Υπάρχει ήδη αυτό αλλά είναι ξεπερασμένο.
2009 λοιπόν, με 6 κυκλοφορίες πλέον. Vote away!
-Για λόγους πληρότητας κυρίως-
Οrigin Of Symmetry με ευκολία και αντικειμενικά =)
Same as above.
Το Origin of Symmetry δε με ενθουσίασε, αλλά για να επιμένει ο Μάνος κάτι θα ξέρει.
Absolution μου άρεσε αρκετά, το ίδιο και το Resistance, το Showbiz μερικά αρκετά καλά κομμάτια, άλλα πάλι αδιάφορα, ωραίο feeling γενικώς, τα υπόλοιπα δε τα έχω ακούσει.
Ki εγώ μαζί σας ντε, κουβέντα να γίνεται… 
Origin Of Symmetry - Absolution : 1Χ
μαλλον black holes and revelations
Λίγο νωρίς για το Resistance ακόμα… Θα δούμε…
Θα ψηφισω χουλαμπαλου, οχι γιατι ειναι καλυτερο απο τα αλλα (δυσκολευομαι να επιλεξω για τους muse), αλλα γιατι βλεπω πως εχει 0 ψηφους και ειναι κριμα!
Για το resistance δεν εχω ακομα ολοκληρωμενη αποψη, αλλα δεν παιζει να ξεπερνα origin ή absolution.
Πάμε και για μια κατάταξη.
Origin Of Symmetry
.
.
.
Black Holes And Revelations
.
Absolution
.
.
.
Showbiz
The Resistance
.
.
.
Ένας καλός ποπ/ροκ δίσκος
Με μικρή διαφορά απ’το Origin θα πω Absolution.
Black Holes And Revelations
Absolution
Origin Of Symmetry
The Resistance
Showbiz
Absolution
Origin Of Symmetry
Black Holes And Revelations
The Resistance
Showbiz
ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπάντα πάντως, νομίζω σημάδεψε τα 00s όσο λίγες
To poll είναι άδικο για το καινούριο, δεν έχει καμία τύχη. Γενικά δεν θα έκανα διαχωρισμό μεταξύ Origin, Absolution και Black Holes αλλα επειδή πρεπει να επιλέξω μόνο ένα θα πω το το άλμπουμ που τους εκτόξευσε στην κορυφή ανάμεσα σε άλλα γιγαντιαία ονόματα της σύγχρονης μουσικής, και αυτό δεν είναι άλλο απο το Black Holes and Revelations…
+1 στον αποπανω…αφηστε λιγο τον δισκο να κατσει μεσα σας και μετα ερχεστε να τον καταταξε το μαζι με 3 δισκους που εχουν στιγματισει τοσο τα 00s.Ειναι εκνευριστικο το πρωτο πραγμα που κανει καποιος μολις ακουει καινουριο αλμπουμ ειναι να ρθει να γραψει ποσο κατωτερο απο το προηγουμενο ειναι…Σαν κατι να τον καταπιεζει…Εμενα απο τα προηγουμενα το αγαπημενο μου ειναι το Absolution παντως…
#1 Absolution 10/10
#2 Black holes and revelations 10/10
#3 Origin of symmetry 9/10
#4 Black holes and revelations 8/10
#5 Showbiz 8/10
#6 The resistance 6/10
my opinion…
lol? #-o
τούτος δω αλλάζει γνώμη σε 2 δευτερόλεπτα και δεν το παίρνει είδηση κιόλας :lol:
Absolution
Origin Of Symmetry
The Resistance
Black Holes And Revelations
Showbiz
για μενα,με το resisatnce να ανεβαινει σταδιακα και ισως να χτυπησει 2η προτιμηση…
οντως οσο το ακουω μου αρεση πιο πολυ…
Mπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος να προτιμάει το Resistance από το Origin λχ. Είναι θέμα γούστων. Το Origin δεν είναι για τον καθένα που πέτυχε το starlight στο ραδιόφωνο ή στο youtube και άρχισε να ακούει μιουζ στα πεταχτά (κι εγώ έτσι τους έμαθα ε -άρχισα να ακούγομαι σαν τον awake και δε θέλω να παρεξηγηθώ). Και ούτε το λέω ελιτιστικά βέβαια.
Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται κάποιος να προτιμάει το Resistance από το Black Holes, όσες φορές και να το ακούσω. Έχει κάποια πάρα πολύ καλά κομμάτια, τα Resistance, Unnatural Selection, United States of Eurasia όπως έχω πει και αλλού. Έχει και κάποια συμπαθητικά…
Αλλά όλα αυτά είναι επιπέδου Starlight. Δηλαδή κάπου στη “μέση” της κατάταξης των κομματιών του Black Holes. Θα μου πείτε όλα αυτά είναι υποκειμενικά. Και γενικά είμαι άνθρωπος που δέχεται πάρα πολλές απόψεις σαν σωστές, άσχετα αν δε συμφωνώ μαζί τους. Αλλά κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα δεχτώ. Στο Black Holes υπάρχει ένα Knights Of Cydonia και ένα City Of Delusion. Κομματάρες που ξεφεύγουν από τα καθιερωμένα, με εξαιρετική δομή, απίστευτες εμπνεύσεις μέσα και γενικά κομμάτια παράδειγματα προς μίμηση. Τέλειο πάντρεμα του ποπιουλαρ με το ποιοτικό. Υπάρχει ένα Assassin που θρασίζει (υπό μία πολύ ευρεία έννοια) και μας πωρώνει. Υπάρχει ένα Supermassive Black Hole με φοβερά πράγματα να γίνονται μέσα και να φτάνει μέχρι να κλαμπίζει. Υπάρχει ένα θεϊκό Map Of The Problematique με ατμόσφαιρα που δεν υπάρχει σε ποπ/ροκ άλμπουμ.
Και από την άλλη έχουμε το Resistance με ένα σωρό ραδιοφωνικά χιτάκια. Ένα σωρό σταρλαητς. Άλλοτε πετυχημένα, άλλοτε όχι. Πολυμορφία? Μηδέν. Πρωτοτυπία (και αίσθημα έκπληξης από μέρους μας)? Μηδέν. Οργή? Μηδέν. Σκοτείνια? Μηδέν. Μελαγχολία? Ελάχιστη. (Σχεδόν) παντού αυτό το ραδιοφωνικό feeling που σου βγάζει το 95% των κομματιών αν βάλεις red fm. Ε σόρρυ κιόλας, αλλά αν ήθελα κάτι τέτοιο θα βαζα κίλερς, και όχι ΜΙΟΥΖ.
Πολύ λίγος ο δίσκος. Τα Exogenesis είναι τα μοναδικά που θα μπορούσαν να αλλάξουν το πράγμα αλλά κατά γενική ομολογία είναι μεγάλη απογοήτευση σε σχέση με αυτά που περιμέναμε και ξέραμε ότι μπορεί να μας προσφέρει ο Bellamy στα συγκεκριμένα κομμάτια
Undisclosed desires??? Μα είναι δυνατόν???
Σοβαρά μπορώ να σκεφτώ άπειρους λόγους να αγαπήσει κανείς τους μιουζ, αλλά αν θεωρείτε το Resistance στους καλύτερούς τους δίσκους, τότε σας αρέσουν για τον λάθος (για μένα) λόγο και είναι κρίμα γιατί χάνετε πάρα πολλά.
Υ.Γ. Ο δίσκος μ’ αρέσει ε, την αποψούλα μας λέμε.