Χαχαχα…απιστευτη κομματαρα! Απο την μυστηριακη εισαγωγη μεχρι την τελευταια νοτα
THE FINALEST BATTLE !
Μέχρι την επόμενη.
Πολυ μ αρεσε. Νιωθω 110%
Ξεκάθαρα ο καλύτερος δίσκος του Epic Metal. Πραγματικό αριστούργημα.
Ακούγοντας τις τελευταίες δύο εβδομάδες σχεδόν αποκλειστικά Atlantean Kodex & Ironflame, έχω να πω ότι μια χαρά τα λένε αλλά μόνο με manowar (κυρίως μέχρι και sign of the hammer) και domine (μόνο champion eternal) θέλω να πάρω ένα κουζινομάχαιρο και να βγω αλαλάζοντας στο δρόμο καταφέρνοντας πολλαπλές μαχαιριές στον αέρα που θέλει να εισβάλει στο σπίτι μου. Το πιάσετε φαντάζομαι το context, προτάσεις δεκτές.
epic metal=Manowar (όσο καραγκιόζηδες κι αν έχουν καταντήσει) και όλοι οι υπόλοιποι έπονται σε μεγάλη απόσταση.
Ακονίζω
Ορθόν. Τους Bathory τους ξέχασα. Κάτι άλλο;
Και με αυτα θα έκανα καμια αερομαχαιρια
και το deliver us των warlord το θεωρώ κορυφαίο epic metal album, απλά αυτό δεν είναι για μαχαιριες, κυριαρχεί ο λυρισμός
Και σε ευρωπαϊκό power, με μεγάλες δόσεις επικοτητας και γκάζια όμως
Και τελευταίο ένα που άκουσα πρόσφατα από παιδιά εδώ στο φόρουμ και βγάζει αρκετό επικό συναίσθημα χωρίς να είναι το τυπικό επικ μέταλ, αλλά είναι μεγάλη δισκαρα
Έχω εγκαταλείψει τον επικ ήχο εδώ και πάρα πολλά χρονια (με την έννοια να ακούω καινούριους δίσκους -εκτός από κάναν νέο δίσκο από παλιά συγκροτήματα και σπάνια κάνα δίσκο από νέα συγκροτήματα) κάποια στιγμή αισθάνθηκα πως τα έχω ακούσει σχεδόν ολα και απομακρύνθηκα, αλλά έκανα μια προσπαθεια και ότι βγει. Σιγουρα υπάρχουν πολύ πιο ψαγμενοι επικομεταλλαδες στο φόρουμ, αλλά αυτά είναι μερικά από τα αγαπημένα μου άλμπουμ με έντονο το επικό συναίσθημα (χωρίς να είναι αυτό που λέμε epic metal πολλα από αυτα ), αν τυχόν δεν έχεις ακούσει καποιο, επένδυσε άφοβα
Και καλό μας φθινόπωρο !
eternal champion πολύ ενδιαφέρον θα έλεγα… thanks!
Πάντως, η πραγματικότητα είναι ότι οι Manowar, ανεξάρτητα από το πόσο καραγκιοζοποιήθηκαν από ένα σημείο και μετά, είναι μια κατηγορία μόνοι τους στον επικό ήχο, ήταν το αρχέτυπο του συγκροτήματος του είδους.
Με αφορμή την παρατήρηση ότι οι Bathory ήταν οι μοναδικοί μάλλον που μπορούσαν να διεκδικήσουν τις ίδιες δάφνες, θυμήθηκα το σκηνικό που όταν κάποιος έκανε τον παραλληλισμό μεταξύ των δύο, (viking θεματολογία, επικό συναίσθημα κλπ) ο μακαρίτης ο Quorthon αρκέστηκε να δηλώσει για τους Manowar: “Μα, αυτοί είναι μακαρονάδες από την Νέα Υόρκη!”
Ο,τι και να είναι, την ώρα που ο Eric ουρλιάζει πριν σχεδόν σαράντα χρόνια, “kill” οριοθετείται μια ολόκληρη αχαρτογραφητη ως τότε περιοχή-εποχή…
Μαχαίρια κατά βάση με Manowar, Bathory και …Omen για μένα, ω ναι
εδιτ : αναφέρθηκαν primordial, αγνό επικό φηλινγκ σε στιγμές, κατά βάση τους βάζω στο μουδ για σοβαρές παγανιστικές τελετές ;p
Mακαροναδες ξεμακαροναδες, ειμαι σιγουρος οτι καραγουσταρε και τους εχει κοπιαρει και καρμπον 2-3 φορες, απλα γενικα ηταν ενα υπεροχο τρολ ο ψηλος.
Οι Manowar ειναι κατηγορια μονοι τους. Ασυγκριτοι για μενα. Στην σφαιρα του μεταφυσικου.
Απο κει και περα ο ηχος ο παλιος μ αρεσει πολυ. Δηλαδη μπαντες οπως οι Manilla Road, οι Omen, οι Cirith Ungol, οι Warlord ειναι πολυ μεγαλες.
Mια κατηγορια “μονος” του και οι Bathory.
Αλλη μια μπαντα που θεωρω κατηγορια μονους τους και πραγματικα πολυ επικους, ειναι οι Saviour Machine. Η κατανυκτικη, αλλοτε υποβλητικη, αλλοτε επιβλητικη, ατμοσφαιρα που δημιουργουνε, ειναι το τελειο σαουντρακ της Αποκαλυψης
Μετεπειτα το ειδος σταματησε να με συγκινει τοσο. Υπαρχουν μπαντες που λατρευω και θεωρω πλεον απο τις κορυφαιες μου οπως οι Atlantean Kodex, η οι Doomsword, αλλα οι περισσοτεροι του ηχου που θεωρουνται τοπ, οπως πχ οι Eternal Champion, δεν μου αρεσουν. Στα αυτια μου οι περισσοτερες νεες μπαντες αναπαραγουν απλα εναν ηχο χωρις να δημιουργουν επικη ατμοσφαιρα.
Το επικο στοιχειο πλεον ειναι meta για μενα και πιο σημαντικο απο τα ειδη. Μπορεις να το βρεις οπουδηποτε. Τα 70ς εχουν απειρα επη. Rainbow, Uriah Heep, Wishbone Ash, Styx, Kansas, και απειροι αλλοι.
Το doom εξ ισου. Solitude Aeturnus, Candlemass, Solstice στα παλια τα οποια βρισκω πιο επικα απο τα καινουργια που υποτιθεται παιζουνε πλεον επικο μεταλ.
Και βασικα οπου αλλου θες. Primordial, Bolt Thrower, παλιοι Fates Warning, παλιοι Conception, Shadow Gallery, πολλες black metal μπαντες, πολυ κλασικη μουσικη και σαουντρακς. Προσωπικα νιωθω παρομοιο immerse και με πολλες stoner/doom μπαντες οπως oι High on Fire, οι Ursa, οι Forming the Void η με μπαντες οπως οι Yakuza, η πχ οι Death
Ειναι πιο πολυ ιδεα και προσλαμβανουσες για μενα, παρα ηχητικα στανταρ
Μην ξεχνάμε και αυτούς!!!
Φοβερος δισκος. Κ το επομενο. Μετα δεν μ αρεσουν πολυ. Αντιθετως μ αρεσουν αρκετα τα πρωτα τους.
Επος
Όντως ξεχωριστή περίπτωση οι Manowar, εκτός των άλλων για τον λόγο ότι είναι πολύ σπάνιο να συναντάς τόσο εξαίρετη μουσική που ανατάσσει και συνταράσσει όλο το είναι σου και τέτοιες προσβλητικές της νοημοσύνης γελοιότητες από το ίδιο συγκρότημα.
Και να με συγχωρούν οι οπαδοί τους, αλλά δεν έχει να κάνει με το αν τους συγκεκριμένους “ή τους λατρεύεις ή τους μισείς”, για να χρησιμοποιήσω ένα δημοφιλές κλισέ. Έχει να κάνει με το ότι από το “Fighting the World” όπου προσπάθησαν με κάθε τρόπο να μοιάσουν στους Kiss (του εξώφυλλου συμπεριλαμβανομένου) έχουν πάρει την κατιούσα, με διαλείψεις ποιότητας αλλά, δυστυχώς, μόνο διαλείψεις.
Κατά τα λοιπά συμφωνώ. Το επικό έχει να κάνει με το συναίσθημα και την ατμόσφαιρα που δημιουργείται κι όχι με την, οσοδήποτε πιστή, αναπαραγωγή ενός trademark ήχου. Επικοί ήταν οι Skyclad (ναι ρε!), επικοί ήταν και οι Bolt Thrower. Μάλλον epic υποκατηγορίες υπάρχουν των γνωστών ειδών (doom, death, black, power φυσικά κλπ) , παρά επικό παρακλάδι αυτόνομο – και σίγουρα όχι αυθύπαρκτο, ας μην πιάσουμε τα ένδοξα seventies τώρα!
Ακριβως ετσι. Κι εγω επαψα να ασχολουμαι με το κλασικο epic metal εδω και 2 δεκαετιες (το Armor of Ire το ακουσα τελειως απο σποντα). Αλλα επικο συναισθημα υπαρχει σε ολα τα παρακλαδια του metal.
Καποιος πιο πανω ανεφερε τους Wishbone Ash τοποθετω το δευτερο τεμαχιο καρδουλας εδω <3
Συμφωνω σε ολα κ απορω πως ξεχασα τους υπεραγαπημενους μου Skyckad