απο τις επιλογες των καινουργιων ηταν οντως σχετικα φαουλ το Sign, ενω ειχαν ενα Fallout στο ριφφοστασιο…
ρηβιου παρεδωθη
(σηριουσλη, καθομαι στο μαθημα Υλικων και ο αλλος μας μιλαει για Ξυλα, και γω μονο σκεφτομαι το ξυλο που μου πεταξε στη μουρη ο Τρεμοντης)
εδιτ: και το αλλο ξυλο που πεταξε ο ντραμμερ και περασε ξυστα απο διπλα μου =(
για του λόγου το αληθές…
τωρα που το εχω ακουσει αρκετες φορες, αν και δεν εχω βρει το χρονο που θα ηθελα και θα του αφιερωσω και αλλο, να πω την (αρχικη) γνωμη μου.
σας βλεπω πολυ ευχαριστημενους ολους και με το δικιο σας, αλλα η αληθεια ειναι πως οταν oι προηγουμενες κυκλοφοριες ειναι το blackbird και το one day remains, οσο και αν δε θελω (που γενικοτερα δεν θελω ,δεν το κανω και δεν το θεωρω και ουσιαστικο στο κατω κατω) κανω συγκρισεις…και οι συγκρισεις δεν το ευνοουν. το θεμα ειναι πως μεσα υπαρχουν πολλες καλες ιδεες, αλλα πολλα τραγουδια χανουν σε μερικα σημεια και λεπτομερειες (πχ εχει μεσα πολλες αλλαγες ρυθμου στη μεση προς το τελος, με γκρουβατες και καλα κιθαρες που το μονο που κανουν ειναι να σταματανε το ρυθμο, τουλαχιστον στα δικα μου αυτια) και γενικοτερα αρκετα ριφς δεν μου καθονται καλα.
τα φωνητικα παντως ειναι ΑΨΟΓΑ, οπως και τα σολαρισματα.
παντως, ειναι αλμπουμ που θελει να του δωσεις προσοχη και χρονο (σε αντιθεση με τα προηγουμενα που ειναι αρκετα πιο ευκολοακουστα)…ισως και για αυτο να δυσκολευομαι να το χωνεψω, μιας και γουσταρω περισσοτερο, κυκλοφοριες που με ευχαριστουν απο το πρωτο ακουσμα
wonderful life-life must go on, καταπληκτικες ερμηνειες, μαζι με fallout και slip to the void τα αγαπημενα
Ας τους δώσουμε 1-2 πόντους ακόμα, για την αντιμετώπιση κάποιων θεμάτων.
Έφτασαν στο επίπεδο να έχουν ένα σεβαστό fanbase το οποίο θέλουν να διατηρήσουν και ταυτόχρονα να επεκτείνουν. Είναι δεδομένο ότι θα χάσουν κάποιους παλιούς οπαδούς (το γνωστό story) και με αυτό το δίσκο καταφέρνουν και να χάσουν όσο το δυνατό λιγότερους και να γράψουν τραγούδια που θα ακουστούν περισσότερο.
Επίσης, ακούς 2-3 τραγούδια και βλέπεις ότι δεν έπαιξε συμβιβασμός. Π.χ. στο “Ghosts Of Days Gone By” καταλαβαίνει κανείς ότι το σημείο “i don’t wanna die” του κόβει εμπορικότητα ως προς το radio friendly που επιτάσσει kings of leon στο σημερινό rock ραδιόφωνο.
τίμιος δίσκος, έχω την αίσθηση πως μπορούσανε κ καλύτερα,πάντως όσο το ακούω τόσο πιο πολύ μ αρέσει
αυτο με εκφραζει κ εμενα…βασικα για 2 βδομαδες πριν…γτ ακομα να ξεκολλησω 
αποψαρα λεπον, αφου ειχα την τυχη να τους δω λαηβ.
Το αλμπουμ ειναι ΠΟΛΥ δυνατο. Κατωτερο του Blackbird μεν, αλλα τετοιοι δισκοι δεν γραφονται καθε μερα δε.
Γενικα ο δισκος θελει περισσοτερη προσπαθεια για να αγαπηθει απο τα προηγουμενα, κυριως θαρρω λογου του πιο σκοτεινου χαρακτηρα που εχει.
Αδυναμες θαρρω στιγμες στο Make It Right, κεινο το γαλλικο και Life Must Go On, ενω ολα τα αλλα ειναι φοβερα κομματια.
Με τα αγαπημενα μου βεβαια ναναι I Know It Hurts, Ghost Of Days Gone By και Fallout.
H αληθεια ειναι πως γω ηθελα ενα σιντι γεματο “tides that bind” τελειως ιν γιορ φεης πραματα, αλλα νταξει, ο Kennedys ηθελε να γραψει για το πως δεν πιστευει σε τιποτα και ολα ειναι ματαια και τα ρεστα.
Ο τρεμοντης τρωει κορνφλεηκς με το ενα χερι και με το αλλο σημεινωει ριφφς σε χαρτοπετσετες, και τα σολο του βγαινουν ΤΟΣΟ αβιαστα που σε τρομαζει. Εξαιρετικα γουαμη εφφε και λοιπα
Γενικα ο δισκος ειναι πολυ σωστος, και δεν με πολλα να συγκριθει φετος για το φετινο τοπ τεν in my boods
Ριχτε κι ενα βλεφαρο για το ζωντανο του θεματος [U]εδω[/U]
Εμενα μου αρέσει αυτό απ’όλα τα αλλα…κατωτερο μεν το αλμπουμ από το προηγούμενο αλλά αυτό το τραγούδι μόνο σε αυτό το αλμπούμ θα το ακούσουμε http://www.youtube.com/watch?v=ZClrm9NhQmU&feature=related και μερικά άλλα…
Πραγματικά από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Αν και ακούω γενικότερα AB μόνο κανά 4μηνο μπορώ να πω πως και τα 3 άλμπουμ τα έχω λιώσει. Από τραγούδια για μένα ξεχωρίζουν τα Isolation Still Remains και Fallout.
Το θεωρώ πιο “δύσκολο” άλμπουμ από το blackbird, το οποίο ίσως και να είναι πιο απλό σε φάση ότι με το καλημέρα σε πωρώνει και δεν χρειάζεσαι περισσότερες ακροάσεις για να καταλάβεις ότι είναι δισκάρα.
Αντίθετα το III θέλει να του δώσεις λίγο χρόνο για να το εκτιμήσεις πραγματικά.
Το blackbird πάντως παραμένει ανώτερο…
To video του Isolation εδώ
Έλα μωρή μπαντάρα.
Ό,τι καλύτερο για μένα σήμερα εκεί έξω στο (hard) rock.
Αυτό το ριφ στο 2:19 του Isolation είναι τούμπανο!!
Γιάσονα σε μισώ, στο έχω πει.
Εγω δεν μπορώ να ξεπεράσω το slip to the void. Πόσο έπος μπορεί να είναι. Αυτά τα χαμηλά φωνητικά στην αρχή πόσο ανατριχιαστικά μπορεί να γίνουν. Αν το ακούσω live θα βάλω τα κλάματα 