Memories of life drifting further away... (80ς-90ς)

Λοιπόν 2 σειρές θα πω που αν και κυκλοφόρησαν τα 70’, σαφώς λόγο μη ύπαρξης τότε τις είδα στα 90’

[B]Η πρώτη είναι το Υποβρύχιο Κεραυνός.[/B]
Τώρα είδα ότι έχουν 3 μέρη στο youtube.δάκρυα μονο.
https://www.youtube.com/watch?v=cmwA-ZAFIA4

22ος αιώνας, έρχονται εξωγήινοι για να κατακτήσουν τη γη, η ασπίδα άμυνας είναι ένα υποβρύχιο το οποίο πολεμά κάτω από το νερό, πάνω από αυτό και σαφώς και στο διάστημα. άψογη σειρά.
[B]
Το δεύτερο είναι το Area 88 (80’)[/B]
https://www.youtube.com/watch?v=CTAeJX7qSXw

Τα λόγια είναι λίγα. Αεροπλάνα και ουάου και γαμάου και όλα τα λεφτά. Πώρωση.

Ωραιος ο crimson ωραιος και ο ellanor!!!Πενταμορφη και το τερας και αυτος αυτη και τα μυστηρια.Τι μου θυμησατε τωρα ρε μαγκες :cry:

Μήπως έχει επηρεάσει - ελαφρώς - ΟΛΕΣ τις σειρές των Ρήγα/Αποστόλου;8)

Η σειρά πρέπει να έκανε τρελά νούμερα στην Αμερική και κράτησε 5 ολόκληρες σεζόν - φανταστείτε ότι παιζόταν ακόμα όταν βγήκε το πρώτο Die Hard.

[I]Τι να πρωτοθυμηθώ, εεεε[/I]…

Thundercats
G.I.JOE (το καρτούν ε)

Τόλμη και Γοητεία (η σειρά) και η χοντρή πλάκα που σπάγαμε στο σχολείο.

TEX AVERY καρτούν η πρώτη μου τηλεοπτική γ-κάβλα, KNIGHT RIDER,

[SPOILER]-Mπαμπά, θέλω το ίδιο αμάξι!
-Τι λες βρε; Για Χριστούγεννα εννοείς;
-Ναιαιαιαι!! Αλλιώς θα το σκάσω από το σπίτι…
-Ε, σκάστο. Αμάξι δεν σου παίρνω πριν πάρεις δίπλωμα!
[/SPOILER]
BEN MATLOCK, SPIDERMAN με τον Νίκολας Χάμοντ και HULK με Λου Φερίνο ([I]70’ς αλλά η ελληνική τηλεόραση τα έφερε καθυστερημένα[/I]) και οι σχετικές κάρτες τους που αντάλλασα με τους συμμαθητές μου ([I]και πλακωμόμασταν κιόλα[/I])…

[SPOILER][/SPOILER]

Το στήθος της Ισμήνης Καλέση σε μια διαφήμιση που ούτε καν θυμάμαι το περιεχόμενο.
Ο κώλος της Σαμάνθα Φοξ.

Τις αφίσσες των WHAM, BON JOVI, DURAN-DURAN που άνηκαν στην αδελφούλα μου, τα’ρπαζα και τους έβαζα φωτιά, εκείνη μετά έκλαιγε και η μαμά που μου τράβαγε το αυτί “[COLOR=“DimGray”]παλιόπαιδο!!! Τι θα’κανες αν η αδελφούλα σου’καιγε τις αφίσσες αιρον μέντεν[/COLOR] (έτσι το πρόφερε :ρ) [COLOR=“DimGray”]που΄χεις στο δωμάτιο;[/COLOR]”

Pfffffff too many to recover… :stuck_out_tongue:

…εγώ το ‘‘Αγόρι’’ και το ‘‘Μπλεκ’’…δεν έχανα τεύχος:):!:

Κακώς, να ψάξεις ποιά είναι η διαφήμιση και να την ποστάρεις. Ή ανασύρουμε παλιές μας αναμνήσεις εδώ μέσα, ή παίζουμε.

Αχ Μπλεκ τί μου θύμισες. Ένας αγαπημένος θείος είχε κάμποσα τεύχη μόνιμα στην τουαλέτα να περνάει η ώρα ευχάριστα.

Για πολλούς από εμάς τότε, το Μπλεκ ήταν κάτι σαν πέρασμα στην ωριμότητα μετά το Μίκυ Μάους. Προβιβαζόμασταν ρε παιδί μου, γινόμασταν σιγά σιγά άντρες.

Κάτι αντίστοιχο βέβαια - και πολύ προχωρημένο για τα ήθη της εποχής - ήταν για τα κορίτσια η Κατερίνα/Σούπερ Κατερινα!

παρτα…

:lol:
Εγώ το βατραχάκι είχα και νομίζω και την ποδοσφαιρική μπαλίτσα. Έχω όμως την εντύπωση ότι οι μπουγελόφατσες κυκλοφορούσαν ακόμα και στα early zeroes.

μπράβο ρε Νενιελ! αγαπημένη σειρά!

Και αυτό ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι:

Αυτό το θυμάται κανείς που το έδειχνε στο σκάι;

Ω ΝΑΙ!

καρδούλες, καρδούλες & καρδούλες
ο πίθηκος με το εμπριμε ήταν μορφή. αυτός δεν είχε και ένα μπαράκι?

ΦΑΝΑΤΙΚΑ!

Μια που βρέθηκα σήμερα στην λαϊκή μετά από πολύ καιρό, και μιας κι έβλεπα την κουβέντα στο “Μικρά Μυστικά” να έχει κολλήσει στα φαγητά, ε μου άνοιξε κι εμένα η όρεξη να κάνω ένα λίγο διαφορετικό ποστ. Σε σπόιλερ γιατί είναι πιο πολύ προσωπικό φλασμπακ και παρασύρομαι αρκετά ως πολύ, αλλά δεν έχω κάπου καλύτερα να το ποστάρω.

[SPOILER]Εκ των υστέρων βγήκε κάτι ανάμεσα σε έκθεση γυμνασίου και περίληψη φτηνής κόπιας της “Πολίτικης Κουζίνας”, αλλά θα αντέξω την κριτική και το 4 του ροκάκια.

[SPOILER]Μ’ αρέσει απίστευτα να περνάω από μια στοά στην Καλλιθέα(αυτή στην Γρυπάρη για τους γνωρίζοντες) που είναι γεμάτη πάγκους, και κατακλύζεται η μύτη μου με μυρωδιές από φρούτα και λαχανικά, ψάρι, κρέας και αλλαντικά, τυριά, τουρσιά, ελιές και διάφορα ξυδάτα, διάφορες σαλάτες και ντιπς φρεσκοψημένο καφέ και ξηρούς καρπούς, ακόμα και την υγρασία της στοάς.

Και νιώθω αυτή την ανανεωτική δροσιά(ή ψύχρα, όπως το δει κανείς), τόσο λόγω της τοποθεσίας, όσο και γιατί βρίσκομαι ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους βιοπαλαιστές, που άσχετα με το τι τραβάνε, βρίσκονται κάθε μέρα εκεί επί χρόνια, χαιρετούν ο ένας τον άλλον εγκάρδια, στήνουν και τα πηγαδάκια τους και πιάνουν να μιλάνε, φωνάζοντας τον περαστικό στο ενδιάμεσο να πάρει απ’ τα πράγματά τους και να δοκιμάσει κι απ’ αυτό κι από κείνο, είναι ωραία και νόστιμα, τον ξέρει προσωπικά αυτόν που του τα φέρνει, τα φτιάχνει κι ο ίδιος στο χωριό του άμα λάχει.

Πάνω απ’ όλα μου θυμίζει παλιότερα χρόνια, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς, ίσως δημοτικό, ίσως κι από πιο πριν, που περνούσα την μισή μέρα στο σπίτι της γιαγιάς μου και πήγαινα με τον παππού μου εκεί μέσα, παίρναμε ότι χρειαζόνταν, μετά περνάγαμε κι από την τρυπούλα τον φούρνο απ’ την κάτω μεριά βγαίνοντας και παίρναμε ζεστό ψωμί και αυτά τα τεράστια παξιμάδια, που τόσο αρεσαν σε όλους. Και από παραδίπλα να μυρίζει και το φρεσκοψημένο κοτόπουλο. Ω ρε μάνα μου, και να έχει ετοιμάσει η γιαγιά φαΐ και να μην μου παίρνουν.

Μου θυμίζει αυτή την αθωότητα και αμέλεια που υπήρχαν τότε και τώρα γίνεται κάθε προσπάθεια για να τα χάσουμε, μου θυμίζει το παρελθόν, τόσο το δικό μου όσο και των προηγούμενων γενιών, μιας εποχής που έστω και μέσα στα τσιμέντα μπορούσες να διατηρήσεις μια επαφή με τις διαφορετικές κουλτούρες, την φύση(έστω και έμμεσα), την παράδοση και τον απλό λαό.

Δεν ξέρω πότε θα σβήσει όλο αυτό, πότε ίσως θα φύγουν απ’ την ζωή οι πιο γέροι, και τα παιδιά τους θα αποφασίσουν να ανοίξουν μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα, ή θα εμπορεύονται πλέον με σουπερμάρκετ, ή πότε θα αναλάβει ο δήμος να διώξει “όλους αυτούς τους μπιχλιάρηδες γέρους”, να “συγυρίσει τον τόπο” και ή να εγκαταλειφθεί ή να μπαζωθεί ή να φτιαχτεί “κανένα σοβαρό μαγαζί”. Εγώ αυτό που ελπίζω είναι την επόμενη, και την μεθεπόμενη φορά που θα πάω, και την επόμενη απ’ αυτή, να είναι εκεί το μέρος αυτό, κι αν δεν είναι ακόμα, να μπορώ να μυρίσω ένα ίχνος από εκεί και από τότε.[/SPOILER][/SPOILER]

Ε όχι ρε, δε γίνεται να προσπεραστεί το ποστ που αναφέρεται σε ένα από τα επικότερα τηλεπαιχνίδια όλων των εποχών!!!

Εύγε Κάρα, δε με απογοητεύεις. :thumbup:

Μεγάλη λατρεία το παιχνίδι (αρχές Γυμνασίου πρέπει να πήγαινα όταν προβαλλόταν), το έβλεπα φανατικά!!!

EDIT

Τώρα πρόσεξα πίσω ποστ Moonchild. Αξίζει να το κάνω ένα quote.

Μπράβο ρε αγόρι, απλά μπράβο. Ναι, υπήρχε μια αγνότητα σε πολλά πράγματα παλιά. Είναι σημαντικό να μη την ξεχνάμε. Η μνήμη δεν έχει νόημα να υπάρχει μόνο ως στείρα αναδίφηση σε αλλοτινές εποχές, αλλά να δρα δυναμικά, να επηρεάζει το παρόν το ίδιο, μέσα από την σύγκριση του τότε και του τώρα.

Και ισχύει πως η όσφρηση είναι η πιο αρχέγονη από τις αισθήσεις, εκείνη που μας ξυπνάει συχνά τις παλιότερες των αναμνήσεων - ακόμα και αν πρόκειται απλά για σκόρπιες εικόνες ή αισθήσεις, κάτι συγκεχυμένο και νεφελώδες.

Ωραίος.

Θενκς μεσιέ, έφαγα φλασιά και είπα να την μοιραστώ! Εγώ μπόμπιρας δημοτικού ήμουν όταν το έδειχνε, μεγάλο κόλλημα! Επίσης μια θεϊκή παιδική ταινία που έδειχνε συνέχεια στο τζούνιορς νομίζω, τρελή συγκίνηση!