Αν και είναι μεγάλη συζήτηση που οι περισσότεροι εδώ στο φόρουμ μάλλον βαριούνται να κάνουν (αν κρίνω από το “υπάρχουν αξιόλογα γκρουπ…” που κάτι πήγε να γίνει, αλλά τελικά η μαλακία πήγε σύννεφο), νομίζω πως η φάση με τις post/Neurosis επιρροές σε δυο-τρία χρόνια το πολύ θα μας έχει εγκαταλείψει οριστικά.
Neocrust is the new black, και θυμηθείτε το αυτό.
Σ’ αυτό έχω μια ένσταση και το’ χω ξαναπεί. Θεωρώ ότι στα 00’s βγήκε πολύ πολύ πολύ neocrust ανά τον κόσμο (Aμερικές, ισπανίες, γερμανίες κλπ), και δεν ξέρω κατά πόσο θα συνεχίσει κάτι τέτοιο, ή αν συνεχιστεί πόσο κορεσμένο θα είναι. Φυσικά αυτά που λέω ισχύουν για το neocrust όπως εγώ το έχω στο μυαλό μου. (Παίζει βέβαια τα 00’s να’ ταν απλά η αρχή και τα 10’s να είναι η συνέχεια). Σίγουρα πάντως θα συνεχίσουν να βγαίνουν πολλά crust πράγματα, πάντως τύπου, και άριστης ποιότητας για πολύ καιρό ακόμη. Και μόνο καλό είναι αυτό.
δεν το λέω από αυτή την άποψη, η μουσική και η έμπνευση δε χάνονται, μιλάω καθαρά από άποψης σχέσης ιδιωμάτων και προσκηνίου/παρασκηνίου. Το postmetal όπως το μάθαμε στα 00ς πνίγηκε κάτω από το βάρος των 9897821 μπαντών που παπαγάλισαν τους Isis και τους Red Sparrows και αυτή τη στιγμή πνέει τα λοίσθια (ινβ4 ποστ Στέλιου ή Ριπ που θα με λένε άμπαλο), ο ήχος των Mastodon/HoF/Kylesa (ας τον πούμε μπακάλικα neosludge για συντομία) βρίσκεται ακριβώς στη φάση που αρχίζει να πλυμμηρίζει από κλώνους, ε πίσω από την κουρτίνα βλέπω το crust (όχι απαραίτητα όπως το γνωρίζαμε -?- ως τώρα) να ανεβαίνει. Το είδα φέτος στο roadburn, το βλέπω σε ξένα φόρα που αυτή τη στιγμή το νέο Amebix είναι η πιο hot αναμενόμενη κυκλοφορία, το βλέπω σε παραδοσιακά underground doom labels/distros που ανοίγονται σιγά-σιγά προς τα κει, δε λέω ότι θα συμβεί αύριο, απλά γενικώς η εντύπωσή μου είναι αυτή.
Μήπως να μεταφερθούμε κάπου αλλού να συνεχιστεί η κουβέντα?
να πω όμως την αμαρτία μου? Γιατί 17λεπτό κομμάτι??? Ενώ γούσταρα πολύ το edge of the sky, τώρα δεν είμαι καν σε μουντ (άκουγα πριν bad brains, clorox girls) για τόσο μεγάλο πράγμα… Αύριο:)
Ας στείλει κάποιος κάποια στιγμή λίνκ, γιατί δεν ξέρω τί είναι αυτό το ρώσσοι που ακούω εδώ και κανά διχρονο τώρα:oops:
Πολύ δυνατό το Nothing to remain. Δημιουργεί συναισθήματα που εντείνονται με την σε σημεία χρήση του πιάνου. Πετυχημένη και η δομή του, με ατμοσφαιρική εισαγωγή/mid tempo μεσαίο σημείο/γρήγορο κιθαριστικό ξέσπασμα στο τέλος
Πρώτες ακροάσεις και ανάμεικτα συναισθηματα… κατ’αρχήν είναι 100% postmetal εκτός από το τελευταίο κομμάτι με τη Jarboe στη φωνή που είναι σε φάση Universe217.
Κατατάλλα σε σημεία βαρέθηκα, θα το ακούσω μερικές φορές ακόμα με την ελπίδα της κωλοτούμπας.
Οι σωστοι στηριζουν τους Morne ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΕΜΟ. :blues: Θα τσεκαρω το δισκο, ακουσα εκεινο το κομματι που ειχαν βγαλει πριν κατι βδομαδες και μου φανηκε γαματο αλλα ελειπε λιγο ο τσαμπουκας που χαν στις αρχες (το ιδιο ισχυε και για το πρωτο δισκο, βεβαια). Αυτη η αρκουδιλα ηταν το πραμα που τους εκανε ιδιαιτερους για μενανε και ξεχωριζαν απο λοιπες μπαντες της σειρας.
Τσεκαρετε Filth of Mankind κατα τ αλλα και θα με θυμηθειτε.
Όντως ο δίσκος δεν είναι κάτι τρομερό.
Το Asylum είναι γαμώ τα κομμάτια, αλλά θα έπρεπε να τελειώνει στα 10 λεπτά που κάνει το κλείσιμο με τα πλήκτρα. Μετά κουράζει.
Επίσης, το I Will See You είναι ομορφιά. Ο υπόλοιπος δίσκος έχει διάσπαρτες καλές στιγμές αλλά γενικά μέτρια πράγματα.
Τι γαμώ τα κομμάτια?? Επειδή ακριβώς είναι 17 λεπτά κομμάτι ( το συγκεκριμένο κομμάτι όπως έχει συνθετικά-δομικά) τρώει κατευθείαν μπαν.
Χεστε με γενικά ξενερώνω όταν μία μπάντα που την έχω συνήθησει σε μικρές σχετικά διαρκείες μου σκάει κομμάτι 17 λεπτών. Αλλό να την μάθω έτσι βλ. fall of efrafa, light bearer Κλπ κι άλλο αυτό.
η καταστροφή των punk παιδιών… παρ’ ότι όπως μπορούμε αντιστέκομαστε, σίγα σιγά συνηθίζουμε στην ιδέα:p
