Σε 5 περίπου σκηνές/ατάκες γέλασα πολύ. Όλη την υπόλοιπη ώρα, έβλεπα ή αστεία που δε μου άρεσαν ή αστεία που πλέον τα θεωρούμε προφανή και άρα μπράβο τους, γιατί υποθέτω για κάμποσα από αυτά ήταν οι πρωτοπόροι.
Αλλά! Με το Life of Bryan ψοφάς στο γέλιο μέχρι και σήμερα. Δεν ξέρω αν τα επόμενα χρόνια οι Monty θα έχουν την ίδια επιρροή στις επόμενες γενιές κωμικών (ήδη έχουν επηρεάσει πάρα πάρα πολύ), αλλά στην παρούσα χρονική στιγμή, το Duck Soup δε μου έμοιαζε και τίποτα φοβερό.
Σαφώς είναι μειονέκτημα τους, το πως έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, αλλά πως να το κάνουμε? Από το να οδηγώ ένα Ford των αρχών του 20ου αιώνα, προτιμώ ένα 206 του 1999…
Οντως μεταξύ Αδελφών Μαρξ και Μόντυ Πάιθον δε μπορεί να γίνει σύγκριση, καθότι πρόκειται για ανόμοια πράγματα. Εγω προτιμώ Αδελφούς Μαρξ, αλλα σέβομαι και τη δουλειά των Πάιθον. Ευκαιρία να ξαναδω τις ταινίες τους ( τις έχω δει όλες μέχρι και το Μια Νυχτα Στην Οπερα )
