τωρα τους ακουω,κατι λεει αν και θα το θελα πιο μινιμαλιστικο.θα τσεκαριστουν ενδελεχως
δεν κατεχω και πολλα απο industrial.Το The unacceptable face of freedom απο test dept. μου αρεσε αρκετα.
http://www.youtube.com/watch?v=RxhmT05bgnA
μερσω για τις ιδεες
By the way, οι Test Dept. που ανέφερε ο Ninpo, είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση μπάντας. Ξεκίνησαν και αυτοί στις αρχές των 80’s, δεκαετία στην οποία έδωσαν τις καλύτερες δουλειές τους. Πολιτικοποιημένοι, με ενεργή συμπαράσταση στις απεργίες των ανθρακωρύχων τότε, έμειναν ονομαστοί και για τα live τους, δείγμα των οποίων αποτελεί το [B]Atonal & Hamburg “Live” [/B]
Αλλά είπαμε, η Rockipedia είναι για τις καινούργιες κυκλοφορίες, οπότε, πάμε να παρουσιάσουμε κάτι που βγήκε πρόσφατα:
Οι [B]Die Krupps[/B] λοιπόν, επέστρεψαν με ένα καινούργιο mini album που κυκλοφόρησε στα τέλη του 10. Ο τίτλος του:
[B]Als wären wir für immer[/B].
Εδώ τους βλέπουμε να προσπαθούν να συνδυάσουν τις δύο περιόδους της μπάντας, ηλεκτρονική και “μεταλική”, με τα ηλεκτρονικά στοιχεία να κυριαρχούν, όπως έχουν δείξει και οι επανακυκλοφορίες τους. (Οι οποίες παρεπιπτόντως συνεχίζονται. Αναμένουμε το ΙΙ σε… αναμμένα κάρβουνα!)
Τέλος πάντων, τα καινούργια τραγούδια δεν μου έκαναν και μεγάλη εντύπωση, λίγο μπερδεμένοι μου φάνηκαν. Ίσως σε αυτό φταίει ότι, εκτός των άλλων, άλλα τραγούδια είναι στα αγγλικά και άλλα στα γερμανικά. Κρατάμε το [U]Die Macht[/U] και περιμένουμε τον καινούργιο δίσκο εντός του έτους (λογικά).
Επίσης, να συμπληρώσω ότι άκουσα λίγο και τον καινούργιο δίσκο του [B]Foetus[/B], [B]Hide[/B], ο οποίος ελάχιστη σχέση έχει με το industrial, καθώς μέσα βρίσκουμε επιρροές, από κλασική μουσική, Beatles, Morricone κτλ. Ούτως ή άλλως ο Foetus πάντα ήταν ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη, και μην ξεχνάμε ότι τα χρόνια περνάνε… για όλους! 
Fuck μ’αρέσει που έχω κάνει subscribe στο θρεντ, και το αποπάνω ποστ ούτε που το’χα παρει είδηση. Die Krupps νέο? έφυγα.
Λοιπόν, δυο πραματάκια.
- Το νέο [B]Skinny Puppy[/B] δεν ξέρει κανείς πότε θα κυκλοφορήσει (απ’το 09 το περιμένουμε) αλλά στο ενδιάμεσο βγάζει νέο προσωπικό ο Nivek Ogre
[B]oHgr[/B] - undeveloped
Νέο κομμάτι (τι νέο, από πέρσι έχει διαρρεύσει):
Δε μου’πε και πολλά εμένα πάντως.
- 12 Χρόνια μετά το “60 Second Wipe Out”, φέτος θα έχουμε νέο άλμπουμ από τους επανασυνδεδεμένους θεούς [B]Atari Teenage Riot[/B]. Tίτλος “Is This Hyperreal?”. Εξώφυλλο και λοιπές πληροφορίες δεν έχουμε ακόμη, μόνο από το 2ο σίνγκλ “Blood in my eyes”
Το οποίο είναι ζόρικη κομματάρα, αν και όχι τόσο επιθετικό όσο τα παλιά.
ενώ το ‘παλιότερο’ “Activate” παίζει εδώ:
Iσχύουν όλα, δυστυχώς απογοητευτικό το ΕΡ πέρα από το Ντιε Μαχτ που είναι κομματάρα. Κρίμα γιατί είναι μεγαλη αγάπη οι Ντι Κρουπς.
Είναι από τις περιπτώσεις που κάποιο κομμάτι ξεχωρίζει αμέσως από τα υπόλοιπα.
Πάντως και ο δίσκος κάτι παραπλήσιο περιμένω να είναι.
Α! Έβγαλαν και οι [B]Front Line Assembly[/B] νέο δίσκο το “Improvised Electronic Device”
το οποίο σήμερα που το ξανάκουγα είναι αρκετά συμπαθητικό, με συμμετοχή μπάρμπα Αλ κτλ.
Και οι KMFDM οι οποίοι τα βγάζουν πλέον δύο δύο (κανονικό και ρεμίξ) και πλέον έχω χάσει τη μπάλα.
Από FLA mόνο το Millenium (με Devin Townsend) μ’αρέσει, κι αυτό όχι ολόκληρο. Στα υπόλοιπα που’χω ακούσει δεν κατάφερα καν να τελειώσω την ακρόαση.
Ο Al παίζει σ’όλο το δίσκο ή σε κάνα κομμάτι μόνο?
τωρα το διαβαζω για ντι κρουπς. παντως το ντι μαχτ που ακουσα τωρα ειναι δυνατο κομματι
[CENTER][SIZE=“5”]Atrium Carceri[/SIZE]
[SIZE=“4”]Phrenitis[/SIZE]
[/CENTER]
Είναι ένας Dark Ambient δίσκος από ένα project του κυρίου Simon Heath από τη Σουηδία.
Αποκλειστικά ambient μουσική, παίζει εξαιρετικά με samples από οτιδήποτε παράγει ήχο, αλλά και με αποσπάσματα από ταινίες και κασέτες.
Επειδή δεν κάνει focus στις μελωδίες, χρειάζεται αρκετό volume στα περισσότερα κομμάτια για να ακούγονται όλα τα layers.
Γενικά όμως είναι μια χαλαρή μουσική που μπορεί να παίζει άνετα στο background όταν κάποιος έχει ανάγκη από ηρεμία. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι να το βάλεις να το ακούσεις τόσο προσεκτικά με εξαίρεση ίσως 1-2 κομμάτια.
Ένα δείγμα
[B]Atrium Carceri - Faces of War[/B]
γενικά όλες οι κυκλοφορίες του είναι στο ίδιο μήκος κύματος, δεν έχουν τόση διαφοροποίηση στο στυλ και την δομή
Όντως το ντι μαχτ είναι καλό κομμάτι. Ας ελπίσουμε ότι το φουλ λενθ θα ναι σε αυτή την κατεύθυνση.
Λοιπόν, επειδή δεν έχω ακούσει πολλά πράγματα απ’ το χώρο, μόνο Die Krupps το Odyssey Of The Mind το οποίο αγαπάω και από εκεί και πέρα σκόρπια πράγματα από Combichrist, Suicide Commando, Alien Vampires και τους δικούς μας Virgins O.R. Pigeons (ο δίσκος τους Place No Reliance μου είχε κάνει καλή εντύπωση) θα ήθελα να μου προτείνετε οι γνώστες με τι να αρχίσω από Coil, Skinny Puppy, Combichrist και Klinik. Α και τι άλλο να δοκιμάσω από Die Krupps. Αυτά τα λίγα
Από Die Krupps τα “I” & “II - The Final Option” είναι καλύτερα του “III - Odyssey of the Mind” που άκουσες.
Επίσης αν θέλεις ακούς και το “Paradise Now” που είναι ακόμη πιο κιθαριστικό.
Όσον αφορά τους Skinny Puppy τσέκαρε το [U]θρεντ[/U] τους.
Γενικά και οι δύο μπάντες είναι πολύ αξιόλογες και αξίζει να ασχοληθείς.
Για τις υπόλοιπες δεν έχω άποψη.
Ram-Zet - The Fall
zweizz - masturbatory attention deficit disorder
Tristwood - Chronos
The Amenta- Mictlan (Occasus)
TECHNY-CALL X : Erasing
Obliveon - Polarity
Azure Emote - Complex 25
Καλό Πάσχα!
Obliveon ρε φίλε! Πω! Τους ξέρουν κι άλλοι τελικά!
Καναδοί, αν θυμάμαι καλά, έμπλεξαν το industrial με το thrash, ωραίοι γενικά, αν και έχω καιρό να τους ακούσω.
Τους υπόλοιπους, κλασικά, δεν τους είχα ακουστά, πάω να τσεκάρω!
Οι Zweizz παίξανε support σε κάποια live των Ulver φέτος
[B]Atari Teenage Riot[/B] - Is this Hyperreal? (2011)
Τέταρτος δίσκος των [B]Atari Teenage Riot[/B], δώδεκα χρόνια μετά το “60 Second Wipe Out”. Πριν ακούσω τα πρώτα κομμάτια που διέρρεαν περίμενα κάτι ανατρεπτικό και noise, αλλά οι ATR με εξέπληξαν. Σίγουρα δεν πρόκειται για το τυπικό safe comeback album, πρόοδος υπάρχει και είναι λογικό, δεν έχουμε 1998 πια, εδώ όμως οι ATR ακούγονται “ώριμοι”. Καλά δεν το γύρισαν και σε depechemode-ισμούς, απλά πλέον τα πράγματα είναι ελεγχόμενα, απουσιάζει ο ξέφρενος χαρακτήρας δίσκων όπως το θεμελιώδες “Delete Yourself”, όπου απλά βίωνες μια ντου-από-παντού ηχητική επίθεση.
Τα βασικά χαρακτηριστικά του ήχου τους είναι ακόμα εδώ, δηλαδή οι hardcore techno βάσεις, οι sample-αρισμένες thrashy κιθάρες, αλλά οι ταχύτητες είναι μειωμένες και υπάρχει και αρκετή ποικιλία μεταξύ των κομματιών. Στοιχεία από διάφορες τάσεις της electronica εμφανίζονται σποραδικά κι εδώ, τα φωνακλάδικα φωνητικά του Alec Empire (μόνο εναπομείναν μέλος από τα παλιά) σηκώνουν ακόμα την τρίχα κάγκελο, ενώ η Nic Endo καλύπτει επάξια τη θέση της Hanin Elias.
Κομμάτια σαν το “Codebreaker” και “Rearrange your Synapses” δε θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί από κανέναν άλλον, όμως η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να ακούσω ένα κομμάτι σαν το “Is this hyperreal?” (κομματάρα) σε δίσκο των Atari Teenage Riot. Highlights επίσης το “Blood In My Eyes” και το Numan/Kraftwerk-ικό “Collapse of History”.
Χάλια μαύρα ο δίσκος δυστυχώς. :=/
Σοβαρά;
Το Atari Teenage Riot μου άρεσε πάντως, και βασικά δεν έχω να προσθέσω κάτι σε αυτά που γράφεις.
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι με τα χρόνια αλλάζουν και τα γούστα μας, λογικό να είμαστε πιο αυστηροί με δίσκους και μουσικούς ας πούμε… παλιότερης νοοτροπίας! Δεν ξέρω αν το εκφράζω σωστά, πιστεύω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.
καταλαβαίνω απόλυτα και συμφωνώ.
Ε στο oHgr δύο κομμάτια με το ζόρι διασώζωνται, μιλάμε για μεγάλη αδιαφορία, ούτε κάν κουράγιο για τρίτη ακρόαση. 
Αναμονή για το νέο Skinny Puppy αν και όποτε, αν κι εκεί πάλι δεν τρέφω μεγάλες ελπίδες γιατί το Mythmaker δε μ’αρεσε.
Το ΑΤR πολύ ευχάριστη έκπληξη, έχει πάρει πολλές ακροάσεις και αντέχει. Γαμάτο.