πω πω δεν μου αρεσε κα8ολου:(
πολυ πολυ καλα δειγματα, απο εμενα…ενθαρυντικοτατα κομματια
Από τη μία χαίρομαι που έκοψε τη ντράγκα ο μουστάκιας, από την άλλη πάλι, μήπως να τα ξανάρχιζε γιατί κάτι λείπει που να πάρει ο διάολος και να σηκώσει…
Άσε ρε Pot,εδώ σου έλειπε κάτι από τη δισκάρα των Abramis…
Δεν το έχω ακούσει το Magnet,μπορεί να έχεις δίκιο.:lol:
Έχω δίκιο και το ξέρεις τζουτζούκο
Για το Magnet ναι θα έχεις,το άλλο το αφήνουμε μέχρι να το ξανακούσεις και να νιώσεις το μεγαλείο του,φιλάκια!Τζουτζούκο:p!Gay alert!
Copyright μπόμπο.
Στα του δίσκου. Ξενερουά και πάλι ρε γαμώτο. Πολύ κρίμα. 
Είναι λίγο βαρετά και τα 3 κομμάτια ρε γαμώτο. Άντε να δούμε το σύνολο τι θα λέει.
Από τα πρώτα δείγματα πιστεύω πως όσον αφορά το ύφος ο καινούγιος δίσκος δεν θα αφήσει ανικανοποίητο κανένα όσον αφορά το ύφος των τραγουδιών καθώς έχει κάτι από Dopes, Power και Monolythic. Τώρα το πόσο καλός θα είναι, θα το δούμε.
Χαίρομαι πάντως που τα τραγούδια έχουν μια δύναμη και ζωντάνια (ok είναι live) που δεν υπήρχε στο 4 diablo και ελπίζω η παραγωγή να μην τα στρογγυλέψει. Ο David πάντως, ακούγεται εξαιρετικός, άντε, γιατί φοβηθήκαμε για μια στιγμή.
[ Ρε Κυνηγέ Μαγισσών το Bored with Society σου φάνηκε βαρετό, υμαρτόνενε (αν δεν σου αρέσει το στυλ των ΜΜ είναι άλλο θέμα) ]
Στην αρχή ο fan του Wyndorf που κρύβω μέσα μου υπερτερούσε. Όσο περνάει ο καιρός τελικά ο φίλος Ζάρκας στο review είχε τα δίκια του.
Το ότι μου αρέσουν οι πιο χαλαρές συνθέσεις είναι ενδεικτικό μάλλον της δυναμικής που έχουν χάσει…
καταλαβα δν το ακουω για να μην απογοητευτω
[B]dopes και παλι dopes[/B]
αλλα αμα ξαναλθει θαμαστε παλι 3η σειρα να γουσταρουμε liveαρα 8)
to omotitlo ta spaei
δεν ξερω τι λετε, εμενα με ενθουσιασε, καμια σχεση με ο,τι περιμενα
κανα λινκ για μας τους νιουμπιδες του νταουνλοουντ;
η καλη δισκογραφια των μαγκνετ τελειωσε στο Monolithic Baby! πλεον θα φταχνουν το ιδιο πραμα, με την ιδια συνταγη, ενα εισαγωγικο κομματι το οποιο δεν λεει και πολλα, ενα δευτερο κομματι που γαμαει κωλους, βλεπε και Wall of Fire. και μετα 2 “εσωστρεφη” ροκακια για το εμποριο και ληγει εδω. εγω ακομα τους αγαπω και θα τα σπαω παντοτε με Bored With Sorcery.
καλα και συ, το λες ετσι σαν να λενε: ‘‘ωραια τωρα ας γραψουμε ενα κομματι για αρχη, οχι τοσο καλο ομως’’, ‘‘τωρα αυτο που θα γραψουμε θα γαμαει’’, κοκ:p:lol:
προφανως στη φαση που ειναι οι εμπειριες τα βιωματα κτλ δεν βοηθου την εμπνευση να παραμενει στα ηψηλα επιπεδα του παρελθοντως…παρ ολα αυτα, αν δεν το συγκρινετε με τα παλια επη, ε ειναι ενας πολυ ωραιος δισκος ετσι;; μ αρεσει δε, παρα πολυ η ερμηνεια του χοντρου!!!
κατι πιο ‘‘εμπνευσμενο’’ δεν βρηκαν για εξωφυλλο;;; ειπαμε καλος ο bullgod αλλα το ιδιο ειχατε και στο γκοντ σεζ νο…
Μαυρουκο, αν η καλη τους δισκογραφια σταματα ΤΟΣΟ αργα…ΟΚ!
παντως το δισκακι περα απο τη σε σημεια μου θυμησε ΠΑΛΙΑ αλμπουμ (πρωτα) στεκεται μια χαρα και ΔΕΝ δειχνει να εχει ΣΟΥΠΕΡ χιτακι για τις μαζες.Κατι που για εμενα ειχαν κανει στο τελευταιο σουπερ αλμπουμ τους, το God.
OΜΩΣ, με κομματια οπως το The Titan Who Cried Like A Baby…ενας δισκος αξιζει τις ακροασεις του.
Εστω και αν καποιοι το μεταφραζουν ως εμπορικη ντεμεκ εσωστρεφια …
Χμ, οι Monster Magnet ανήκουν πλέον σε μια κατηγορία συγκροτημάτων, των οποίων κάθε νέα δουλειά αναμένεται με ψιλοαδιαφορία θα’λεγα και χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες.
Όταν το τελευταίο αριστούργημα (aka Powetrip) βγήκε πριν τόσο καιρό και από κει και πέρα με 2 απλά καλούς και ένα χάλι δίσκους, σίγουρα μια νέα κυκλοφορία δεν προκαλεί και το ανάλογο ενδιαφέρον.
Παρόλα αυτά, είναι σίγουρα καλύτερο του 4-way και μάλλον λίγο ανώτερο του αναμενομένου. Περιέχει μερικές καλές στιγμές και μπαίνει και ωραία και αφήνει υποσχέσεις, αλλά στη συνέχεια πέφτει αρκετά και φανερώνει τη μετριότητα στην οποία έχουν περιέλθει οι Magnet. Πάντως πολύ δύσκολα πλέον θα μπορούσαν να βγάλουν και κάτι αντάξιο των “μεγάλων δίσκων”.
δε θα διαφωνησω…
ομως ειναι γεγονος οτι δε σταματησαν στο Powertrip.
Ισως, για καποιους ακροατες τους, θα επρεπε να το ειχαν κανει.Ομως ας μου δινουν εμενα το λογο να εχω 3-4 κομματια καβα απο καθε δισκο και εγω προσωπικα δεν εχω παραπονο.
Δυστυχως, ουτε αυτο εκαναν απο το God και μετα και καπου εχω “κρυωσει” απεναντι τους.
Απλα για καποιο λογο, το τελευταιο με βαζει σε ενα τριπ να το ακουσω και να τους δωσω ευκαιριες που δεν εδωσα στα 2 προηγουμενα.Αυτο βεβαια ισχυσε περα απο τα τραγουδια “κραχτες” που περιειχαν,τα οποια εχουν πλεον θεση στις συλλογες μου.
Μονο εμφανεστατο μεχρι στιγμης ξενερωμα του αλμπουμ, οι ΠΟΛΥ κοινοτυπες και στανταρ ανεμπνευστες εισαγωγες των τραγουδιων.
Απο το 4ο κομματι και μετα, εχω την εντυπωση οτι το αλμπουμ “παιρνει μπρος”.
εγω παντως ειχα ελαχιστες προσδοκιες ειδικα μετα την τελευταια παταγωδη αποτυχια 4way
οποτε αυτο μου φαινεται αρκετα ικανοποιητικο, με 3 πολυ καλα κομματια (Bored With Sorcery, Gods and Punks, Ghost Story) και 2 καλα (Dig That Hole, Mastermind) και το 100 Million Miles που μου θυμιζει πολυ χελακοπτερζ