Ο εγκεφαλος μου προσπαθωντας να διαχεριστει το brainmelting ερωτημα και παραλληλα να κατεβασει μνημες 12ετιας μου πεταξε τις επιλογες
- Στο ψυγειο
- Πανω στην τηλεοραση
Το οτι ηταν junkie με την ναφθαλινη παντως νομιζω ειναι εγκυρη αναμνηση
Ξαναγραφω στο φορουμ υστερα απο καποιο καιρο για να δηλωσω πως ο Ητα Βητα κοιμοταν πανω σε αυτα τα στρογγυλα που ειχε το κρεβατι του Μικυ. Δεν ξερω πως τα λενε, μολις ξυπνησα, αλλα κοιμοταν πανω σε στρογγυλες επιφανειες.
Αναμενω χρυσο ωρολογιον.
martian εύγε νέε μου! (Δε νομίζω ότι λέγονται κάπως, στα κάγκελα του κρεβατιού τέλος πάντων)
Το είδα μετά από χρόνια και συγκινήθηκα. Πρωτοσχεδιάστηκε στην ΛΔΓ των 60’s αλλά τα θυμάμαι να κυκλοφορούν στην Αθήνα τουλάχιστον μέχρι τα μέσα του '90.
ΒΑΡΤΜΠΟΥΡΓΚ ΡΕ ΦΛΩΡΟΙ
Χαχαχα…
Μέχρι πριν κάποια χρόνια, είχε ένας γείτονας ένα τέτοιο λευκό…
Wartburg…
Kαλά… έχω τραυματικές εμπειρίες σε Polski τώρα που το λέτε…(συγκίνησις)
Σεξ σε Polski; Τρουίλα λέμε.
Χαχα…όχι…ήμανε μικρό και άβγαλτο…
Δηλαδή όχι τόσο μικρό, αλλά σεξ δεν είχε…σωματικά τουλάχιστον…
Κατάλαβα. Αχλαδόκαμπος;
Όχι…Αχλαδόκαμπος είναι άλλη τραυματική εμπειρία με ΝSU… Θα ήμουνα 4 χρονών…
Μόνο τον ασταματητο εμετό θυμάμαι, πηγαίνοντας στην Πύλο…
http://www.pica-pic.com/#/aerogun_field/
τα psp της εποχής μας,
και τι ξενέρα όταν το άνοιγες και διαπίστωνες ότι μπαταρία γιοκ
πατάω στο λινκ και βλέπω τι είναι… στην αρχή ενθουσιασμός για τα παιδικά μας χρόνια και πέφτω με τα μούτρα…
μετά από 10 λεπτά μόνο μια σκέψη στο μυαλό… πως στο διάλο διασκεδάζαμε με αυτές τις μαλακίες…??
Άντεξες δέκα λεπτά; :?
Γάμησε τα… Βρήκα όμως αυτό για όσους γουστάρουν χαρτάκια τα πανίνι…
http://en.stickeralbum.fifa.com/
3 φακελάκια την μέρα σε δίνουν και από κουίζ κερδάς και 4ο… επίσης ανταλλάζεις διπλά και έτσι…
καλά εδώ διοργανώναμε ολόκληρα τουρνουά με πατημένα κουτάκια coca cola, στα διαλείμματα ή κάναμε εξερευνήσεις σε κάθε διπλανό οικόπεδο από τις οικοδομές .
τελικά όσο λιγότερα τόσο καλύτερα .
ειμαστε τυχεροι που ζησαμε τετοιες εποχες!κριμα για τα νεα παιδια που μεγαλωνουν τωρα…
Το ίδιο έλεγαν βέβαια και οι πατεράδες μας για εμάς.
όχι όλοι, στην κατοχή και λίγο μετά ήταν ψιλοδυσκολάκι λέγανε οι δικοί μου
δεν εχεις αδικο σε αυτο…φαντασου ποσο πιο σκατα γινονται τα πραγματα οσο προχωραμε…
Αυτό ακριβώς! Επίσης, μια εποχή παίζαμε και με καπάκια από κολες, μπίρες κλπ (είχαμε καθαρίσει όλους τους δρόμους από πεταμένα καπάκια :? ) και μπαίναμε στα θεμέλια οικοδομών, ανάμεσα στα ξύλα (πριν μπουν τα μπετά), παίζαμε με φυσοκάλαμα, όπου για σφαίρες χρησιμοποιούσαμε κάτι μικρούς στρογγυλούς καρπούς από θάμνους (πονούσαν πολύ).
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τσέπης πιο πάνω ήταν πόρωση… μαζεύαμε στα κάλαντα για να πάρουμε ένα τέτοιο… τώρα τα έχουν όλα έτοιμα, με κινητά 4G, φέισμπουκ και από ανακάλυψη μηδέν. Τότε χαιρόμασταν με τα λίγα, και οτιδήποτε καινούργιο και σπάνιο μάς ενθουσίαζε. Τώρα τα έχουν όλα έτοιμα από μικρή ηλικία, δεν παίζουν σε αλάνες, δεν εξερευνούν όπως τότε, όλη ώρα με το κινητό στο χέρι (και την ακτινοβολία στο κεφάλι από μικρή ηλικία).
Μια χαρά ήμασταν τότε!