εμπειρία! Aυτός ο κύριος πρέπει να είναι ο φύλακας άγγελός σου or somethin. Στοίχημα ότι μετά εξαφανίστηκε. Να τον ευγνωμονείς…
Εμενα ηταν το Ξεσσαλονικη απο Ξυλινα σπαθια καπου στο 97-98,ρεφενε με τον ξαδερφο μου βεβαια, γιατι το χαρτζιλικη δεν εφτανε ουτε για το μισο:P.Εκεινο το καλοκαιρι ειχε φαει ΤΟ λιωσιμο αυτο το σιντι.
μιά μεταφυσική εμπειρία τέτοιου τύπου είχα και εγώ στο μετρόπολις το 1994 όταν πήρα το Raising Fear. ένας τύπος με τελείως μή μέταλ παρουσιαστικό με είχε παρακινήσει να αγοράσω και τη συλλογή megahurtz η οποία περιείχε συμμετοχές από sanctuary, fifth angel και riot (με 2 κομμάτια η κάθε μπάντα). φυσικά αυτό άλλαξε τη ζωή μου αλλά τον τύπο δεν τον ξαναείδα ποτέ…!
