Ακολουθει tl/tr ποστ εμπλουτισμενο με καμποσες σκορπιες σκεψεις πανω στο θεμα…
[SPOILER]
Γι αυτο το θεμα δεν διαφωνω με το φιλμ προσωπικα.Βλεποντας τα πραγματα απο μεσα(και εννοω σαν ανθρωπος που αυτη τη στιγμη ζει κατα βαση απ τη μουσικη) αυτος ο ερασιτεχνισμος που αναφερουν επιβεβαιωνω οτι ειναι οχι απλα υπαρκτος,αλλα πραγματικα υπαρχουν γκρουπ και καλλιτεχνες γενικοτερα που χαλανε την πιατσα.Το κακο δεν ειναι οπως λες και συ να ειναι ρομαντικοι με τη φαση,να παιζουν για την καυλα τους και να κανουν τη φαση τους,το κακο ειναι οτι απ αυτο και μονο εχουν απαιτησεις.Εχω συναντησει απειρα ψωνια που βγαζοντας ενα ντεμο νομιζουν οτι κατεκτησαν τον κοσμο ολο.Το “εγω” της (ανυπαρκτης)σκηνης-και οχι μονο της μεταλ,γενικο ειναι το φαινομενο-ειναι μεγαλυτερο απ την πραγματικοτητα την ιδια.Ρε φιλε ενταξει δλδ κανε τις προβιτσες σου,χτυπα το γκομενακι,αλλα μη μου το παιζεις ο Νιkki Sixx ξαφνικα.Μιλουσα με γνωστο ηχοληπτη-παραγωγο τις προαλλες και μου λεγε οτι ερχονται γκρουπ με ενα cd πχ Slipknot ή Disturbed στο χερι και του λενε"ετσι θελουμε να μας κανεις να ακουγομαστε.Τετοια παραγωγη θελουμε.Θα σου δωσουμε μεχρι και 500 ευρω".Γελαει και ο διαολος δλδ.Εκει ειναι το προβλημα κυριως κατ’εμε.Στις απαιτησεις και τα θελω.
Αν ημασταν Σουηδια οπως λενε,ναι τα πραγματα θα ηταν καλυτερα.Γιατι οταν δηλωνεις"μουσικος"εκει μπορεις να ζεις αξιοπρεπεστατα,εχεις παροχες,εχεις ασφαλιση,εχεις προνομια,εχεις πρεστιζ στην κενωνια την ατιμη,ενω εδω δεν σε παιρνουν καν στα σοβαρα.Και πως διαολο να σε παρουν δλδ οταν πας να κανονισεις live σε μαγαζι(αλλη μαστιγα απο δω)και κανεις πιπες στο καθε αφεντικο για να παρεις ξερω γω 30-40 ευρω απ τους φιλους σου που θα ρθουν να σε δουν.Πως να θεωρηθεις επαγγελματιας οταν δεν εισαι διατεθειμενος να θυσιασεις το βολεμα σου για να κανεις το βημα παραπανω(εδω αν και τον σιχαινομαι,παραδεχομαι τον καθε gus g).Πως να σε εμπιστευτει μια εταιρεια που βλεπει τα πραγματα ψυχρα και υπολογιστικα και οχι ρομαντικα οπως ο 18χρονος φερελπις rock star??Αυτο το κακο με τα live βασικα εχει καταντησει ανεκδοτο.ΟΛΟΙ θελουν να βγουν στο σανιδι.Δε θα παω μακρια.Βλεπω τα ξεκατινιασματα για το support των Bon Jovi.Εκτος του οτι παιρνει μερος ο καθε κακομοιρης χωρις ιχνος αυτογνωσιας και με μηδενικη εμπειρια σε λαηβ,που το θεωρει το πιο απλο πραγμα να βγει να παιξει σε γεματο ΟΑΚΑ ενω επαιζε μεχρι προτινος στην αιθουσα εκδηλωσεων του σχολειου,πειτε μου σε ποια σοβαρη "σκηνη"χωρας θα βαζες βυσμα για να παιξεις σαπορτ???Παγκοσμια πατεντα.Μαθαινω καποια απ οσα γινονται και πραγματικα λυπαμαι την καταντια μερικων ελληνων μουσικων.Γιατι απ αυτους υπαρχουν πολλοι και καλοι,αλλα οκ οι καριερες δεν χτιζονται απ τη μια μερα στην αλλη,θελει απειρη υπομονη και θυσιες.Επαγγελματισμος δεν υπαρχει στο rock metal(σε μεγαλο ποσοστο,εξαιρεσεις φυσικα και υπαρχουν)και σε κανεναν αλλον τομεα βεβαια(εκτος ισως απ αυτον της παραγωγης,που πλεον παιδια με σπουδες εκτος ελλαδος απεκτησαν την καταλληλη τεχνογνωσια).Κατα τ αλλα εκτος ποπ/σκυλοτετοιους και εντεχνους,δυστυχως απο υποδομες για live κτλ ακομα ειμαστε πολυυυ πισω.Αυτο φαινεται εξαλλου και απ τις διοργανωσεις των festival και γενικα τη διαφορα μεταξυ ενος live μιας μεγαλης μπαντας στο εξωτερικο και εδω αντιστοιχα.
Επισης εχουμε τη μαστιγα των ελληνων τραγουδιστων.Πλεον τα πραγματα ειναι ελαφρως καλυτερα,αλλα δυστυχως υπαρχει ενα τεραστιο ποσοστο που η ελληνικουρα στην προφορα δεν αφηνει και πολλα περιθωρια καριερας εκτος συνορων.Γι αυτο και τα περισσοτερα γκρουπ που πετυχαν εξω εχουν brutal φωνητικα ή αλλοδαπο τραγουδιστη.
Τωρα οσον αφορα το Μetal Hammer και τον ελληνικο μουσικο τυπο.Ουτε κει βρισκω ιδιαιτερο αδικο,εχοντας προσωπικη εμπειρια και απο καλη και απο κακη κριτικη στο συγκεκριμενο εντυπο.Γενικα δεν προσφερει και κατι ιδιαιτερο.Ειναι σαν να παιζεις πχ στο Ραδιο Αρβυλα.Θα σε δουν καποιοι.Ε και?Και μετα τι?Θα σε τσιμπησει η εταιρεια επειδη σε βαθμολογησε με 10αρι ο Σακελλαριου η οποιος ειναι τωρα?Προσωπικα το 9αρι που πηραμε ουτε που ακουμπησε.Το προβλημα ηταν οτι δεν ημασταν αρκετα επαγγελματιες να κυνηγησουμε αυτο που θελαμε και πλεον εχουμε μονο καλες αναμνησεις απ τη φαση και τιποτα αλλο.
Τεσπα επειδη το κουρασα το θεμα,τα εγραψα αυτα γιατι σ αυτα που ελεγαν τα παιδια ειδα πολλα που εχω πει και εχω ξανακουσει πολλακις και γω,γι αυτο και αν και απεχω πολυ απ το "τρουμεταλλαδικο"στυλ και ακουσμα του βιντεο,αναγνωριζω πως τα προβληματα των ελληνων μουσικων ειναι κοινα και πολλα.Το καλο ειναι οτι υπαρχει πολλη εμπνευση στον χωρο και τελευταια τα πραγματα δειχνουν να βελτιωνονται σε καποιους τομεις και βλεπω ατομα που παιρνουν σοβαροτερα την υποθεση “ειμαι rock-metal μουσικος” αποτελωντας πρωτη προτεραιοτητα τους.Μονο κατι καλο μπορει να βγει απ αυτο,αντε να δουμε.Σουηδια μπορει να μη γινουμε,αλλα τουλαχιστον θα ειμαστε αξιοπρεπεις.[/SPOILER]
Ωραία τα λες μαν και δε διαφωνώ, αυτή είναι η κατάσταση για να το λένε όλοι όσοι ασχολούνται ή έχουν ασχοληθεί. Τελικά μάλλον είναι θέμα οπτικής γωνίας. Τα περισσότερα παιδιά που μίλησαν στο φιλμ τάσσονται υπέρ ενός καλώς νοούμενου επαγγελματισμού επειδή προφανώς ως μουσικοί οι ίδιοι έχουν βαρεθεί τις μαλακίες, επειδή θα ήθελαν να κάνουν μια παραπάνω επιτυχία για λόγους και οικονομικούς αλλά και προσωπικού εγωισμού, ακόμα και επειδή θα ήθελαν βρε αδερφέ να έχουν τη δυνατότητα να βγάλουν κάμποσους δίσκους παραπάνω και να μη διαλυθούν μετά από λίγα χρόνια. Όλα κατανοητά και απολύτως σεβαστά από μένα, αλλά εγώ είμαι οπαδός. Δεν μπορώ να ταυτιστώ με τα θέλω των μουσικών, στην καλύτερη συμπάσχω με τους φόβους τους ή τις πίκρες τους αλλά εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι η ελληνική σκηνή βγάζει φοβερούς δίσκους που γουστάρω κάργα, παρά τις ασθένειες αυτές, οπότε απ’ το μουσικό κομμάτι είμαι σε μεγάλο βαθμό καλυμμένος. Και επειδή είμαι καλυμμένος αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό και το αίτημα για περισσότερο επαγγελματισμό, επειδή οι προθέσεις μπορεί να είναι οι καλύτερες, μπορεί το αίτημα να είναι για καλώς νοούμενο επαγγελματισμό, αλλά εγώ βλέπω και το ενδεχόμενο να προκύψει ένας κακώς νοούμενος επαγγελματισμός και από κει που σήμερα γκρινιάζουμε για την έλλειψη σοβαρότητας των κατά τ’ άλλα ταλαντούχων και παθιασμένων ελληνικών μέταλ συγκροτημάτων, να πάμε στην αντίπερα όχθη και να πνιγούμε μέσα σε μια τυποποίηση - άθροισμα διαφόρων “πρέπει” σε κάθε επίπεδο.
Πάντως το θέμα έχει πολύ ζουμί, ας πούνε κι άλλοι!
Τωρα ομως μπαινεις σε πιο υποκειμενικα μονοπατια.Το θεμα ειναι οτι για να συνεχισουν να βγαινουν δισκαρες και να γουσταρουν οι οπαδοι θα πρεπει να συντηρηθουν με καποιο τροπο οι μπαντες.Αυτο γινεται μονο μεσα απο επαγγελματικη συμπεριφορα δυστυχως οπως και σε καθε αλλη δουλεια.Οταν παιζεις σε μια σκηνη και δεν κοβεις αποδειξη πχ για παροχη υπηρεσιων,οταν παιζεις με μαυρα λεφτα μονο,οταν υπογραφεις βλακωδη συμβολαια με την χ-ψ εταιρεια,οταν δεν κανεις πωλησεις ωστε να ενδιαφερθει η εταιρεια να σου βγαλει 2ο δισκο πχ,παροτι στα live μαζευεις αρκετο κοσμο,ετσι δεν προκειται να πας μπροστα και παλι στην αφανεια θα καταληξεις.Εδω να σημειωσω οτι στο ελληνοφωνο rock,επειδη πουλαει περισσοτερο συναντα κανεις πιο επαγγελματικες συμπεριφορες,καλως ή κακως εννοουμενες.
Why Νικολάκης; Γνωριζόμεθα;
Όντως είναι παρεξηγήσιμη η αναφορά στον Hendrix έτσι όπως την παρέθεσα. Είναι ένα τρανό παράδειγμα κατάρριψης στερεοτύπων, όπως και τα άλλα που ανέφερα νομίζω.
Προφανώς και δεν εννοώ ότι υπάρχουν φυλετικά ή ανθρωπολογικά στερεότυπα στο metal (αυτό μας έλειπε…), άλλωστε το metal είναι είδος μουσικής και δεν φταίει σε τίποτα αν οι άνθρωποι που το υποστηρίζουν έχουν τις Χ απόψεις που δεν έχουν σχέση με τη μουσική.
Σαν οργανωμένη καλλιτεχνική έκφραση όμως λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα και επηρεάζει όσους ασχολούνται μαζί της. Ενέχει μηχανισμούς ταύτισης, αλλοτρίωσης και ομαδοποίησης, με οικονομικούς όρους είναι προϊόν, ενώ έχει καπηλευτεί ιδεολογικά και πολιτικά από όλο το διαθέσιμο φάσμα. Πέρα από τα καθαρά μουσικά χαρακτηριστικά (που κι αυτά σε μεγάλο βαθμό είναι συζητήσιμα) δεν υπάρχει κάτι άλλο στο ‘DNA του metal’. Όλα τα υπόλοιπα είναι κοινωνικές συμβάσεις που αλλάζουν ανάλογα την εποχή.
Φαντάζομαι όλοι μας χρησιμοποιούμε εκφράσεις όπως ‘θεός ο τάδε’, ‘νιώθω’, ‘αυτό είναι metal’, ‘true καταστάσεις’ αλλά το τι εννοεί ο καθένας είναι τελείως υποκειμενικό.
Δεν υποστήριζω ότι πρέπει να τα ορθολογικοποιήσουμε όλα και να ξεκαυλώσουμε, αλλά από την άλλη ας μην γενικοποιούμε σύμφωνα με το πώς βλέπει ο καθένας μας το metal, το οποίο είναι πάνω απ’ όλα προσωπική υπόθεση και όχι εφαρμογή κάποιου manual.
Ακόμα ένα tl/tr post 
[SPOILER]Αρχικά το documentary είναι αρκετά καλό λαμβάνοντας υπ’όψιν ότι πρόκειται και από μή επαγγελματίες (κάτι αναφέρεται για πτυχιακή) και βέβαια καλύπτει το χώρο του κλασσικού metal ήχου (άντε και λίγο thrash), και θα πρέπει να “κριθεί” γι’αυτό και μόνο.
Η αλήθεια είναι οτι σε κάποιες στιγμές μπορεί να φαίνεται “παιδικό” ή “αφελές” ή “υπερβολικό” (ειδικά στην αρχή) ειδικότερα για άτομα που δεν έχουν στενή σχέση με τον χώρο (βέβαια δε νομίζω ότι απεθύνεται σε αυτούς) αλλά αυτό κρίνεται από τη γνώμη του καθενός, άλλωστε το μεταλ περιέχει πολλές φορές την υπερβολή ή και την αφέλεια ακόμα.
Αυτά για την ταινία.
Από 'κεί και πέρα αναφέρθηκαν κάποια πράγματα στα οποία συμφωνώ και δεν θα τα ξανααναφέρω.
Απλά θέλω να αναφέρω 2-3 άλλες σκέψεις. Φοβάμαι ότι θα γενικέψω πολύ και ότι θα ξεφύγω, αλλά απ’ότι βλέπω έχει ξεκινήσει μια πιό γενική συζήτηση πάνω στο θέμα.
-
Γενικά πιστεύω ότι κάποιος για να γίνει μουσικός σε ένα συγκρότημα (ή και μόνος του), άσχετα από το είδος μουσικής, και να παίζει/τραγουδάει μπροστά σε κόσμο κλπ (το να ηχογραφεί πλέον έχει γίνει πολύ εύκολο) θα πρέπει να έχει μέσα του το ψώνιο, πέρα από το να γουστάρει τη μουσική, να γουστάρει να παίζει/τραγουδάει. Με την καλή έννοια πάντα.
-
Αναφέρθηκε πως στο εξωτερικό οι μουσικοί χαίρουν της εκτίμησης του κράτους, του κόσμου κλπ, αμοίβονται κανονικά, όλα καλά όλα ωραία, δηλαδή ουσιαστικά αυτή είναι η δουλεία τους. Ξέρουν ότι θα ηχογραφήσουν τη μουσική τους, θα παίξουν live και θα πληρωθούν γι’αυτό.
Δεν διαφωνώ, ίσα ίσα, απλώς μαζί με τα θετικά που έχει το παραπάνω μου ήρθε στο μυαλό και η εξής κατάσταση: “Εντάξει μωρέ, θα ηχογραφήσω κανένα τραγουδάκι, θα κάνω 1-2 liveάκια και πολύ είναι, αφού σε Χ μέρες θα πάρω τα φράγκα μου ποιός χέστηκε!” Κοινώς κάτι παρόμοιο με αυτό που λέμε εμείς “δημόσιος υπάλληλος”. Ψιλοακραία σκέψη, δε λέω, αλλά είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι. -
Το αν θα πρέπει οι Έλληνες μουσικοί να γίνουν πιο επαγγελματίες ή όχι είναι ένα θέμα. Υπάρχει η λογική έχω σαν χόμπι τη μουσική, παίζω σε κανένα συγκρότημα, κάνουμε κάποια live όποτε μπορούμε, ηχογραφούμε ντεμο, ΕΡ, ή και δίσκο(υς) ακόμα αλλά κοινώς κάνουμε την κάβλα μας και περνάμε καλά. Δεκτό.
Επίσης υπάρχει η λογική παίζω μουσική, σε μπάντα κλπ, ηχογραφούμε, κάνουμε live αλλά νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε 1-2 βήματα παραπέρα. Όχι να γίνουμε Μεταλλικα αλλά να πάρουμε πιό σοβαρά το θέμα συγκρότημα-μουσική. Δεκτό κι αυτό απλά εδώ τίθεται το θέμα ξεβολέματος από δουλειά-σπίτι και αφοσίωση στη μουσική, τρέξιμο, κούραση κλπ κλπ. Κοινώς σ΄αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να γίνει κάποιος επαγγελματίας. Οπωσδήποτε όμως γιατι αλλιώς δεν πρόκειται να προχωρήσει το πράγμα.
Γενικώς υπάρχει ένας κύκλος. Κάνεις το ένα, μπορείς να κάνεις το επόμενο ή σταματάς. Δεν κάνεις κάτι, τότε δύσκολα προχωράς στο επόμενο.
Επίσης για τέτοια θέματα μετράει πολύ η γνώμη από παιδιά που παίζουν/έχουν παίξει σε μπάντες. Κάποια παραπάνω πράγματα ξέρουν.[/SPOILER]
http://video.google.com/videoplay?docid=-2942712091615079909#
Σε αυτό το λινκ είναι ένα ντοκυμανταίρ που έχει γυρίσει ένας φοιτητής ηχοληψίας για την πτυχιακή του εργασία. Εϊναι αρκετά μεγάλο (έχει διάρκεια 1 ώρα και 50 λεπτά) και αναφέρεται κυρίως στη δεκαετία του 80, που το μεταλ ξεκίνησε να ακούγεται στην Ελλάδα.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον, έχει συνεντεύξεις από μουσικούς γνωστών ελληνικών συγκροτημάτων (π.χ. ο Λογγινίδης των Spitfire, ο Κρίκος των Innerwish, ακόμα και ο Παπακώστας των Vice Human ο οποίος κλέβει άνετα την παράσταση), από ιδιοκτήτες δισκάδικων, από παραγωγούς εταιρειών και από απλό κόσμο και όλοι μιλάνε για αυτή την εποχή: για το πώς ξεκίνησε η σκηνή μεταλ στην Ελλάδα, πώς ήταν ο κόσμος τότε, περιστατικά από τα πρώτα rock clubs, τα live κλπ. (οκ, μερικές στιγμές είναι εντελώς cult!!!)
Πιστεύω έχει αξία και για μας τους πιο νέους, που χάσαμε αυτή τη δεκαετία, αλλά και για τους παλαιότερους (ηλικίας πάνω των 40 ετών) που τα πρόλαβαν.
Αποτελεί μια αρκετά χρήσιμη αναδρομή στο παρελθόν, ώστε να συγκρίνουμε σήμερα τι ακριβώς συμβαίνει και τι διαφορές υπάρχουν.
Χμ… παντως προσωπικα δεν ειδα να λενε και πολυ στην πλακα οτι “μεταλ και γκομενα δεν πανε μαζι” και κατι τετοια καραγκιοζιλικια. Και επειδη γνωριζω καλα ποιοι ειναι οσοι τα λενε αυτα (και στο ντοκυμαντερ), μια χαρα το εννοουν. Οταν η αγαμια καθισταται ιδεολογια λοιπον…
Επισης, επειδη εχω υπαρξει μερος του “true metal στερεωματος” με μπαντες, παρεες κλπ ο συγκεκριμενος χωρος στην Ελλαδα εχει τη δικαιολογια στο τσεπακι του. Και δεν βλεπουν οτι οι παραγωγες ειναι σκατα, τα τραγουδια ειναι σκατα, οι τραγουδιστες ειναι σκατα, οι μουσικοι ειναι σκατα, τα ονοματα τους ειναι σκατα, οι στιχοι τους ειναι σκατα και ολα ειναι σκατα πλην ελαχιστων και πολυ συγκεκριμενων εξαιρεσεων.
Κραζουν το μεταλ χαμερ οτι τους θαβει. Οταν η δικια μου μπαντα που επαιζε “true” και φροντισε να στειλει ντεμο με προσεγμενη παραγωγη και καλα τραγουδια χωρις λαθη, το τσιμπησε το 8αρακι της και ηταν στα προτεινομενα του μηνα.
Δεν ειδα κανεναν πολεμο προσωπικα. Αλλα κλασσικα εμεις βαριομασταν που ζουσαμε, μας επαιρναν τηλεφωνα για live, για να στειλουμε κομματια σε undergound εταιριες “δεν σας ξερουμε αλλα για να σας εκανε τετοια κριτικη το χαμερ καλοι θα ειστε” να τα βαλουν σε καμια συλλογη κλπ και εμεις δεν καναμε τιποτα. Ουτε ενα λαιβ, ουτε μια συνεντευξη. Ειχαμε την εντυπωση οτι θα ερθουν να μας βρουν μονοι τους. Αμ δε…
Βγαινει ο τυπος απο τους witchcurse και λεει “δεν ασχολουμαι με το χαμερ γιατι δεν ξερουν”
Ενω εσυ ας πουμε που κανεις αυτο: http://www.youtube.com/watch?v=9ug63i3mUdg ,ξερεις.
Εμαθα οτι προσφατα βγηκε ενα αλμπουμ/ντεμο δεν ξερω τι ακριβως γνωστης παρεας της Θεσσαλονικης με τιτλο “μεταλ φορ μεν” Τυφλα να χει το axe δηλαδη.
Απο την αλλη στο βιντεο εμφανιζονται ατομα που ειναι true κυριως μεγαλυτερων ηλικιων. Γιαυτους αξιζει να το δει κανεις. Τωρα κατι πιτσιρικια που εχουν για τον πουτσο μπαντες και επειδη πινουν αμστελ νομιζουν οτι πρεπει να τους προσκυναει ο πλανητης, απλα προσφερουν γελιο.
Καλά δε μου λες, αφού προφανώς έχεις “ανανήψει” και δεν είσαι πια “μέρος του true metal στερεώματος”, γιατί ασχολείσαι με “σκατά”, όπως τα χαρακτηρίζεις; Όχι μόνο χάνεις το χρόνο σου αλλά μας σπας και τ’ αρχίδια με τη γαμημένη ισοπεδωτική σου γνώμη.
Πωωωωω θεϊκό βίντεο ε.
Θενξ!
Mπα σε γενικες γραμμες δε ασχολουμαι παρα μονο αν ακουσω κατι που πραγματικα αξιζει. Στην παρουσα φαση απλα σχολιασα τη νοοτροπια στον εν λογω χωρο διοτι εμφανιζεται στο βιντεο σε υπερθετικο βαθμο.
Επισης αρχιδια σπαει καποιος οταν επαναλαμβανει μια αποψη συνεχως και κυριως χωρις να ειναι θεμα συζητησης αυτο το πραγμα. Νομιζω οτι το (επιτηδευμενα ακραιο) σχολιο μου σε αυτο το νημα απεχει πολυ απο εννοιες και καταστασεις οπως σπασιμο αρχιδιων.
Εγώ πάντως υποπτεύομαι ότι έχει περάσει πολύυυυυυυς καιρός από τότε που ήσουν “μέρος του true metal στερεώματος” και δεν το πολυθυμάσαι, γιατί αλλιώς θα ήξερες ότι τα άτομα αυτού του χώρου, αυτοί που εμφανίζονται στο ντοκυμαντέρ, καλώς ή κακώς ασχολούνται μ’ αυτό που τους εκφράζει ως μουσική, λογική κτλ. χωρίς να τους ενδιαφέρει η γνώμη των παραέξω. Δηλαδή δεν ξέρω, μου φαίνεται υπερβολικά στοιχειώδες. Τί νόημα έχει να σχολιάσει κάποιος για την ταινία τους ότι η νοοτροπία τους εμφανίζεται “σε υπερθετικό βαθμό”; Δηλαδή πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Κοίτα, αν δεις προηγούμενα ποστ έχω κι εγώ (αρκετές) ενστάσεις σε σχέση με τον τρόπο που σκέπτονται και λειτουργούν. Η λογική “true”, δεν το κρύβω, δε με εκφράζει προσωπικά. ΑΛΛΑ, εγώ αποδέχομαι αυτή τη σκηνή όπως είναι, με τα καλά της και τα στραβά της, με τις ομορφιές της και με τις γραφικότητές της. Ενώ εσύ ήρθες εδώ χωρίς να είσαι φαν της σκηνής και έγραψες ό,τι έγραψες, έτσι απλά για να το γράψεις. Αυτό βγαίνει προς τα έξω. Αυτό ήταν που μου την έσπασε στο ποστ σου. Άλλωστε το είπες και μόνος σου ότι ήταν ακραίο, τί άλλο να σχολιάσει κανείς.
Πω ρε παιδι μου τωρα μου φαινεται οτι εσυ σπας αρχιδια
Η νοοτροπια σαφως ειναι ενα δικο τους θεμα και δεν με ρωτησε και κανεις στην τελικη. Απο την αλλη οταν δηλωνεις κατι για το μεταλ σε μια καμερα, θα κριθεις κιολας. Δε μπορει να λες τετοιες μαλακιες με κορυφαια το “μεταλ και γκομενα δεν συμβαδιζουν” και να καλυπτεσαι απο την ταμπελα “true” και τη λογικη “true ειμαι, οτι θελω λεω”.
Επιπροσθετως, η κυριοτερη ενσταση μου εχει να κανει με τη μιζερια που συνοψιζεται στη φραση “μας πολεμανε ως μπαντες”. Αμ δε σε πολεμανε… απλα δεν εισαι καλος και δεν εισαι επαγγελματιας.
Τελος, μιλαμε για ενα ιδιωμα που γενικοτερα κρινει τα υπολοιπα και κρατα μια επιθετικη σταση. Για να υπαρχει το true metal αναγκαια προϋποθεση ειναι να υπαρχει το false.
Πχ στο βιντεο που παρεθεσα, βλεπεις μια απαξιωτικη κινηση για μπαντες οπως slipknot, korn, tool με τον τυπαρα που σκιζει τις αφισες ή με την ενδειξη “to gay metalhead…” στον φακελο αποστολης (προσεξε το, ειναι επος).
Δηλαδη ok… αυτα τα γκρουπακια γαμανε ολον τον κοσμο αφου ετσι πιστευουν. true ειμαι οτι θελω κανω αλλωστε. Α και οι omen ειναι groupαρα και γαμανε μανες εν ετη 2011. Τους ειχα δει το 2004 (?) και πραγματικα δεν ακουγονταν, ηταν μια τραγικη συναυλια και με πανακριβο εισιτηριο. Αλλα αυτοι ειναι true δεν εχει σημασια αν παιζουν αθλια.
ΥΓ: Μη μου πει κανεις για warning of danger κλπ και εποχες 1984. Για το τωρα μιλαω.
αχαχαχα, το αγάπησα το βίντεο 
made in hell 21 σε ποια μπάντα παίζεις/έπαιζες;