[QUOTE=manos87;705440]Mπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να προτιμάει το Resistance από το Origin λχ. Είναι θέμα γούστων. Το Origin δεν είναι για τον καθένα που πέτυχε το starlight στο ραδιόφωνο ή στο youtube και άρχισε να ακούει μιουζ στα πεταχτά (κι εγώ έτσι τους έμαθα ε -άρχισα να ακούγομαι σαν τον awake και δε θέλω να παρεξηγηθώ). Και ούτε το λέω ελιτιστικά βέβαια.
Ναι κι εγώ μπορώ να πω πχ ότι το Origin είναι ανώριμο κάπως, και μονόπλευρο στον ήχο του, και ότι με τους επόμενους δίσκους μπήκαν τα πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία στη μουσική τους.
Οι μουσικοί ωριμάζουν, ασχέτως του πως το βλέπουμε εμείς οι ακροατές. Πάντα θεωρούσα πως οι ακροατές τείνουν να αγαπάνε και να κολλάνε με δουλειές, αλλα οι μουσικοί (ευτυχώς) σκέφτονται σαν μουσικοί και προχωράνε και κανουν καινούργια πράγματα…
Κατά αυτή την εννοια μην παραξενευτείτε αν οι Rush πχ θεωρούν τον καλύτερο δισκο τους το Snakes and Arrows και όχι κάποιο απο την χρυσή πενταετία '76-'81 πχ. Η μουσική έχει πολλές πλευρές…τις οποίες -όταν αγαπαμε και κολλάμε με κατι- δεν μπορούμε να τις “δεχθούμε” ή να τις “καταλαβουμε” τουλάχιστον τη στιγμή που γίνονται.
Πάντως μου κάνει εντύπωση αυτή η πολύ εκ των υστέρων εκτίμηση του Οrigin of Symmetry. Όταν είχε βγει το αλμπουμ (και αργότερα) πού ήταν όλος αυτος ο κόσμος αναρωτιέμαι…Και για να μη παρεξηγηθώ το λατρεύω σαν αλμπουμ.
Εγώ με το Black Holes τους έμαθα, οπότε προφανώς οταν βγήκε εγώ ήμουν σπίτι μου και άκουγα τις δισκάρες των γκάρντιαν. Ακόμα τις ακούω, ναι.
Αλλά βρε αμεηζιν τζερνη, το πόιντ του ποστ μου ήταν η σύγκριση που έκανα είναι μεταξύ καινούριου και Black Holes. Που ούτε υπάρχει κάποια εξέλιξη του ήχου όπως υπήρχε από το Absolution στο Black Holes ούτε βέβαια ανάδειξη του ήχου που έφτιαξαν. Εκτός αν ακούμε άλλα πράγματα -που αμφιβάλλω γιατί απ’ τα ίδια leaks κατεβάζουμε.
εδιτ: Επίσης το Origin Κάθε άλλο παρά μονόπλευρο είναι, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα. Απλά πιο μονόπλευρο από τα Absolution, Black holes. Και εντέλει έχει μέσα τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει: Newborn, Plug In Baby, Citizen Erased και ΒLISS
Εγώ πάλι του έμαθα από τα videoclip των Bliss, Plug In Baby, Hypermusic, Stockholm Syndrome που έπαιζει το (φανταστικό -δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα) Superrock του MTV. Και το Origin ήταν ο πρώτος τους δίσκος που αγόρασα. Με 2 χρόνια καθυστέρηση βέβαια, αλλά δικαιούμαι να ομιλώ πιστεύω. :lol:
Από το καινούριο (το οποίο και περιμένω απ’ το Amazon) έχω ακούσει 2 κομμάτια (Uprising και United States) και αν είναι ενδεικτικά του δίσκου τότε μάλλον και μένα απογοήτευση με περιμένει. Υπό την έννοια που το έθεσε ο Μάνος, δηλαδή.
Μάλιστα…Το νέο αλμπουμ το έχω λατρέψει ήδη και το λιώνω καταρχήν χωρίς να ενδιαφέρομαι που θα το βάλω στην αξιολόγηση του καλύτερου Muse αλμπουμ. Με τέτοια συγκροτηματα καταντάει απλώς διύλιση του κώνωπα.
Το μειονέκτημα του κατα τη γνώμη μου δεν ειναι ότι δεν υπάρχει εξέλιξη στον ήχο. Είναι νέοι ήχοι, ή αν θες δωσμένοι με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Είναι ένα διαφορετικό αλμπουμ κατεμέ και αν δεν είμαστε πολύ σχολαστικοί νομίζω πως όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε στην διαφορετικότητα και την εξέλιξη.
Στο μονο που βλέπω ότι πάσχει είναι ότι είναι ατολμο και ανευρο. Χωρίς να τα συγκρίνω, το Black Holes διακρινόταν για αυτή την τόλμη του. Παντως επιμένω, δεν είναι θεμιτό όλα τα αλμπουμ να βγαζουν τα ίδια συναισθήματα.
Πρώτο τραγούδι ήταν το Take a Bow στο Black Holes. Καραριζοσπαστικό για συγκρότημα τόσο πρώτης γραμμης. Στο νέο αλμπουμ ειναι το Uprising το οποιό έχει ένα τελείως διαφορετικό vibe.
Οι Muse, τέλος, κατεμέ, είναι σταθερά υπέροχοι, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς σκαμπανεβάσματα. Οι απόψεις για τα αλμπουμ είναι αποψεις, και παντα σεβαστές, χωρίς αυτο να αλλοιώνει τη γενική εικόνα.
εντιτ: συγνώμη αλλα υπήρξε καποια παρεξήγηση. Καποια πραγματα που είπα εγιναν αντιληπτά ως ειρωνία ή επίθεση. Δεν είχα αυτή την πρόθεση και ζητώ συγνώμη. Ειλικρινή απορία εξέφρασα και όχι ως προς εσένα μανο ή προς τον chrisP αλλα γενικά το διαπιστώνω αυτο για το Origin of Symmetry σε πολλές συζητήσεις και μου κανει εντύπωση.
Nαι βρε, απλά όταν κάτι δε σου κάνει το κλικ που σου έχουν κάνει οι άλλοι δίσκοι, διυλίζεις τον κώνωπα για να δεις τι φταίει. Δε διυλίζεις τον κώνωπα για να δεις αν σου αρέσει ή όχι ο δίσκος. Αυτή, τουλάχιστον, πρέπει να είναι η σωστή πορεία.
Όπως και να 'χει λες ότι γουστάρεις Resistance αλλά στο ποστ σου βλέπω μόνο επιχειρήματα γιατί είναι χειρότερο από το Βlack Holes οπότε μάλλον με σιγόνταρες :Ρ
Α και το Uprising βγάζει κάπως το vibe του Exo-politics αλλά σε κατώτερο επίπεδο. Για το take a bow συμφωνούμε πάντως :lol:
σουπιά Μάνο:p. Κοίτα υπάρχει εξήγηση. Δεν έχει “κάτσει” ακόμη ο δίσκος, είναι νωρίς, n’est-ce pas? Μάλλον είναι και αδικο να μπαίνει σε τέτοιο poll. Το θέμα είναι ότι τον λιώνω και ότι εκτιμώ τις αρετές του αν και είναι ακόμη νωπές οι εντυπώσεις…Δε νομίζω ν’αλλαξει παντως κάτι. Δεν πρόκειται να γίνει σουβέρ με τπτ:p
Μετά απο συνεχείς ακροάσεις, αλλα όχι πολύ χρόνο (ας περιμενουμε λίγους μήνες), ειναι ένας εξαιρετικός δίσκος με πολλά δυνατά κομμάτια, με δυνατότερες στιγμές τα “χιτάκια”, ωραία τα exogenesis χωρίς να είναι τα δυνατότερα σε καμία περίπτωση (μαλλον πρέπει να το αποδεχτούμε ότι κλασική και ροκ δεεεεν) και μολις μία μετριότατη στιγμή, το guiding light.
Tελικά μαλλον σε λάθος thread γραφω γιατί αντιπαθώ τα polls:p
Συμφωνώ με το manos87 (εκτός από το ότι μου αρέσει περισσότερο από όλα στο συγκεκριμένο δίσκο το Undisclosed Desires :p).
Αν και στην πραγματικότητα τους έμαθα από το Origin of Symmetry, ένα πράγμα σ’αυτούς που με εντυπωσίαζε και με κέρδιζε ήταν πως κάθε επόμενος δίσκος τους ήταν καλύτερος από τον προηγούμενο (στ’ αυτιά μου). Ο καινούριος δίσκος τους δυστυχώς παλεύει με το Showbiz για την τελευταία θέση… Και δυστυχώς δεν έχει Sunburn μέσα (μαζί με Bliss και Map of the Problematique το καλύτερο μου κομμάτι από Muse).
Θα ψηφίσω ό,τι είχα ψηφίσει και στο προηγούμενο poll.
Black Holes and Revelations.
Δε λέω πως είναι ο καλύτερος τους δίσκος (τα Origin of Symmetry και Absolution έχουν ίσως περισσότερες στιγμές μεγαλείου μέσα), αλλά είναι ο δίσκος τους που αγάπησα πιο πολύ, απλά. Συν η ποικιλομορφία που παρουσίαζε.
Κρίμα που με τον καινούργιο δεν πήγαν άλλο ένα σκαλί παραπάνω. Δε πειράζει, έχουν βγάλει δισκάρες, δικαιούνται και μια λίγο ασθενέστερη στιγμή. Θα επανέλθουν.
Black holes και origin πάνε πακέτο…με το black holes να μου αρέσει λιγο παραπάνω…
showbiz και το resistance στο βάθος…απέχουν πάααρα πολύ απο τα 3 παραπάνω… απο όλες τις απόψεις…κρίμα για το resistance που το περίμενα πιο δυνατό και κυρίως, περισσσότερο εμπνευσμένο, γιατί ιδέες έχει, αλλά δεν του βγήκε του Μat αυτή τη φορά…
Black Holes and Revelations. Γιατί ήταν ο πρώτος δίσκος τους που άκουσα και το τραγούδι που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν το Knights Of Cydonia το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα το αγαπημένο μου!
Για μένα το Origin Of Symmetry (το οποίο και ψήφισα) αλλά με απειροελάχιστη διαφορά από το Absolution. Μετά πάει το Black Holes and Revelations, το Showbiz και τέλος το The Resistance… Βασικά θεωρώ ότι όλα είναι εξαιρετικοί δίσκοι, ειδικά τα 2 πρώτα που ανέφερα ειναι δισκάρες!!
