αυτος ο Νογιερ ακουγοταν αλλα μας τον τσιμπησε η Μπαγερν.
Μετα το ασχημοπαπο ολοι φαινοται λιγοι μπροστα του. και γενικα σε θεσεις που ειχαμε
τεραστιους παιχτες τωρα δυσκολα καθιερωνεται καποιος νεος (Γκ.Νεβιλ, Σκοουλς)
συμφωνω μαζι σου και ειδικα τερματοφυλακα.Τωρα που θα σταματησει ο φαν ντε σαρ κατα την γνωμη μου πρεπει να τα σκασουνε να παρουμε τον νοιερ.Οσο για το τσουλου θα ειναι μεγαλη ηδονη να το σηκωσει ο σερ αλεξ στο γουεμπλει
Κριμα για Νοιερ.Οντως ειναι δυσκολο να καθιερωθει καποιος αλλα γιαυτο πρεπει να γινουν αλλαγες με ηδη γνωστους και ‘‘φτασμενους’’(οχι ηλικιακα) παιχτες.Καλος ο ραφαελ αλλα 21 χρονων.Ευτυχως το καλοκαιρι εχουν ανακοινωθει σημαντικες μεταγραφες.Ελπιζω να μην εννοει ο Φεργκι τιποτα σαν τον Οουεν και μας τρελανει παλι!
εχει κλεισει σιγουρα ο νοιερ στην μπαγερν ρε μαγκες;Αν ναι κριμα γιατι αμα τον περναμε θα ειχαμε τερματοφυλακα για αρκετα χρονια.
ενταξει εχει κ αλλους ο μπαχτσες…
περιμενω να δω μια μεγαλη μαντσεστερ στον τελικο.
αν γινει κατι τετοιο που δεν νομιζω αμφιβαλω αν θα αντεξουν τα πνευμονια του τετοιο πρωταθλημα.βεβαια δεν τον βλεπω και για βασικο
Ε με την καταλληλη προετοιμασια θα τα κατεαφερει ρε συ.Εχει τα φοντα!
οχι μονο προετοιμασια αλλα να κοψει και κανα πουρο (αν κανει)τοτε κατι γινεται[SPOILER]ενοειται και τα ξενυχτια τελος:p[/SPOILER]
Δεν ξέρετε τον υπογράφοντα του κειμένου…:lol::lol::lol:
Αγαπάμε Κώστα Παλαιολόγο…
Κάνω bump γιατί πρώτον ο Nameless Dead ξέχασε ότι υπάρχει το θρεντ μάλλον, και πόσταρε ένα φανταστικό βίντεο στο θρεντ της Premier League, και δεύτερον γιατί το πρωτάθλημα το “πήραμε” και είμαστε και στον τελικό οπότε, ας αρχίσουν οι συζητήσεις…
Ε τι να λεμε.Πολυ καλη χρονια φετος και πιστευω οτι θα σηκωσουμε και το τσουλου…!Αντε να δουμε αυριο (14:45) και την φιεστα απεναντι στην Μπλακμπερν εκτος![SPOILER]Ανανεωνει και ο Ερναντες[/SPOILER]
Aντιο σε εναν θρυλο της μαντσεστερ(αν και λιγο τραγι τα τελευταια χρονια) με ολη τη γενια του 92 παροντες και αποθεωση σε νεβιλ και μπεκαμ(πιραζει που θα γουσταρα να γυρναγε εστω και τωρα?).
Και εγω θα γουσταρα τρελα να γυρισει ο Μπεκς.Θρυλος ο Νεβιλ και εκανε πολυ καλα που σταματησε τωρα…!
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΩΡΗ ΟΜΑΔΑ!
[B]Η ατάκα του Φέργκιουσον πριν την ανατροπή το ?99[/B]
Τα τελευταία λόγια του Άλεξ Φέργκιουσον στους παίκτες του, λίγα δευτερόλεπτα πριν ολοκληρώσουν την επική ανατροπή επί της Μπάγερν Μονάχου, στον τελικό του Champions League το 1999, δημοσιοποίησε ο Γκρέιαμ Χάντερ. Οι Γερμανοί ήταν μπροστά στο σκορ με 1-0, αλλά τα γκολ των Σέριγχαμ και Σόλσκιερ στα τελευταία δευτερόλεπτα της αναμέτρησης έδωσαν το τρόπαιο στους Άγγλους.
Ο ανταποκριτής του ESPN στη Βαρκελώνη έγραψε: «Με το που κόπασαν οι πανηγυρισμοί των ?κόκκινων διαβόλων?, για το γκολ της ισοφάρισης από τον Τέντι Σέριγχαμ, ο ασίσταντ κόουτς, Στιβ ΜακΛάρεν, τους έκανε νόημα να παίξουν άμυνα, στο δίλεπτο που απέμενε, ώστε να σιγουρέψουν την παράταση. Αλλά μπήκε στη μέση ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον και, ανακαλώντας την εντολή, και μαλώνοντας το συνεργάτη του και είπε ?[B]Μα, καλά, δεν το βλέπεις; Η Μπάγερν, πάει, έχει? τελειώσει! Μόνο μία ομάδα υπάρχει πλέον στο γήπεδο. Ασ?τους, λοιπόν, παίξουν[/B]?. Και πριν καν στεγνώσει το σάλιο του, ήρθε η χαριστική βολή στους Γερμανούς, δια ποδός Σόλσκιερ?».
Γιαυτο ειναι Φεργκιουσον!
[B]Μάντσεστερ Γ.: Οι… Inconvincibles έπεισαν για 19η φορά[/B]
Λίγο πριν διεκδικήσει τον τίτλο της κορυφαίας ομάδας της Ευρώπης την τελευταία 20ετία, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εξασφάλισε αυτόν της κορυφαίας ομάδας της Αγγλίας, κατακτώντας το 19ο πρωτάθλημα και στερώντας το ρεκόρ από τη Λίβερπουλ. Το Contra.gr αναλύει τον τρόπο…Το φιλικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τη Γιουβέντους για το ποδοσφαιρικό “αντίο” του Γκάρι Νέβιλ ήταν η ζωντανή απόδειξη των πεπραγμένων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην εποχή της Premier League. Στον αγωνιστικό χώρο παρατάχθηκε ξανά η κατ’ ευφημισμόν “γενιά του '92”, που απαρτίζεται από τους Ράιαν Γκιγκς, Ντέιβιντ Μπέκαμ, Γκάρι Νέβιλ, Φιλ Νέβιλ, Πολ Σκόουλς και Νίκι Μπατ.
Η “μαγική” φουρνιά παικτών που συνδέθηκαν ποδοσφαιρικά πρώτα στις ακαδημίες της Γιουνάιτεντ και στη συνέχεια στην πρώτη ομάδα (με τον Γκιγκς να αρχίζει το 1991, τον Σκόουλς το 1994, τον Φιλ Νέβιλ το 1995 και τους υπόλοιπους το 1992) αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του τότε, με το τώρα. Της Γιουνάιτεντ που βρισκόταν στη “σκιά” των ομάδων του Λίβερπουλ και της Αρσεναλ, της Γιουνάιτεντ του παρελθόντος και των περασμένων μεγαλείων, με τη Γιουνάιτεντ των ρεκόρ πρωταθλημάτων, της κορυφαίας ομάδας του κόσμου την τελευταία 12ετία με 3 Champions League.
Οταν αυτή γενιά παικτών πατούσε το πόδι της στο χορτάρι για 1η φορά, οι πανηγυρισμοί των φιλάθλων της Λίβερπουλ για την κατάκτηση του 18ου πρωταθλήματος είχαν κοπάσει. Η διαφορά, όμως, παρέμενε χαώδης για οποιαδήποτε αντέγκληση. Από τη μία το 315ο χιλιόμετρο του αυτοκινητόδρομου Μ6 είχε πανηγυρίσει 18 φορές πρωτάθλημα, από την άλλη το 307ο είχε σηκώσει μόλις 7 φορές τον τίτλο. Σε οποιοδήποτε μετρικό σύστημα αυτή η διαφορά ήταν χαώδης.Οταν αυτή η παρέα ξανάσμιξε μετά από 19 χρόνια για τις ανάγκες του φιλικού προς τιμήν του γηραιού Νέβιλ, αψηφώντας αγωνιστικές υποχρεώσεις σε άλλες… ηπείρους (Μπέκαμ, Μπατ), μπορούσε να το κάνει με το κεφάλι ψηλά. Η δύση της καριέρας των συγκεκριμένων παικτών συνοδεύθηκε με τον 19ο τίτλο πρωταθλητή και την ιστορία να τους τοποθετεί δίπλα στη λέξη ρεκόρ. Μπορεί να μην συνέβαλαν όλοι σε αυτήν την κάλυψη της διαφοράς των 11 πρωταθλημάτων, ωστόσο έβαλαν το λιθαράκι τους όσο χρειάστηκε, ώστε εν έτει 2011 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να απολαμβάνει την ιδιότητα της πιο πετυχημένης αγγλικής ομάδας εντός των τειχών.
Για να ξετυλιχθούν περιπαιχτικά πανό μέσα στο “Ανφιλντ” με το μήνυμα “MUFC 19 Times” χρειάστηκε το μαγικό ραβδάκι του Αλεξ Φέργκιουσον και η δημιουργία της 5ης κατά σειρά πρωταθλήτριας ομάδας. Μιας ομάδας ουσιαστικά χωρίς μεταγραφές, αφού οι Κρις Σμόλινγκ και Χαβιέρ Ερνάντες κλείστηκαν πριν το τέλος της σεζόν και φυσικά δεν γέμιζαν το μάτι κανενός παρατηρητή, ενώ ο Μπέμπε ποτέ δεν θα μπορούσε να σταθεί σε τέτοιο επίπεδο. Μοναδική “μεταγραφή” ήταν η επιστροφή του Γουέιν Ρούνεϊ, η οποία, όμως, δεν συνοδεύθηκε με τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Τουναντίον, ο Αγγλος επιθετικός, τουλάχιστον στο πρώτο μισό της σεζόν, αποτέλεσε περισσότερο βάρος, παρά λύση για τον σύλλογο, με τα καμώματά του. Για να αναπληρώσει το κενό, ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ απέδειξε ότι γνωρίζει και την δουλειά του σκόρερ και άρχισε να σκοράρει με το “τσουβάλι”, προτού φωνάξει παρών και ο Ερνάντες, η ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος. Τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν βρήκαν τη Γιουνάιτεντ άλλοτε να κερδίζει κι άλλοτε να αποσπά βαθμούς στα τελευταία λεπτά των αγώνων. Το βασικό χαρακτηριστικό της, όμως, ήταν πως δεν έχανε και ως εκ τούτου, τα παραστρατήματα των αντιπάλων της “ψαλίδιζαν” τη διαφορά από την κορυφή. Οταν, μάλιστα, νίκησε 3-1 την Άστον Βίλα στο “Ολντ Τράφορντ”, έφτασε τα 29 σερί παιχνίδια πρωταθλήματος δίχως ήττα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ συλλόγου.
Ακόμα και με αυτήν την εξαιρετική επίδοση των 24 (φετινών) αγωνιστικών δίχως ήττα, η Γιουνάιτεντ δεν τύγχαινε αναγνώρισης. Ισως με τη χειρότερη ομάδα των τελευταίων ετών φιγουράριζε στην 1η θέση ελλείψει σοβαρού αντιπάλου. Μπορεί στην πράξη να ήταν “Invincible”, δηλαδή ανίκητη, ωστόσο στην ουσία ήταν “Inconvincible”, δηλαδή δεν έπειθε. Οι ανατροπές των τελευταίων λεπτών και οι νίκες στο γκολ διέγραφαν μία πορεία εύθραστη.
Η ήττα από τους Γουλβς 4 ημέρες μετά τη νίκη επί της Αστον Βίλα σηματοδότησε την “κοιλιά” των πρωτοπόρων του πίνακα της βαθμολογίας. Οι 2 σερί ήττες από Τσέλσι και Λίβερπουλ κατέδειξαν τους περιορισμούς του έμψυχου δυναμικού που είχε στη διάθεσή του ο Φέργκιουσον. Στον πρώτο γύρο έχασε μόνο τους Ρούνεϊ και Αντόνιο Βαλένσια, στα μέσα της σεζόν έχασε σχεδόν όλη την άμυνα και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Εκεί ακριβώς έδειξε και τη διαφορά επιπέδου που έχει από τις αντιπάλους της για τον τίτλο. Στην περίοδο καμπής της, αρχής γενομένης από την ήττα κόντρα στους Γουλβς και για τα επόμενα 10 ματς, κατέκτησε 18 από τους 30 δυνατούς πόντους. Η Τσέλσι, στη δική της καμπή, πήρε μόλις 11 πόντους σε 11 ματς στην αλλαγή του χρόνου, ενώ η Αρσεναλ κέρδισε μόλις 11 πόντους από τα τελευταία 10 ματς της σεζόν. Ακόμα και με τη χειρότερη συγκομιδή πόντων εκτός έδρας (μόλις 25) των τελευταίων 20 ετών, η Γιουνάιτεντ έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με σχετική άνεση, πάντα σε συνάρτηση με τις τάσεις αυτοχειρίας των συνδιεκδικητών.
Με βασικούς στυλοβάτες της επιτυχίας τον Λουίς Νάνι του πρώτου γύρου, τον Πολ Σκόουλς του πρώτου γύρου, τον Μάικλ Κάρικ του δευτέρου, τον Γουέιν Ρούνεϊ του δεύτερου, αλλά κυρίως τους Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, Χαβιέρ Ερνάντες, τον Νεμάνια Βίντιτς, τον Εντβιν φαν ντερ Σαρ και τον Ράιαν Γκιγκς ολόκληρης της σεζόν, το 19ο πρωτάθλημα και η επιστροφή στην κορυφή της Premier League έγινε πράξη. Και όπως πολύ σωστά συμβουλεύει ο Μάικλ Οουεν, το άλλοτε σύμβολο του “Ανφιλντ” των 18 τίτλων, “εάν δεν μπορείς να τους νικήσεις, πήγαινε μαζί τους”…
την πιστευω για σημερα…μαντσεστερ ολ δε γουει