Οι Suns απο εκει που ηταν underachievers ξαφνικα ειναι απο ταα φαβορι για το πρωταθλημα με Chris Paul, Durant, Ayton και Booker, αν και εχασαν 3 πολυ καλους νεους παικτες που τους εδιναν ενεργεια και τεραστια προσφρα απο τον παγκο.
Οι Lakers ενισχυθηκαν σιγουρα, αλλα το βρισκω αστειο που νομιζουν οτι ο Westbrook ηταν το προβλημα. Ο τυπος εδινε παντα το 100% και ειναι υπευθυνος για πολλες ανατροπες που τους εδωσαν την νικη, θα μπορουσαν να ειναι στο 20-35 τωρα αν δεν ηταν αυτος, κι οχι στο 25-30.
Οι Warriors πηραν τον Gary Peyton II πισω, και εχασαν ουσιαστικα μονο τον Wiseman, ο οποιος εχει αποδειχθει τρελο φλοπ. Καλη κινηση θαρρω, παρολο που εδωσαν τα 5 picks δευτερου γυρου που ειχαν παρει προσωρινα.
Πολλοι παικτες-εργαλεια αλλαξαν ομαδες αλλα δεν ξερω ποσο θα βελτιωσουν τις ομαδες στις οποιες πηγαν, οπως οι Bones Hyland σε Clippers, Crowder σε Bucks, Thybulle σε Blazers, Josh Hart σε Knicks, Kennard σε Grizzlies (πολυ καλη κινηση αυτη), Muscala σε Celtics και διαφοροι αλλοι. Και μενει να δουμε και που θα παει ο Westbrook τελικα.
Από τη μια στην Ανατολή το έργο των Celtics και Bucks έγινε πιο εύκολο.
Στη Δύση φαίνεται σαν διαγωνισμός του ποιος θα μείνει υγιής. Αν οι Nuggets βρουν λίγο βάθος με free agents για μένα είναι το φαβορί. Οι Mavs έγιναν contenders αλλά πρέπει να πάνε αρκετά πραγματα βολικά γι αυτούς. Οι Warriors εξαρτώνται από το ποσο υγιής θα είναι ο Στεφ, οι Suns από τον KD (επίσης είναι πολύ thin στον πάγκο αλλά έχουν 4 σταρ που μπορούν να καταστρέψουν κάθε αντίπαλο).
Οι Νετς έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν δεδομένων των συνθηκών. Μπουλς και Ραπτορς μακράν οι χαμενοι για μένα
Επιτελους μετα απο χρονια ενας καλος διαγωνισμος καρφωματων. Τι καλος δηλαδη, απο τους καλυτερους της ιστοριας. Το κοντο λευκο παλικαρι με το γελοιο ονομα Mac McClung εκανε τεσσερα (4) τελεια καρφωματα και κερδισε με το σπαθι του. Το καρφωμα 540 μοιρων που κανει ειναι απλα εξωπραγματικο.
Στα τριποντα συνεβη το πιο συνηθες, δηλαδη το να κερδισει ο Lilllard με μπαζερ μπητερ αφου ευστοχησε στο τελευταιο του τριποντο και περασε για εναν ποντο μολις τον Buddy Hield, που ομολογω οτι ειχα επιλεξει για νικητη πριν τον διαγωνισμο. Πολυ καλος κι ο Haliburton με φανταστικο πρωτο γυρο
Αξιοπρεπεις Markanen και Tatum, ενω για καποιον λογο ο Huerter πατωσε. Ενταξει, απο τον Randle δεν περιμενα και πολλα, οποτε λογικο το να μην τα παει καλα. Μετριος ο Tyler Herro, ολοι αυτοι αποκλειστηκαν απο τον πρωτο γυρο αλλωστε.
Ξυπνάω το πρωί, για να δω κάνα σκορ λέω… Πάνω-πάνω λέει SAC-LAC 129-130, με 7 λεπτά να απομένουν, τι φάση αναρωτιέμαι, για να το βάλω.
Με το που το βάζω, κάνει σερί η αρμάδα του Τάηρον του Λου, το πάει 129-140 η κάτι τέτοιο, κρίμα λέω αλλά πριν ολοκληρώσω τη σκέψη comeback οι Kings με απίθανους Fox, Monk και τρίποντο του τελευταίου για να στείλει το ματς στην πρώτη παράταση. Μ’ αυτά και μ’ αυτά κατέληξα να δω κοντά μια ώρα μπασκετάρα. Λϊγο τραγική η τελευταία επίθεση Clippers με τρίποντο Batum αλλά κλάην.
Σε σοβαρές αναλύσεις που γίνονται για το άθλημα, θα βρει κανείς πολύ συχνά το επιχείρημα πως η στρατηγική και η τακτική στο επιθετικό παιχνίδι έχει προχωρήσει και εξελιχθεί τόσο πολύ , που η άμυνα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το μοντέρνο σκοράρισμα όσο αποτελεσματικά όσο στο παρελθόν. Υπάρχουν πλέον δεκάδες παίχτες όπως ο Στεφ Κάρι κι ο Καηρι Ίρβινγκ που ουσιαστικά εξέλιξαν το παιχνίδι του Άλλεν Αηβερσον προσθέτοντας και το μακρινό σουτ μαζί με τα handles, και πλέον δεν νοείται καλός “ψηλός” που να μην μπορεί να σουτάρει αποτελεσματικά από το τρίποντο, ενώ παίκτες όπως Γιοκιτς και Εμπιντ το έχουν πάει ακόμα πιο μακριά , προσθέτοντας στο παιχνίδι τους high level playmaking game.
Αυτή η καραμελιτσα περί άμυνας στο ΝΒΑ συνήθως χρησιμοποιείται μετά από παιχνίδια κανονικής σεζόν μεταξύ ομάδων που βρίσκονται στον πάτο της βαθμολογίας και δεν παίζουν καλή άμυνα όντως, όμως δεν αντιπροσωπεύουν το επίπεδο άμυνας συνολικά στο ΝΒΑ . Το χθεσινό παιχνιδι ΔΕΝ ήταν ένα από αυτά. Απλώς είδαμε ανεπανάληπτη επίδειξη ικανοτήτων σκοραρίσματος από 4 υπερσκορερ, που ανήκουν σε δύο ομάδες με τρομερή δουλειά σε τακτική και με πολλούς ταλαντούχους παίκτες που μπορούν να σκοράρουν κατά ριπάς.
Προσυπογράφω το ανωτέρω σχόλιο, τουλάχιστον τα τελευταία 17 λεπτά που παρακολούθησα (με επί μέρους σκορ 47-45) είχαν απλά είτε τεράστια σουτ, είτε βολές (καθώς σε πολλές φάσεις οι άμυνες προτιμούσαν να παίξουν στο όριο του φάουλ παρά να δώσουν διάδρομο) είτε επιθετικά ριμπάουντ (κυρίως από την πλευρά των Kings, καθώς οι Clippers έστελναν 2ο παίκτη πάνω σε Fox και δημιουργούταν ανισορροπία κάτω από το καλάθι). Επίσης για να γυρίσουν το ματς οι Kings αφενός έπαιξαν μερικές τρομερές άμυνες (2 on-ball και μία σε επαναφορά) ενώ ντούμπλαραν σχεδόν συνέχεια George και Kawhi ρισκάροντας τα σουτ και τις διεισδύσεις του Russ (δεν τους βγήκε έβαλε 7 ή 9 κρίσιμους πόντους) και τα τρίποντα των Batum, Powel (αυτό τους βγήκε, τουλάχιστον στις παρατάσεις, γιατί στην κανονική διάρκεια οι Clippers έβαλαν 26 τρίποντα).
Σε αλλα νεα, χθες βραδυ ο Klay Thompson εγινε ο πρωτος παικτης στην ιστορια του ΝΒΑ που εχει ευστοχησει σε τουλαχιστον 12 τριποντα 3 φορες. Μεχρι χθες η λιστα με οσους το εχουν κανει 2 φορες περιελαμβανε μονο τον Klay (που εχει και το ρεκορ με 14 τριποντα σε ενα ματς απο το 2018) και τον Steph Curry (που ειχε το ρεκορ για 2 χρονια με 13 τριποντα απο ματς του 2016).
Ετσι οπως εχει μεταμορφωθει το ΝΒΑ απο το 2012 και μετα, πλεον θα αρχισει να γινεται κουραστικο να αναφερουμε τις επιδοσεις με 10 τριποντα σε εναν αγωνα (οχι πως δεν ειναι ακομα εντυπωσιακες), ενω ακομα και η λιστα με τους παικτες που εχουν ευστοχησει σε 11 τριποντα αρχιζει και γινεται μεγαλη.
εν τω μεταξύ, στο ριπλέι φαίνεται πως ο Τέιτουμ το βάζει στο 1.6" πριν το τέλος κι όχι στο 1.3". Είναι εντυπωσιακό το πώς τα χάνουν τα κλάσματα αυτά, με το να έχουν τον χρόνο “χειροκίνητα” στη γραμματεία. Δεν υπάρχει αυτοματοποιημένο σύστημα;
Σήμερα ο Lillard σκόραρε 71 πόντους (εννοείται ρεκόρ καριέρας). Ευστόχησε σε 13 τρίποντα, ισοφαρίζοντας τους Steph Curry και Zach LaVine στην δεύτερη θέση με τους παίκτες που έχουν ευστοχήσει στα περισσότερα τρίποντα σε ένα παιχνίδι, ενώ ο Klay είναι στην πρώτη θέση με 14. Δίκαιο, καθώς Στεφ και Dame είναι οι δύο με το μεγαλύτερο range.
Οι Bulls άφησαν ελεύθερο τον Dragic. Νομίζω θα ήταν μια καλή επιλογή για τους Bucks. Καλός ο Carter άρα ώρες ώρες κολλάει πολύ στην επίθεση και δεν ξέρω πόσο θα βοηθήσει στα play-off.
