Είμαι πορωμένος με τους Megadeth περιόδου 1990 - 1997! :respect:
Από τα πρώτα 3 albums μου αρέσουν επιλεγμένα tracks και από το 1997 και μετά τους είχα ψιλοπαρατήσει!
Με το “The System Has Failed” με ξανακερδίσαν!
Περιέχει τουλάχιστον 5 κομματάρες “Blackmail The Universe”, “Die Dead Enough”, “Kick The Chair”, “The Scorpion” και “Of Mice and Men” και τα υπόλοιπα είναι Ο.Κ. 8)
Το “United Abominations” το ακούω επίμονα εδώ και 10 μέρες, προσπαθώ να συμμεριστώ τις απόψεις που γράφτηκαν στις προηγούμενες σελίδες π.χ. “Παίδες εδώ έχουμε να κάνουμε με μεγάλη δισκάρα!”, “φοβερος δισκος απο τα πρωτα ακουσματα σε πιανει απο τον λαιμο και σε κοπαναει!”, “ΑΨΟΓΟΣ ΔΙΣΚΟΣ…”, “O diskos ta spaei agria”, “Αυτη ειναι μια τεραστια επιστροφη!!!Οι Megadeth επεστρεψαν με το σιγουρα πιο κιθαριστικο τους αλμπουμ!Σε ολο το δισκο,βρισκεις φοβερα riff,ουσιωδη και εμπνευσμενα solo…” και “Rust in Peace No2!!Το album μοιάζει να έχει κυκλοφορήσει αμέσως μετά το rust in peace…ΧΑΜΟΣ!!!”, αλλά δυστυχώς διαφωνώ 100%! :yes:
Στην καλύτερη, το θεωρώ ως ένα μέτριο album, πολύ κατώτερο του προηγούμενου και, δυστυχώς, δεν μου έμεινε τίποτα μετά από τόσες ακροάσεις!
Ναι, είναι επιθετικό, έχει riffs, έχει solos, αλλά δεν είναι εμπνευσμένο! [-X
Tα διάσπαρτα σημεία που μου αρέσουν από εδώ και από εκεί, είναι πολύ λίγα, για να μου αλλάξουν την αρνητική γνώμη! :-s
Στην μαύρη εποχή του metal την οποία ζούμε δίσκος των Megadeth ισοδυναμεί με όαση. Ναι δεν είναι καλύτερο από την προ Risk εποχή αλλά είναι καλύτερο από ότι βγάζουν άλλες μπάντες που μεσουρανούσαν εκείνη την εποχή. Εύγε που μπορούν και κάνουν ακόμα τέτοιους δίσκους.
Η διαφορά του Unitied Abominations από το Youthanasia είναι λιγότερο χαώδης από τη διαφορά του Paradise Lost από το One Second, του Octavarium από το Falling Into Infinity, του Βlack Rain από το Οzzmosis, του Α Μatter of Life and Death από το Fear of The Dark, του Kiss of Death από το 1916 κτλ κτλ κτλ
8a symfwnousa plirws me osa exeis pei, ektos apo to teleutaio sou paradeigma… Ektos an ennoeis oti einai to Kiss Of Death poly kalytero apo to 1916, opote paw paso
το γεγονος οτι ειναι π.χ. το καλυτερο της risk εποχης και μετα δε το κανει δισκαρα. πολυ καλο οσο το χω ακουσει…αλλα δισκαρα;χμ. προς τοπαρον δε θα το λεγα.
δε το χω ακουσει τοσο καλα. το ακουω αυτο το καιρο σποραδικα οταν εχω χρονο. παρολα αυτα, ξερω οτι η τελικη μου γνωμη θα ειναι μεταξυ που “χμ. καλό” και του “παρα πολυ καλο”. δισκαρα ομως με τιποτα δε θα το πω, καθως τα αλλα megadeth που λατρευω τα ειχε πιασει το αυτι μου σε λιγοτερες ακροασεις απο όσες εχω κανει εως τωρα για το United abominations…
με την πρωτη ακροαση καταλαβα οτι ο Mustaine πασχει απο ελλειψη εμπνευσης και ηταν απ’τα λιγα albums που τα solo μου φανηκαν καλυτερα απ’τα ιδια τα κομματια. παρατηρησα οτι ειχε καποια καλα riffακια και το μονο κομματι που μου εμεινε καπως ειναι το Washington Is Next. για το A Tout Le Monde τι να πω, μια χαρα εκτος απ’τα γυναικεια φωνητικα, τι το ηθελε?
Εχεις δικιο, αλλα το United Abominations δεν ειναι το καλυτερο της μετα Risk εποχης, αυτο ειναι το “The System Has Failed” που ηταν ενας πολυ καλος δισκος.
Μετά από ακόμα περισσότερες ακροάσεις και ζυμώσεις στο αυτί μου, θα πω ακόμα μια γνώμη μου για το album…
Απλά ένα megadeth άλμπουμ που δε με χαλάει. Έχει 4-5 φοβερά τραγούδια, λίγα fillers και η τελική εντύπωση είναι θετική. Ειδικά κάποια συγκεκριμένα τραγούδια του, με πωρώνουν πάρα πολύ!8)
Συμφωνώ εν μέρη. Πιστεύω απλά ότι το System ήταν και γαμώ τους δίσκους.
Τελικά το United έχει μερικά πολύ καλά κομμάτια (βασικά μέχρι και το Gears of War ο δίσκος λέει πολλά) αλλά έχει και αρκετά γεμίσματα. Θα τον έλεγα αξιοπρεπή δίσκο και κάτι παραπάνω. Να μην είχε και αυτή την κατάπτυστη εκτέλεση του A Tout Le Monde…
