Με αφορμη τον ερχομο του πρωτου. Ειναι παρομοιου στυλ οι 2 τους!
Ποιον προτιματε? Σαν κιθαριστα κυριως.
Εγω ψηφιζω Knopfler αν και οι 2 ειναι μεσα στους 10 αγαπημενους μου κιθαριστες!
Κnopfler στο πολυ χαλαρο και κυριλε.
Τον παραγοντα οτι με Dire Straits ξεκινησα να ακουω ροκ τον αφηνω απ’εξω 8)
μαρκ!
Ο ηχος και των δυο μου ειναι κατι παραπανω απο αρεστος. Δεν ξερω, μαλλον για Χ το κοβω. Αξιοσημειωτο οτι ο μεν Κλαπτον ειναι υπερεκτιμημενος, ο δε Νοπφλερ υποτιμημενος. Οι κιθαριστες θα μας αναλυσουν καλυτερα το παιξιμο του Νοπφλερ, εχω την εντυπωση οτι εκανε απιστευτα πραγματακια ωρες ωρες.
καμια μα καμια σχεση! το μονο μονο που τους συνδεει ειναι οτι παιζουν με stratocaster!
ο ενας παιζει blues κ ο αλλος τις παναγιας τα ματια! ο ενας εχει ενα ηχο που τον εχουν οσοι παιζουν με Strato ενω ο αλλος ενα μοναδικο ηχο(αυτος κ ο Gallagher ξερουν πραγματικα να χειριζονται κ τα δυο Tone της κιθαρας με τετοιο τροπο) ο οποιος παραγετε απο τα χερια κ συγκεκριμενα το Finger picking του(επιρεασμενος απο τον Chet Atkins) Οι στοιχοι του Κλαφτον(οποτε γραφει) ειναι σαν να διαβαζεις παραμυθακι για νεογεννητο σε σχεση με τον Mark ο οποιος εχει επιρεαστει παρα πολυ στο συγκεκριμενο τομεα απο Bob Dylan
γενικα αντιπαθω τον Κλαφτον γιατι απλα ηταν κ ειναι ενα μεγαλο πουστρακι αλλα κ ενας απλος κιθαριστας!
ποτε δεν ηταν μουσικος ποτε δεν εγραψε κατι μονος του που να ειναι τοσο αξιολογο. Για το μονο που του αξιζει καποια απο την φημη που εχει εινει οτι ειναι αυτος που εφερε τα Blues στην Ευρωπη.
μερικοι για να φενονται καλοι περνουν Grammy αλλη απλα παιζουν “Μουσικη”
Τους αγαπώ και τους δύο πάρα πολύ που δεν θα ήθελα να πάρω θέση. Τεχνικά δεν γνωρίζω άρα δεν έχω δική μου άποψη απλά αρκούμαι σε όσα κατά καιρούς γράφονται για αυτούς.
Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι το εξής ρε παιδιά οκ υπερτιμημένος ο κλάπτον να το δεχτώ αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω και το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός που έχει συνεργαστεί με όλους και εμένα αυτό μου λέει πολλά
δεν χρειάζεται κανείς κιθαρίστας να κάνει τον…μπαμπούλα στο αυτί μου,το οποίο κρίνει και αποδέχεται ό,τι του κάθεται όμορφα.
για αυτό το λόγο,Clapton.
συμφωνω οτι οι δυο τους δεν πολυεχουν σχεση…παντως θεωρω οτι ο clapton εχει πολυ ομορφο blues ηχο πρεπει να εχει μελετησει παρα πολυ τους μαυρους μπλουζιστες και να εχει ασχοληθει απειρες ωρες για να βγαλει αυτο το αποτελεσμα…χωρις να ειμαι φανατικος οπαδος του οταν τον ακουω να σολαρει blues νομιζω πως εχει ποιοτητα…δεν ξερω αν διαφωνεις bluezlick:-k :-k
για τον knopfler χωρις να τρελαινομια για dire straits μ αρεσει πολυ σαν κιθαριστας…ιδιαιτερος ηχος και παιξιμο…πολυ μεγαλος.
ψηφισα knopfler…
Δεν έχω και πολλές γνώσεις επί του θέματος…
Θα ψηφίσω Knopfler επειδή οι συνθέσεις των Dire Straits είναι ανώτερες κατά τη γνώμη μου.
Sorry για την επιφανειακή προσέγγιση
εμενα παλι τπτ… γιατι πολυ απλα προωθητε!
πρωτον οπως ειπα ο ηχος του ειναιε ενας πολυ κλασσικος Strato ηχος(ακομα κ οταν επαιζε με Les Paul k SG)
ξες ποσοι τετοιοι υπαρχουν? απλος ο κλαφτον ηταν πιο ευνοημενος!8)
paco@
στους cream ο κλαπφτον δεν εγραφε σχεδων μα σχεδων τπτ…
η μουσικη ηταν τις περισοτερς φορες του Bruce κ οι στοιχοι του ποιητη Pete Brown
Ρε αφηστε τον να λεει τον αλλο.Κιθαρισταρας ηταν ο Clapton για την εποχη του , και αυτο , το οτι εφερε το blues στην ευρωπη αλλα και το αφομιωσε στο rock δεν ειναι λιγο.Aλωστε και ο Hendrix τον ειχε θεο τον Clapton.Τωρα για το οτι εχει συνεργαστει με ολους δεν μου λεει τπτ.Κι ο Νταλαρας το χει κανει αυτο
3.000 ¤ φιλαρακος.
Για την Κυπρο ρε γαμωτο!
Παντως οσον αφορα τις συνθετικες ικανοτητες, ο Κλαπτον ειναι μετριος μπροστα στον Νοπφλερ. Ετοιματζης και κιθαριστας χτυπαει λιγο ασχημα.
Πρώτα από όλα διοφωνώ με το ότι είναι “παρεμφερείς” κιθαρίστες. Βασικά είναι και οι δύο Άγγλοι που επηρεάστηκαν πολύ από αμερικάνικη μουσική. Ο Clapton περισσότερο από τα Βlues ενώ ο Knopfler περισσότερο από country.
Ψήφισα τον Clapton λόγω συνολικής προσφοράς. Αυτά που έκανε με τους Bluesbreakers του Mayall, έφεραν τα blues στα λευκά ακροατήρια όχι μόνο της Αγγλίας και της Ευρώπης -όπως ήδη αναφέρθηκε- αλλά και της Αμερικής σε μία εποχή όπου οι δίσκοι των μεγάλων μαύρων bluesmen πωλούνταν σε ειδικό τμήμα των δισκάδικων κάτω από ετικέτες που έγραφαν “colored”, “negro” και άλλα τέτοια ωραία.
Αν δεν ήτνα ο Clapton -και τα υπόλοιπα βρετανικά blues των 60’s αλλά κυρίως αυτός- δεν θα είχαν ανακαλύψει οι χίππηδες τον Albert και τον B.B. King. Δεν θα άκουγε ποτέ μεγάλο ακροατήριο τον Hendrix. Δεν θα είχε υπάρξει ο SRV τουλάχιστον όπως τον ξέρουμε. Δεν θα είχε υπάρξει ο Van Halen όπως τον ξέρουμε (ο ίδιος το έχει πεί πως μάθαινε με τις ώρες νότα-νότα τα solos του Clapton με τον Μayall). Δεν θα είχαν υπάρξει οι Derek & the Dominos. O Derek Trucks δεν θα είχε την ευκαιρία να παίξει σε αρένες πέρυσι μπροστά σε χιλιάδες κόσμο.
Ίσως και ο Bluezlick -που κατά τα άλλα συνήθως συμφωνούμε στα περισσότερα θέματα εδώ στο φόρουμ- να μην έπαιζε την μουσική που παίζει, αλλά να μην το συνειδητοποιεί.
8)
Ναι, τα κομμάτια στους Cream τα έγραφε ο Bruce. Δηλαδή το να κάτσει να παίξει κανείς πάνω σε ένα ουσιαστικά ποπ κομμάτι των 60s τα Wah solos του White Room δεν απαιτεί έμπνευση και ταλέντο; Πριν βιαστεί κανείς να απαντήσει ας σκεφτεί τι έπαιζαν οι γύρω του εκείνη την εποχή. Μην μου απαντήσει κανείς με τα “σημερινά” του αυτιά, όταν έχει γεννηθεί μετά το '80 και μεγάλωσε ακούγωντας τον Hammett να παίζει με το Wah στην μισή δισκογραφία των Metallica και να γεμίζει στάδια…
Kαι ναι, είναι και λίγο δημοσιοσχεσίτης, αλλά δεν αρκούν οι δημόσιες σχέσεις για να έχεις τόσες συνεργασίες με τόσους σημαντικούς μουσικούς για 40+ χρόνια…
Τέλος, ρε συ Bluzlick δεν είναι απαραίτητο να τον γουστάρεις, αλλα από αυτό ως το να τον βρίζεις “πουστράκι” υπάρχει απόσταση…
Προσωπικά έχεις στο κάτω-κάτω;
πρεπει να φυγω κ θα απαντησω μονο σε αυτο για τα αλλα πρεπει να ψαξω λιγο κ τα γεγονοτα κιολα! 
εμενα δεν μου εκανε τπτ αλλα εδιωχνε ολα τα support οταν οι κιθαριστες παιζαν καλυτερα απο αυτων!
κ εχει συμβει κ με zeppelin k με Deep Purple!
βασικα διαφωνω επιτελους μαζι σου Mule κ αυτο μου αρεσει! :lol: :lol:
Παντως ρε παιδια απο οτι βλεπω και στο youtube εχουν παιξει αρκετα live μαζι, που αν μη τι αλλο δειχνει οτι εχουν πολυ κοινα μουσικα γουστα! Δεν μπορειτε να μου λετε οτι δεν εχουν καμια σχεση…
Παντως η αληθεια ειναι οτι οταν παιζουν μαζι ο Κnopfler ξεχωριζει!:bow2:
Και εγώ σαν μουσική προτιμώ τον τυπά από τους Straits. Αλλά και ο Κλάπτον έχει κάνει πολύ αξιόλογα πράγματα και με τους Bluesbreakers και με τους Cream και με τους Blind Faith ( νταξ, ένας δίσκος ήταν αλλά τα έπσαγε ). Από την προσωπική καρριέρα του Clapton δεν σκαμπάζω και πολλά καθώς έχω μόνο κάτι συλλογές και ένα CD με διασκευές σε άλλους μπλουζίστες ( το οποίο είναι πολύ καμμένο και λιώσιμο με την καλή έννοια ). Ψηφίζω Χ.
1ον Πολυ ωραιο ποστ Mule .
2ον Ψηφιζω Clapton , οι λογοι ειναι στην 2η παραγραφο του Mule 8)
ο δισκος με τους Bluesbreakers ηταν κ ειναι ενα πολυ μεγαλο κ συμαντικο χαρτι στην ιστορια του Blues γενικα(παροτι προτιμο τον επομενο δισκο με τον peter Green)
ουασιστικα ομως οι πρωτες “λευκες” Blues παντες θεωρουνται οι The Paul Butterfield Blues Band k οι canned heat οι οποιοι εμφανιστηκαν κ στο monterey pop festival!o bb king ιδι εμφανιζοταν σε πολλα Festival αλλα κ ως support σε πολλα βρετανικα groups του τοτε που περιοδευαν Αμερικη. αρα αμερικανοι κ ιδικα οι χιππιδες δεν περιμεναν κανεναν κλαφτον να τους δειξει τα Blues! Ο Hendrix κ o SRV εχουν ως κοινη επιροη τον Albert King. Ο Hendrix ανετα θα ειχε το ακροατηριο που ειχε γιατι απλα ειναι o θεος! Ο Srv εχει πει πολλες φορες παντως οτι ακουγε κ την βρετανικη σκηνη! Αυτο για τους Derck and the dominos Για καλο το λες? Στον Dreck Trucks νομιζω οτι οφειλετε καθαρα στο θεμα Allman Brothers!
στο πολυ βαθος ισως γιατι ποτε δεν εμαθα κατι για το Blues μεσω του Κλαφτον
το Wah χρησιμοποιηθηκε με τον Ιδιο ακριβως τροπο κ απο τον Hendrix αλλα κ απο αλλους μουσικους της εποχης ακριβως με τον ιδιο τροπο κ το συγκεκριμενο πεταλι εγινε ουσιαστικα γνωστο απο τον Hendrix! οπως κ το Fuzz Face του Dallas (παροτι ειχε φτιαχτει για τον Jeff Beck)
αρκει! ο Bυchanan δλδ δεν αξιζε να εχει τετοιες συνεργασιες?
CREAM (reunion concert, Royal Albert Hall, 2005)
Crossroads
White Room
Sunshine of Your Love
Badge
n.s.u.
I’m So Glad
Toad
FLASHBACK
Spoonful
Tales of Brave Ulysses
White Room
Crossroads
We’re Going Wrong
Politician
I’m So Glad
Sunshine of Your Love
Toad
Steppin’ Out / Sitting On Top of the World
I Feel Free
Strange Brew