Εχει ξεφυγει το παλικαρι… πλεον κανει και no look σε μπαζερ μπητερ. Εξαιρετικο το ματσακι με την Βοστονη στην πρωτη τους συναντηση μετα τους τελικους το καλοκαιρι. Οι Warriors εδειξαν πως αν παιξουν στο 100% των δυνατοτητων τους, μπορουν να διαλυσουν ακομα και τους φανταστικους φετος Celtics. Το ερωτημα ειναι κατα ποσο θα μπορεσουν να κανουν πορεια στα playoffs στα οποια πιθανοτατα να εχουν 2 ή και 3 γυρους με μειονεκτημα εδρας?
Αν εισαι καλυτερος, το μειονεκτημα δε σημαινει σχεδον τιποτα. Ενα ματς παραπανω στην εδρα του αντιπαλου ειναι, κλαιν.
Οι εκπληκτικοί Pelicans είναι λίγο below the radar φέτος;
Μακάρι ο Zion να μείνει επιτέλους υγιής και να δούμε τις δυνατότητες τους.
Ως φανμποης του Γιοκιτς ξενύχτησα να δω Ντένβερ αν και είχε ματσαρα Σέλτικς με Γουόριορς. Δεν απογοήτευσε ο Joker
Πώς και δεν βγήκες για ποτάκι;
Έβρεχε όλη μέρα και είπα να την περάσω σπίτι.
Αυτό ισχύει όταν η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων είναι σημαντική. Μια ελαφρώς χειρότερη ομάδα από τους Warriors μπορεί να πάρει την ώθηση που χρειάζεται από την έδρα της και να τους κερδίσει. Έχει γίνει ήδη 6-7 φορές φέτος, με τους Warriors να έχουν 11-2 στην έδρα τους και 2-10 εκτός έδρας (!)
Α, επίσης όποιος λέει ότι δεν παίζουν άμυνα στην κανονική σεζόν στο ΝΒΑ μάλλον έχει χάσει τους τελευταίους 20-25 αγώνες που έχουν γίνει τις τελευταίες 2 βδομάδες και έχουν φτάσει στο όριο είτε πολλές φορές σε παράταση και τρελές ανατροπές.
Αλλά οκ, περιμένουμε τα σαλιγκάρια όταν θα δουν έναν (1) αγώνα στον οποίο θα παιχτεί άθλια άμυνα για να βγάλουν συμπεράσματα και για τους 1230 αγώνες της σεζόν.
Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα, ένα άλλο είναι αν θα βρουν κάποια στιγμή σταθερότητα ώστε να κάνουν ένα καλό σερί καθώς όσο ποιοτικές ομάδες κι αν είναι οι Pelicans (Jose Alvarado σε λατρεύω 
), Grizzlies, Nuggets, αν οι Dubs βρουν ρυθμό (αμυντικό κυρίως -φέτος είναι 14οι σε defensive rating so far, εκεί που πέρσι ήταν 1οι) πιστεύω θα τους ξεπεράσουν και τους τρεις.
Νομίζω πως τους λείπουν πολύ οι GPII και Otto Porter, αν και η ειρωνεία της τύχης είναι πως και οι δύο ταλαιπωρούνται πολύ απο τραυματισμούς φέτος (ο πρώτος δεν έχει παίξει καθόλου, ο δεύτερος μόλις 8 αγώνες).
EPIC
Δε θα το ελεγα, εκθειαζονται απο την αρχη της σεζον για το δυνατο τους συνολο, το οποιο ενισχυεται τρομερα με την επιστροφη του Zion Williamson. Το τρομακτικο με αυτην την ομαδα ειναι το βαθος τους, αφου τωρα τελευταια παικτες οπως ο Alvarado σκοραρουν για πλακα μια 20αρια ποντους, παιζοντας αμυνα και δινοντας και μιση ντουζινα ασιστ. Ειναι λατρεια ο Πορτορικανος. Οι Pelicans εχουν χτισει πολυ ωραια ομαδα.
Παικταρας που χαιρεσαι να τον βλεπεις, αλλα το Warriors - Celtics ειχε καλυτερο θεαμα 
Στην κανονικη σεζον εννοεις? Καλα πρωτα πρεπει να περασουν μπροστα απο ομαδες οπως οι Blazers, οι Clippers και οι Mavericks, που εχουν ολοι πολυ καλο συνολο φετος. Γενικα στη Δυση φετος γινεται ΧΑΜΟΣ. Μιας και ειπα Blazers, o Lillard πηρε φωτια σημερα και ειχε 38 ποντους με 11/17 τριποντα σε τρεις περιοδους. Δεν επαιξε καθολου την τεταρτη περιοδο. Μπορουσε ξεκαθαρα να κανει challenge το ρεκορ του Klay Thompson με 15 τριποντα, αλλα αυτα γινονται μονο σε ματς που ειναι ντερμπι, το σημερινο ηταν ξεφτιλισμα της Μινεσοτα.
Ρε ChrisP, είσαι απ αυτούς που βλέπουν και ΝΒΑ και Euroleague, άρα μπορείς να κρίνεις καλύτερα από μένα.
Είναι τώρα αυτές σοβαρές άμυνες; Βάλε πχ το βίντεο στο 01:47. Ούτε στο all star δεν υπάρχει τέτοια άμυνα. Ακόμα και στο σουτ του Τρέι στο 120-120, ο αμυνόμενος είναι κυριολεκτικά στο 1μ μακριά όταν ο επιτιθέμενος σηκώνεται για το σουτ. Η πίεση στην μπάλα ξεκινάει στο τρίποντο… Βασικά τι λέω, δεν υπάρχει ΚΑΝ πίεση στην μπάλα. Επίσης στα σκρινς, δεν υπάρχει χέτζ του αντίπαλου συμπαίκτη ΠΟΤΕ.
Οι μόνες φάσεις που μπορείς να πεις ότι όντως προσπαθούν, είναι οι 2 τελευταίες φάσεις της παράτασης. Πως να μη βάλει ένας ταλαντούχος παίκτης 30π ΜΟ και 10 ασίστς ανά ματς…
Θα προσπαθήσω να απαντήσω, περισσότερο διαισθητικά όμως, καθώς θα έπρεπε να μελετήσω advanced stats (τα οποία η -σε όλα τα επίπεδα πλην μπάσκετ- ερασιτεχνική Ευρωλίγκα δεν έχει καν διαθέσιμα) για σωστή τεκμηρίωση.
Για να το βάλω στην κουβέντα από την αρχή και να ασχοληθώ με άλλα πράγματα πιο μετά, όπως έχουμε ξαναπει, ναι το ΝΒΑ -ιδίως την τελευταία 15ετία- ως προϊόν δίνει έμφαση στο θέαμα, την επίθεση, τους σταρ, τα μεγάλα σκορ, τα μεγάλα νούμερα κτλ. Υπάρχει το resting, το rebuild, το tanking, δεν κυνηγάνε όλοι τα playoffs, υπάρχουν και οι κανονισμοί/συνθήκες (κυριότερα αναφέρομαι στις μεγαλύτερες διαστάσεις του court σε συνδυασμό με τα defensive 3 sec). Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να μην είναι και στα 1000πόσα παιχνίδια κανονικής περιόδου αυτοσκοπός η νίκη και για τις δυο ομάδες. Για να συνδέσω κάπως με Ευρωλίγκα, αν εκεί έχουμε μία Άλμπα Βερολίνου, στο ΝΒΑ έχουμε πολλές.
Παρόλα τα παραπάνω, και με λίγο μπακαλίστικους υπολογισμούς, μια καλη επιθετική ομάδα της ευρωλίγκας, ο Ολυμπιακός έχει 1.07 πόντους ανά κατοχή ενώ μια μεσαία του ΝΒΑ (καλή ώρα η Atlanta) εχει 1.11 (μια τοπ έχει 1.19 ενώ η τελευταία έχει 1.07). Αυτό δείχνει σίγουρα ότι μια κατοχή στο ΝΒΑ θα δώσει περισσότερους πόντους απ’ ότι στην Ευρωλίγκα, αλλά όχι και κάτι τραγικά ψηλότερο, ειδικά αν συγκρίνουμε με τις καλές ομάδες.
Στην φάση του Trae μπορεί να φαίνεται ότι ο αμυντικός δεν τον παίζει άμυνα, όμως στην πραγματικότητα παίζει την καλύτερη δυνατή άμυνα από μαθηματικής άποψης. Αν πιέσει στη μπάλα, ο Trae (από τους καλύτερους ball-handlers) πιθανότατα θα τον περάσει και είτε θα πάει να τελείωσει στο drive όπου πέρσι είχε 62% at the rim (ενώ στα mid-range είχε κάπου 45%), είτε θα πάρει shooting foul, είτε θα δώσει ασιστ. Γενικά το shot probability του mid-range που δίνει ο αμυντικός είναι μάλλον το καλύτερο που μπορεί να δώσει εκείνη τη στιγμή.
Για τη φάση του LaVine, επανέρχομαι στα defensive 3 sec και την απουσία ζώνης. Ο Vucevic έχει βγει στο τρίποντο, οπότε ο αμυντικός του (Capela) πρέπει να έχει μια minimum “Χ” απόσταση από αυτόν και σίγουρα δεν μπορεί να περιμένει τον επιθετικό μέσα στη ρακέτα ως άλλος Tavares. Η δε Atlanta επιλέγει double team στον καλύτερο παίκτη των Bulls (DeRozan) οπότε κάπως έτσι (συνδυασμός κανονισμών και αμυντικής στόχευσης) ανοίγει ο διάδρομος, τον οποίο εκμεταλλεύεται ένα σούπερ εκρητικό τριάρι όπως ο Zach. Αν τώρα έμπαινε αμυνόμενος μπροστά του πολύ πιθανό να του έδινε +1 βολή ή, ακόμα χειρότερα, κάνενα flagrant.
Αναφορικά με τα προηγούμενα δύο bullets, υπάρχει πληθώρα εξαιρετικών ball-handlers όσο και αθλητικούς forwards (πραγματικά αθλητικούς όμως, γιατί εδώ βαφτίζουμε ως τέτοιους, παίκτες σαν τον Παπαπέτρου), πράγμα που δίνει ντε φάκτο πλεονέκτημα στον επιτιθέμενο. Στην Ευρώπη τέτοιοι παίκτες είναι ελάχιστοι (πχ :Larkin, James που όμως μειονεκτούν στο ύψος, η ο Exum που βέβαια στο ΝΒΑ δεν φτούρησε -εν μέρει λόγω τραυματισμών) με αποτέλεσμα η καλή άμυνα να “φαίνεται” περισσότερο.
Είμαι της άποψης ότι αν και στην ευρώπη πηγαίναμε το τρίποντο στα 7.25 και ενσωματώναμε τους περιορισμούς στην άμυνα, μια χαρά παίκτες με 25 πόντους μ.ο. θα βλέπαμε (παίζουμε και 8 λεπτά λιγότερα -ενώ παίκτες που παίζουνε πχ. 30 λεπτά ανά αγώνα θεωρείται ότι “καίγονται” ενώ παίκτες που παίζουν τόσο στο ΝΒΑ θεωρείται ότι προστατεύονται).
Στην κανονική σεζόν εννοώ ακριβώς επειδή γίνεται χαμός και δεν έχουν ξεφύγει ιδιαίτερα κάποιες ομάδες. Πάντα κάνοντας την υπόθεση (που δεν είναι απαραίτητο να επαληθευτεί) ότι οι Dubs θα βρουν χημεία και σταθερές στην αμυντική τους ισορροπία.
Δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα του 2ου bullet point σου αλλά και πάλι, έκανες αναγωγή στο γεγονός ότι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ παίζονται 8 λεπτά λιγότερα; Γιατί ο Ολυμπιακός πχ έχει όντως PPP 1,κάτι αλλά σε 40 λεπτά.
Ακόμα και να δεχτώ ότι ο συγκεκριμένος αμυντικός έχει κάνει αυτή την ανάλυση στο μυαλό του την ώρα της παράτασης (σημείωση: Δεν είχε παρθεί time out αμέσως πριν τη φάση), μου φαίνεται αδιανόητο (ΟΚ, για να είμαι δίκαιος: Για τα ευρωπαικά δεδομένα) να μην τον παίξει overplay και σε περίπτωση τρίπλας - όπως είπες - να μην πάει κάποιος για βοήθεια. Την απόσταση που τον μαρκάρει, πολύ απλά τη θεωρώ παράλογη. Και σημειωτέον ότι ο Γιανγκ δεν έκανε καν τρίπλα για να σουτάρει με αυτή την απόσταση.
Άλλη φάση περιγράφεις… δεν είχα ένσταση για αυτή τη φάση αλλά για την αμέσως επόμενη που βάζει το καλάθι ο Καπέλα. Σου έγραψα να βάλεις το βίντεο στο 01¨47 (του βίντεο) κι όχι 1:47 πριν τη λήξη του αγώνα. Ξαναγράφω ότι την άμυνα στο καλάθι του Καπέλα, δε τη βλέπεις ούτε σε all star game στην Ευρώπη. Δεν ξέρω αν το παρατήρησες αλλά ο ψηλός των Bulls δεν πηδάει καν για να ανακόψει το μπάσιμο του Καπέλα.
Edit: Για τη φάση που ανέλυσες, το σχόλιο αυτού που κάνει την περιγραφή είναι: “A two handed flush, unimpeded, right to the basket in straight line drive” 
Τι σημασία έχει το πόσα λεπτά παίζουν για ένα measure όπως το points per possession ώστε να χρειάζεται αναγωγή;
Είτε παίξεις 40 λεπτά με 80 κατοχές και 80 πόντους είτε παίξείς 48 με 100 και 100 αντίστοιχα, 1 πόντος ανά κατοχή θα είναι.
Η “χρησιμότητα” (που όπως έγραψα είναι με μπακαλίστικους υπολογισμούς) είναι να δείξω ότι στην ευρωλίγκα που έχουμε “πολύ δουλεμένες άμυνες”, μια ομάδα που να έχει βέβαια και κάποιο επιθετικό ταλέντο (είτε ατομικό είτε ομαδικό) δεν σκοράρει σημαντικά λιγότερο σε σχέση με μια μέση ομάδα του ΝΒΑ.
Δεν ισχυρίζομαι προφανώς οτι αποτελεί κάποιο ακλόνητο στοιχείο.
Ο αμυντικός δεν χρειάζεται να σκεφτεί τίποτα, είναι καθημερινό μάθημα ότι “προτιμάμε να δώσουμε το mid-range” αντί οποιασδήποτε κατάστασης που θα δημιουργήσει υπεραριθμία και τελείωμα στη στεφάνη.
ΟΚ, την είδα και αυτή την φάση, εδώ πολύ απλά ο μετριότατος αμυντικός Βούτσεβιτς δεν ανταποκρίνεται καθόλου στο p’n’r. Ο “ψηλός” που λες είναι πάλι ο LaVine, που δεν έχει καμία τύχη να κόψει τον Καπέλα με το τεράστιο wingspan, το πολύ πολύ να δώσει +1 βολή και να κάνει το 5ο του φάουλ,
Τέλος πάντων, αν είσαι πεπεισμένος ότι στο ΝΒΑ δεν παίζουν άμυνα επειδή “βαριούνται/από καπρίτσιο/είναι εντολή του κομισάριου”, δεν μπορώ να σου αλλάξω την άποψη προφανώς. Θα μπορούσα βέβαια να αντιπαραβάλλω το χτεσινό Heat-Pacers (87-82) όπου οι πρώτοι κλείδωσαν έναν από τους καλύτερους φετινούς PG (Haliburton) στα 0/9 σουτ και τις μόλις 6 ασίστ (είναι πρώτος με 11+).
Όντως δεν έπρεπε να αναφέρω τη διάρκεια αλλά εν γένει το διαφορετικό παιχνίδι (πχ διαστάσεις στο γήπεδο, αριθμός φάουλ, αριθμός time outs) που επηρεάζουν τον ρυθμό του παιχνιδιού κι επομένως και τις κατοχές. Για παράδειγμα νομίζω ότι τα επιθετικά φάουλ δε μετράνε στην καταμέτρηση για το μπόνους των βολών στο ΝΒΑ.
Και πάλι όμως δε μου λες τη γνώμη σου για το συγκεκριμένο μαρκάρισμα. Είναι άλλο να θες πάση θυσία να μη δώσεις το διάδρομο κι άλλο να δίνεις τόσο προκλητικά το mid range.
Δε λέω κανένα από τα 3 Κι ούτε λέω ότι το ΝΒΑ είναι χειρότερο ή οτιδήποτε. Λέω σίγουρα ότι είναι άλλο παιχνίδι, και συμφωνώ ότι το ΝΒΑ είναι πιο επικεντρωμένο στο θέαμα και τα νούμερα, αυτό το μοντέλο ακολουθεί τα τελευταία χρόνια. Όπως επίσης λέω ότι δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε τωρινές επιδόσεις (ειδικά regular season) με επιδόσεις παικτών ΝΒΑ ακόμα και πριν από 20 χρόνια, πόσο μάλλον παλιότερα.
Μόνο και μόνο ο κανονισμός των 3 δευτερολέπτων στην άμυνα αλλάζει όλο το παιχνίδι. Η ρακέτα είναι άδεια πολύ συχνά, και αυτό γίνεται βάσει σχεδιασμού. Πολύ περισσότεροι διάδρομοι ανοιχτοί. Το ότι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ σφυριζεται φάουλ η παραμικρή επαφή οδηγεί επίσης σε έναν πιο αργό ρυθμό. Πολλές διαφορές γενικά. Στην πλειοψηφία των αγώνων στο ΝΒΑ ακόμα και στην κανονική σεζόν, μια χαρά αμυναρες παίζονται.
Σε αλλα νεα, μετα απο τον σχεδιασμο και την ονομασια σε ενα σωρο τροπαια στο ΝΒΑ ηδη απο την προηγουμενη χρονια, οπως τα Larry Bird και Magic Johnson για τους MVP των τελικων σε καθε περιφερεια και το Bill Russell award για τον Finals MVP, σημερα ανακοινωθηκαν και τα εξης:
NBA MVP : Michael Jordan trophy
Defensive Player of the Year : Hakeem Olajuwon Trophy
Rookie of the Year : Wilt Chamberlain Trophy
Sixth Man of the Year : John Havlicek Trophy
Most Improved Player : Goerge Mikan Trophy
Clutch Player of the Year: Jerry West Trophy
Πολλά νεύρα έχει ο Κάρι τι έγινε;
Εμπιιτ δεν τον κάνει καλά όλη η 5αδα των Σακραμέντο. Μόνο με ελληνορωμαϊκή τον σταματάνε
Το παρακολουθω το ματσακι, αλλα οχι απο την αρχη, εχασα καποιον χρονο. Δεν ειδα πουθενα νευρα?
Εκαναν ωραιο σερι οι Warriors και πλησιασαν στο 52-58 λιγο πριν το τελος του ημιχρονου, αλλα μετα εφαγαν 6 σερι ποντους δυστυχως.
Σε κάποια φάση έφυγε τρελαμενος για τα αποδυτήρια. Μετα που ξαναμπήκε ήταν φουλ νευρικός. Απλά δεν έπιασα το γιατί
