Οσον αφορα το αν ειναι υπερεκτιμημενος, αυτη η λεξη δεν εχει να κανει τοσο με την προσφορα του στην ομαδα του (που ειναι τεραστια), αλλα με το τι λενε καποιοι για αυτον (συγχωρουνται οσοι εχουν γεννηθει μετα το 1994 περιπου). Οσο υπαρχει εστω κι ενας ανθρωπος που τολμαει να τον συγκρινει με ιερα τερατα του παρελθοντος, ήδη απο πριν κατακτησει πρωταθλημα, αλλα ακομα και μετα το 3/7 σε τελικους, τοτε μπορω καλλιστα να τον λεω υπερεκτιμημενο. Μπορει σε 30 χρονια να θεωρειται ενας απο τους 10 καλυτερους παικτες που περασαν απο το αθλημα ή ενας απο τους 5 ή ακομα και ο νουμερο 2 (για οποιον ειναι fanboy). ΑΥΤΗ ΤΗ στιγμη το να γινεται τοσο μεγαλη κουβεντα για το Legacy του, πριν καν φτασει κοντα στο να τελειωνει η καριερα του (κουβεντα που ξεκινησε πριν καν παρει πρωταθλημα λολ ελεος), ειναι απλα ΓΕΛΟΙΟ. Self proclaimed kings μονο στο δευτερο βιβλιο του Game of Thrones δεχομαστε.
Οσο αντιΛεμπρον κ αν εχω υπαρξει, εστειλε σπιτι την πιο ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ομαδα ολων των εποχων. Και δε μιλαω για αλαζονια trash talking, μιλαω για προκλητικα τριποντα, προκλητικες πασες, μονο και μονο για να σπανε το ηθικο των αντιπαλων.
Συγγνωμη Καρι, την επομενη φορα ξανασκεψου την εκεινη τη behind the back η εκεινο το 3ποντο απο τα 10 μετρα με αμυνα πανω σου. Μονο ο Γκριν διασωθηκε, που φερει ομως μαλλον τη μεγαλυτερη ευθυνη για οτι συνεβη επειδη εχασε το γκειμ 5.
Ο Λεμπρον κουβαλησε την ομαδα χωρις αυριο, αποφασισε οτι θα παρει αυτο το δαχτυλιδι και το πηρε. Καιρι δειχνει πλεον κ στα μεγαλα ματς οτι ειναι μεγαλος παικτης, Λοβ δεν εδειξε νουμερα αλλα επαιξε ανελπιστα καλη αμυνα στην περιφερεια σε οποιον επρεπε να μαρκαρει. Και τιμημενος ΤζειΑρ τους εδωσε την εκρηξη τη στιγμη που τη χρειαζονταν.
Αξιοι της μοιρας τους οι Γουοριορς, αλαζονες, υποτιμησαν τον αντιπαλο (που ηταν ο ΛΕΜΠΡΟΝ) και το πληρωσαν. Και μπορει να λεμε για τον Καρι οτι ειναι κλατς, αλλα σε ολα τα μεγαλα ματς των πλειοφφς ειχε παει για ψαρεμα και ξελασπωνε μια ο Τομσον μια ο Γκριν.
Αστειο θα ηταν εφοσον δεν ειχε καταφερει να το στηριξει. Με το φετινο (και γενικα ολα τα χρονια και σε μεγαλο βαθμο και στην πρωτη Κληβλαντ περιοδο) το στηριξε και νομιζω οτι εχει δικαιωθει καπως πια.
Κοίταξε να δεις, αν την καριέρα του Τζόρνταν την είχε σκηνοθετήσει το Hollywood και βλέπαμε την ταινία, όλοι ανεξαιρέτως θα λέγαμε “εντάξει, καλή ταινία, αλλά φουλ στις αμερικανιές.” Όμως, ήταν η πραγματικότητα αυτή. Ο τύπος έβαγε πολλές χλαπάτσες, έριξε τον εγωισμό του, εμπιστεύτηκε τους κατάλληλους ανθρώπους, δούλεψε όσο δεν έχει δουλέψει ποτέ κανένας πλην ίσως του Kobe, ανέβηκε στην κορυφή και δεν κατέβηκε από εκεί παρά μόνο όταν αυτός το επέλεξε. Αυτό το πράγμα, δεν έχει γίνει με κανέναν άλλο. Ο MJ είναι άλλο φρούτο. Επίσης, χωρίς ίχνος παρελθοντολαγνείας, παίχτης σαν τον Larry Bird δεν ξέρω αν έχει ξαναβγεί όσον αφορά την εξυπνάδα, την οξυδέρκεια. Με μέσο όρο καριέρας 10 ριμπάουντ, χωρίς να μπορεί να πηδήξει εφημερίδα. Παίχτης που έπαιζε με το μυαλό, με την καρδιά και με τα τεράστια @@ του. Για μένα ίσως πάνω από τον Magic.
Πολύ καλός ο Λεμπρόν, παικταράς. Αυτό που έκανε φέτος με τους Cavaliers θα γραφτεί στην ιστορία και μπράβο του, το άξιζε. Ας αφήσουμε ήσυχους τους παλιούς παίκτες και τις παλιές ομάδες προς στιγμήν κι ας αποδώσουμε στον Λεμπρόν και στην ομάδα του τα εύσημα που τους αναλογούν, χωρίς να προσπαθούμε με το ζόρι να φτιάξουμε μύθους. Εντάξει, όλες οι εποχές “χρειάζονται” ήρωες, αλλά αυτοί φτιάχνονται από μόνοι τους όταν έρχεται η ώρα και η ώρα για να γίνει μύθος ο Λεμπρόν, δεν έχει έρθει ακόμα. Όσο θυμάμαι την περσινή του αποθέωση και σύγκριση με την απόδοση του Τζόρνταν στους τελικούς του '93 από κάτι δημοσιογράφους της πλάκας, με πιάνουν τα γέλια. Ας σταματήσει με το καλό την καριέρα του και τότε θα γίνει η αποτίμηση.
Τέλος πάντων, πολύ καλά τα φετινά play offs. Και του χρόνου.
Δεν έχουν νόημα οι συγκρίσεις που κάνουμε. Άλλο μπασκετ παιζόταν την εποχή Bird/Magic άλλο την εποχή Jordan (όταν έπαιρνε τίτλους) άλλο σήμερα με Lebron. Ο Bird είχε πιάσει αυτά τα νούμερα σε μια εποχή που τα ριμπάουντ ήταν σχεδόν αποκλειστικά δουλειά των ψηλών (και με ύψος 2.06 στους ψηλούς ήταν). Σήμερα ακόμα και ο Curry μπορεί να κατεβάσει 10 ριμπάουντ σε μερικούς αγώνες. Τα αθλητικά προσόντα των παικτών σήμερα δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνη την εποχή, σήμερα όλοι οι κοντοί πηδάνε και φτάνει το κεφάλι τους στην μπασκέτα. Δεν μειώνω τον Bird απλά δεν έχει νόημα η σύγκριση.
Οι συγκρίσεις με Jordan γίνονταν πάντα. Και ο Kobe από πολύ νωρίς τον έβγαλαν νέο Jordan. Μετά ήρθε ο Lebron αύριο κάποιος άλλος. Το NBA πάντα θα χρειάζεται ένα διάδοχο.
Αλλά όπως και να το κάνουμε αυτά που κάνει ο Lebron στο παιχνίδι σήμερα δεν τα βρίσκεις πουθενά αλλού. Τα νούμερα που έκανε στα φετινά play-off είναι εξωπραγματικά σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Και στους 3 τίτλους που κατέκτησε, MVP των τελικών ήταν αυτός και δικαίως (κάτι που δεν έγινε με Kobe όσο είχε συμπαίκτη τον Shaq). Για μένα δεν τίθεται θέμα για το αν ο Lebron είναι στους κορυφαίους του αθλήματος, φυσικά και είναι. Και όχι μόνο λόγω φετινού τίτλου. Το μόνο που περιμένουμε για να δούμε στο τέλος είναι πόσους τίτλους θα πάρει τελικά. Ένας τίτλος όμως στο NBA είναι και θέμα συγκυρίας, ειδικά σε μια εποχή που το one man game στο NBA έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.
Το one man game ποτέ δεν έδινε τίτλους στο NBA. Ποτέ. Όχι “εδώ και χρόνια”, ποτέ. Όλοι οι μεγάλοι, είχαν και πολύ καλούς συμπαίκτες, μόνος του δεν παίρνει κανείς τίποτα. Απλώς στο Game 6 με τους Jazz το 1998, στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού ο μοναδικός παίκτης των Bulls που ακούμπησε τη μπάλα ήταν ο Jordan. Δεν την ακούμπησε [U]κανένας[/U] άλλος :lol:. Ήταν επιβλητικό, όπως και να το κάνει κανείς.
Και κάτι ακόμα για τον τεράστιο Larry, δυο quotes, ένα από τον Pat Riley και ένα από τον ίδιο τον Jordan. Ο Riley είχε πει ότι αν έπρεπε να διαλέξει έναν παίχτη να πάρει ένα σουτ από το οποίο εξαρτάται ένα παιχνίδι, θα διάλεγε τον Jordan. Αν έπρεπε να διαλέξει έναν παίχτη να πάρει ένα σουτ από το οποίο εξαρτάται η ίδια του η ζωή, θα διάλεγε τον Bird. Επίσης, όταν πήγαν να ρωτήσουν τον Jordan ποιον παίχτη θα διάλεγε για να πάρει το κρίσιμο σουτ σε ένα παιχνίδι, πριν ακόμα τελειώσει η ερώτηση είπε “τον Larry Bird”. Μέχρι και ο ίδιος ο Lebron τον έχει βάλει στο top-3 του. Τι να λέμε τώρα, υπερπαίκτης. Ευτυχώς τον θυμάμαι και να παίζει.
Αυτό το δε μπορούμε να συγκρίνουμε εποχές ποτέ δεν το κατάλαβα. Μια χαρά μπορούμε. Ο Τζόρνταν έκανε ότι έκανε και κέρδισε ότι κέρδισε με αντιπάλους σαν τον Μάτζικ, τον Μπερντ, τα κακά παιδιά του Ντιτρόιτ, τον Μπάρκλει που δεν πήρε δαχτυλίδι, τον Γιούινγκ που δεν πήρε δαχτυλίδι τους Ρόκετς των Χακίμ και Ντρέξλερ, τους Λέικερς του Κόμπι και του Σακ στα τελειώματα του, το Σαν Αντόνιο του Ρόμπινσον και του Ντάνκαν, Τη Γιούτα των Μαλόουν και Στόκτον… Όλες αυτές οι ομάδες έπαιζαν μπάσκετ που σήμερα θα το ζήλευαν. Μιλάμε για την πιο ανταγωνιστική εποχή του ΝΒΑ. Οι Μπουλς έφταναν στους τελικούς σκουπίζοντας ομαδάρες. Χοκς, Σάρλοτ με Ζο και Τζόνσον, Πέισερς, τους κακομοίρηδες τους Νικς που στερήθηκαν πρωταθλήματα επειδή έπεσαν πάνω στον MJ.
Δε θυμάμαι ομάδα που να έμπαινε στο πλέι οφ και να μην είχε τουλάχιστον 2 σταρ πρώτης γραμμής.
Ο Λεμπρόν είναι απίστευτος παίκτης, δεν αμφιβάλλει κανείς γι αυτό. Στο game 6 ήταν από τις πιο ολοκληρωτικές εμφανίσεις που έχω δει ποτέ μου. Αλλά βλέποντας τον και άλλες χρονιές να αγκωμαχά απέναντι σε ομάδες όπως το Dallas και οι Spurs σε τελικούς, έχοντας στο πλάι του 2 και 3 παικταράδες ή να μην φτάνει καν σε τελικό επειδή βρήκε απέναντι του ανταγωνιστικές ομάδες (βλ. Βοστόνη) θεωρώ ιεροσυλία να μπαίνει στην ίδια πρόταση με MJ, Magic και Larry Bird. Για την ώρα.
Μπορούμε να συγκρίνουμε το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της κάθε εποχής αλλά όχι και τόσο τις ατομικές επιδόσεις παικτών του τότε με το τώρα. Αυτή είναι η κύρια διαφωνία μου.
Φυσικά και υπήρχε το one man game. Αμφιβάλει κανένας πως ο Jordan θα σήκωνε αρκετούς τίτλους και χωρίς Pippen? Η είχε ο Hakeem κανέναν μεγάλο star στο Houston όταν πήρε back to back τίτλους; Σαφώς και είχαν ποιοτικούς συμπαίκτες, one man game δεν είναι να έχεις ομάδα χωριό και να σηκώνεις τίτλους προφανώς :p. Απλά εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολο για ομάδες τύπου Spurs να ξεχωρίσουν, πόσο μάλλον να δημιουργήσουν αυτοκρατορία με τόσες παρουσίες σε τελικούς. Ο Duncan δεν ήταν ο παίκτης που θα έβαζε 40 πόντους ή θα έπαιρνε το τελευταίο σουτ κάθε φορά ήταν απλά ο ηγέτης μιας απόλυτα ολοκληρωμένης ομάδας που μπορούσε να σε νικήσει ακόμα και με τους παγκίτες. Πέρυσι οι Warriors είχαν για mvp των τελικών παίκτη του πάγκου!! Αυτά δεν θα έβλεπες κάποτε ούτε για αστείο.
Το θέμα είναι πως μπορείς να φανταστείς αρκετές ομάδες του τότε να σηκώνουν τρόπαια ακόμα και αν έλειπε ένας star τους. Jordan χωρίς Pippen θα σήκωνε, Magic χωρίς Jabbar θα σήκωνε, Bird χωρίς McHale θα σήκωνε. Σήμερα δύσκολα μπορείς να φανταστείς κάτι ανάλογο. Ότι πιο κοντινό ήταν οι Lakers του Kobe 2009-10 στο λιγότερο ανταγωνιστικό NBA ίσως και ever (η παρουσία του Orlando στους τελικούς του 2009 ήταν ανέκδοτο).
Ο Jordan δεν σηκωνε χωρις τον Πιπεν, αρα δεν ειναι καν υποθετικη η ερωτηση σου. Συγκεκριμενα, αν και ηταν στις καλυτερες σεζον του οσον αφορα το σκοραρισμα, εχανε απο τους Pistons ξανα και ξανα και ξανα. Μονο οταν του εφεραν στο Σικαγο κι αλλους παικταραδες, μπορεσε και σηκωσε 3 και μετα αλλα 3 με Rodman. Μagic χωρις Jabbar παλι δεν πιστευω οτι θα σηκωνε. Αλλωστε ο Magic υπηρξε σεζον στην οποια τον αποκαλουσαν Tragic τα media, επειδη εχασε σε τελικο απο Βοστωνη.
Ο Bird ειχε επισης μια εξαιρετικη ομαδα Celtics, γι αυτο και εγινε πρωταθλητης. Ειδικα ο Bird, απειχε πολυ απο το one man show που βλεπουμε ενιοτε με τον Lebron ή που βλεπαμε σε λιγους αγωνες με τον Jordan. Οι Lakers του Κομπι ηταν one man show??? Εχμ, Pau Gasol, Lamar Odom, Ron Artest και ακομα και Derek Fisher? Ε οχι, δε θα επαιρναν τιτλο ουτε καν απεναντι σε Orlando αμα δεν ειχαν τοσο πληρες ροστερ. Για να μην ξεχναμε και τον Phil Jackson, ουτε οσον αφορα τους Bulls ουτε τους Lakers.
Ουτε ο Lebron εχει παρει ποτε πρωταθλημα με one man show, αφου στις χρονιες που θα το εκανε αυτο, εχασε το 2007 για πλακα, και το 2015 εχασε επισης σχετικα ευκολα απο τους Warriors. Με τους Miami του το εδωσαν το πρωταθλημα οι super friends (ας οψεται και ο Ποποβιτς και ο Ρεη Αλεν), και ακομα και φετος, ενας τυπος που λεγεται Kyrie Irving εκανε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πραγματα προκειμενου να φτασουν στο 4-3 οι Cavaliers.
Συγκεκριμενα εβαλε στο πιο κρισιμο παιχνιδι για την ανατροπη 41 ποντους με 17/24 σουτ, εκ των οποιων το ενα ηταν πιο δυσκολο απο το αλλο. Επισης εβαλε το νικητηριο καλαθι στον 7ο αγωνα, επαιξε απιστευτη (για τα δεδομενα του) αμυνα στον Καρι, και ηταν γενικοτερα ο καταλυτικος παραγοντας. Θα επαιρνε πρωταθλημα ο Λεμπρον το 2016 χωρις τον Irving? Η απαντηση ειναι προφανης. Η πραγματικη ερωτηση ειναι αν θα επαιρνε νικη στους τελικους. Και μαλλον η απαντηση ειναι οχι.
Φυσικά και υπάρχει το one man game, δεν είπε κανείς ότι δεν υπάρχει. Προσωπικά είπα ότι δε δίνει τίτλους, ούτε έδωσε ποτέ. Και ναι, εγώ αμφιβάλλω ότι ο Jordan θα σήκωνε πολλούς τίτλους χωρίς τον Pippen. Όπως είπε και ο Quintom, δεν ξέρω πόσους “θα σήκωνε”, η πραγματικότητα είναι ότι δε σήκωσε ούτε έναν. Ο Magic χωρίς τον Kareem, ούτε έναν. Ο Bird χωρίς τον McHale και τον Parish, ούτε έναν. Ο Duncan χωρίς κάποιον συμπαιχταρά (Robinson, Parker κλπ), ούτε έναν. Ο Shaquille χωρίς κάποιον συμπαιχταρά, ούτε έναν. Αν όλοι αυτοί ήταν μόνοι τους, τον τίτλο θα τον έπαιρνε κάποιος άλλος, που δε θα ήταν μόνος του. Ο Λεμπρόν το ξέρει καλά αυτό, γιατί την έχει πατήσει έτσι το 2007. Το ότι πέρσι οι Warriors είχαν για MVP έναν παίχτη του πάγκου, σημαίνει ότι δεν έπαιξαν τόσο καλά οι βασικοί τους, δε σημαίνει κάτι άλλο. Μόνο ο Hakeem στον πρώτο τίτλο δεν είχε κάποιον τρομερό συμπαιχταρά, όμως, αφ’ ενός μιλάμε για πολύ άσχημους τελικούς, αφ’ ετέρου είχε τον Kenny Smith, τον νεαρό Robert Horry, τον νεαρό Sam Cassell, τον έμπειρο Otis Thorpe, τον ημίτρελο Vernon Maxwell. Δεν ήταν και αμελητέοι. Είπαμε, πρωτάθλημα δε θυμάμαι να πήρε μόνος του ποτέ κανένας.
Όχι, δεν μπορώ να το φανταστώ και η πραγματικότητα λέει ότι δεν έγινε ποτέ. Η πραγματικότητα είναι πιο δυνατή από τη φαντασία σε αυτή την περίπτωση, δυστυχώς :). Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα είναι ο ίδιος ο Lebron, ο οποίος πέρσι που οι καλοί συμπαίχτες του ήταν τραυματίες, έχασε από μέτριους Warriors. Φέτος που ο Irving πετούσε, το πήρε.
Παρεμπιπτόντως, το 2010 στους Lakers το έδωσε η διαιτησία, αν θυμάσαι καλά. Τραγικό πρωτάθλημα.
Anyway για να ασχοληθούμε λιγάκι και με το μέλλον του αθλήματος, το σαλαρι-καπ πάει πλέον στα 94 και του χρόνου στα 108 εκ. Και ήδη μερικοί φτιάχνουν τις πρώτες υπερ-ομάδες στο NBA που όπως φαίνεται να είναι το νέο… tread (που δεν ξέρω αν είναι και τόσο θετικό προς το παρόν).
Αυτό που ακούγεται περισσότερο είναι ο μέγας Dirk να μετακομίζει στο Golden State. Τα σενάρια του NBA Greece πάντως που θέλουν τους Cavs να κυνηγάνε τον… Wade (ουσιαστικά στην θέση του J.R. Smith) μου φαίνονται μάλλον τρελά. Αλλά ο Durand είναι αυτός που μάλλον θα αλλάξει τις ισορροπίες όπως όλα δείχνουν, αφού έχει το δικό του “The Decision” μπροστά του.
Εντάξει, Coach Nick nailed it again.
Οι Warriors στην τελευταία περίοδο σχεδόν δεν έτρεχαν συστήματα, ενώ επίσης σχεδόν ξέχασαν ότι υπάρχει το δίποντο στο μπάσκετ.
Στο 9.00 του βίντεο, είναι για μένα η καλύτερη εξήγηση της φιλοσοφίας των Warriors που εν τέλει τους έκαψε φέτος. Και ο coach το λέει ‘And this is the new state of the NBA’. Μετά από την τέλεια εκμετάλλευση του κακού double πάνω στον Curry, εκμεταλλεύονται το miss match και με ωραιότατη προσποίηση του Barnes, έχουν ανοιχτό διάδρομο για τον Green για καλή διείσδυση και τουλάχιστον βολές. Και μάλιστα σε αυτήν την φάση όταν το έβλεπα, φώναζα πρώτα ‘Μπράβο, μπράβο, αυτό είναι μπάσκετ’ και αμέσως μετά ‘Όχι ρε πούστη, πάλι τρίποντο θα βαρέσει’.
Όπως και με τα άλλα σκοτωμένα σουτ του Curry, πάλι ειδικά στην 4η περίοδο. Χρειάστηκε βέβαια και το THE BLOCK.
(εντάξει, φαγώθηκα με το παιχνίδι των Warriors, 2 χρόνια το κρατάω, ξέσπασα, σταματάω να σας πρήζω. )
Anyway, το βιντεάκι (για άλλη μια φορά) είναι χρυσός.
Βασικα δε μας πρηζεις, κυριως γιατι ειναι ακυρο εντελως το επιχειρημα. Οι Golden State Warriors ειναι εδω και 2 χρονια η καλυτερη ομαδα του ΝΒΑ. Το οτι εχασαν τους τελικους δε σημαινει οτι δεν ειναι. Ολοι συμφωνουμε πως κατα 90% (αν οχι παραπανω), με Green στο 5ο παιχνιδι και με Bogut στα 3 τελευταια, δεν θα εληγε 3-4 υπερ των Cavs.
Στο μπασκετ παιζει μεγαλο ρολο κι ενα πραγμα που λεγεται momentum και η ψυχολογια. Μια σκοτωμενη περιοδος (δηλαδη 12 λεπτα καθαρου μπασκετικου χρονου) δε μπορει να ειναι αντιπροσωπευτικη μιας χρονιας. Δηλαδη αν ειχαν μπει 2 σκοτωμενα τριποντα του Καρι (που σε αλλους αγωνες εχουν μπει οχι 2, αλλα 7) θα ηταν ξαφνικα μεγαλειωδης το “new state of the NBA”?
Απλα βραχυκυκλωσαν μετα το 3-1. Και φυσικα επαιξε ρολο η αμυνα των Cavs και τα mind games του εμετου, αλλα νομιζω αυτο το πρωταθλημα περισσοτερο το εχασαν οι Thompson/Curry/Green(με την τιμωρια του), παρα το πηραν οι Cavaliers. Συμβαινουν κι αυτα.
Τωρα για coach Nick… Οκ… κατοπιν εορτης ολα ευκολα ειναι, και η κριτικη, και το δουλεμα, και το τρολαρισμα, και ολα…
!
)