Ο πρώτος δίσκος αυτής της μπαντάρας που θα κυκλοφορήσει σε βινύλιο. Ασταμάτητοι και κάτι ακόμα… ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ στο πρώτο single…!!!
Πραγματικά γκρουπάρα. Το πρώτο δείγμα είναι εξαιρετικό κι αναμένεται άλμπουμ-φωτιά!
Αγαπάμε μαμά χελώνα με τις 3 αλμπουμάρες τους (το πρώτο παραμένει ο πιο αγαπημένος μου)
ρε είναι όντως γαμάτο , οργιάζουν
μ αρέσουν τα Rush vibes και ιδιαίτερα yyz
Πολλά μπράβο αξίζουν στους Mother Turtle που συνεχίζουν με συνέπεια την πορεία τους, όμως η αλήθεια είναι ότι ο τίτλος του επερχόμενου δίσκου τους, μου έφερε στη μνήμη το παρακάτω πόνημα:
Το συγκεκριμένο LP αλλά και οι Extreme γενικότερα είχαν φάει τρελό θάψιμο τω καιρώ εκείνω από γνωστό εγχώριο μεταλλικό περιοδικό και σημαίνον τότε (μακαρίτη τώρα πια) στέλεχος του.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι τον κιθαρίστα-ιθύνοντα νου, Nuno Bettencourt που τον είχε μετονομάσει σε… Muno, αλλά και τις πρωτιές των Extreme σε όλες τις κατηγορίες χειρότερων στο δημοψήφισμα αναγνωστών εκείνης της χρονιάς (χειρότερος δίσκος, τραγουδιστής, κιθαρίστας, μπασίστας κοκ)! Ωραία χρόνια!
Μπράβο στους Mother Turtle είπαμε;
Nαι επειδή ο NB, χρειάζοταν την κρίση του κάθε άμουσου, πάνω στο πόσο καλός μουσικός είναι. Εμπάθεια.
Καλή φάση το συγκεκριμένο, ειδικά για εγχώρια προσπάθεια. Ντάξ, θα μπορούσα να ζησώ χωρίς τις παραφιλολογίες εκεί στο τέλος… χαχα. καρντάσια κιολά.
Όπως λέει και ο Σαββόπουλος: “Τιιιιιι τρέεεεεχει… εγίνε κατολίσθηση και πέσε κανάς βράχος;”
Όλος ο δίσκος σερβίρεται εις το μεγαλείον του.
Το πρωτο κομματι προλαβα να ακουσω χθες (A Christmas Postcard Grom Kim) και τετοια κομματια ειναι αυτα που φτιαχνουν τη φημη του prog. Απλα αριστουργηματικο σε ιδεες κ ροη.
Τέσσερις διαφορετικοί δίσκοι. Ο ήχος τους αναγνωρίσιμος για όσους τους ακολουθούμε από τα πρώτα τους βήματα. Απλά στο νέο δίσκο πιστεύω ότι ξεπέρασαν τους εαυτούς τους όσο σε κανέναν άλλο από τους προηγούμενους τρεις. Η “τρέλα” που κουβαλάνε και περνάνε καλά βγαίνει προς τα έξω.
Όπως το προβλέπαμε.
Δίσκος φωτιά!
Νομίζω άνετα το καλύτερο φετινό ελληνικό metal/rock άλμπουμ.
Το βινύλιο της δισκάρας είναι πλέον εκεί έξω ζεστό και γευστικό. Όσοι επιθυμείτε για μια ή παραπάνω από μια κόπιες, απευθυνθείτε στη μπάντα.
Επίσης, οι Αθηναίοι στις 25 Γενάρη θα έχετε τη χαρά να τους απολαύσετε στο Crow Bar παρέα με τους Verbal Delirium.
Παιδάκια, θέλετε καινούριο Mother Turtle; Όχι, που δε θα θέλατε!
Ετοιμάζεται ο διάδοχος και με ωραίες guest εμφανίσεις. Μέχρι νεοτέρας, πάρτε μία γεύση από τον Κώστα, που την είδε ολίγον τι Kai κάπου μέσα από το “Heading…” και βγάζει μία σολάρα καθώς πρέπει.
Γεια σου ρε χόκαμ είδωλο
Καθώς, πλέον, το νερό μπαίνει στ’ αυλάκι και ο πελαργός είναι προ των πυλών, ας προϊδεάσουμε γι’ αυτόν τον ερχομό. Ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν που το πάνε, αλλά δεν παύουμε να τους ακολουθούμε. Το συγκεκριμένο τραγούδι με βγάζει μία μεταμοντέρνα Genesis αύρα, μα πολύ μεταμοντέρνα και μέσα στη ροή του δίσκου θα θερίζει.
Μα PoS σκέφτηκες να αναφέρεις Genesis πρώτα;
Πολύ ωραίο!
“Βρε δες κάτι περίεργους με αυτά τα περίεργα τραγούδια που γράφουν. Πως τα ονομάζουν να δεις… α ναι, proggy. Εμείς στο χωριό μας proggy λέγαμε το τραχτέρ μας”.
Μήπως το proggy βγήκε από το πρόγκυξε;
Αυτό εδώ είναι και το πιο prog κομμάτι του δίσκου…Προσέξατε το φοβερό κιθαριστικό solo;
Γενικώς, δισκός με πολλές εκπλήξεις. Ξεχάστε (προς το παρόν τουλάχιστον) την Χελώνα που ξέρατε!
Εμένα, είναι η αλήθεια, με έφερε στο μυαλό τον Latimer.
Για πάμε λίγο: