Δεν είναι πρόβλημα οι διάρκειες μωρέ, τα κομμάτια έχουν σωστές δομές, δεν ήταν η επανάληψη που με κούρασε. Το πρόβλημα στο δίσκο είναι πως έχει φύγει σχεδόν εντελώς η ένταση (εννοώ πως δεν είναι τόσο έντονος συναισθηματικά). Ο δίσκος είναι ατμοσφαιρικός και ταξιδιάρικος, σαν ένας καλός postmetal δίσκος, τα σημεία που θα σου λιώσουν τον εγκέφαλο και θα σε βάλουν στην πρίζα είναι ελάχιστα και διάσπαρτα, ενώ το “My Return” που διέρρευσε πρώτο είναι τελικά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου για μένα.
Φαντάζομαι ο τυλερ ή ο στέλιος που ακούνε κυρίως ποστιές μπορεί και να τον λατρέψουν δεν ξέρω, εγώ δεν μπορώ με τίποτα να συνηθίσω τη φωνή του Hayward σε τόσο “γλυκές” συνθέσεις, ο τύπος έχει τραγουδήσει σε “And Man Will become the Hunted” και “Torso” τι να λέμε τώρα.
νύστα πάντως:(
Οι πρώτη προτάση σου -για μένα πάντα- σε συνδιασμό με αυτό που θύμαμαι από τη μπάντα, και τήν έλλειψη πάθους που αναφέρεις με οδήγουν λίγο σε αυτό.
νύστα.
είδωμεν
μαλάκες ξέθαψα τα παλιά μορνε. Μεγαλη πιπα το τελευταιο μπροστα τους.