Mayfair

εδώ και κάμμια ώρα ακούω τραγούδια τους στο yt. Εϊναι ένας έλληνας που έχει ανεβάσει κάμποσα.

Βασικά είναι πολύ γαμάτοι οι τύποι, τουλάχιστον δλδ η πρώτη εντύπωση είναι πολύ θετική. Μόνο και μόνο που κατάφεραν να μου θυμίσουν ταυτόχρονα Rush και Xmal Deutschland, είναι περίεργο.

Το Behind είναι ασύλληπτος δίσκος, “Generation isolated” και “Ecstasy” δεν γράφονται κάθε μέρα.
Έχει ένα μειονέκτημα όμως- για να τον ακούσω πρέπει να είμαι χάλια. Όχι ότι μου συμβαίνει σπάνια, αλίμονο, αλλά λέμε τώρα.

bump
http://www.youtube.com/watch?v=BFxtShvF3qE

Μίλησα με κιθαρίστα στα ίντερνετς και λέει ότι θα έρθουν σίγουρα Ελλάδα. Ήταν να σαπορτάρουν και Crimson Glory αλλά δεν έκατσε. Για τους στίχους λέει ότι δεν θέλει ο Mario να υπάρχουν γραμμένοι. Επίσης ετοιμάζουν κυκλοφορία με unreleased material

Έχω ξεκινήσει ώρα που είναι το Fastest Trip. Πρώτες σκέψεις στα γρήγορα έχοντας φτάσει στο Cyber Wanda και όχι σίγουρος αν θα αντέξω μέχρι το τέλος. Απίστευτα spacey. Σίγουρα όχι μέταλ. Πολύ νωχελική, jazzy αίσθηση. Φλερτάρει με πολλά είδη, χωρίς τελικά να είναι τίποτα απ’ αυτά, παρά μόνο κάτι μοναδικό. Δεν το λες δυναμικό, αλλά αυτό το σύμπλεγμα αυτής της γάργαρης φωνής και των μελαγχολικών κιθάρων από πίσω κινεί παράξενες χορδές στο μυαλο και την καρδιά.

Πόσο κοντά να είμαι στην ουσία;

Moonchild είσαι τόσο κοντά όσο ένα άκουσμα στο Behind :p. Τον τεράστιο αυτό δίσκο που μόνο με ένα ερμαφρόδιτο, παρανοϊκό, αρρωστημένο, περιφερόμενα θίασο-καρνάβαλο μπορώ να το παρομοιάσω. Generation Isolated. Advanced in Years. Madame Pest. Όλα βασικά!

Υ.Σ: χαχαχα. μόλις είδα ότι τα ίδια λέω και λίγο πιο πάνω :stuck_out_tongue:

αν του ζητήσουμε να τους απαγγείλει ψήνεται δηλαδή; επίσης κάποιους τους είχαν στο μπουκλετ του φαστεστ τριπ, ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΙ;

Συγχωρήστε με τον ποταπό, αλλά αυτό το διεστραμμένο, καταραμένο κράμα Sieges Even, Rush και Sanctuary δεν γίνεται να υπάρχει. Και ρε Viper, ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ.

Εντωμεταξυ οι τυποι ειναι τοσο θεοι που επειδη γενικα εδω και καποια χρονια τους μνημονευω… Το εκανα και στο fb , μετα πιασαμε τη συζητηση και μετα μου εστειλε die flucht και fastest trip σπιτι μου τζαμπα… Ενιωσα μια καποια ντροπη αλλα πραγματικα …Γαμω. Παιρνω fastest στο αμαξι.:!:

διαφωνώ με τα κράματα σου μοοντσάιλντ, εγώ μόνο ένα ανδρόγυνο κράμα διακρίνω :!:

Καλά ναι, για κράμα ούτε καν, απλά κάποια κοινά γνωρίσματα που βρίσκω, που δεν καθορίζουν την ταυτότητα της μπάντας ούτε στο ελάχιστο, μιλάμε για κάτι εντελώς one-of-a-kind. Όσο για το ερμαφρόδιτο στοιχείο προσπαθώ πολύ να το καταλάβω πώς το εννοείτε όλοι, έχει να κάνει καθαρά με τα φωνητικά ή χάνω κάτι; Γιατί μην ξεχνάμε ότι η συνύπαρξη και εναλλαγή αρσενικών/θηλυκών μερών στο progressive είναι και βασικό μέρος της ταυτότητάς του.

για μένα δεν έχει να κάνει μόνο με τα φωνητικά. στα πάντα μού χτυπάνε έτσι, τίτλους, στίχους, artwork, photoshoots, ακόμη και το ότι έβαλαν το attacking love brigade στο όνομα! γενικά έχουν αυτό το anti-macho που είχε και το progressive metal (πριν συνειδητοποιήσει πως μπορεί να είναι κι αυτό μάτσο) σε μεγάλο βαθμό, όχι όσον αφορά στη μουσική του φόρμα μόνο αλλά στο τι ήθελαν να εκφράσουν γενικότερα αυτές οι μπάντες μέσα στο metal. οι mayfair έναν δίσκο κι ένα ντέμο άντεξαν στο metal βέβαια, ίσως είναι κι αυτό ένα στοιχείο υπέρ της άποψης.

Mονο εμενα το behind και το ντέμο μου θυμίζουν παρα πολυ εντονα psychotic waltz του social grace??

Οι MAYFAIR και οι INNOSENSE θα κάνουν συναυλία μαζί στις 27 Οκτωβρίου 2012 στην Λάρισα, στο Stage Club. Περισσότερες πληροφορίες εν καιρώ.

Όσο και να με συγκλονίζει η θύελλα συναισθημάτων και μουσικής στο behind & die flucht ψήφισα fastest trip to Cyber-Town. Γιατί in that time they gone too far. Απέδειξαν ότι μπορούν να διευρύνουν τη μουσική τους με απόλυτη επιτυχία και αυτό προσωπικά εγώ το εκτιμώ σε ένα συγκρότημα.

Πριν λίγο είχε συνέντευξή τους στον Rock FM. Είχε μια ενδιαφέρουσα απάντηση από πλευράς Mario, λέγοντας ότι δεν τους αρέσουν τόσο οι σύγχρονες παραγωγές επειδή θεωρούν τον ήχο αρκετά overproduced και πλαστικό, και ότι και οι ίδιοι έχουν πέσει κατά κάποιον τρόπο στο τριπάκι αυτό με το Fastest Trip(!), επειδή λέει ήταν ενθουσιασμένοι με τις νέες δυνατότητες και κόλπα που είχαν στην παραγωγή και ψάχνονταν με samples και σχετικά. Πλέον δεν τους αρέσει τόσο να τα χρησιμοποιούν για τα κομμάτια του Fastest και θέλουν να επιστρέψουν σε αναλογικό ήχο και πιο raw παραγωγή, στις “ρίζες τους” όπως είπαν. Γι’ αυτό πιθανότατα δεν ακούστηκαν κομμάτια από τον δίσκο στην Λάρισα και πιθανότατα ούτε θα ακουστούν στην Αθήνα.

Α, και πέρα από κάποια καινούρια, έπαιξαν λάιβ με ακουστική το Sunlight, στον Rock FM. :’)

new album “Schlage Mein Herz, Schlage…” - release date: November 08, 2013

Mayfair - Die Flucht

           Καλύτερη ευκαιρία από το να θυμηθούμε την πορεία των prog metal αστέρων Mayfair δεν υπάρχει. Καινούριος, πολύ καλός δίσκος, και με μεγάλη χαρά ανατρέχουμε και απολαμβάνουμε το παλιότερο υλικό τους. Δημιουργήθηκαν το 1989, κάποια ντέμος και η δεκαετία των 90ς τους υποδέχεται με το ??Behind?? του 1993. Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν το μεγαλείο από το ντεμπούτο τους και οι λέξεις χάνουν την αξία τους στην προσπάθεια περιγραφής της μουσικής τους. Όμως η παρέα από την Αυστρία δεν ήταν σαπουνόφουσκα.  Επιστρέφουν το 1995 με το ??Die Flucht?? (το βρίσκουμε και με τον αγγλικό όρο Escape) και πλέον η αξία τους είναι αναμφισβήτητη και θα το αναλύσουμε παρακάτω. Το καλό τριτώνει με το ??Fastest Trip to Cyber Town?? , ένα δίσκο πολύ μπροστά από τον καιρό που βγήκε και δυστυχώς επήλθε διάλυση το 2000. Η μπάντα έχει επιστρέψει με τον Rene (κιθάρες) και Mario (φωνή) ενώ τα δυο αδέλφια που αποτελούσαν το ρυθμικό μέρος της μουσικής τους έχουν αντικατασταθεί από άξιους παικταράδες και ήδη μετράνε άλλα δυο, ξεχωριστά άμπουμς που κάποτε θα μνημονεύονται και αυτά.
                   Θυμάμαι όταν πρωτάκουσα το ??Die Flucht??. Μια εισαγωγή που είχε σε αναμμένα κάρβουνα, περιμένοντας να δω τι θα ακολουθήσει. Επαναλαμβανόμενες φωνητικές μελωδίες και μια δόση παραξενιάς. Και ξαφνικά ακούστηκε το ??Atomic Power?? και ένιωσα κεραυνοβόλο έρωτα.  Ο τρόπος που τραγουδούσε με είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, δεν είχα ξανακούσει τέτοιο παρανοικό στυλ. Τραγουδούσε σαν να λυτρωνόταν από σκέψεις και ιδέες. Οι μελωδίες όμως του μουσικού μέρους ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικές. Το ρυθμικό ντουέτο έπλεε σε δικά του φουρτουνιασμένα μέρη. Με αλλαγή πάνω στην αλλαγή, χωρίς να εμποδίζεται από κάποιο ηθικό ή ηχητικό φραγμό. Σαν Σιαμαία αδέρφια που το ένα έπαιζε drums και το άλλο μπάσο αλλά με κοινό νου.  Όσο για τις μελωδίες που έβγαιναν από την κιθάρα, νόμιζα ότι έβγαιναν από κάποια παραδεισένια άρπα. Ταξιδιάρικες, αρμονικές, φλογισμένες, υπνωτικές. Κατάκλυση συναισθημάτων που θορυβούνται μόνο από τον παρανοικό μικροκαμωμένο άνθρωπο με την γιγάντια ψυχή και την τεράστια σε εύρος φωνή.
                    Κάθε τραγούδι του δίσκου και ένας μικρός ύμνος. Το παθιασμένο (με ελαφρά ανατολίτη μαγεία) ??Hotel Hunger?? σε προκαλεί να αγωνιστείς να παραμείνεις αμέτοχος με τα ξόρκια που υφαίνονται μέσα στους λαβύρινθους των αυτιών σου. Οι στίχοι του Mario είναι τρομεροί, κρίμα που δεν είναι κάπου άμεσα διαθέσιμοι και έχουν αντικατασταθεί από όμορφες και εκφραστικές εικόνες.  Η άνοδος προς την κορύφωση συνεχίζεται και πιάνει το ζενίθ του στο ??Last Spring??. Από τα αγαπημένα μου τα τραγούδια. Όχι μόνο του ??Die Flucht??, όχι μόνο των Mayfair, όχι μόνο στο χώρο του progressive metal αλλά γενικότερα όλης της μουσικής που έχω ακούσει στην ζωή μου. Είναι τρομακτικό αυτό που κάνουν σε αυτό το τραγούδι. Σε συνδέουν με μια έντονη χρήση των διανοητικών σου λειτουργιών. Και το παρανοικό νανούρισμα προς το τέλος, το απόλυτο δηλητήριο για την μετριότητα. Όσο για το κεντρικό riff, παγιδεύει την μελωδία και την σερβίρει σαν ηχητικό ρόφημα. Χωρίς να κατεβαίνουμε από την κορφή, ελευθερωνόμαστε στη σαγηνευτική ρυθμική νηοπομπή. Μια τελετουργική φωτιά καίει ανάμεσα στα πνευμόνια του Mario και την ξεφυσά προς τα έξω.
                         Μην κουράζω. Το Τέλειο δεν χρειάζεται βοήθεια, οι μουσικές τους εικόνες δεν χρειάζονται λεκτικές εκφράσεις. Είναι τόσο απλό να βάλεις να ακούσει το ??One Night And A Dream?? και να πλημμυριστείς  με ότι πιο αγνές μελωδίες μπορείς να φανταστείς. Άσε το μπάσο να αντλεί το αίμα από την καρδιά σου και την κιθάρα να γίνει το νευρικό σου σύστημα. Άσε την φωνή να βυθιστεί μέσα σου και να σου γιατρέψει κάθε εσωτερική πληγή. Ακούστε το ??Dear Julia?? που δίνει υπόσταση στο τι σημαίνει λαχτάρα και πόθος. Η μουσική κραδαίνει τις νότες τους και οι ήχοι από το λαρύγγι πραγματοποιεί κάθε απειλή σε πράξη. Το μελαγχολικό ??Sunlight?? οδεύει αυτό το ακατέργαστο εξωγήινο πετράδι προς το τέλος του. Ονειρικό, διεστραμμένο, φορτωμένο με καλύτερα αγαθά που μπορεί να σου προσφέρει η Μούσα. Ποιος μπορεί να βάλει το κεφάλι του ανάμεσα σε καμπάνα και να νιώσει τόσο ευτυχισμένος;