To gagarin αποδεικνυεται πλεον ανεπαρκες για συναυλιακός χωρος και ειδικα οταν παιζουν μεγαλα ονόματα…
Κατι Machine Head θυμηθηκα πλακα πλακα.
Και Saxon to 2003 επίσης…
Εκει δεν ημουν.Αλλα Machine Head ηταν σιγουρα χειροτερα.Παντως εμαθα οτι οι Saxon ζητησαν ν’ανοιξουν οι πορτες και τριτωσε το κακο.
[SIZE=“4”][FONT=“Comic Sans MS”]MONSTER MAGNET LIVE - GAGARIN 205 - 13/12/08[/FONT][/SIZE]
[CENTER][SIZE=“1”]Αναλυτική ριβιού @Λέρης[/SIZE][/CENTER]
[SIZE=“2”][FONT=“Comic Sans MS”]Οι Headquake, παρότι φιλότιμοι, δεν με συγκίνησαν, και -ίσως λόγω της απύθμενης κάβλας για ΜΜ- δεν έβλεπα την ώρα να τελειώσουν. Κακή η επιλογή τους να παίξουν μόνο δικά τους κομμάτια, αφού με λίγες διασκευές θα μπορούσαν να ζεστάνουν το κοινό.
Ακριβώς στις 21:30, και αφού ένας roadie κλώνος του Zakk Wylde μας έχει πρήξει τα ούμπαλα, βγαίνουν στη σκηνή οι ΜΜ, ο Ντέηβ μας καλησπερίζει με ένα λακωνικό “Fuck yeah!” και αρχίζει το Dopes (και το πάρτυ). Η σκηνική παρουσία της μπάντας είναι εξαιρετική, ενώ ο Ντέηβ, έχοντας χάσει καμιά 10ριά κιλά, εξακολουθεί να έχει εξαιρετική φωνή. Ακολουθεί η ριφφάρα του Crop Circle και η πόρωση δεν έχει όρια. Στο φινάλε ο Λέρης έχει ήδη βραχνιάσει. Σειρά έχει το Powertrip (…) και στο καπάκι το Twin Earth, με τον κόσμο να τα δίνει όλα. Πλέον ο χώρος είναι τίγκα, και ο Θεός μας απευθύνεται για πρώτη φορά, λέγοντας τα τυπικά (We love Athens κλπ.) και ρωτώντας ποιοι ήταν και χθες στο χώρο. Στη συνέχεια προλογίζει το επόμενο κομμάτι λέγοντας πως μιλάει για συναισθήματα σαν την αγάπη, το μίσος, και το σαικς, και ξεχύνεται το απέραντο έπος Third Alternative, με τον κόσμο να παραληρεί. Αμέσως μετά η μπάντα φεύγει, αφήνοντας επί σκηνής μόνο τους Dave και Ed, που μας χαρίζουν μια άψογη εκτέλεση του Zodiac “είσαι φωνάρα” Lung. Οι υπόλοιποι επιστρέφουν στο Radiation Day που είναι απολαυστικό. Ακολουθεί το Right Stuff, που, κατά τη γνώμη μου, ήταν μέτρια επιλογή, αφού, παρά την καλή εκτέλεση, ποτέ δεν με άγγιξε. Εκείνη την ώρα κατεβαίνω αρένα, αγανακτισμένος από τους ξενέρωτους του εξώστη, και βλέπω κάποιους να κουβαλάνε έναν τυπά που είχε μείνει αναίσθητος. Με το τέλος του Right Stuff, ο Ντέηβ αρχίζει να τραγουδάει “Saw your face last night on the tube…”, και όσο ξενέρωσα στο προηγούμενο κομμάτι, άλλο τόσο πορώνομαι τώρα. Στη συνέχεια έχουμε το Space Lord, με το κοινό να κάνει την παρουσία του κάτι παραπάνω από αισθητή, και η μπάντα αποχωρεί, για να επιστρέψει με το πανμέγιστο Superjudge και στο καπάκι το Tractor (:bow2:). Ωστόσο, μας κρατάνε το μεγάλο highlight για το τέλος, με μια απλά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ εκτέλεση του Spine Of God, όπου όποιος δεν πορώθηκε πρέπει να ήταν είτε κουφός είτε ανοργασμικός.
Σε όλη τη διάρκεια του set το συγκρότημα δίνει ρέστα, με άριστες εκτελέσεις και τρομερή σκηνική παρουσία από όλους. Πέρα από τον Θέο, ο Baglino, που μας βιντεοσκοπούσε προς το τέλος, είναι έξοχος, επικοινωνιακός και φιλικός με το κοινό, ενώ και ο Caivano είναι πολύ δραστήριος, προσφέροντας και κάποια φωνητικά (κυρίως στα Crop Circle, Tactor και Space Lord). Ο Ed, παρότι πιο χαμηλών τόνων, είναι επιβλητικότατος, ενώ καλός είναι και ο drummer. Επίσης, ειδική μνεία αξίζει και στον πολύ καλό ήχο, όπως και στην εξαιρετική προσέλευση του κόσμου όλων των ηλικιών (είδα έναν 60άρη με τη γυναίκα του) και των 2 φύλων (το τελευταίο με ξάφνιασε πραγματικά). Τέλος, άψογο ήταν το οπτικό υλικό στο background, με σκηνές από κόμικς να εναλλάσονται με φωτογραφίες ιπτάμενων δίσκων και κώλων εξαιρετικής ποιότητας (πούσαι Βλήδιν).
Ωστόσο, πέρα από την εξαιρετική τους απόδοση, αυτό που πραγματικά με συγκίνησε ήταν η τελείως ακομπλεξάριστη και δίχως ίχνος βεντετισμού στάση τους απέναντι στο κοινό, αλλά και στους roadies τους, οι οποίοι προς το τέλος του λάιβ ανέβαιναν στη σκηνή κι έπαιζαν εναλλάξ με τα κανονικά μέλη. Στο τέλος του λάιβ, ο Baglino κάθεται στη σκηνή και ανταλλάσει κουβέντες και τεκίλλα με τους λίγους από το κοινό που έχουν μείνει. Ο Mundell με το που κατεβαίνει κατακλύζεται από 15 φαν, αλλά κάθεται υπομονετικά, υπογράφει και βγαίνει φωτογραφίες με όλους. Μάλιστα, όταν πήγε να φύγει, του φώναξα “Ed! Can you sign for me pleeeeeaaaaase?”, και γύρισε πίσω μόνο για να μου υπογράψει το Powertrip και το εισιτήριό μου! Επίσης, μου είπε από μόνος του να βγάλουμε και 2η φωτογραφία, γιατί η πρώτη δεν είχε φλας!!! Τέλος, φεύγοντας, υποσχέθηκε να κατεβάσει τον Ντέηβ. Στη συνέχεια, αφού βρήκα την κοπέλα από το διαγωνισμό, ανέβηκα στο καμαρίνι, όπου συνάντησα έναν κοντούλη, χαμογελαστό, στρουμπουλό τύπο, που μου μιλούσε σαν να ήταν φίλος μου και βγήκε μαζί μου φωτογραφία, αφού μου υπέγραψε κι αυτός το Παουερτρίπι. Πού να περιμένω πως ο αγαπημένος μου μουσικός θα ήταν τόσο προσγειωμένος κι ανθρώπινος? Κατεβαίνοντας, πετυχαίνω τον πιο ήρεμο και cool της μπάντας, τον Caivano. Βγαίνει 2 φωτογραφίες μαζί μου και υπογράφει κι αυτός το σιντί, προτού αράξει για να πιάσει την κουβέντα με 2 κοπέλες. Σειρά έχει ο Jim “ένας-θεός-ξέρει-τι-είχε-πάρει” Baglino, με τον οποίο βγάζω μια κάργα ποζεράδικη φωτογραφία και μαζεύω την 4η υπογραφή στο Powertrip. “Χαλάλι τα φράγκα που έχω δώσει για αυτούς. Δεν υπάρχουν πολλοί τόσο προσγειωμένοι μουσικοί στον κόσμο σήμερα.”, είναι η σκέψη που επικρατεί στο μυαλό μου ενώ αποχωρώ από το χώρο. Ένα τεράστιο :respect: σε όλους τους.
The Dark Side Of The Moon: Το μόνο μειονέκτημα που μπορώ να βρω είναι η λίγο μικρή διάρκεια του σετ και το γαμημένο το Right Stuff. Φαντάζομαι μόνο αν στη θέση του ήταν το Melt, το LTYOFTW, το Cage Around The Sun η το All Friends And Kingdom Come… Επίσης, λόγω του μικρού χώρου έβγαλαν έναν τύπο αναίσθητο κατά τη διαρκεια του Right Stuff.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=“4”]13/12/08: I’LL NEVER FORGET[/SIZE]
Μάλλον θα συμφωνήσω
…με το όνομά σου.
Αν σκεφτείς πόσα κομμάτια έπαιξαν συνολικά, μια χαρά το τίμησαν το Monolithic Baby.
Το Gagarin είναι μια χαρά χώρος. Με σκαλάκια, με κλιματισμό, με εξαερισμό.
Τον παίρνεις… 
Bασικά αυτό πήγαινε στους Σαββατιατικους, γιατί νόμιζα ότι δε θα το ξανάλεγε :lol:
Εδω εχει ενα δικιο ο Ban. Ειδικα την Παρασκευη που ειχε πιο λιγο κοσμο με ξενερωσε καπως η φαση.
Χθες παντως που ο κοσμος ηταν περισσοτερος και ειχα παει και υποψιασμενος ηταν πολυ καλυτερα. Βεβαια, δε μπορεις να χρεωσεις στη μπαντα το ξενερωτο κοινο, αντικειμενικα ηταν αψογοι.
Στο σημειο που ημανε ειχε μπουγιο, συνεπως περασαμε σουπερ!
Φοβερο live. Φοβερο. Πολυ καλος ηχος, αψογες εκτελεσεις, φινο γουισκι. :oops: Δε χρειαζεται να πουμε κατι παραπανω, τα ειπαν αλλοι πριν απο εμας κιε μαλιστα καλυτερα.
Λερη, μαλλον καταλαβα ποιος εισαι. Ειχαμε μεινει κι εμεις μεχρι το τελος. Το Right Stuff παντως μ αρεσε, μαλλον επειδη η live εκδοχη του ηταν πολυ καλυτερη και συν τοις αλλοις, εβγαλε μια τρελη hawkwindίλα στην ατμοσφαιρα.
όπως είχα πει και το καλοκαίρι οι MM είναι από ένα επίπεδο και πάνω.
το οποίο είναι πάνω του μέσου όρου.
από την άλλη ήταν σα να έβλεπα σε επανάληψη το live στο Astoria, σε χειρότερο χώρο, με τη μπάντα σε οριακά χειρότερη βραδυά και το κόσμο σε σύνολο μάλλον λιγότερο ενθουσιώδη.
όσοι τους είχαν δει το 2004 ελπίζω να κατάλαβαν τη διαφορές που ειχα επισημάνει.
ο Dave είναι θεούλης και το ξέρουμε (πάντως πολύ πιο λακωνικός σε σχέση με την Αγγλία) και σε καλή κατάσταση (άντε να έχει πάρει 5 κιλά από το καλοκαίρι, χαχα).
Τρελό respcet στον dude για αυτό που έκανε.
είσαι μεγάλο παλικάρι.
χρωστάω λεμονάδα και δεν το ξεχνάω ε!
αυτο ηθελα να το πω κι εγω, αλλα δεν εβρισκα τις λεξεις.
γενικα καλο live,αλλα ακομη τα αυτια μου βουιζουν λογω της βαβουρας…
ισως να φταει το οτι ημουν καγγελο,αλλα δε νομιζω οτι πιο πισω ακουγοταν καλυτερα…
o dave φοβερος frontman…
ηπιαμε και τζαμπα jack daniels!!!:lol:
Με αυτό το τραγούδι είχαν ξεκινήσει την τελευταία τους συναυλία στη χώρα μας οι Hawkwind :D.
Οφ τοπικ: Η συγκεκριμενη εμφανιση ηταν μιλαμε απιστευτη… κι εννοειται μιλια μακρια σε σχεση με τη προηγουμενη αρπαχτη…
Χορευτριες, λειζερς, ακυροι roadies να απαγγελουν στο ‘‘7 by 7’’… επικα σκηνικα…
πιο πολυ απολα θα θυμαμαι τον dave να τραγουδαει με ενα μικροφωνο το zodιαc lung.να τον εχει καλα ο Θεος,με υγεια,λεφτα,μουνια,και ναρκωτικα.ιn dave we trust.
Είμαι ακριβώς αυτός:
Κανείς δεν σχολίασε την κριτική μου… 
Αν φοράς και γυαλιά πέρασες από μπροστά μου σε κάποια φάση leris. 
Δεν φοράω. Σο σόρρυ.