Προσωπικά θεωρώ το All Nightmare Long σαφώς ανώτερο από τα My Apocalypse και Spit Out The Bone. Έχει όμως και 1-2 σημεία που θα τα κάνω skip. Όσον αφορά το Spit Out The Bone εμένα δεν μου λέει κάτι ιδιαίτερο και επίσης έχω δει και εδώ στο φόρουμ άτομα που επίσης δεν τους λέει και πάρα πολλά το συγκεκριμένο τραγούδι. Καλά το My Apocalypse δεν μου αρέσει καθόλου όμως. Έρχεται τελευταίο στη σειρά κατάταξης.
Για μένα και το έχω ξαναπεί τα 3 κορυφαία τραγούδια του HTSD είναι τα Now That We’re Dead, Confusion, Halo on Fire. Και εντάξει γούστα είναι αυτά. Εγώ θεωρώ το Enter Sandman ως το τραγούδι που μπαίνει αδιαμφισβήτητα στο Top 5 της συνολικής δισκογραφίας των Metallica (τεράστια υπερτραγουδάρα) και για σένα δεν είναι ούτε στο Top 30. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα αλλά κάπου ήμαρτον δηλαδή
Μπορει να ειχα την ιδια αποψη για το Sandman μετα απο 5 χρονια ακροασης Metallica. Μετα απο 20 χρονια κοιταω αλλα πραγματα στη μουσικη τους, και με ελκυει περισσοτερο το πιο περιεργο, το πιο ασυνηθιστο, το πιο ξεχωριστο. Το Enter Sandman ειναι πραγματικα ενα απο τα τραγουδια που βγαζουν την πεμπτουσια των Metallica στον κοσμο, και συνδυαζει ολα τα στοιχεια που τους εκαναν τεραστιους, απλα εγω προσωπικα δε θα το ξανακουσω ΠΟΤΕ στη ζωη μου απο δικη μου επιλογη. Κυριως γιατι αρκουν οι εκατονταδες φορες που θα το ακουσω χωρις να το επιλεξω. Σε παρτυ, σε διαφημισεις, σε μπαρακια, σε αυτοκινητο φιλου κτλ.
Το Spit Out The Bone ειναι πραγματικα απιστευτο τραγουδι, που συνδυαζει φοβερες δομες, ιδεες, ριφφς, μελωδιες και στιχους, με ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Δεν υπαρχει καλυτερος τροπος να το εξηγησω αυτο, αλλα οταν ξεκιναει να τραγουδαει ο James, σηκωνεται η τριχα. Ειναι τοσο μα τοσο Metallica αυτο το τραγουδι, που δεν καταλαβαινω ομολογω πως γινεται να μην αρεσει σε καποιον.
Ωχ έχω κάτι μήνες να το ακούσω το All Nightmare Long και με έβαλες τώρα να το ξανακούσω!
Λοιπόν το σημείο που έκανα το skip είναι στο σόλο του Hammett 4:40 - 5:33. Πήγαινα κατευθείαν στο 5:34. Παρεμπιπτόντως στο 6:28 είναι μαγεία.
Όχι ότι δεν είναι καλό το σόλο αλλά δεν το θεωρώ και too special ας πούμε. Επικό σόλο θεωρώ το 2:46 - 3:10 στο Holier Than Thou αλλά εκεί όλο το κομμάτι είναι υπέρτατη σύνθεση.
Πάντως το All Nightmare Long είναι ξεκάθαρα thrash. Δεν καταλαβαίνω αυτούς που λένε ότι οι Metallica έχουν να παίξουν thrash 30 χρόνια
Για το Enter Sandman καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείτε. Δεν γίνεται όμως να ξεχάσω την απόλυτη ευτυχία που ένιωθα όταν πρωτοάκουγα το κομμάτι πίσω στη δεκαετία του '90. Παίζει να μην έχω νιώσει έτσι με κανένα άλλο τραγούδι.
Πολύ ωραίο σολίδι έχει και το Struggle Within. Έτυχε να το ακούσω σήμερα το πρωϊ, και έσκασα ένα σύντομο χαμογελάκι κατά τη διάρκεια του σόλο, όταν θυμήθηκα τα σχόλια εδώ μέσα περί filler. Λυπάμαι που το λέω, αλλά τέτοιο δυναμικό σόλο (και δεν θεωρώ ότι το τραγούδι αξίζει μόνο για το σόλο, έχει και άλλα στοιχεία) δεν έχει κανένας από τους 2 τελευταίους δίσκους. Πολλά κέφια ο Χάμετ τότες…
Καλά οι Every Time I Die είναι από τις top μπάντες εκεί έξω εδώ και πολλά χρόνια. @drenie
Όπως είπα ακούω δίσκους από την αρχή μέχρι το τέλος. Το Enter Sandman, τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να είναι ο λόγος που βάζω σπάνια να ακούσω το Black Album. Και οκ, πες κάνω skip το πρώτο, αναγνωρίζοντας φυσικά ότι είναι κομματάρα - εγώ όμως το έχω βαρεθεί λόγω των χιλιάδων φορών που το έχω ακούσει. Δεύτερο ποιο είναι? Το Sad but True. Πόσα skip να κάνω πια ρε φίλε? Βάζω Kill 'em All.
Απο την εισαγωγη γαμαει το κομματι στο σολο επιασα τον εαυτο μου να κανει Air guitar , το GO! του Hetfield με κανει να θελω να φαω την οθονη (οσο και εκεινο το GO! στο Dyers Eve) , η παραγωγη ειναι παραγωγαρα και τα τυμπανα σε χτυπανε στο στηθος … Πφφφφφ αληθεια δεν το παιρνω χαμπαρι γιατι ειναι φιλλερ. Επειδη καποιος εχει σε μεγαλυτερη εκτιμηση πχ το Escape ? Δηλαδη εγω δεν μπορω να λατρευω και τα δυο ; το καθενα για διαφορετικους λογους (ενας ειναι η πορωση με το ολο το Ride the Lightning και το ψαχουλεμα του βινυλιου, στο αλλο ειναι τα φωνητικα του Hetfield που ακομα και τοτε που ξεκινησα να ακουω μουσικη εψαχνα να ακουσω Live τα παλιοτερα τους κομματια για να τα απολαυσω με την φωνη που ειχε απο το 87-97 περιπου)
Με το enter sandman εχω και εγω το ιδιο θεμα δεν μπορω να το ακουσω πλεον ευκολα , αλλα με το sad But True δεν εχω ακομα κορεστει (για τις studio εκτελεσεις μιλαω, Live ειναι αλλα τα ζητουμενα). Τελος παντων το απολυτο 10 για μενα το Black Album χωρις φιλλερς , χωρις περιττο ουτε δευτερολεπτο (οχι γιατι μιλαμε για τη αγαπημενη μου μπαντα , αλλα γιατι ολος ο δισκος ειναι πραγματικα αψογος) οπως δεν βρισκω τιποτα περιττο και στο Ride Και στο Master (τι νομιζετε οτι βρισκω στο Kill’Em All ή στο And Justice for All ; XA! αλλο τι θα βαλω πιο ευκολα να ακουσω παντως) …
οτι θεωρει ο καθενας κορυφαιο ρε . Για πολυ κοσμο τα Keepers ειναι κορυφαια και εχουν τον σεβασμο και απο ατομα που δεν ασχολουνται και ιδιαιτερα με το Power. Ελα με πιανεις τωρα, ξερεις τι εννοω. παραδειγμα ειναι οι Helloween. βαλε στη θεση τους οτι θες (megadeth, Zeppelin , Savatage, U2, RHCP, Slayer , Death, Bad Religion, Dream Theater οτι θες πραγματικα μην κολλας στο ονομα) , αλλα ενα ολοκληρο ειδος το αντιπροσωπευουν οι helloween με το Walls Και τα keepers.
Το σόλο του Struggle είναι από τα καλύτερα του Hammett.-
Φυσικά και δεν υπάρχει φιλλερ στο Black Album, λιγότερο καλά κομμάτια υπάρχουν. Νομίζω όμως ότι το έχουμε υπεραναλυσει το συγκεκριμένο εδώ μέσα.
Το Escape δεν είναι filler, είναι κομματάρα που τη μίσησαν γιατί τους επιβλήθηκε να κάνουν ένα radio-friendly τραγούδι. Δεν είναι δηλαδή μουσικοί οι λόγοι που δεν το παίζουν.
Το Trapped που αναφέρθηκε όχι απλά δεν είναι filler, πατάει δισκογραφίες κάτω. Για το Leper δε χρειάζεται καν ανάλυση (ή το Τhe Thing που είχα διαβάσει παλιότερα).
Αντίστοιχα, filler δεν είναι τα Spit, All Nightmare ή My Apocalypse, είναι από τα κορυφαία κομμάτια των αντίστοιχων δίσκων και δε νομίζω να μπαίνουν στην ίδια κατηγορία. Πιο “δόκιμη” είναι η σύγκριση του Spit με το Dyers, του My Apocalypse με το Damage λ.χ. αλλιώς θα συγκρίνουμε το Cyanide και το Murder One από αυτούς τους δίσκους με τα αντίστοιχα Escape και Holier… Είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση η διαφορά είναι όσο χαώδης είναι η διαφορά από το 11άρι στο 8άρι.
ΓΜ Escape > Through the Never > Don’t Tread > Struggle > Holier
Τα λετε αψογα και οι τρεις, και ιδιαιτερα ο @shadowking69 που ειναι πιο λακωνικος . Διαφωνω με τη σειρα του Αλεχαντρο, αλλα το οτι εγω ας πουμε βαζω το Through The Never τελευταιο του Black Album ενω οι περισσοτεροι το γουσταρουν πολυ και το βαζουν πολυ πιο ψηλα, και το οτι ο Αλεχαντρο βαζει το Holier τελευταιο, που οι περισσοτεροι το θεωρουμε το καλυτερο απο αυτα τα 4 τα πιο “δευτερα”, δειχνει και ποσο κοντα ειναι ολα αυτα τα κομματια σε ποιοτητα.
Για το σολο του Struggle Within δε χρειαζεται να γραψουμε πολλα πραγματα, μεχρι κι ο ιδιος ο Hammett ξερει οτι ειναι απο τα καλυτερα του σολο, και πιθανοτατα να μην εχει γραψει καλυτερο σολο απο το 1991 μεχρι και σημερα (εχω καποιες αμφιβολιες για μερικα σολος απο Load/Reload που σιγουρα μπορουν να συγκριθουν, αλλα μαλλον χανουν τελικα). Γενικα η εποχη Justice - Black ηταν σιγουρα η κορυφη του Hammett οσον αφορα τα σολιδια… δεν υπαρχει ουτε ενα σολο που να μη γαμαει σε αυτα τα 21 τραγουδια. Να προσθεσουμε μια απο τις πιο πωρωτικες αλλαγες ριφφ το σημειο μετα το κοψιμο στο GO!!! του James ε.
το είχα γράψει και παλιότερα, αλλά το stuggle τσακίζει κώλους και ναι έχει σολάρα. Δεν παίζει παπάδες προφανώς αλλά έχει τρομερό attitude (aka στάζει αρχιδίλα και μαγκιά)
Μιας και πιάσαμε τα post ΤΒΑ solo το παρακάτω ειναι απο εκείνα που μου έχουν μείνει στο μυαλό
Prince Charming ειχα ακουσει στο ραδιοφωνο λιγες βδομαδες πριν βγει το Reload, και ηταν το δευτερο τραγουδι που ακουσα μετα το The Memory Remains… μπορω να πω οτι ειχα ενθουσιαστει παρα πολυ, γιατι μου ειχε φανει γαμω τα τραγουδια. Μετα οταν ακουσα αλλα τραγουδια στο δισκο (Carpe, Devil, Fixxxer, UN2), το εβαλα λιγο πιο χαμηλα, αλλα πλεον 20 χρονια μετα… το θεωρω γαμω τα τραγουδια… ακομα.
Και παντα ενα απο τα στοιχεια του Reload που γουσταρα παρα πολυ, ειναι οτι τα μισα τραγουδια εχουν καταιγισμο απο σολιδια και lead σημεια του Hammett… Καποια καλυτερα, καποια χειροτερα, αλλα ηταν πολυ ωραια αυτη η hard rock με γκαζια αισθητικη τραγουδιων οπως το αποπανω.
Είδατε πόσο ωραία τσουλάει η κουβεντούλα όταν μιλάμε όλοι για μπαλίτσα…
δεν ξέρω αν το λέω σωστά αλλά ο τρόπος που παίζει η μπάντα με έχει κάνει να λατρεύω σχεδόν το ίδιο το justice και το reload. Τόσο διαφορετικοί δίσκοι, τόσο διαφορετική η ίδια η μπάντα, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο ήταν και πολλά πράγματα τόσο ίδια (στο μυαλό μου πάντα, μπορεί να λέω και βλακείες)
Κατσε γιατι εσκασε ο Παντελης και επιασε το καρδουλο-minigun.
Και μιας και το εγραψες, αγαπημενη μου εκτελεση και αγαπημενο live intro για το So What?
Στη λεξη “what” ο James βγαζει τα αρχιδια του και τα δινει στο πιατο σε καθε ακροατη
!