Εγώ πάντως διαφωνώ με την αντίληψη του Μάνου αν και μάλλον πλάκα κάνει, πιθανόν να μη σε κυνηγούσε με λοστούς εκεί πίσω. Αν το καλοσκεφτείς πόσο πιο μέταλ είναι οι Jazziές του Focus ή το Space Rock του Outer Limits από τις Sabbathiές των Sleep? μην πούμε για τα κραξίματα από τους σκληροπυρηνικούς που είχε φάει τότε το CHAOS A.D. για τις Hardcorιές. του Το Doom πάντα ήταν μέρος του Metal πάντως αλλά κάτι Superjudge, Undertow είναι λίγο Off Topic για μέταλ Thread.
και
[SPOILER]
[/SPOILER]
[SPOILER]
[/SPOILER]
Necromantia - Crossing the fiery path
Rotting Christ - Thy mighty contract
Varathron - His majesty at the swamp
Selefice - Where is the Heaven
Marduk - Those of the unlight
Absu - Barathrum VITRIOL
edge of thorns.οχι απλα ενας αψεγαδιαστος δισκος.αλλα και το πικ της καλυτερης μπαντας του συμπαντος. ωριμοτητα σε στιχο/μουσικη που συνδιαζεται με καταπληκτικη πρωτη εμφανιση του ζακαρου…και στο κατω κατω,ειναι οι τελευταιες νοτες που αφησε στη γη ο Criss πριν φυγει διαολε
Coroner - Grin
Rotting Christ - Thy mighty contract
Helloween - Chameleon
\m/ ω ναι!
Ιcon…και από κοντά το chaos a.d…
:bow2::bow2::bow2:
[B]Angels Cry[/B] και [B]Parallel Minds[/B]. Ειδικά το πρώτο, μεγάλη παράλειψη…
αφου υπαρχει το EDGE OF THORNS ειναι ανουσιο να μιλαμε για το ποιο ειναι το καλυτερο…!!:bow2::bow2::bow2::papas::papas:
απο κοντα το individual Thought Patterns το οποιο ειναι επισης αξεπεραστο ΤΕΡΑΣΤΙΟ αλμπουμ!!! :respect::respect:
:ban::ban::ban::ban:
και γρηγορα να σε κοιταξει καποιος…
Άσε με να το σκεφτώ… No.
καλα…αν και στην 4αδα απο τη λιστα πανε με σειρα τα Coroner,Seps,Cynic,Lefay & Death
ΧΑΛΑΡΑ CORONER.πολλοι λογοι,λιγα λογια.
Crillson - Coming of a New Age
Ποιος θα το περίμενε ότι πίσω από αυτό το αντικειμενικά άσχημο εξώφυλλο κρύβεται ένα από τα καλύτερα U.S. Power/Metal διαμάντια. Οι Crillison δημιουργήθηκαν το 1984 σε μια πόλη της Αλάσκα και το όνομα τους βγαίνει συνδυάζοντας μέρη από τα επίθετα των τριών ιδρυτικών μελών, Craig, Millner και Wilson. Σύντομα προστέθηκε ένας δεύτερος κιθαρίστας στις τάξεις τους (Heath). To 1989 βρέθηκαν στην Wasilla, το απίστευτο αυτό λαρύγγι, ο Rezendes αλλά και ο μελλοντικός μπασίστας, Dicks. Ξεκίνησαν να γράφουν υλικό και στην πορεία τους εγκατέλειψε ο Heath. Οι Crillson μπήκαν στα Relbat Studios και ηχογράφησαν το ντεμπούτο και μοναδικό τους (κυκλοφορημένο) δίσκο, ??Coming Of A New Age?? το 1993. Κυκλοφόρησε μόνο σε 200 αντίτυπα από την Hyer Road και είναι Άγιο Δισκοπότηρο για πολλούς λάτρεις του είδους.
Η μπάντα άντεξε μέχρι το 2000 έχοντας ηχογραφήσει το υλικό του δεύτερου δίσκου ??Mellow To Metal?? που δεν κυκλοφόρησε όμως ποτέ. Όχι ακριβώς, μιας και στην επανακυκλοφορία του ντεμπούτου από την Arkeyn Steel συμπεριλήφθηκε πλήρως ο δίσκος. Όπως λέει και το όνομα του δίσκου, είναι πιο mellow, πιο απαλά και γλυκό. Σχεδόν είναι σκέτο ακουστικές κιθάρες, πολύ όμορφες όμως που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα και η φωνή του Rezendes είναι ατρόμητη και αισθαντική όποτε το θελήσει.
Το ?? ?Coming Of A New Age?? έχει μέτρια παραγωγή. Και τι μαυτό; Μόλις τρανταχτείς από τα μεγαλειώδη κιθαριστικά θέματα, μόλις στροβιλιστεί το κορμί σου από το ρυθμικό κόμπο, μόλις νιώσεις αιθέρια από την παραδεισένια φωνή, όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Πολύ καλές ενορχηστρώσεις πάνω σε τρομερές συνθετικές ιδέες. Και μια φωνή που δημιουργήθηκε για να αγγίζει το ύψιστο, όσο οι κιθάρες πλέκουν λυρικές αρμονίες. Το αποτέλεσμα είναι πιο βαθύ και από βύθισμα νυχιού φοβισμένης γάτας. Το U.S. Power Metal των θεοσεβούμενων Crillson συχνά μεταμορφώνεται και σε hard rock, με κοινό στοιχείο το πάθος. Οι στίχοι δεν συμμερίζονται ηρωικές μάχες από Κιμμέριους μαχητές αλλά προσωπικά και κοινωνικά θέματα.
Θεική, ηχητική τελεότητα σε τραγούδια σαν τα ??Blades??, ??The Chosen One??, ?? Who Can You Trust?? , ??Without Evil Within?? και ??Destny ??. Τα τελευταία μάλιστα είναι τρυφερές μπαλάντες με ένα συναισθηματικό υπόστρωμα. Υπόστρωμα που έχουν φυτρώσει πανέμορφα ριφφολούλουδα και φωνητικά δέντρα που έχουν βαθιές ρίζες και τα κλαδιά τους αγγίζουν τα σύννεφα (εύχομαι να πιάνετε το υπονοούμενο). Κάθε σύνθεση εμπεριέχει ριφογραμμές από τιτάνιο περιτυλιγμένες με εκτεινόμενες μελωδίες που κυριαρχούν και κρύβονται μόνο τις στιγμές του σολαρίσματος. Και αυτή η ακατάβλητη φωνή να ακολουθεί κάθε στιγμή και να μαγεύει. Αδάμαστες μελοποιήσεις που αντέχουν στο δρεπάνι του χρόνου χάρη στο αγνό τους συναίσθημα.Sadist - Above the Light
Οι Sadist είναι η αρχαιότερη Ιταλική progressive death metal μπάντα και η καλύτερη εξίσου. Δεν χωρά αμφιβολία σε αυτό και η δισκογραφία τους το αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο. Δημιουργήθηκαν το 1990 και μια σειρά από demos τους έκαναν γνωστούς στην τοπική σκηνή και λίγο παραπάνω. Το ντεμπούτο τους ??Above The Light?? κυκλοφόρησε από την επίσης πρωτεμφανιζόμενη Ιταλική Nosferatu Records το 1993 και αμέσως η φήμη τους διαδόθηκε στους αντίστοιχους κύκλους με τις κόπιες να εξαφανίζονται άμεσα και το δίσκο να επανακυκλοφορεί ένα χρόνο αργότερα από την Γερμανική Rising Sun Records (απίστευτες κυκλοφορίες η συγκεκριμένη εταιρία). Τα χρόνια περάσανε, οι Sadist κυκλοφορούνε σε μόνιμη βάση νέους δίσκους (έχοντας φτάσει πλέον τους επτά) και όλοι τους αξίζουν πάρα πολύ. Μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει για το αντίθετο.
Ο ιδρυτής και κιθαρίστας Tommy Talamanca είναι ο αδιαμφισβήτητα ηγέτης της μπάντας. Όλη η μουσική είναι προιόν της δικής του σκέψης και ιδεών. Όχι μόνο τρομοκρατεί την ομαλότητα και την κανονικότητα με τα τερατώδες riffs του αλλά είναι υπεύθυνος και για τους ήχους του πιάνο/πλήκτρων. Μαζί του ο ακόμα και σήμερα μπασίστας που τότε σαν Power Trio εκτελούσε και χρέη τραγουδιστή ενώ τις μπαγκέτες κρατούσε ο Peso των Necrodeath. Αυτή η ανίερη τριάδα ήξερε και ξέρει να σοδομίζει τα αυτιά μας παντός καιρού και ορέξεων.
Το ??Nadir?? σε υποδέχεται με περίεργα εφέ και μια έντονη μοιραία πρόθεση. Ακουστικές κιθάρες ξεσκονίζουν οτιδήποτε άχρηστο μπορεί να σου αποσπά την προσοχή και το πρώτο ουρλιαχτό σε καλωσορίζει σε ένα άφωτο περιβάλλον. Οι κιθάρες γλιστράνε βιαία, τα πλήκτρα αγκομαχούν, το μπάσο κλειδώνει την δύναμη μέσα στους ήχους, τα drums οραματίζονται το ηχητικό μέλλον που ακολουθεί. Και όλα μαζί είναι μια σπουδή στο ιερό θαύμα της μουσικής. Ήχοι που δραπετεύουν από την κόλαση και σαδιστικά καρφώνονται στο νου. Μόνο η φωνή δεν έχει τίποτα ιδιαίτερο να προσφέρει (και γι αυτό και γρήγορα αντικαταστάθηκε) αλλά εδώ το στοίχημα είναι στην μουσική. Θα μπορούσε άνετα να είναι και ένας ορχηστρικός δίσκος, μια άγρια διαδρομή στα τραχιά μονοπάτια των μεταλλικών ήχων. Φανταστείτε ότι δεν μπήκαν καν στον κόπο να τυπώσουν στίχους στο βιβλιαράκι ενώ έχουν αφιερώσει τρεις σελίδες μόνο για ευχαριστίες. Δεν χρειάζονται. Ακούστε το μαγικό κιθαριστικό ταξίδι του ??Enslaver Of Lies?? και χαθείτε στην χειμαρρώδης υφή του, στο ορμητικό υγρό όνειρο του. Η παραγωγή αναδεικνύει κάθε όργανο, χωρίς κάποιο να ακούγεται πιο αδύναμο ή υποδεέστερο ενώ το εξώφυλλο είναι συμβολικό της δαιδαλώδης πανδαισίας που επικρατεί.