Ας πω 2 περισσότερες κουβέντες τώρα που δύναμαι…
Τους είδα πριν ένα μήνα στο Astoria του Λονδίνου, στο μόνο indoor event που έκαναν (σε σύνολο 5-6 εμγανίσεων).
Μεγάλη περιέργεια, όπως φαντάζεστε, αφού δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το τι παίζει με τη μπάντα.
Οι Amplifier δεν συγκίνησαν κανένα, παρ’ ότι δεμένοι και με κάποιες σκόρπιες καλές ιδέες, προπσαθώντας να παντρέψουν porcupine tree με stonerοπεράσματα και λίγα post στοιχεία. Από στήσιμο και image δεν μου έκαναν, το κυριλέ ντύσιμο μου μοιάζει παράταιρο όταν έχω πάει να δω Magnet.
Κλείνουν τα φώτα και σκάει μύτη ένας τύπος σα τον Marcolin Messiah που αναφέρει πως είναι ακόμα ζωντανοι. Στο πίσω μέρος της σκηνής ξεκινά ένα slideshow, που δεν σταμάτησε σε κανένα τραγούδι, με θέματα κατά βάση από comics το οποίο λειτουργούσε άψογα και έδινε άλλη αίσθηση στο οπτικό μέρος της συναυλίας.
Αφού αντιδράμε με τα κλασσικά “τι είναι αυτό ρε μαλάκα?” (για τα κιλά του Wyndorf) οι πρώτες νότες του Dopes To Infinity πιάνουν όλο το κόσμο μουδιασμένο να κοιτάζει με απορία τον Dave. Στα καπάκια όμως μπαίνει το Crop Circle και σε μια στιγμή ευφορίας αρχίζουμε 2 τύποι άθελά μας να ανολιγουμε το πρώτο pit. Το οποίο δεν έκλεινε παρά μόνο στα πιο χαλαρά τραγούδια. Η μπάντα έχει καλό ήχο, ο Wyndorf ομιλητικότατος, η φωνή του σε πάρα πολύ καλά επίπεδα, όμως είναι άλλη μπάντα.
Ο Wyndorf είναι στατικότατος με μια κιθάρα πάντα κρεμασμένη πανω του άσχετα αν παίζει ή όχι. Μιλάει αρκετά περισσότερο και πέραν των τριων τραγουδιών από το Powertrip άντε και το TNW το set κινείται γύρω από την πιο ψυχεδελική πλευρά της μπάντας. Cage Around The Sun? Spine Of God? Supergudje? The Right Stuff? Αντιλαμβάνεστε. H κίνση αυτή της μπάντας έχει μια κάποια λογική, αλλά η απουσία αρκετών hit, όπως και η ολική απουσία του τελευταίου album προκαλούν εντύπωση.
Το Space Lord είναι το απόλυτο highlight. Γίνεται της κακομοίρας. Όλο το venue τραγουδάει, χοροπηδάει, χορεύει, γουστάρει. Και ο Dave περισσότερο. Είναι οι Manget γαμώ τα πρέκια μου.
Το live είναι πολύ καλό. Το βλέπεις και στις αντιδράσεις του κόσμου. Όμως διακρίνεις και μια στεναχώρια. Ο Dave είναι ίσως από τους τελευταίους της ράτσας του και όσοι τους έχουν ξαναδει live αντιλαμβάνονται πως αυτό που είδαν κάποτε, πολύ δύσκολα θα το ξαναδούν. Οι παλιοί MM των party concerts, που έτρεχαν σα μουρλοί, έσπαγαν και έβαζαν φωτιές σε κιθάρες, ανέβαζαν strippers στη σκηνή μας τελείωσε. Όλοι το αντιλαμβανόντουσαν.
Παρ’ όλα αυτά είναι ακόμα πάνω από τη μέση rock συναυλία που θα δείτε. Εύκολα. Η παρουσία (λογικά και τα 2 βράδυα) στην Αθήνα θεωρείται δεδομένη. Δεν ελπίζω να έχει γίνει όπως παλιά, αλλά ακόμα και έτσι ο Dave και η παρέα του θα δώσουν ένα super show. Κάποια πράγματα είναι δεδομένα.
