θα πω και γω πεντε πραματα μιας και γινεται σοβαρη συζητηση. οπου θεωρησετε οτι ειμαι λάθος παρακαλω να γίνει υπόδειξη…
οντως γραφουν καποιοι που είναι άσχετοι με τον χώρο. αν όχι άσχετοι, απλά δεν ακούνε το συγκεκριμένο είδος και τους έχουν φορτώσει τα προμο, οποτε πάλι άσχετοι βγαινουν στα μάτια του κοσμου. είναι αρκετοι εκεινοι που το κάνουν για λόγους οπως προμο πασσα κτλ. εγώ πάλι, είμαι στη φάση του ερασιτεχνικου-metal-media-κριτικου (πειτε το όπως θέλετε) τα τελευταια 6 χρόνια της ζωής μου. πιστεύω καθαρά οτι η άποψη του κριτικου εκφράζει τις προτιμησεις, γουστα και αποψη του reviewer.
πιστευω πως το σημαντικο είναι τα προμο να πηγαινουν στο σωστο ανθρωπο. επειδη η metal μουσική είναι πιο πολυδιαστατη τα τελευταια χρόνια, δύσκολα ένας οπαδος του κλασσικου ήχου θα μπορέσει να κρίνει π.χ. ένα πειραματικό δίσκο σήμερα. έχω διαβάσει κριτικη για το καινουργιο made out of babies π.χ., που ενώ δεν ήταν καθολου κακο, ένας κριτικός, το ψιλοέθαψε επειδη ειναι του κλασσικου ήχου. ο κυριος καθε αλλο παρα ασχετος ειναι. απλα του τυχε το λαθος cd για κριτικη. ονοματα προτιμω να μη πω.
όπως καταλαβαίνετε, εκτος απο τους ‘ασχετους’ και τα ‘λαμόγια των προμο πασσων κτλ’ (που καμια φορα τα δυο αυτα είναι το ενα και το αυτο), υπάρχει και μια τριτη κατηγορία. οι παρεξηγημένοι κριτικοι.
κακα τα ψεματα, πιστευω οτι για να εισαι ειδικα σε εντυπο metal περιοδικο, πρεπει να έχεις μια οσο το περισσοτερο σφαιρικη αποψη για τη rock/metal μουσικη. αν οχι, τοτε αυτο το ποσοστο να είναι μικρο. οι κολλημένοι ας πανε σπιτι τους. αμα η μουσικη για καποιον (δεν εννοω καποιον συγκεκριμένο) εχει σταματήσει στο ετος 1821 και έχει κανει πιπιλα τη φραση ‘ο τελευταιος μεγαλος μεταλ δισκος ειναι το painkiller’, τότε ας παει σπιτι του κατα τη γνώμη μου, η απλα ας γραφει στηλες τυπου flashback.
καλο ειναι γενικα να υπάρχει μια ισορροπια στα γουστα των συντακτων. για να ειμαι ειλικρινης, δεν είμαι και ο πιο φανατικος αναγνώστης του rock hard, αλλα έχει κερδίσει την εκτιμηση μου.
μουσικες γνώσεις για μένα δε χρειαζεται να έχει καποιος, αρκει να μην κρινει καποιες ειδικες κατηγορίες (jazz, fusion, κτλ). μπορει να τις ακουσει, αλλα όχι να τις κρινει καταλληλα.
και για να φτάσω εκει που θέλω: πιστευω αρκετοι κριτικοι σημερα έχουν παρωπιδες. δε θελω να αναφέρω ονοματα, αλλα οταν διαβαζω ορισμένες κριτικες, μου έρχονται τριων ειδών σκεψεις: 1. ασχετος 2. τα ‘παιρνει’ 3. κολλημένος.
πιστεύω οτι οι πιο πολλοι που κάνουν ‘κακες’ κριτικες ειτε δεν τα ακουνε επειδη βαριουνται την ζωη τους, ειτε ειναι κολλημενα ατομα. δε γνωρίζω αν υπάρχει το θεμα του χρηματισμου, αλλα θελω να πιστευω πως δεν υπαρχει. τελος πάντων, το θεμα ειναι οτι έχει τυχει να διαβαζω κριτικη και να μαστε τωρα 10 ατομα και να γελάμε και να βριζουμε για τον ‘ασχετο’ που το γραψε. μα το θεο, δε νομίζω η αποψη 10 ατόμων που θεωρουν κατι επος και να εχουν κατι περισσοτερο απο αρκετα ακουσματα στο ειδος, να εχει κοινη βάση με την άποψη του κριτικου που το θεωρει πατατα. το έπος απο την πατατα εχει τεράστια διαφορα.
συμβαινει και το αντιστοιχο, να μαστε τώρα 6 αν θυμαμαι καλα reviewers για καφε, και να συζηταμε για δισκο που ο μεγαλυτερος βαθμος που έχει παρει απο μας να ειναι το 5 ή 6, και να έχουν κοτσαρει ενα 8.5 στην εν λογω κριτικη στο media που αναφερομαστε…
δε ξερω τι να σκεφτω πολλες φορές. πραγματικά, πολλες φορες χαιρομαι που ειμαι σε ερασιτεχνικη φάση γιατι οσο μεγαλωνει το όνομα, τοσο μεγαλώνουν και οι κατηγορίες για κατι που ισως σε καποιους δεν αρεσει.
και το ωραιο ειναι οτι καποιοι το παιζουν και μεταλοπατερες…ενώ το παίζουν αλανθαστοι, έχουν δείξει ειτε σε συζητήσεις, είτε σε κειμενα οτι θα πρεπε να μιλανε λιγότερο και να ακουνε περισσοτερο…
αυτα. σορυ αν σας κουρασα.