εχεις δικιο, η μουσικη τους ειναι πραγματικα αψεγαδιαστη
lol,εγω παντως δε τους κραζω,αλλα ουτε κ τους παιρνω στα σοβαρα…αυτο κανουν κ αμα ειναι κ τοσα ατομα που γουσταρουν,ε,εγω τι να πω,να τους παω κοντρα…?κ ουτε με εκνευριζουν ή με τσατιζουν με το στυλ τους,it’s heavy metal,κ οποιος γουσταρει στο φιναλε…εγω τους βλεπω απο μια χαβαλετζιδικη οπτικη κ γελαω…μουσικα δεν τους θαβω,ουτως η αλλως δεν εχω ακουσει κ πολυ-δεν ειναι κ του στυλ μου-,αλλα σιγουρα τους αναγνωριζω μια μεγαλη προσφορα στο μεταλ…τη φοτο την εβαλα για να γελασουμε κυριως…καλα,αμα ερθει κ κανεις να μου πει ‘‘οχι,εγω πιστευω πως ετσι πρεπει ν ντυνονται,αυτες ειναι δηλωσεις,αυτο ειναι τρου,ετσι μονο παιζεται το μεταλ κτλ’’ κ σοβαρολογει,ε,εκει αρχιζει ολιγον τι δουλεμα…
Φρεεδομ, αν γουστάρεις τους Manowar και έχεις παρακολουθήσει την πορεία τους, τους έχεις δει live (ή απο dvd), έχεις δει φωτογραφίες τους, ή διαβάσει συνεντεύξεις τους, τότε ξέρεις καλά και ο ίδιος πως, όχι, τα γούνινα σωβρακάκια δεν είναι “απλά μια καραμέλα που την πιπιλάμε”. Είναι απλά μια σάτιρα, που όπως κάθε σάτιρα, στηρίζεται πάνω σε κάποια στοιχεία της πραγματικότητας. Το κακό με τους βαμμένους οπαδούς (όχι μόνο των Manowar, γενικά) είναι πως δε μπορούν να ανεχτούν την πλάκα σε βάρος του αγαπημένου τους συγκροτήματος. Και εντάξει, υπάρχουν πλάκες και πλάκες, κάποιες είναι κακόγουστες. Αλλά στην περίπτωση των Manowar, που βγαίνουν με τις Harley στη σκηνή και ξεντύνουν τις γκόμενες, μιλώντας για τα “ιδανικά του αληθινού heavy metal τρόπου ζωής”, δε νομίζω πως δεν δικαιολογείται η σάτιρα.
Α, τα λέει αυτά κάποιος που γουστάρει το συγκεκριμένο συγκρότημα, ειδικά τα παλιά τους άλμπουμ.
Σαν νέος στο Forum σήμερα έκατσα και διάβασα όλο το συγκεκριμμένο thread και έχω καταλάβει ότι ελάχιστοι εδώ μέσα τους έχουν καταλάβει. Το τι έχω διαβάσει δε λέγεται, άλλοι λένε ότι δεν έχουν υψηλή τεχνική κατάρτιση, άλλοι ότι οι στίχοι τους είναι γτπ, άλλοι λένε ότι παλιά ήταν σοβαρά άτομα ενώ τώρα τελευταία έχουν καταντήσει νούμερα κτλ. Οι Manowar είναι το συγκρότημα που με έβαλε στο χώρο του metal πριν από 15 χρόνια περίπου και όσο και να έχω περάσει σε διάφορες φάσεις μουσικά, όσο και να έχουν αλλάξει τα μουσικά μου γούστα με το πέρασμα του χρόνου, όσο και να έχω απομυθοποιήσει ακούσματα που στην εποχή της εφηβίας μου ακούγοταν τόσο τεράστια ενώ τώρα άλλα είναι απλά υποφερτά και άλλα έχουν καταντήσει ανυπόφορα, ακόμα θυμάμαι σαν χθές εκείνη την θρυλική εισαγωγή του Blood of my Enemies που με έχει στοιχειώσει για πάντα και ακόμα δηλώνω πιστός σε μια από τις μεγαλύτερες ένοχες(???) αγάπες μου.
- Συγνώμη ρε παιδιά αλλά την κουλαμάρα που την είδατε; Δηλαδή σε ένα τέτοιο συγκρότημα περιμένει κανείς να ακούσει τζαζίστικους αυτοσχεδιασμούς στα Drums ή αργόσυρτα, βαρύγδουπα μονολιθικά πολεμικά κοπανήματα. Όποιος περιμένει τα jazziσματα τότε μάλλον τα έχει μπερδέψει στο κεφάλι του λιγουλάκι και πρέπει να κάνει ένα γερό Reboot στον εγκέφαλο του. Oι Manowar για αυτά που κάνουν δεν είναι απλά καλοί είναι ΤΕΛΕΙΟΙ σαν μουσικοί όπως ήταν και οι ac/dc με τα τρία ακόρντα σε κάθε τραγούδι.
- Οι Manowar σαν άτομα ποτέ δεν ήταν σοβαροί, πάντοτε καραγκιόζηδες ήταν και πάντα καραγκιόζηδες θα είναι. Λέει τίποτα αυτό; Για μένα προσωπικά όχι γιατί σε όλη τη γραφική γελειότητα τους περικλείεται και η μαγεία τους όπως μέσα στη γραφικότητα και την παιδικότητα ενός Star Wars ή ενός Rocky περικλείονται αριστουργήματα της έβδομης τέχνης που σημαδέψαν τον κινηματογράφο όσο ένας Νονός ή ένας Ταξιτζής.
- Οι Manowar δε γράφαν καλούς στίχους ή κακούς στίχους όπως δε γράφουν καλά ή κακά τραγούδια. Γράφουν ΓΕΛΟΙΟΥΣ στίχους και τραγούδια ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟΥΣ στίχους και τραγούδια. Αυτό είναι πραγματικά το ακαταννόητο με αυτό το συγκρότημα, η αντιφατικότητα τους. Το πως μέσα στον ίδιο δίσκο βρίσκονται τα “Gyanna” και “Mountains” μαζί με “All Men Play On Ten” και “Animals” είναι ακαταννόητο. Τους κακούς στίχους σαν γενικό κανόνα που τους είδατε; Οι αρχετυπικοί, επικοί στίχοι των Manowar είναι αριστουργηματικοί και ας μην έχουν υπαρξιακή αγωνία και φιλοσοφικά ερεθίσματα αλλά αξίες όπως πίστη, δύναμη και θάρρος. Δεν άκουσα κανέναν να σχολιάζει τόσο πολύ τους γελοίους στίχους των Theater των τελευταίων δίσκων όπως στο In The Presence Of Enemies(δηλαδή το Night Of The Stormrider σε παιδική στρουμφοversion) ή του As I Am(No one can touch the way I Play, δηλαδή Manowar ποζεριλίκια στο πολύ πιο γλοιώδες και φλώρικο). Αλλά οι Theater έχουν καταξιωθεί σαν καλλιτέχνες και οποιαδήποτε γραφική γελοιότητα μπορεί να περάσει για υψηλή τέχνη. Πριν προλάβει να με πει κανείς κολλημένο να πω ότι δεν ρίχνω κανένα off σε κανένα μουσικό χώρο όσο σκληροπυρηνικός ή φλώρικος μπορεί να είναι, απλά ακούω μουσική σε διαφορετικά επίπεδα και όπως απολαμβάνω πιο φλώρικα pop ακούσματα όπως οι Lacuna Coil, έτσι απολαμβάνω και πιο πειραματικά όπως οι Genghis Tron έτσι απολαμβάνω και πιο σκατόψυχα όπως οι Revenge έτσι απολαμβάνω και πιο κάφρικα όπως οι Origin.
- Οι Manowar έχουν όντως καμιά 15αριά χρόνια να βγάλουν δίσκο της προκοπής αλλά αυτό δεν διαγράφει 7 δίσκους που έχουν μέσα τους αριστουργήματα(τα Fighting The World και Triumph Of Steel είναι άνισοι δίσκοι αλλά το πρώτο έχει μέσα του τουλάχιστον ένα Defender και το δεύτερο έχει μέσα του τουλάχιστον ένα Spirit Horse Of The Cherokee).
Δυστηχώς μετά και από τις 2 τραγικές εμφανίσεις τους το 1992 και 1994 οι Manowar δεχτήκαν ένα σκληρό πόλεμο από τα σχετικά μουσικά έντυπα ενημέρωσης με αποτέλεσμα να απομυθοποιηθούν τόσο σκληρά που οι οπαδοί του σκληρού ήχου των μετέπειτα γενεών είτε δεν είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν μαζί τους, είτε δεν τους έπερναν στα σοβαρά έτσι ώστε να ασχοληθούν κανονικά εξ’ αρχής μαζί τους με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν ποτέ να απολαύσουν ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών. Προσωπικά πιστεύω ότι πολλοί από όσους τους θάβουν εδω μέσα, έχουν ασχοληθεί εντελώς επιδερμικά μαζί τους με μια προκαθορισμένη άρνηση της αξίας τους στο κεφάλι πριν το άκουσμα μιας νότας τους και όλα τα επιχειρήματα που πλασάρουν είναι επιχειρήματα τόσο υποκειμενικά(του στυλ εγώ δε γουστάρω την τσιρίδα τους ή τις τόσο Doom κιθάρες τους) που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσαν να ισχύουν στα μισά συγκροτήματα που λατρεύουν(αυτή την εντύπωση έχω τουλάχιστον). Αν βγάλουν από το κεφάλι τους όλη αυτή τη μλκισμένη νοοτροπία θα αισθανθούν μουσικά και ψυχικά πλουσιότεροι στο μέλλον(όχι όλοι βέβαια, δεν είναι και κανόνας ντε και καλά ότι πρέπει να σου αρέσουν) γιατί πραγματικά έπη όπως τα “Bridge Of Death”, “Secret Of Steel”, “Battle Hymns”, “Gyuana” κτλ. θα τα ζηλεύαν οι Maiden και οι Metallica.
Σέβομαι απολύτως την άποψή σου αλλά…
γιατί πραγματικά έπη όπως τα “Bridge Of Death”, “Secret Of Steel”, “Battle Hymns”, “Gyuana” κτλ. θα τα ζηλεύαν οι Maiden και οι Metallica.
E εδώ υπερβάλεις…
Καθόλου δεν υπερβάλω φιλαράκι και δεν μιλάω καν αναλογικά(σε φάση “για τα δεδομένα των Pantera το Cemetary Gates ειναι το Master Of Puppets τους”) αλλά απόλυτα και πίστεψε με οι Metallica και οι Maiden είναι μέσα στο top 10 των αγαπημένων μου συγκροτημάτων(όπως και κάθε Metalhead που σέβεται τον εαυτό του). Όλα αυτά τα κομμάτια που ανέφερα συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα και διαχρονικότερα τραγούδια όλων των εποχών. Φυσικά και οι άλλοι δύο που ανέφερα έχουν τους αντίστοιχους δικούς τους τεράστιους ύμνους αλλά δεν νομίζω ότι αν οι Maiden είχαν ένα Bridge Of Death αντί για ένα To Tame A Land θα χαλιόντουσαν και το To Tame A Land είναι στο top 5 μου από τραγούδια Maiden. Βέβαια το μουσικό ύφος είναι εντελώς διαφορετικό αλλά πιστεύω ότι καταλαβαίνεις πως το εννοώ.
Darth τα λες πολύ πολύ σωστά και συμφωνώ απόλυτα.
Αλλά όπως λέει κι ο Scourge, δεν υπάρχει λόγος για συγκρίσεις.
Εσύ μπορεί να θεωρείς καλύτερο κομμάτι όλων των εποχών το Bridge Of Death, εγώ το For Whom The Bell Tolls, άλλος το Infinite Dreams κτλ. Εκεί μπαίνει το προσωπικό γούστο στη μέση.
Και να πω επίσης ότι η πλάκα και η σάτιρα (εν προκειμένω με τα σωβρακάκια) καλή είναι και γελάμε, αλλά για τις πρώτες 666 φορές. Από κει και πέρα αρχίζει και γίνεται κουραστική.
Δεν το θεωρώ το καλύτερο όλων των εποχών(Suite Sister Mary κανείς) αλλά στα σίγουρα πέρα από το συναισθηματικό μου κόλλημα(είναι το μεταλλικό μου ξεπαρθένεμα αυτό το συγκρότημα όπως και να το κάνουμε) είναι εντελώς αντικειμενικά ένα κομμάτι τέλειο από την πρώτη ως την τελευταία νότα και σωστό αυτό που λες σχετικά με υποκειμενικό γούστο αλλά υπάρχουν και κάποια στανταρ ρε φίλε. Εντάξει δεν θα υποδείξω σε κανέναν τι να γουστάρει αλλά ας μη βάζουμε π.χ. τους Rhapsody ίσα και όμοια με τους Judas Priest υπό αυτό το σκεπτικό μόνο και μόνο ελέω προσωπικού γούστου.
Καλά αυτό που λες με τη σάτιρα εγώ ποτέ δεν το είδα σα σάτιρα από την πλευρά των Manowar. Ίσα ίσα που τους θεωρώ πολύ γελοία άτομα αλλά ίσως και αυτό είναι μια από τις κινητήριες δυνάμεις της μαγείας τους και γιαυτό το λόγο δεν μπορώ να τους αποκυρήξω για αυτό.
βασικα οχι,ισα κ ομοια βαζεις οποιους θες,βαση του γουστου σου,τους ξεχωριζεις μονο βαση της προσφορας τους(αποδεδειγμενης)στην μουσικη αυτη…πχ,εγω βαζω ισα κ ομοια,οταν τους ακουω-για μενα παντα-,τους nightwish του Once(κ μονο αυτου,τα αλλα δεν μπορω να τα ακουω) με οτι εχω ακουσει απο Manowar…μου αρεσουν πιο πολυ,απλα,τη βρισκω με αυτο το δισκο,ενω με οτι Manowar εχω ακουσει,δεν μου κανει κανα τρελο κλικ…αλλα δεν προκειτε να πω πως οι NIghtwish ειναι μεγαλυτεροι κ ισοι κ ομοιοι με τους manowar,που δημιουργησαν το επικο μεταλ σχεδον ολοκληρο…αναγνωριζω τη σημασια ενος συγκροτηματος,αλλα δεν υποχρεωνομαι να το εξυμνω κιολας,μπροστα σε μικροτερα,διαφορετικα,ισως κ σε μερικους ‘‘αστεια’’ συγκροτηματα,επειδη πρεπει σωνει κ καλα,λογω της ιστοριας τους,ενω αυτα τα μικρα συγκροτηματα μου αρεσουν τρελα…λεω απλα πως εμενα μου αρεσουν οι μεν πιο πολυ απο τους κλασσικους πλεον δεν,απλα οι δεν ειναι μεγαλυτερο συγκροτημα ιστορικα κ δεν εχει νοημα η ουσιαστικη συγκριση τους…προσωπικα γ@μιεμαι στο γελιο οταν ακουω αυτα τα Κill kill kill,αλλα ξερω ποσο πολυ επηρεασε πολλους,πως το γουσταρει ο μισος πλανητης κ δεν θα κατσω να πω,τι μλκια ειναι αυτη…τα ιδια ισχυουν κ για τα μεταλικα-μεηντεν παραδειγματα,που κ το χειροτερο τους τραγουδι,μου αρεσει πιο πολυ απο ολα τα manowar,αλλα πασο,μεχρι εκει…(ελπιζω να μην αρχισουν ολοι οι τρου εδω να με βριζουν:p :? )…δεν υπαρχει αντικειμενικο τελειο γκρουπ,ουτε κομματι…υπαρχει αντικειμενικη προσφορα τους στην ιστορια της μουσικης ή στο ειδος που παιζουν…ολα τα αλλα ειναι υποκειμενικα…
Οσο για το αν εχει κουρασει η σατυρα με τα δερματινα σωβρακα:
1.κλειδωστε το τοπικ(αν κ δυσκολα καποιος δεν θα αρχισει παλι με τα σωβρακα(lol)σε αλλο ποστ σχετικο με επικο μεταλ κ μανογουορ)…
2.αφου κ οι ιδιοι το διατυμπανιζουν κ δηλωνουν τρου κ λοιπα γραφικα,ε,πως να μην σχολιασω εγω μετα…εχω ισχυρο κινητρο,δωσμενο απλοχερα απο το συγκροτημα σε καθε εμφανιση του…αλλα δεν μειωνω την αξια του σαν γκρουπ…δεν το εχω σκοπο δλδ αυτο…
3.κ μενα με κουραζει ν ακουω συνεχεια τους μεηντεν πουλημενους κτλ(που δεν ειναι κ σε αστειο υφος οπως για τα γραφικα των manowar),αλλα δεν θα δινω κ τοσο σημασια…σε οποιον αρεσουν στο φιναλε,κ ο καθενας εχει την αποψη του…
α,και ναι,οντως ειναι μερος της ‘‘μαγειας’’ τους,οσο καπως κ αν ακουγεται…αν δεν ηταν ετσι οπως ειναι,δεν θα ειχαμε κ την ιδια αντιληψη για το επικο μεταλ…βεβαια προσωπικη αποψη,πως απο ενα σημειο κ μετα κ μια ηλικια καταντα ηλιθιο κ απελπιστικα αστειο…
Πες τα ρε φιλε !!!
Μιλανε για φωτογραφιες, ρουχα, δηλωσεις, στιχους, αλλα για αυτο που πραγματικα μετραει, τη Μουσικη, λεξη δεν αναφερουν…
Και στο κατω κατω υπαρχουν απειρες μπαντες να σχολιαστουν με τα κριτιρια που σχολιαζονται οι Manowar,(και με πολλα ακομη κριτηρια αρκετα σοβαροτερα…) αλλα δεν συμβαινει ετσι για καμια αλλη μπαντα.
Α, και με Harley εμφανιστηκε και ο (θεος) Ηalford…
Συμπερασματικα, ειναι κουραστικο και γελοιο στο τοπικ ενος τοσο θρυλικου συγκροτηματος που εχει αφησει ιστορια με αριστουργηματα που φερουν τονους Ψυχης και Μεγαλειου να ασχολουνται καποιοι με σωβρακα…
Ενώ οι ίδιοι οι Manowar όταν μιλάνε για 666η φορά για το νόημα του αληθινού heavy metal και το πως όλα τα μέταλ αδέρφια στον κόσμο είναι ενωμένα και άλλα τέτοια δεν κουράζουν ξέρετε.
Anyway, το ξαναλέω, οι βαμμένοι οπαδοί έχουν την τάση να αρνούνται την οποιαδήποτε κριτική. Λες και τα πράγματα έχουν μόνο 2 όψεις, άσπρο ή μαύρο, χωρίς αποχρώσεις ανάμεσα τους. Και εδώ που τα λέμε, πολλοί λίγοι σε αυτό το τόπικ νομίζω έχουν κράξει τους Manowar ως σύνολο, οι περισσότεροι απλά στέκονται σε μια πλευρά αυτού του συγκροτήματος, την ποζεράδικη πλευρά τους. Και δικαιολογημένα, κατά τη γνώμη μου. Πολύ λιγότεροι βγήκαν να πουν “οι Manowar δεν έχουν προσφέρει στο μέταλ”, ή “δεν παίζουν καλή μουσική”. Ίσως γιατί ξέρουν και οι ίδιοι πως αυτά είναι αστήρικτα, καθώς η μουσική προσφορά του συγκροτήματος είναι αναμφισβήτητη.
Εμένα πάντως μου αρέσουν εκείνοι που όσο και αν εκστασιάζονται ακούγοντας ένα Gates Of Valhalla ή ένα Mountains, άλλο τόσο έχουν την απαραίτητη κριτική ικανότητα και κάποια δόση αυτοσαρκασμού ώστε να κάνουν και κανένα αστειάκι.
Πολύ σωστό αυτό που αναφέρεις και μαγκιά σου που δεν πέφτεις στην παγίδα να κολάς με την ιστορική υποχρέωση να σου αρέσει ένα συγκρότημα. Υπάρχουν άπειρα συγκροτήματα ειδικά από τα 80’s που δεν μπορώ να τα ακούσω σήμερα γιατί όπως και να το κάνουμε έχουν ξεπεραστεί από το χρόνο και δεν το λέω από την ποζαράδικη/μοδάτη “ακούμε ότι είναι στη μόδα σήμερα” άποψη αλλά όπως και να το κάνουμε όταν μια από τις πρώτες σου κασέτες(τότε) είναι το “Arise” δύσκολο να εντυπωσιαστείς από το “Eternal Devastation”(όσο καλό, θεμελιώδες και σημαντικό αν είναι, που είναι) αλλά από την άλλη το κάτι παραπάνω που έχουν σαν αντίληψη σύνθεσης και ήχου άλλα συγκροτήματα όπως οι Coroner, Testament, Kreator, Sodom π.χ. είναι το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα τα παλιά τους Albums ακούγονται εξίσου ψαρωτικά με τότε. Προσωπικά πιο ευχάριστα ακούω Lacuna Coil ή In Flames από Jag Panzer παρόλω που ξέρω ότι στην ουσία τους είναι ελαφρά και ψιλογελεία light pop γκρουπάκια γιατί ξέρουν να γράφουν γαμάτα Hitάκια που κάθονται ευχάριστα στο αυτί και να πιάνουν τον Clubάτο παλμό της εκάστοτε εποχής(ας είμαστε και λίγο απενοχοποιημένοι στα ακούσματα μας, δεν μπορώ πρωί-πρωί μόλις έχω ξυπνήσει με ντάλα ήλιο, τσίμπλα στο μάτι και χωρίς να έχω ξυπνήσει καλά καλά να πιω μια τζούρα καφέ να ακούω Ved Buens Ende και Amon Duul ας έχουμε και διαφορετικά επίπεδα ακουσμάτων και ας παραδεχτούμε ότι και στο χώρο του σκληρού ήχου υπάρχουν “σκυλάδικα”), οι Jag Panzer όσο καλοί και να είναι στα αυτιά μου ακούγονται απλά σαν ένα πολύ καλό συγκρότημα μιας εποχής που καλώς ή κακώς έχει περάσει. Όσον αφορά τις εποχές που δεν έχουμε ζήσει για να πιάσουμε τον παλμό τους ας λειτουργούμε πιο συναισθηματικά στο πως μας τα “σκάει” το κάθε συγκρότημα αντί να ακολουθούμε τα μεταλλικά ευαγγέλια που μας ποτίζονται από κάθε έντυπο(που καλά είναι σαν οδηγός και υπάρχει ψωμί, αλλά όχι και σαν τυφλοσούρτης).
Οι Manowar είναι ένα συγκρότημα που όχι απλά δεν είναι να το δεις με όρους άσπρου μαύρου αλλά είναι το συγκρότημα που μέσα στη μλκία που το δέρνει έχει τόσες πλευρές που αν τις πάρεις στα σοβαρά θα κάψεις. Μπορεί να είναι από τα πιο λαμπρά συγκροτήματα και από τα πιο ελεεινά την ίδια στιγμή, αυτό το kill kill που βροντοφωνάζουν κάθε λίγο και λιγάκι το βγάζουν τόσο ειλικρινά που εκείνη τη στιγμή που το ακούς μπορεί να στα σκάσει σε μάχιμη φάση και να προσκυνάς ή να στα σκάσει τόσο γραφικά που να κοπανιέσαι από τα γέλια για τις επόμενες πέντε ώρες και να λές “κοίτα τους μαλάκες με τι ασχολούνται” το σίγουρο είναι ότι αδιάφορο δε σε αφήνουν με τίποτα. Και εγώ που είμαι φανατικός οπαδός τους δεν είμαι πάντα στην πρώτη φάση αλλά το σίγουρο είναι ότι όταν σε πιάσουν πραγματικά δεν σε αφήνουν, είναι μαγεία. Τώρα όσον αφορά το αν κάποιοι λένε ότι δεν έχουν προσφέρει στη μουσική και τα σχετικά, δυστηχώς απότι βλέπω υπάρχουν αρκετοί που το λένε και μάλλον, όπως είχα πει σε προηγούμενο post, δεν ξέρουν και πολλά σχετικά με όλες τις πλευρές του θέματος Manowar. Τέλος δεν έχω πρόβλημα με τα αστειάκια σχετικά με τους Manowar, υπάρχουν πολλοί μέσα σε όλο το Thread που κάναν γαμώ τα χιουμοριστικά σχόλια και γαμιόμουν στο γέλιο, στο κάτω κάτω οι σοβαροί οπαδοί του συγκροτήματος το ξέρουν είναι σούργελα σαν άτομα και το καμαρώνουν(όπως και εγώ εξάλλου) κιόλας και δεν θέλουν το συγκεκριμμένο συγκρότημα σοβαροφανές. Αυτό που μου τη σπάει είναι όλοι οι δήθεν που προσπαθούν να τους απαξιώσουν σε φάση “έλα μωρε γτπ συγκρότημα εδώ ο κόσμος έχει προχωρήσει” και από την άλλη να έχουν ποτιστεί με τόση προπαγάνδα από όλο το μουσικό τύπο(έντυπο και μη), να το παίζουν κάπως και να μου πιστεύουν ότi εν έτει 2008 οι Dream Theater(έχω μια εμπάθεια με το συγκεκριμμένο συγκρότημα, 2-3 Posts μου να δεί κάποιος το καταλαβαίνει) είναι εγκεφαλικό συγκρότημα όταν από τον καιρό τους έχουν εμφανιστεί Tool, Meshuggah, Strapping Young Lad, Protest The Hero, Converge, Neurosis και πόσα άλλα πραγματικά εγκεφαλικά και οειραματικά συγκροτήματα από τότε ενώ οι ίδιοι ακόμα μαλακίζονται προσπαθώντας να δείξουν ότι ξέρουν να σολάρουν ακόμα πιο γρήγορα απότι στον προηγούμενο δίσκο τους και από πάνω να τη βλέπουν και ενήλικοι ακροατές, αυτοί ειναι ξεπερασμένοι από το χρόνο και τις εξελίξεις ρεεεε όχι οι Manowar.
Θα απαντούσα, αλλά…
Με πρόλαβε για ακόμη μια φορά ο ChrisP:p
Οι Manowar είναι μια πελώρια μπάντα και οι πολλές από τις συνθέσεις τους έχουν τέτοιο μεγαλείο και συναίσθημα που λίγα συγκροτήματα μπορούν να τους ακουμπήσουν. Κάποτε όμως κατάλαβαν ότι με το είδος της μουσικής που παίζουν δεν θα μπορούσαν ποτέ να ζήσουν από αυτή. Το πολύ να κράταγαν 10 χρόνια και μετά να αναφέρονταν από οπαδούς και περιοδικά σαν μια μπάντα που έγραψε αριστουργηματικές συνθέσεις αλλά χάθηκε όπως πχ οι Heir Apparent, οι Helstar κα. Οπότε άρχισαν τα καραγκιοζιλίκια, τις υπερβολικές δηλώσεις κτλ ώστε να γίνεται ντόρος γύρω από το όνομά τους. Δεν τους νοιάζει αν κάποιοι αναφέρονται σε αυτούς αρνητικά. Είναι αυτό που λένε οι Αμερικανοί:“Πες ότι θες για εμένα αρκεί να πεις το όνομά μου σωστά”
Εδώ το βλέπεις λάθος, τα καραγκιοζιλίκια και τις ηλίθιες δηλώσεις ανέκαθεν τις είχαν(όποιος έχει διαβάσει παλιές τους συνεντεύξεις το ξέρει), απλά όταν έφυγε η έμπνευση εμείς τις προσέξαμε περισσότερο
Υπάρχουν ακόμα ??? 8O :-k #-o
Παλιές εννοείς 80ς έτσι; Πιστεύω ότι τότε δεν είχαν φτάσει στα επίπεδα των 90ς και μετά (δεν παίρνω βέβαια και όρκο αφού από τα 80ς μόνο μια τους συνέντευξη έχω διαβάσει). Συν το ότι τότε πολλά συγκροτήματα έκαναν υπερβολές αφού το απαιτούσε η εποχή.
Εντάξει ναι, αυτά τα μεγαλιώδη επίπεδα καραγκιοζιάς που είχαν στα 90’s και μετά δεν τα είχαν αγγίξει, τότε ήταν ακόμη στο στάδιο που δεν ήταν ακόμη τόσο bigger than life σε αυτό τον τομέα, αλλά και τότε έτσι νούμερα ήταν και πολλοί δεν το καταλαβαίναν.
Το Hail To England, όχι μόνο γιατί είναι αντικειμενικά το καλύτερο τους, αλλά είναι και το πρώτο METAL album που άκουσα ποτέ.
into glory ride και λιγουλάκι πιο πίσω το sign of the hammer (και λιγουλάκι παραπίσω το hail)
μι του. μετά τα 4 πρώτα και το kings of metal, είναι ο δίσκος που μ αρέσει περισσότερο και ένιωσα ιδιαίτερη έκπληξη μάλιστα καθώς δεν τον περίμενα με τπτ