Moonspell - Alpha Noir/Omega White

…το τσίμπισα, και τοι απολαμβάνω τώρα…στην lmt το γενικότερο art-work φαίνεται πολύ καλύτερο από ότι φαινόταν μόνο στα εξώφυλλά…τα υπόλοιπα μετά το λιώσιμο των cds:):!:

Θα το τσιμπηκω και εγς. Τα εχω ακουσει και τα δυο και μου φανηκαν πολυ καλα.

…το Alpha Noir το άκουσα πριν λίγο για δεύτερη φορά, και με κέρδισε, καθότι μιλάμε για ίσως τον πιο ευκολοάκουστο δίσκο, τηρουμένων των αναλογιών, των Moonspell
…το Omega White είναι αρκετά καλό, απλά δεν είναι ο ήχος και το ύφος που μαρέσει…θα το ακούσω αρκετά κιαυτό
:):!:

Τα τσίμπησα κι εγώ και θα συμφωνήσω με τα τελευταία μηνύματα. Και τα δυο δισκάκια αξίζουν και με το παράπανω. Κλασσικοί Moonspell, ατμόσφαιρα, πάθος, δύναμη, ωραίοι στίχοι και λίγο thrashιά επιπλέον στο Alpha Noir. Κορυφαία τα En Nome do Medo και A Greater Darkness. Για καλύτερη δουλειά τους δεν ξέρω - ο ανταγώνισμος είναι μεγάλος! Το εξώφυλλο θα έπρεπε να είναι κάτι άλλο και οχί το αντεστραμμένο ομώνυμο των Paradise Lost…
To Versus μόνο σε εμένα θυμίζει Christ ?

White Skies Video

Τρομερό το νέο βίντεο! 8)
Φοβερά και τα γκομενάκια :smiley:

Τα cd ακόμα αρνούνται να βγουν από το cd player μου!
Εθισμός Alpha Noir/Omega White!

Μόνο Μoonspell ρε! :smiley:

Έχεις ένα point…οι μεγάλες αγάπες δεν κρύβονται!

Βάζω να ακούσω το Omega White. Προσκυνάω, και μετά το ξαναβάζω.

Στο amazon η διπλή κυκλοφορία έχει ~18?. Παίζει κάτι φθηνότερο?

Τα άκουσα κι εγώ… καλή κυκλοφορία, αλλά κάπου σα να χάνει. Στην αρχή άκουγα κυρίως το Alpha Noir, που δε λέω ωραία τα ριφφ, ωραίος και ο Ribeiro αγριεμένος, αλλά σα να το παρακάνανε. Φυσικά υπάρχουν κομμάτια σαν το ομότιτλο, το Opera Carne ή το Love Is Blasphemy που θα μετράνε πολύ λαηβ, αλλά δεν. Στο Omega White απ’ την άλλη, αν και το χω ακούσει λιγότερο, υπάρχουν μελωδίες, ατμόσφαιρα, πιο μετρημένα γκάζια και γενικά σα να μου κάθεται πιο καλά σα σύνολο.

Βασικά αν δεν λέγανε τόσο βαριές κουβέντες και έβγαζαν έναν “μοιρασμένο” δίσκο διάρκειας 60-70 λεπτών νομίζω ότι θα το προτιμούσα.

Λοιπόν τα έβαλα αυτές τις μέρες να τα ξανακούσω και άρχισαν να μου αρέσουν και τα 2 κάπως περισσότερο από ότι στην αρχή. Δεν νομίζω πως θα μπει έστω και ένα από αυτά στα κορυφαία των Moonspell αλλά η τελική μου ετυμηγορία είναι πως πρόκειται για καλά άλμπουμ. Απλά το alpha omega έδειχνε αρχικά κάπως πιο μονοκόμματο του έλειπε η ατμόσφαιρα των τελευταίων άλμπουμ. Ατμόσφαιρα και μελωδία που από την αρχή έδειχνε να έχει πάει όλη στο omega white αλλά με μερικές πιο προσεκτικές ακροάσεις μια χαρά μελωδίες έχει και στο πρώτο. Αν και γενικά το όλο θέμα του διαχωρισμού της μουσικής τους σε 2 άλμπουμ ίσως και να τους περιόρισε αντί να τους ανοίξει νέους δρόμους. Anyway καλή δουλεία και το ένα και το άλλο αλλά δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης με night eternal.

Άκουγα αυτές τις μέρες και τα δύο CD. Το Alpha είναι σαφώς λιγότερο εμπνευσμένο από το Night Eternal, όπου κακά τα ψέματα, ο πήχης τέθηκε πολύ ψηλά. Οκ, υπάρχουν κάποια δυνατά ριφ (Lickanthrope, Alpha Noir, En Nome Do Medo), αλλά η κατάσταση γενικά δεν σώζεται. Η μόνη χαρά που έχω είναι που ακούω τη φωνή του Fernando, κορυφαία ως συνήθως.
Όσο για το Omega, είναι προσπάθεια των Moonspell να το παίξουν Anathema? Him? Lake of Tears? Tι ακριβώς? Δεν ξέρω, προσωπικά με μπέρδεψε.
Μέτριου επιπέδου προσπάθεια γενικά, μένω με τις πολύ καλές εντυπώσεις του Night Eternal. Παρόλα αυτά, θα τους δω για μια ακόμα φορά τέλη του μήνα, αφού θα παραμείνουν μια από τις αγαπημένες μπάντες.