Για πείτε τη γνώμη σας γι’ αυτήν την τρομερή μπάντα… Αγαπημένοι δίσκοι κτλ…
Eγώ γουστάρω πολύ το Dances Of Death. Με εξαίρεση αυτό, δεν είμαι και ο πιο ένθερμος οπαδός τους πάντως. Γενικα το The Music Of Erich Zann θεωρείται ως η πιο αξιόλογη δουλειά τους. Είναι κάτι το περίεργο που έχει αυτή η μπάντα, μάλλον ο συνδυσμός του german thrash με prog στοιχεία, θα ηχούσε καλύτερα στα αυτιά μου αν δεν ήταν τόσο έντονες οι αναφορές σε classic metal φόρμες. Σε σημεία ακούγονται αρκετά χαοτικοί και σαν να χάνεται κάπου η μπάλα. Δεν ξέρω αν ισχύει γενικά αυτό, πάντως στην πλειοψηφεία των άλμπουμ τους δυσκολεύομαι να βρω κάποιο ευμνημόνευτο κομμάτι. Προτιμώ τους Living Death ( μέλη των Mekong Delta είχαν πάρε δώσε με αυτή την μπάντα ).
Απίστευτη μπάντα! Κατάφεραν να δώσουν τη δική τους έννοια στο progressive. Συνδυάζοντας το thrash με το heavy και τη κλασική μουσική. Τα αγαπημένα μου albums είναι το Dances Of Death και το πρώτο τους. Ενώ το φετινό Lurking Fear ήταν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη η οποία ήρθε από το πουθενα!
Βέβαια τα όσα αναφέρει ο panagiotis είναι δεκτά, αφού πέραν των albums πού ανέφερα για τα υπόλοιπα δεν πολυτρελαίνομαι! Μόνο για το Dances Of Death όμως θα είχαν τα εγκωμιαστικά μου σχόλια έτσι κι αλλιώς! Απίστευτο άλμπουμ, ίσως το πιο άπιαστο drumming πoύ έχω ακούσει!
Κ εγώ μόνο Dances of death και το ομότιτλο πρώτο τους έχω ακούσει και σπέρνουν!! Τους έχω λίγο πιο κάτω από τους θεούς watchtower!
Πολύ μεγάλη μπάντα… Dances Of Death, Kaleidoscope, και Music Of Errich Zan κορυφαίες prog/thrash κυκλοφορίες που ξεχωρίζουν λόγω της κλασικής προσέγγισης στις συνθέσεις τους. Μόνο οι τραγουδιστές τους υστερούσαν. Κρίμα που δεν έχουν περάσει σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Μακάρι να γίνει με το εξαιρετικό “Lurking Fear”
ti na peis gia toys mekong,tous akous kai einai san na se ****** apo ta aytia,to prwto apo to dances moiazei me to mousiko paralhrhma toy satana,to teleytaio(lurk fears) einai mallon to kalytero tous
Ακου και το Lurking. Δε σου λεω τιποτις. Πολυ δυνατο comeback.
Watchtower. Επιασες αλλου παπα ευαγγελιο με αυτη τη λεξη. Αστα, θα σου πω ιν πραιβειτ.
ρε μαγκες οι τυπος ειναι απλα θεος .Προσωπικα γουσταρω λιγο παραπανω το kaleidoscope ΑΛΛΑ και το visions fugitive
To Lurking Fear τα έσπασε άσχημα8)
Τι λέτε ρε παίδες? To lurking fear ήταν μια απίστευτη πατάτα! Έχω original πολλά από τα cd τους και περίμενα πως και πως να βγει και όταν το άκουσα έπαθα την πλάκα μου. Πάνε οι παρανοϊκές συνθέσεις, πάει το σκότος, πάει η πολυπλοκότητα, πάνε όλα! Βασικά ο Ralph πρέπει να άκουγε running wild όλο αυτό το διάστημα μέχρι και παραγωγή είχε μούφα. Το πήρα και το τράμπαρα άμεσα. Αντί για thrash/prog που ήταν το προηγούμενα αυτό ήταν power/speed/prog!
ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα στους mekong delta μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://www.soundmag.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=449&Itemid=44
Πάντως τόσο το Principles of Doubt όσο και το Visions Fugitives είναι δισκάρες που έχω λιώσει. Εγκεφαλικότατοι και σκοτεινοί, το αντίθετο του Lurking Fear.
Εμενα παντως το τελευταιο μ αρεσε παρα παρα πολυ…
Μπορει να μην φτανει τα παλια, ομως ακους tech-thrash… Και αυτο αρκει…
Μα δεν είναι thrash. Speed είναι και τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά η διαφορά είναι τρομακτική. Δηλαδή αν αυτό είναι thrash το τελευταίο Slayer τι είναι τότε brutal/math/grind death metal?
Εστω, ο,τι ειναι εμενα με καλυπτει… Αλλα γουστα ειναι αυτα…
κριμας που ηρθανε κ ηταν τοσο χαλια η συναυλια,
δυσκολο βεβαια να γινοταν καπως αλλιως σε τετοιες καταστασειςπου
ηταν η μπαντα.
???:-s
Ε δεν ητανε χαλια. Ενταξει με τις αλλαγες μελων καταλαβαινω αυτο που λες, αλλα ητανε πολυ καλη συναυλια. Μακαρι δηλαδη οι χαλια συναυλιες να ητανε ολος σαν κι αυτη 
Σιγουρα εχουν και πολυ καλυτερους δισκους αλλα το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν εχουν κανενα μετριο.ΑΠΛΑ ειτε σου αρεσουν,ειτε οχι.Εχουν δυσπροσιτο ηχο,πιο πολλες αλλαγες και απο κατευθυνσης πολιτικου κομματος.Τελευταιος δισκος και για τον τραγουδιστη Doug Lee του οποιου η φωνη ειχε μια thrash χροια.Βεβαια ειναι ταιριαστη διοτι και η μουσικη της στους 90ς δικους τους ηταν αρκετα πιο σκληρη και θαμπη.Στο 20λεπτο ορχηστρικο Suite for Group and Orchestra ειναι εμφανεσταση η αγαπη του βασικου συνθετη,στιχουργου,μπασσιστα και ψυχη της μπαντας,Ralph Hubert.Συχρονη κλασσικη μουσικη με ηλεκτρισμο.Αγαπημενο του δισκου με διαφορα το The Healer,με το γαμηστερο ριφ και τον σχιζοφρενικο παθιασμενο τονο.Δεν τραγουδα ο τυπας,απλα σε ενημερωνει για καποια πραγματα που θελει να πει.Και το μπασσο να βεντουζαρει τα αυτια σου και να σου αφαιρει εγκεφαλο.Τι σκατα γραφω ρε,χαχα??Τεσπα,LOVE IT OR HATE IT καταστασεις.
…λοβ-ιτ οφ κορσ:):!: