H Laidy Starlight εννοεί (και σωστά) ότι είναι άκυρο να λες “καλός ο δίσκος, αλλά όχι καλός για Muse”. Τι πάει να πει αυτό? ¨οτι του βάζεις ένα 8 γενικά αλλά επειδή είναι Muse και περίμενες 9 και πάνω τελικά του βάζεις 7?
Ε δεν εξαρταται κι απο τις απαιτησεις που εχεις(που σου εχει δημιουργησει) απο ενα γρουπ το ποσο καλο θα χαρακτηρισεις εναν δισκο? Λογικο το βρισκω. Δεν μιλαω για το γενικο hype, αλλα για την προσωπικη γνωμη του καθενα για τα προηγουμενα κ.λ.π.
Η προσωπική γνώμη για τα προηγούμενα αφορά αυτά.
Η μόνη μου απαίτηση από έναν δίσκο είναι να έχει καλά τραγούδια.
Φυσικά και θα συγκρίνεις με τα προηγούμενα σε διάφορους τομείς, αλλά δεν μπορούν αυτά να καθορίσουν αν ο δίσκος είναι καλός ή όχι.
Φυσικά σου περνάει από το μυαλό ότι π.χ. ο προηγούμενος ήταν καλύτερος αλλά στην τελική τον ακούς και γουστάρεις ή όχι. Προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω όσους δεν τους άρεσε. Έχουν ακούσει πολλούς καλύτερους δίσκους φέτος; Χλωμό.
Mολις απεκτησα και το box set.Χαμογελα ευτυχιας,καρδουλες,παντζουρια,φιδια,αιωρες,κεραιες τηλεορασης κτλ.
Ταπεινή μου άποψη… την είχα εκφράσει και με το Black Holes and Revelations και μονίμως ενισχύεται.
Οι Muse έχουν τη πρωτοτυπία στην ατμόσφαιρα των Radiohead, τη μουσική αρτιότητα των ώριμων Beatles και το είδος απήχησης των Queen (όχι ακόμα το μέγεθος). Είναι η πάστα του συγκροτήματος τέτοια (σοκολατίνα), που θεωρώ ότι θα είναι από τα αξιομνημόνευτα συγκροτήματα, κυρίως των '00s, σε είκοσι χρόνια από τώρα, με τον ίδιο τρόπο που είναι αξιομνημόνευτοι οι Pink Floyd, οι Queen και οι Deep Purple.
Φυσικά είναι ακόμα πολύ νωρίς για να βγει με απόλυτο τρόπο ένα τέτοιο συμπέρασμα, αλλά αν το καλοσκεφτείτε, πόσα άλλα συγκροτήματα ή σόλο καλλιτέχνες ευρείας απήχησης (και όταν λέω ευρείας απήχησης εννοώ κυρίως ραδιοφωνική φιλικότητα) με ουσιαστική μουσική αξία αναδείχτηκαν αυτή τη δεκαετία;
Και ακόμα περισσότερο, τα μεγάλα συγκροτήματα είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Έκαναν μεγάλες επιτυχίες με πιασάρικα κομμάτια και 10-20 χρόνια αργότερα το κοινό άρχισε να ανακαλύπτει τα άλλα κομμάτια των δίσκων και να διψάει για ξεχασμένα B-sides και bootleg. Και οι Muse έχουν αρκετό τέτοιο υλικό.
eσυ απο πανω
το γαμησες και ψοφησε
ειπαμε αξιολογη μπαντα οι μιουζ
αλλα αμα τους βαζεις στην ιδια προταση με φλουντ
εισαι για μπαν κατευθειαν
τα ισοπεδωσες ολα λεμε
Στην εποχή των (πχ) Deep Purple και Dire Straits υπήρχαν οι Pink Floyd και οι Queen.
Στην εποχή των (πχ) Linkin’ Park και Pearl Jam υπάρχουν οι Porcupine Tree (πχ) σαν Pink Floyd και οι Muse (πχ) σαν Queen.
Η μουσική ποιότητα δυστυχώς με τα χρόνια πέφτει.
(Όπως είδες έβαλα κι εγώ στην ίδια πρόταση Muse με Floyd). 
το αν η ποιοτητα πεφτει με τα χρονια δεν μπορει να το πει κανεις με σιγουρια, παντως η απηχηση της ροκ σαν μουσικο ρευμα εχει πεσει, και αυτο φαινετεαι απο τις πωλησεις.
οι muse ειναι χαλαρα μεσα στα καλυτερα εν ενεργεια συγκροτηματα της νεας ΡΟΚ σκηνης και το κοινο τους παει απο κοριτσακια μεχρι ‘‘μαλλιαδες’’.
για τον δισκο, ανετα μεσα στα καλυτερα της χρονιας
Δεν πέφτει η ποιότητα ούτε οι πωλήσεις, απλώς αυξάνεται η πρόσβαση του κοινού σε πολύ περισσότερες μουσικές και μπάντες.
Τελικά όσο πάει και με κερδίζει τούτο παρ’ότι μου ξίνισε τόσο πολύ στην αρχή.
Το ομώνυμο είναι μεγάλο κομμάτι. Μου θυμίζει πολύ Map of the Problematique έτσι όπως ξεκινάει. Το Undisclosed Desires πολύ pop αλλά σπέρνει. Μερικές στιγμές του μου φαίνονται ακόμα αδύναμες όπως το Guiding Light και 2-3 σημεία στο Exogenesis ή στο γαλλικό αλλά θα δούμε γιατί έχει ακόμα μέλλον ο δίσκος, δεν είναι τόσο εύκολος όσο φαίνεται.
(μα ήταν δυνατόν να μην μας αρέσει καθόλου Muse δίσκος ρε;! :p)
Η πλάκα είναι ότι το έγραψα ακριβώς γι αυτό το λόγο έτσι. Για να αποτρέψω άτομα από το να δουν τις λέξεις Queen, Pink Floyd, Deep Purple και Muse στην ίδια πρόταση και να τους κάνω να σκεφτούν λιγάκι έξω από την εποχή τους. Σε 20 χρόνια θα υπάρχει ένα συγκρότημα, οι Fuse, που θα το συγκρίνουν μερικοί με τους Muse, και θα είναι πάλι κάποιοι σα κι εσένα που θα λένε “Μα πώς μπορείς να βάζεις τους Fuse με τους Muse στην ίδια πρόταση? Ban κατευθείαν!”
Λογικό είναι να κοιτάμε νοσταλγικά το παρελθόν και να εξυμνούμε αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε. Παρόλα αυτά, μη ξεχνάς ότι δυο-τρεις γενιές πάνω, ο Frank Sinatra και ο Elvis είναι αυτοί που δε μπορούν να συγκριθούν με τους μεταγενέστερους, στην επόμενη οι Beatles και Rolling Stones, μετά οι Purple και οι Floyd, μετά οι Guns 'n Roses, οι Nirvana και πάει λέγοντας (βάλε ότι συγκρότημα σου αρέσει αντί των από πάνω). Πολλοί βλέπουν νοσταλγικά τα παλιά album των Metallica και άλλοι θα βλέπουν νοσταλγικά τα παλιά των Linkin Park σε μερικά χρόνια.
Αυτό που είπα είναι ότι, σίγουρα όχι εσύ, αλλά άλλοι και πιθανότατα νεότεροι, όταν σε 20 χρόνια θα κοιτάνε νοσταλγικά αυτή τη δεκαετία, θα αναφέρονται κατά πάσα πιθανότητα, μεταξύ άλλων, στους Muse. Και θα είναι και κολλημένοι, θα είναι περήφανοι που είναι κολλημένοι και θα ζητάνε ban στα τρισδιάστατα forums για αυτούς που θα συγκρίνουν τους πολυαγαπημένους τους Muse με τα συγκροτήματα που θα έχουν επιτυχία τότε. Με άλλα λόγια, θεωρώ ότι το ίδιο κόλλημα που έχεις εσύ με τους Floyd (“Μη μου τους Floyd τάραττε!”) θα το έχουν σε κάμποσα χρόνια άλλοι, με τους Muse. Εν μέρει θα τους δικαιολογώ, αλλά και πάλι θα τους λέω κολλημένους.
ΛΟΛ???:lol::lol::lol:
Συμφωνω 100% μαζι σου btw8)
Το Undisclosed Desires συναγωνίζεται το Supermassive Black Hole για την θέση της μεγαλύτερης ΓΑΜΑΤΗΣ φλωριάς που’χουν βγάλει μέχρι στιγμής.
Κατά τ’άλλα έχω να σχολιάσω πως o Wolstenholme έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στις basslines. Δίνει άλλη πνοή στα κομμάτια. Στο refrain του Resistance ξέρω’γω (κομματάρα ε) δίνει ρέστα.
Έχει πολύ ψωμί το album ακόμα …
στο μπασσσολο του ρεσιστανζ εννοεις φιλος 8)
Mε αλλα λογια οι Pearl Jam ειναι κατι επιπεδα κατω απο Tree και Muse;;; 8O
Oσο για το δισκο, δεν τον εχω ακουσει ακομα ολοκληρο, παρα 2-3 τραγουδια που ειχαν γινει γνωστα πριν την κυκλοφορια του.
Ωραια μεν, ψιλοκουραστικα δε.
Ενιωσα σ’ ενα μικρο βαθμο αυτη τη “μουσικη αλαζονεια”, που ειπε καποιος.
Λες κι ο Ματτ ηθελε να δειξει ή να αποδειξει οτι ξερει φοβερη μουσικη ή δεν ξερω και γω τι.
Δεν το χρειαζεται.
Αν και ισως το συμπερασμα ειναι λανθασμενο, γιατι δεν το 'χω ακουσει ακομα ολοκληρο και προσεκτικα.
Παντως ειναι Muse και θα μας αρεσει!! 
έχει κάποιες κομματάρες το άλμπουμ… όπως το uprising και το undisclosed desires, αλλά και τα unnatural selection και resistance… τελευταία έχει αρχίσει να μου αρέσει και το γαλλικό… γενικά είναι πολύ καλός ο δίσκος… και όντως δεν χρειάζεται σύγκριση με τα παλιότερα…
Μετά από κάθε μία από τις (πάρα) πολλές ακροάσεις, είχα την εντύπωση ότι κάτι λείπει από το άλμπουμ. Αυτό νομίζω ότι είναι 1-2 κομμάτια ακόμα στο γνωστό στυλ των muse, τα οποία δεν υπάρχουν εις βάρος του exogenesis. Δηλαδή πιστεύω ότι αν είχαμε 10 κομμάτια + τη συμφωνία θα μιλούσαμε για αριστούργημα.
plaka kaneis…
Τόσα επίπεδα κάτω όσα πχ είναι οι Deep Purple ή οι Black Sabbath από τους Pink Floyd ή Queen.
Πάντως, περισσότερο το είπα σαν είδος μουσικής (prog) και γενικής αισθητικής ήχου, παρά επιπέδων. Αυτό με τα επίπεδα είναι καθαρά υποκειμενικό.