Motorpsycho-Behind The Sun
Μισή φορά το 'χω ακούσει, αλλά είναι εγγύηση οι θεούληδες και θέλουνε το θρεντ τους να αναλύσουμε το σωστό νορβηγικό ψυχεδελο-προγκ.
Aριστούργημα πάλι…δίχως υπερβολή.
Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την ψυχεδέλεια ακόμη και στα πιο μελωδικά τους εξακολουθεί να είναι μοναδικός. Εδώ έχουμε μεγαλύτερη έμφαση στην τραγουδοποιία, στις ενορχηστρώσεις, στη μελωδία ενώ υπάρχει και μια πολύ σημαντική ποικιλία σε διαθέσεις και ήχους. Κυριαρχεί το mellotron σε αρκετές περιπτώσεις και αυτό είναι οργασμική είδηση για όσους το γουστάρουμε με τρέλα (υπάρχουν και άνθρωποι που δεν το γουστάρουν αλήθεια;). Επίσης μπορούμε πλέον να αναφερόμαστε στην “κιθάρα Μοtorpsycho” σαν κάτι trademark. H κιθάρα τους παίζει να είναι ότι πιο καυλωτικό υπάρχει στο σύμπαν μετά την κρέπα σοκολάτα-μπανάνα-μπισκότο.
Προσπαθώντας πάλι να συγκρατήσω τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις μου με την πάρτη τους απλά θα αρκεστώ (λέμε τώρα) στο να δηλώσω ότι κατά την ταπεινή μου είναι εδώ και πολλά χρόνια μια από τις ελάχιστες απόλυτα σημαντικές μπάντες του πλανήτη ανεξαρτήτως είδους. Και αυτό οφείλεται στην αξιοθαύμαστη πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια, τη συνέπεια τους στο θέμα ποιότητα και ότι συνεχίζουν να οδηγούν την εξέλιξη της μουσικής τους σε μονοπάτια πάντα μα πάντα ενδιαφέροντα για τον ακροατή. Προοδευτικοί στον απόλυτο βαθμό και οι μόνοι ίσως που καταφέρνουν να είναι ρετρό με τόσο σύγχρονο και μοντέρνο τρόπο ώστε αυτό που κάνουν να είναι μπροστά από την εποχή του αλλά και διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί εκεί έξω.
Τι όμορφος δίσκος είναι αυτός…
Έχει απόλυτο δίκιο ο μεσιέ από πάνω για την κιθάρα Motorpsycho. Ειδικά στη βασική μελωδία στο The Magic & The Wonder (A Love Theme) ζεσταίνεται ή ψυχούλα μου :oops:
Επίσης, θα 'λεγα πως ο τρόπος που αντιλαμβάνονται το δίδυμο Sabbath/Zeppelin είναι μοναδικός. Και γενικά το classic/hard rock των 70’ς, αλλά ειδικά τα 2 παραπάνω.
Επειδή από Heavy Metal Fruit και πίσω δεν έχω ιδέα, και υπάρχει και πολύ υλικό, αν μπορούσε κάποιος να προτείνει 1-2 δίσκους, παρακαλώ 
Timothy’s Monster και Blissard από τα παλιά τους θεωρούνται τα καλύτερα, 1994 και 1996 αντίστοιχα, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι δεν συγκρίνονται μπροστά στην φοβερή τελευταία era των Motorpsycho.
Όσον αφορά τον δίσκο, είναι πολύ αρχή ακόμα, αλλά δηλώνω ενθουσιασμένος. 
θα έλεγα επιπλέον και τα “Trust Us”, “Phanerothyme”, “In the Fishtank” (το τελευταίο μαζί με τους Jaga Jazzist)
αλλά ναι, το μπαμ που έχουν κάνει και τόσα χρόνια μάλιστα μετά το ντεμπούτο τους, δεν έχει προηγούμενο