Καλύτερα που βγάζουν 2 επεισόδια τη βδομάδα να τα χωνευουμε, κάνουμε και παρεΐστικη συζήτηση μετά. Αλλιώς θα τα βλέπαμε όλα σήμερα.
Από περιέργεια κοίταξα τα συμβόλαια των μπουλς τότε. Ο τζορνταν έπαιρνε γύρω στα 2-2,5 τη σεζόν και τις δύο τελευταίες πήρε 60.ειχε υπογράψει κ αυτός 6ετες όπως ο πιππεν. Η φάση μου θύμισε τον καραγκούνη που έπαιζε βασικός σε παναθηναϊκό και εθνική και τον είχαν με 1 μυριο δραχμές.
2 Likes
Όλοι τόσα παίρνανε τότε ρε. Το salary cap ήταν πάρα πολύ μικρό.
2 Likes
Αφού τελείωσα τα 2 επεισόδια, έψαξα και βρήκα στατιστικά από εκείνη την σειρά με τους Celtics. Ευτυχώς το μοντάζ μου θύμισε το κουβάλημα οικοδόμων που έριξε ο MJ απέναντι σε κάτι Celtics που είδα το ρόστερ και με έπιασε η ψυχή μου!
Πάντως, περιμένω πως και πως τα επόμενα επεισόδια, νιώθω πως θα βγουν πολλά στην φόρα, αλλά και το επεισόδιο με τον Κόμπε.
Αγαπημένες στιγμές, η παραδοχή του MJ για την συνεισφορά του Pippen, αλλά και το τραμπούκισμα του rookie Pippen από Oakley.
4 Likes
Τα έσοδα του NBA από το τέλη της δεκαετίας του 80 και μετά μέχρι το τέλος των 90ς αυξάνονταν γεωμετρικά. Ξεκίνησαν τα μεγάλα τηλεοπτικά συμβόλαια, περισσότεροι χορηγοί, διεθνοποίηση, κλπ. Αυτό είχε σαν αποτελέσμα το συμβόλαιο του Πιπεν το 1991 να είναι αρκετά καλό για τότε, αλλά σε βάθος εξαετίας (τεράστιο λάθος) ήταν σχεδόν “σκλαβιά”. Νομίζω ο Μάτζικ το 91 έπαιρνε λίγα παραπάνω. Τζέρι Κραουζε έκανε φοβερή δουλειά στη στελέχωση της ομάδας δίπλα στον Air. Λογικά θα μπει στα επόμενα επεισόδια στο ζουμί. Πήρε σουτέρ (Paxon, Hodges,) φόργουορντ αθλητικούς με μεγάλα άκρα (Γκραντ, Πιπεν) να καλύπτουν χώρους και τίμιους εργάτες ψηλούς που δεν ήθελαν πολλές μπάλες αλλά έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά (Cartwright ο οποίος θεωρούνταν από τους καλύτερους ψηλούς τότε στην Ανατολή απλά ήθελαν να τον δώσουν οι Knicks αφού είχαν Ewing ήταν και μεγάλος σχετικά).
Γενικά είναι πολύ ωραίο μέχρι τώρα. Προτείνω στους ανυπόμονους και σε όσους θέλουν να το ψάξουν περισσότερο να πάρουν το Jordan : Life. Η καλύτερη βιογραφία του ίσως που κυκλοφορεί.
4 Likes
Έχω την τύχη να έχω πολύ κοντινό μου συγγενή στο Σικάγο.
Από μικρό παιδί λοιπόν (αρχές δεκαετίας του '90 κι εντεύθεν), κάθε χρόνο στην επίσκεψή του υπήρχε ένα δωράκι των Bulls (μπλούζα Jordan, καπέλο, περικάρπιο κ.λπ.) στη βαλίτσα του, με προορισμό τον γράφοντα. Επίσης, ίσως το αγαπημένο μου ζευγάρι παπουτσιών ήταν ένα ζευγάρι Air που είχα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού (παίζει και να τα αποχωρίστηκα όταν αποσυντέθηκαν εντελώς). Μόνο Bulls, λοιπόν (Νba - Τσεκάρουμε ΥΓ)…
Είδα το πρώτο επεισόδιο για τον -larger than life- MJ και είναι πραγματικά πολύ ωραίο και καλογυρισμένο.
Μία παρατήρηση και ερώτηση συνάμα:
Τι στο καλό είχαν τα μάτια του MJ και ήταν τόσο κόκκινα; Την “άκουσε” από το whiskey και τα πούρα;
2 Likes
Τεκίλα είναι λέει αυτό, όχι ουΐσκι!
2 Likes
Ειπώθηκε αυτό στο 1ο επεισόδιο; Δεν το πρόσεξα.
Anyway, γιατί είναι τα μάτια στο χρώμα του διαβόλου όμως;
Ορισμένοι άνθρωποι είναι εθισμένοι στην επιτυχία. Το να βλέπεις τον 5 φορές πρωταθλητή και κορυφαίο αθλητή στον κόσμο, MJ να πιέζει τους συμπαίκτες του στα όρια του τραμπουκου, επειδή ξεκίνησαν με 2 (εκείνη τη στιγμή, 4 συνολικά) σερί ήττες, σου δίνει να καταλάβεις γιατί έφτασε εκεί που έφτασε. Βλέπεις τώρα παίκτες να μη νοιάζονται για τις ήττες στη regular season, για το πλασάρισμα στα πλέι οφ κοκ.
Θεωρώ πάντως τον Κραουζ επιτυχημένο παράγοντα. Λάθος προφανώς ότι ήθελε να κάνει rebuild ενώ οι Bulls είχαν καύσιμα στη δεξαμενή, δεν τον κακιζω πάντως που ήθελε να ανταλλάξει τον Pippen τον οποίο θα έχαναν τζάμπα ένα χρόνο μετά. Θα μπορούσε βέβαια να πάρει 2-3 έτοιμους παίκτες και όχι draft picks που έψαχνε. Θα φάει μπόλικο bulling στα επομενα επεισόδια.
3 Likes
Ο μακαρίτης ο Krause ήταν σαφέστατα επιτυχημένος. Μάλλον ισχύει αυτό που αναφέρθηκε (Phil κ.λπ.) ότι είχε θέμα με το πόσο περισσότερο είχαν “ανέβει” οι άλλοι (απολαβές κ.λπ.) και πιστωθεί την επιτυχία.
Αναμφίβολα, την ομάδα την “πονούσε”, ωστόσο, όντως βιάστηκε να κάνει το rebuild. Ίσως βέβαια έπαιξε και το ρόλο του ότι ο Phil δεν θα ήταν πλέον στην ομάδα την επόμενη σεζόν (άρα, κατ’ επέκταση και ο MJ) και ήθελε να κάνει κάτι αντίστοιχο με ό,τι έκανε την περίοδο '85-'88. Η ιστορία βέβαια δεν τον δικαίωσε. Μία δυναστεία δεν την διαλύεις “μονοκοπανιά”, αλλά χτίζεις εκ νέου σταδιακά.
2 Likes
Καλυτερα που εγιναν ολα οπως εγιναν. Ετσι φτασαμε στο μυθικο 6 στα 6 και στα δυο ξεχωριστα threepeats. Προσθετει στον μυθο των οσων συνεβησαν σε ολα τα 90ς.
Δεν πιστευω οτι υπηρχε λογος να παρει αλλα πρωταθληματα το Σικαγο. Ηταν οσα επρεπε για να ειναι για παντα η πιο ξεχωριστη ομαδα με τον καλυτερο παικτη ολων των εποχων.
Με ευθύνη του Krause 
! Ο οποίος και για μένα ήταν πολύ επιτυχημένος παράγοντας και έπαιξε σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο και των δύο ομάδων των Bulls. Ας μην ξεχνάμε ότι μεταξύ των δύο three-peats, οι μόνοι κοινοί παράγοντες ήταν ο Jordan και ο Pippen από παίχτες 
. Ο Krause έφερε Pippen, έφερε Horace Grant, έφερε τον Cartwright αντί του Oakley, πήρε το ρίσκο κι έφερε τον Rodman (τον οποίο χειρίστηκε αριστοτεχνικά ο Jackson). Έφερε τον Kukoc, τον Kerr. Έβαλε πολλά κομμάτια στο παζλ, αλλά είχε κι αυτός τα θέματά του. Πάντως νομίζω σιγά-σιγά θα φανεί περισσότερο και ο ρόλος που είχε ο τεράστιος Phil Jackson σε αυτή την ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά πήρε 5 πρωταθλήματα και με τους Lakers, κοουτσάροντας τον …uncoachable 
.
Το μεγαλείο του Jordan για μένα φαίνεται περισσότερο στο ότι ουσιαστικά δεν έπεσε ποτέ από την κορυφή. Δεν τον εκθρόνισε κανένας από τότε που έγινε το νο.1, έφυγε μόνος του. Πάρα πολύ δύσκολα το συναντάς αυτό.
4 Likes
Σαφώς με δική του ευθύνη. “Ακόμα κι αν κάνεις 82-0 είσαι εκτός!”. Μιλάμε για μένος.
Φαίνεται ότι αν “έτρωγε κόλλημα” με κάποιον, τότε δεν είχε επιστροφή η ιστορία. Περίεργος χαρακτήρας.
Μακάρι να ζούσε και να μιλούσε κι αυτός ρε γαμώτο.
Εν τω μεταξύ διάβαζα ότι ο Reggie Miller μίλησε περισσότερο ως ψυχοθεραπεία 
, έλεγε ότι αν έβλεπε τον Jordan κάπου μάλλον θα του έσκαγε μπουκέτο ακόμα και σήμερα, τόσο πολύ τον αντιπαθούσε .
4 Likes
Υπάρχει και αυτή η άποψη
Πολλές απόψεις υπάρχουν.
2 Likes
Εκτός αυτού, και μετά οι επιλογές του δεν ήταν κακές (Artest, Chandler Brand κ.α. έγιναν All Star και θα μπορούσαν να πλαισιώσουν 2-3 έμπειρους παίκτες), απλά το να ξηλώσεις μια ομάδα και να τη χτίσεις από την αρχή με draft picks σπάνια απέδωσε. Ακόμα και οι Sixers που τώρα αναφέρονται σαν πετυχημένη περίπτωση rebuild έκαναν δύο σωστές επιλογές (Simons, Embiid) και πολλές λάθος, σε πολύ υψηλά draft picks (MCW, Okafor, Fultz κ.α.) για να έχουν μια winning season σε 7 χρόνια (αν δεν κάνω λάθος).
Απλά ήταν ΚΑΙ αυτός εγωιστής και ήθελε να πάρει το credit που ένοιωθε ότι του στερούν με το να ξηλώσει και να ξαναχτίσει μια πρωταθλήτρια ομάδα.
2 Likes
Νομίζω ότι ο Κραουζε έβγαζε συμπλέγματα στη συμπεριφορά του λόγω της χαμηλής πίστωσης που του γινόταν για την πορεία της ομάδας. Το management όπως έχει φανεί σήμερα είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα μιας ομάδας στο NBA. Απλά τότε δεν υπήρχε η τόσο τεχνοκρατική προσέγγιση που γίνεται σήμερα οσόν αφορά την πορεία και το μέλλον μιας ομάδας.
Μετά το 98 δεν θα συνέχιζε έτσι κι αλλιώς αυτή η ομάδα. Ο Πιπεν ήθελε εξαργύρωση της μέχρι τότε πορείας του (κάτι που έγινε στη συνέχεια αφού με το επόμενο συμβόλαιο πήρε περισσότερα από όλη την καριέρα του στους Μπουλς), ο Ρόντμαν μεγάλωνε και είχε κι αυτός υψηλό συμβόλαιο. Χάρπερ είχε πάτησει τα 35 κι αυτός, με σοβαρό ιστορικό τραυματισμών. Οι Κερ, Κούκοτς ήταν στα prime τους, ενώ φυσιολογικα δεν θα υπήρχε καλό draft. Κι ο Φιλ Τζάκσον ήθελε παραπάνω χρήματα.
Επομένως ο Κραουζε είχε : α) Κρατούσε Πιπεν, Τζόρνταν και ίσως κάνα δύο ακόμα από τη ραχοκοκαλιά της ομάδας, τους πλαισίωνε με ότι μπάλωμα υπήρχε και πορευόταν. Το τέλος θα είναι να μην μπορεί ο 36χρονος Τζόρνταν κι ο 34 Πιπεν να τραβήξουν σχεδόν μόνοι τους το κάρο προκειμένου να πρωταγωνιστήσει η ομάδα, να απογοητεύονται - απογοητεύουν και εν τέλει να απομυθοποιούνται. Αυτό θα ήταν δύσκολο να το χωνέψουν και θα σκυλιαζαν παραπάνω αλλά με ήδη 3 συνεχόμενες χρονιές να παίζουν μέχρι Ιούνιο σε αυτή την ηλικία και με την ένταση που είχε τότε η regular season δε θα άντεχαν. (Κανείς δεν μπορούσε να υπολογίσει το λοκ άουτ που έγινε την επόμενη χρονιά με αποτέλεσμα την κουτσουρεμενη σεζόν). Χωρια που κι ο Φιλ Τζάκσον δύσκολα θα καθόταν και νομίζω είχε σειρήνες από L.A. μεριά.
β) Έκανε αυτό που έγινε
Νομίζω όλοι θα έκαναν το (β).
Επίσης ο Φιλ Τζάκσον οφείλει εν πολλοίς τη θέση του στον Κραουζε αφού αυτός τον έφερε στο προσκήνιο και τον έβαλε headcoach στην ομάδα. Μάλιστα κι ο Τζόρνταν στην αρχή δεν ήθελε την απομάκρυνση του Doug Collins ο οποίος του είχε δώσει απεριόριστη ελευθερία σε όλους τους τομείς. Βέβαια άμεσα αναγνώρισε την αξία και την προσφορά του Jackson, τον οποίο ήξερε ήδη ως βοηθό και κατάλαβε ότι θα τον βοηθούσε ώστε να πέτυχει τους στόχους του.
1 Like
Ο Fultz δυστυχώς δε θα μάθουμε ποτέ αν ήταν σωστή επιλογή. Το πρόβλημα υγείας του δε νομίζω να μπορούσε να προβλεφθεί.
Ναι, αλλά και ο Phil Jackson δικαίωσε και με το παραπάνω αυτή την επιλογή, οπότε μπορεί κάποιος ίσως να πει ότι ο Krause πιστώθηκε μερίδιο των τεράστιων επιτυχιών που ήρθαν με τον Jackson στο τιμόνι. Το 1993 αποχώρησε ο Jordan και οι Bulls έκαναν ρεκόρ 55-27 από 57-25 που είχαν την προηγούμενη χρονιά, δεν το λες και μικρό κατόρθωμα. Οι σειρήνες του LA πάντως θα μπορούσαν να περιμένουν, ο Phil έμεινε εκτός την κουτσή σαιζόν του lock out και πήγε μετά που τον παρακαλούσαν οι Lakers, έχοντας σπάσει τα μούτρα τους πολλάκις στα playoffs.
2 Likes
Ναι ναι συμφωνώ απόλυτα ότι δικαίωσε τις προσδοκίες απλά ανέφερα το γεγονός της στήριξης του Κραουζε το οποίο μέχρι τώρα δεν φαίνεται ( λογικά θα γίνει στη συνέχεια). Το κλίμα πάντως στην ομάδα είχε γίνει τοξικό και ήταν οριακή η χρονιά με αυτούς του πρωταγωνιστές. Υπήρχε αδιέξοδο. Αυτό θέλω να τονίσω και η διάλυση της ομάδας άφησε την αύρα του ανίκητου πίσω που την απολαμβάνουν όλοι οι συντελεστές.
Θα αντιστοιχούσα με Led Zeppelin στα δικά μας.
1 Like
Υπήρχε και ο τρίτος δρόμος να ανταλλάξει τον Πίπεν με 2-3 καλούς παίκτες, και να δώσει σε Zen Master και MJ άλλη μία με δύο χρονιές πρωταθλητισμού.
Ρίσκο μεν, αλλά πιο υπολογισμένο σε σχέση με ένα ολικό rebuild.
Απλά ήθελε να αποδείξει -θεωρώ- πως μπορεί να βγάζει συνέχεια λαγούς από το καπέλο (βλ. Φλόιντ). Και ο Φιλ Τζάκσον τέτοιος ήταν. Απέτυχε κατά βάση στο ότι δε μπόρεσε να προσελκύσει κανένα free agent -αυτό του στοίχισε.
Τρώει περισσότερο κράξιμο από τον Reinsdorf λ.χ. που θα “αντάλλαζε 6 τίτλους των Bulls για έναν τον WHite Sox”, τον Paxson που ήταν πραγματικά αποτυχημένος σαν GM κοκ. που δε δικαιολογείται.
1 Like