Aναφέρθηκε ήδη από φίλους, ομοϊδεάτες συμφορουμίτες στο thread των El Doom & The Born Electric. Ακούγοντάς το ξανά και ξανά, πήρα την απόφαση να ανοίξω το πρώτο μου thread.
Ομολογώ ότι δεν ξέρω τι να γράψω. Δοκιμάστε το και αν ψήνεστε, πείτε απόψεις. Είναι ένας δίσκος για όλες τις τρύπες. Εγώ έχω παραδώσει πνεύμα. Ολλανδία '74, Τσάβηδες και Μέσηδες, τοτάλ καταστάσεις…
Πέρα από αυτά που είπα στο άλλο θρεντ, να πω ότι τα σαξόφωνα στο “La Lethe” είναι σχεδόν οργασμικά. (btw δεύτερη λήθη από πειραματική κυκλοφορία του 2012-η πρώτη ήταν το εναρκτήριο άσμα του Kayo Dot)
Ποιοτικότατη και γαμάτη κυκλοφορία, προφανώς. Ενδεχομένως να την αγαπούσα περισσότερο αν ήταν στην κατεύθυνση των τελευταίων κυκλοφοριών (και στην κατεύθυνση που φοβάται το σονικντεθμανκυ). Ο χρόνος θα δείξει, εγώ από όταν διέρρευσε το ακούω μέρα παρά μέρα από μια φορά, δεν έχω μπει μέσα ακόμα.
Όπως και να 'χει, μπαντάρα οι μοτορσάηκο. Και το “Into The Gyre” απίστευτο προγκ ροκ κομμάτι.
Χαίρομαι πολύ με αυτά που διάβασα από τα παιδιά παραπάνω. Ο κύριος λόγος που άνοιξα το thread ήταν για να συζητηθεί το album από όσους ενδιαφέρονται σε μήκος χρόνου. Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι η πλέον κατάλληλη. Πρόκειται για ορισμό του grower.
Δε θυμάμαι από πότε έχω να ακούσω δίσκο που να είναι τόσο μοναδικά ιδιαίτερος και ταυτόχρονα να έχει τόσο άμεσες αναφορές σε ήχους και σκηνές του παρελθόντος και του σήμερα (μην πω την καφρίλα τώρα…).
Σε μία εποχή όπως η σημερινή, κατά την οποία η τεχνική, περιπετειώδης και προοδευτική μουσική έχει πια απενοχοποιηθεί πλήρως, συνήθως με στόχο τη συνεκτικότητα και τον πλουραλισμό μουσικής έκφρασης, το συγκεκριμένο album είναι μια προφανής απόδειξη των παραπάνω. Το κυριότερο είναι ότι δεν το ακούω απλά σαν δίσκο, αλλά και σαν γενικότερο στυλ.
5:37 του Through the Veil, ανοιγει η πορτα της νιουγουεηβμπακτοσκουλ ψυχεδελιας. τι να πει κανεις. απλα υπεροχος δισκος, οπως και το προηγουμενο οπως και τα προηγουμενα οπως και οτι θα βγαζουν.
Τι πλούσιο άλμπουμ ρε guys! Η μαγεία βρίσκεται στην ποικιλία, την ενορχήστρωση και το πόσοι διαφορετικοί ήχοι περνάνε από μπροστά σου μέσα σε ένα μόνο τραγούδι. Prog ταξίδι! Πραγματικά καμία σχέση με το Heavy Metal Fruit και …γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, η κατεύθυνση αυτού του άλμπουμ, ίσως μας προσφέρει περισσότερους ηχητικούς οργασμούς!
Πολλές φορές η λέξη “πρόοδος” στη σύγχρονη μουσική χρησιμοποιείται για να περιγράψει μουσικές μανιέρες που βασίζονται σε επιδείξεις δεξιοτεχνίας.Στη Γηραιά Αλβιόνα πάλι,η πρόοδος σημαίνει επιστροφή στις ρίζες και οτιδήποτε αγγίζει το μαγικό χεράκι του Wilson.Πολλές φορές όμως εμφανίζεται κάτι πραγματικά πρωτότυπο,ρηξικέλευθο,πρωτοποριακό και σαστίζεις νιώθοντας πως δεν μπορείς να το ταμπελοποιήσεις,να το κατατάξεις κάπου σώνει και καλά.Μένεις λοιπόν σαν χάνος μπροστά στα ηχεία σου να ακούς τα όσα οι Νορβηγοί εμπνεύστηκαν και να αναρωτιέσαι σιωπηλά το πόσο η λέξη “πρόοδος” είναι 100% ταιριαστή αυτή τη φορά.
Συνθέσεις που ισορροπούν στο απώτερο χθες και στο σήμερα,οι ενορχηστρώσεις πλούσιες και πρωτοποριακές,με τις 2 ορχήστρες να μην μπουκώνουν το τελικό αποτέλεσμα,αλλά να το χρωματίζουν και με ατμόσφαιρες,μελωδίες,τεχνικά μέρη να συμπληρώνουν το μουσικό αυτό παζλ.
Είχα καιρό να ακούσω κάτι τόσο καλό.Πιστεύω ότι θα ήδη μια θέση της 10άδας μου του 2012 έχει καπαρωθεί.
Σουηδία μπορείς να φας τη σκόνη της Νορβηγίας πλέον στο prog.
Αυτό που γίνεται με την ορχήστρα δεν μπορεί να συμβαίνει! Κολλάει τόσο τέλεια, που γίνετε 100% αναπόσπαστο κομμάτι του μουσικού συνόλου. Από τις λίγες φορές που τα δύο σκέλη του όρου symphonic prog, ικανοποιούνται στην εντέλεια
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με τους κυρίους από πάνω.
Σ’ αυτό που λες Deckard έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό που φαντασιώνομαι πλέον είναι το πώς θα ακουγόταν ο δίσκος live, φυσικά με την ορχήστρα, αλλιώς δε θα ακουγόταν το ίδιο αποτέλεσμα με τίποτα, αφού πολλά σημεία συνθετικής σημασίας ανήκουν στα πνευστά. Αν επιχειρηθεί αυτό πάντως, θα έχουμε μεγάλο θέμα με την προοπτική ενός DVD να είναι απόλυτα λογική έως επιβεβλημένη.
hokam προσυπογράφω κάθε λέξη σου. Αυτό στο τέλος για το Νορβηγικό vs Σουηδικό prog ισχύει στάνταρ. Έχουν παλαβώσει οι Νορβηγοί την τελευταία δεκαετία.
Performances
Main House, 11 November
Theatrical grandeur.
After more than 20 years together, Motorpsycho is today more vital and artistically challenging than ever. With their double album The Death Defying Unicorn, the group has embarked on its most ambitious project to date with a work that is the culmination of close collaboration with keyboardist and arranger [B]Ståle Storløkken[/B]. On 11 November, Motorpsycho will star in the Main House together with [I][U]Trondheim soloists? violinist Ola Kvernberg and the Trondheim Jazz Orchestra.[/U][/I] The concert will feature lighting and visuals by Pekka Stokke. This will be the biggest production in the history of Motorpsycho, a concert that will mark a new creative peak in the group?s unique career.
Από την ανακοίνωση αυτό φαίνεται. Εφόσον οι οικονομικοί σκόπελοι στησίματος αυτού του εγχειρήματος φαίνεται να έχουν ξεπεραστεί, η ίδια η μπάντα οφείλει να απαθανατίσει αυτά τα live, έστω ένα από αυτά. Το album δεν κυκλοφόρησε για να αποτελέσει εμπορική επιτυχία, αλλά είναι φανερά το αποτέλεσμα γενναίου πειραματισμού, χωρίς βέβαια να είναι τέχνη για την τέχνη. Αφού οι Motorpsycho έφτασαν ως εδώ, το να στήσουν μερικές κάμερες και να αναθέσουν το οπτικό κομμάτι σε ένα σκηνοθέτη είναι λεπτομέρεια. Στην τελική το οφείλουν στον εαυτό τους νομίζω.
το “λες?” πηγαινε στο αν θα την παλευουμε να κανουμε το ταξιδακι στις 11.11.2012
δεν ξερω αν θα το μεταφερουν βεβαια σε DVD, αλλα το θεωρω πολυ πιθανον, αφου και οι Ulver το εκαναν ηδη και στην Νορβηγια οι Motorpsycho ειναι σαφεστατα “μεγαλυτερο” ονομα απο τους πρωτους
Επειδη με βαλατε στην πριζα με ολους τους υμνους που διαβασα παραπανω κανω ερωτηση:
Εχω ακουσει το metal fruit απο δαυτους ,αλλα δν μπορω να πω οτι με κερδισε…Δλδ αν εξαιρεσεις το Χ-3 που γουσταρισα ,το υπολοιπο με κουρασε μπορω να πω.
Να μπω στον κοπο να το τσεκαρω αυτο?Θα ακουσω κατι διαφορετικο ?