Oι Μetallica ειναι ενα απο τα συγκροτηματα που καλως ή κακως καθε τους μεγαλη κινηση (κυκλοφορια καινουργιου δισκου, ανακοινωση παγκοσμιας περιοδειας) φερνει σε τεραστια αναστατωση ολων τον μουσικο κοσμο. Απο τον αντιστοιχο μουσικο τυπο και τις δισκογραφικες μεχρι τους απλους φανς και τους υπαλληλους των δισκαδικων βαρανε υπερωριες. Ακομα και αλλα μεγαλα συγκροτηματα που γαλουχηθηκαν με συγκροτηματα σαν τους 'tallica.
Ετσι εγινε και σε αυτην την περιπτωση οπου στηθηκε μια τεραστια (και απολυτως επιτυχημενη θα προσεθετα) επιχειρηση για την προωθηση του νεου δισκογραφικου πονηματος τον Αμερικανων υπερ-ηρωων. Μεσα στο πλαισιο αυτης ηταν και δυο απο τα μεγαλυτερα release parties σε Ευρωπαϊκο εδαφος. Και τα δυο εκλεισαν στους δυο τεραστιους πολυχωρους της τηλεπικοινωνιακης εταιριας Ο2 σε Βερολινο (οπου ηταν και τα εγκαινια του) και Λονδινο. Τα εισητηρια διατεθηκαν με εναν προτυπο τροπο θελοντας τα εισητηρια να πανε στους οπαδους πανω απ’ολα και οχι στην μαυρη αγορα που βριθει στο εξωτερικο.
Ετσι βρεθηκα και 'γω στις 15 του μηνος σε ενα event που δεν μπορουσα να χασω.
Ο κοσμος αρχισε απο πολυ νωρις να μαζευεται στην “γυαλα” χωρητικοτητας 20.000. Η σκηνη οπως οι ενημερωμενοι ειχαμε ηδη πληροφορηθει θα ηταν στο κεντρο της αρενας γεγονος που απο μονο του μας “εφτιαξε”. Αφου αραξα στην θεση μου στο πανω διαζωμα (μονο εκει βρηκα) σε κατι πολυθρονες κινηματογραφου περιμενα υπομονετικα τους “four horsemen”.
Κατα τις 20:35 αρχισε να ακουγεται το “It’s a long way to the top” και αρχισαμε να ζεστανουμε τις παλαμες μας για αυτο που θα δουμε. Αμεσως μετα το γνωριμο “Ecstasy of gold” και μετα σιγα-σιγα η παλμοι μιας καρδιας και βηματα… Οσοι ακουσατε το “Death Magnetic” ηδη ξερετε την αμεση συνεχεια. Το “εμπα” ηταν με το “That was just your life” και το συγκροτημα δειχνει να’ναι σε καυτη φορμα. Με το τελος του τραγουδιου ο James Hetfield μας καλωσορισε θερμα στο release party του καινουργιου τους αλμπουμ και σιγουρα δεν υπαρχει καλυτερος τροπος για να το γιορτασεις απο το να εισαι παρεα με 20.000 φιλους και ενα σοου πανω απο 2 ωρες.
Η σκηνη στο κεντρο λειτουργουσε αψογα με τα drum kit να περιστρεφεται αν μισαωρο κατα 90 μοιρες και μικροφωνα να υπαρχουν σε καθε γωνια της σκηνης oπου τα υπολοιπα μελη εναλλασαν τακτικοτατα θεσεις δινοντας μια ιδιαιτερη δυναμικη στην εμφανιση τους και φοβερη θερμη στους οπαδους που τους ειχαν σε κλοιο.
Σε καποιες αλλες ιδιαιτερες στιγμες της συναυλιας ο James πριν το Frantic ειπε με χιουμοριστικο υφος οτι “το επομενο τραγουδι θα ειναι απο το πολυαγαπημενο αλμπουμ St. Anger” και προλογισε το “Broken, Beat & Scarred” σαν κατι που το αποκαλουν “Β.Β.S.”. Τα καινουργια τραγουδια ακουγονται πολυ καλα live και ο κοσμος τα υποδεχτηκε θερμα παροτι δεν εχει ακομα δεθει μαζι τους. Βεβαια σ’αυτο συνεβαλε και η πραγματικα ΑΡΙΣΤΗ αποδοση του συγκροτηματος και σε ατομικο επιπεδο αλλα και σε επιπεδο συγχρονισμου. Ο Lars ακομα και στο καταιγιστικο σημειο του One ηταν παρα πολυ καλος (εχω ασχημες μνημες επι τουτου, γι’αυτο το ξεχωριζω), ο Kirk απεδωσε πολυ καλα τα lead μερη του, ο Rob πολυ καλος οπως παντα και James ορεξατος και φωνητικα υπερανω των προσδοκιων μου.
Ειδικη μνημεια πρεπει να γινει και σε ενα απο τα σπανια σημεια double soloing της δισκογραφιας των Metallica στο “The day that never comes” που οι δυο “axemen” του συγκροτηματος ξεσκισαν (με την θετικη εννοια). Απιστευτη ηταν επισης και η βοη του κοσμου με την εναρξη του Master of Puppets. Ευστοχοτατη και η επιστροφη των “Of wolf and man” και " Blackened" στο σετ-λιστ τους, στο δευτερο ιδιως εγινε πανικος.
Μετα απο κατι παραπανω απο δυο ωρες οι “four horsemen” μας αποχαιρετισαν και ολοι οι πιστοι δωσαμε ραντεβου για την επομενη φορα η οποια θα ειναι συντομα…
Το setlist:
- That Was Just Your Life
- The End Of The Line
- The Thing That Should Not Be
- Of Wolf And Man
- One
- Broken, Beat And Scarred
- Cyanide
- Frantic
- Until It Sleeps
- Wherever I May Roam
- For Whom The Bell Tolls
- The Day That Never Comes
- Master Of Puppets
- Blackened
- Stone Cold Crazy
- Jump In The Fire
- Seek and Destroy
YΓ1: Στα παρελειπομενα του χωρου. Η Ο2 arena ειναι ενας πραγματικα καταπληκτικος χωρος αλλα η ακουστικη και οπτικη αντιληψη που μπορει να εχει ενας οποιοσδηπωτε θεατης απο το πανω διαζωμα ειναι τουλαχιστον ΑΘΛΙΑ. Η διαφορα τεραστια με το που εκανα μια βολτα και απο το κατω διαζωμα που ενιωθες να εισαι πραγματικα “μεσα” στην συναυλια και που ο ηχος ηταν ΑΠΕΙΡΩΣ καλυτερος.
ΥΓ2: Καλοδεχουμενα και τα σχολια επι του report. 
