ΤΩΡΑ ειδα [B][SIZE=“4”]ΑΥΤΟ[/SIZE][/B]:
Βλήδιν πες μου ότι ο τίτλος του θρεντ δεν είναι τυχαίος, πληζ.
τι spacy noisιά είναι τούτη, προς το παρόν παίζει μόνο ένα κομμάτι από το youtube αλλά θα βρεθεί όλο το άλμπουμ σύντομα.
Πω ρε φίλε τι μαθαίνει κανείς. Πωωωωωωω. Το 1975 ρε λέμε τα έκανε ο lou reed αυτά!#-o
Σε άλλο θρεντ κολλάει μουσικά, το ξέρω, αλλά… αυτός ο τίτλος…
τα’χουμε πει αυτά.
εγώ πάντως από το κομμάτι των die krupps έδωσα τον τίτλο
Ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα το είχατε πει αλλά από τον ενθουσιασμό δεν μπήκα στον κόπο να κάνω σερτς 
Να ακούσω και die krupps τώρα που γυρίζει, ναι.
Θενξ!
Νομίζω εδώ θα βρει στέγη το παρακάτω.
Χάζευα κάτι άσχετα και σκάει μπροστά μου αυτό
εξώφυλλο + [I]drugs[/I] tag = τσεκάρισμα
Και πολύ καλά έκανα.
[B]GGFH[/B] ([B]Global Genocide Forget Heaven[/B] -γουοτεβερ-).
Ντουέτο, industrial, horror techno λένε ότι παίζουν.
Btw, η μόνη επαφή με τεκνο είναι κάτι σκορπια κομμάτια σε κασσέτες από την εποχή της άλωσης, άντε και κανα πάρτυ.
Αλλά και το [B]eclipse[/B] δεν πάει πίσω, κυκλοφορία του 1991 και αρκετά προκλητική για την εποχή της, θεματολογικά τουλάχιστον (ε, τα γνωστά, σπλατεριές, παράνοιες, ανωμαλίες γενικά ;p).
Αντιπροσωπευτικός χαρακτηρισμός το “horror”.
Είναι κλειστοφοβικό σε σημεία, πότε περισσότερο πότε λιγότερο, με τα θορύβια του, τα σαμπλάκια από ταινίες που ενισχύουν αυτή την κάπως θριλερική ατμόσφαιρα . Είναι ιδιαίτερο και τα ιδιαίτερα έχουν πάντα το ενδιαφέρον τους.
Για τους περίεργους:
[B]Eclipse[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=UDP0FDctgcc
[B]Dead Inside[/B]
http://www.youtube.com/watch?v=ErM6HJnp40Q
[B]Sister Cathleen [/B]
http://www.youtube.com/watch?v=fvwK4Cn5yCQ
bonus, διασκευή στο [B]Nothing Left Inside[/B] από [B]Βlack Flag [/B](με την ευκαιρία άκουσα κι αυτούς :oops:)
http://www.youtube.com/watch?v=yjKt1dwzuTE
bonus No2, portfolio “πριν και μετά”
[SPOILER]
[/SPOILER]
([B]όχι[/B] για κάτω των 18 )
[SPOILER]
[/SPOILER]
[SPOILER]
[/SPOILER]
Αυτό εδώ είναι μια ομορφιά που λέει και ο μπλιντιν.Μεγάλο ατού και ο συνδιασμός στα φωνητικά των αντρικών με τα πιο σεξουλιάρικα γυναικεία.Και το ομότιτλο τρελή ροκιά
Νέο KMFDM γατάκιαααα
Τα λέμε μετά τις πρώτες ακροάσεις:!:
Μετά το ήδη βαρετό “Mythmaker” και το εκνευριστικά αδιάφορο φετινό προσωπικό του Ogre, το νέο Skinny Puppy είναι τόσο κακό που πραγματικά μου’σπασε τα νεύρα. Το “Vyrisus” είναι κομματάρα αλλά είναι και το μόνο κομμάτι που διασώζεται. Παίζει να είναι και το καλύτερο κομμάτι τους μετά το reunion όμως είναι απελπιστικά μόνο του.
Έλα ρε, βγήκε κι αυτό; Πάω να το ακούσω!
Βέβαια δε με προετοιμάζεις θετικά!
Unit:187 (ca)
Καναδικό γκρουπ, όχι κάτι το ιδιαίτερο θα έλεγα, coldwave βασικά, αρκετά συμπαθητικό δε. Υπάρχουν απ’ τα μέσα των 90’s, τέσσερα τεμάχια η ζωή τους όλη με το περσυνό [B]Out for blood[/B] να κλέβει την παράσταση. Στα αξιοσημείωτα η παραγωγή του Devin Townsend στο δεύτερου τους άλμπουμ [I]Loaded [/I]το '97.
έντιτ. Το κεφάλαιο Pigface ποιος θα το ακουμπήσει;
Αυτό το ποστ έγινε το … 2009
Για να δούμε πότε θα το κάνω! #-o
Κατά τ’ άλλα οι [B]Unit:187[/B] ωραίοι. To “Out for blood” μου θύμισe Rob Zombie και Smashing Pumpkins εποχής “Adore”.
Να πω όμως και για μια καινούργια μπάντα που μου τράβηξε το ενδιαφέρον με το φετινό τους δίσκο. Είναι οι [B]Pink City[/B] με το δίσκο τους “[B]Designing Women[/B]”
Ξεκινώντας από κει που σταμάτησαν οι Circle of Animals, και πατώντας στις επιρροές των early Swans, Godflesh και… Joy Division, φιλτραρισμένες με μπόλικη παραμόρφωση δίνουν ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα, όχι αυτό που θα λέγαμε κλασικό industrial, αλλά αρκετά θορυβώδες και κυρίως… φρέσκο!
Το ακούμε εδώ: http://pinkcity.bandcamp.com/album/designing-women
Επ’ ευκαιρίας να κάνω μια σύντομη αναφορά σε ένα δίσκο “κρυφό διαμαντάκι” των 90’s
[B]Fetish 69 - Antibody[/B] (1993)
http://www.youtube.com/watch?v=Kpa3ILcgC4s
Βαρύ κι ασήκωτο early 90’s industrial metal στα χνάρια των Godflesh (πάλι), Optimum Wound Profile και Skin Chamber.
Enjoy!
bump!
[B]Pain teens (us)[/B]
Experimental/Noise/Industrial συγκρότημα το οποίο προήλθε από την punk σκηνή του Houston, με γυναίκα τραγουδίστρια, έδρασε μεταξύ middle '80’s/middle ‘90’s κυκλοφορώντας διψήφιο αριθμό album έχοντας αρκετές χρονιές από δύο και μια χούφτα eps. Έχοντας ακούσει μονάχα τρία απ’ τα δημιουργήματά τους, τα [I]Narcolepsy[/I] και [I]s/t[/I], αμφότερα του 1988 και το κύκνειο άσμα τους [I]Beast of dreams[/I] του 1995, τολμώ να πω πως με γοήτευσαν ιδιαίτερα.
Τα δύο πρώτα κινούνται σε πειραματικές φόρμες, με έντονη τη διάθεση του αυτοσχεδιασμού, έχοντας μέρη από απαγγελίες, μουρμουρητά, ετερόκλητους βιομηχανικούς ήχους, κολάζ συχνοτήτων θα έλεγα, ελάχιστα φωνητικά, φέρνοντας στο νου το χάος των NWW με σαφώς πιο κανονικές διάρκειες, ελάχιστες συνθέσεις δε, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως τραγούδια, όπως το κλειστοφοβικό [I]A knife[/I] από το ομότιτλο.
Πηγαίνοντας στο [U]Beast of dreams[/U], έχοντας μεταπηδήσει παράλληλα στην [I]Trance Syndicate Records[/I], συναντάμε μια εξομάλυνση του ήχου τους σε πιο διεθνοποιημένες φόρμες, με έντονη χρήση σιτάρ και στροφή γενικότερα προς oriental ρυθμούς, δίχως να λείπει το χάος που λέγαμε πριν από τραγούδια όπως το [I]Frigid idol[/I]. Γενικά εδώ έχουμε πιο στρωτή προσέγγιση στον όρο "τραγούδι "καθώς χρησιμοποιούν φωνητικά σε όλα τα κομμάτια τους. Μαγευτικο το Manouche (http://www.youtube.com/watch?v=98bITLqWCQE), υπέροχο το Coral kiss (http://www.youtube.com/watch?v=7ypEanACORM).
Το Manouche πραγματικά ονειρικό τραγούδι! Το είχα ακούσει όταν είχε βγει μάλλον σε κάποια από τις συλλογές του περιοδικού Auido (τις θυμάται κανείς;)
Με την μπάντα δεν έχω ασχοληθεί ακόμα, αν και την είχα στα υπόψην!
Επίσης, έβγαλαν νέο δίσκο οι [B]16 volt[/B] ο οποίος είναι αρκετά καλός.
[B]Beating Dead Horses[/B] λέγεται.
Το περιοδικό [B]Audio[/B] θα εννοείς. Έχω στην κατοχή μου τα νούμερα 6 & 7, τα οποία μαζί με την συλλογή [I]Εναλλακτικοί ροκ δρόμοι[/I] του Ποπ+Ροκ με συγκροτήματα αποκλειστικά της FM Records είχα ανταλλάξει με ένα συμμαθητή μου πίσω στην Α’ Λυκείου, τα οποία τα μάζευε ο πατέρας του απλά έτσι από περιοδικά για να έχει cd επειδή είχε αγοράσει cd-player, δίνοντάς του ένα cd της Βίσση που είχε ο αδελφός μου :p. Εκεί μέσα γνώρισα τους [B]Porcupine tree[/B] ([I]Dislocated day[/I]), [B]Last drive[/B] ([I]The drop[/I]), άκουσα μουσικές τις οποίες τότε τις θεωρούα σκουπίδια (Pascal Comelade) αλλά σήμερα εκτιμώ τουλάχιστον, και κάποιους φοβερούς και τρομερούς [I]The days of the moon[/I]. Πλάκα θα είχε να μαζεύαμε όλα τα volume κάποια στιγμή.
Ναι, αυτό εννοώ.
Είχα ακούσει μερικά κι εγώ. Δε θυμάμαι τα νούμερα, αλλά μου έχουν μείνει κάποια ονόματα από μπάντες, και κάποια τραγούδια. Αν τα κοιτάξω σήμερα, θα γνωρίζω πιστεύω περισσότερα ονόματα.
Οι [B]Pothead [/B]μου έμειναν, ο απαραίτητος [B]Zappa [/B]σε κάθε cd κλπ κλπ.
Τα έχω βρει στα μεταχειρισμένα με ένα 1 ευρώ το cd κατά καιρούς. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δούμε τη συνολική λίστα με τα τραγούδια.
http://www.youtube.com/watch?v=RFrr4uXDihM&feature=player_embedded#!
Τί λες τώρα; 8O8O8O8O
Corrections House is a metal supergroup featuring Scott Kelly (Neurosis), Mike IX Williams (Eyehategod), Sanford Parker (Nachtmystium), and Bruce Lamont (Yakuza/Bloodiest). Here’s the first track they’re sharing, “Hoax the System”, which will be released on a limited 7" on Parker and Lamont’s War Crime Recordings label, backed by the track “Grin With a Purpose”.
Χθες είδα KMFDM. Για μιάμιση ώρα χόρευα στο ultra heavy beat. Απλά οι τύποι είναι απίστευτοι. Το σετλιστ θα το προτιμούσα με κάποιες αλλαγές βέβαια, αλλά δεν πειράζει. Μια χαρά.
Και η Lucia είναι η καλύτερη γκόμενα που παίζει στον χώρο, νταξ, ερωτεύτηκα.
[B]Stereo Animal - Neolithic
[/B]
[B]http://stereoanimal.bandcamp.com/
[/B]
Λοιπόν αυτοί οι τύποι από Θεσσαλονίκη το χουν και τα χώνουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ άσχημα, σε σημείο να νομίζεις πως είναι αμερικάνοι. Η 90-ίλα σε όλο της το μεγαλείο! Όποιος γουστάρει Kliing Joke και Prong οφείλει να ακούσει αυτό το δισκάκι. Εμένα μου έφερε νοερά και Forbidden του Green, χωρίς να έχει επιρροές από κει βέβαια. Παίζει και μέλος από τους Ηοmo Iratus.
Διαβάστε και [B][U]review[/U][/B] για περισσότερες πληροφορίες.
OAKE ? (2013) Offenbarung 12’’ ([I]Downwards[/I])
Δεν γνωρίζω από που έσκασαν μύτη αυτοί εδώ οι τύποι, αλλά η παρθενική τους κυκλοφορία σπέρνει. Οι καλύτερες στιγμές των Coil παρελαύνουν μπροστά μας, όσο κι αν αποτελεί ιεροσυλία το άνωθεν απόφθεγμα.
Aν είχαν άλλο ένα Κ, θα γίνονταν αυτόματα η αγαπημένη μου μπάντα.