Neal Morse-"Sola Scriptura"

Δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα έβγαζε διάδοχο καλύτερο από το εξαιρετικό “?”, κι όμως με ένα άκουσμα που έκανα στο νέο του δίσκο φαίνεται να έβγαλε άλλο ένα διαμάντι. 5 κομμάτια συνολικής διάρκειας 75:58 !!!
Θα επανέλθω όταν τον ακούσω προσεκτικά…

Ενας από τους καλύτερους μουσικούς στον χώρο του progressive rock που έχει κυκλοφορήσει διαμάντια αν και πιστεύω ότι η προσωπική του καριέρα είναι λίγο κατώτερη από την περίοδο που ήταν στους Spocks Beard.

Λατρεία μεγάλη ο Neal Morse.

Και στους Spock’s Beard, και στους Transatlantic και στη solo καριέρα τώρα πλέον.

Η συνεισφορά του Paul Gilbert είναι εμφανής στα guitar leads και κάνει το αποτέλεσμα ακόμα καλύτερο.

Ας μην το θέσουμε σε κομμάτια. Στην πραγματικότητα ξεχωριστό τραγούδι είναι μόνο η μπαλάντα Heaven In My Heart, η οποία μπήκε επιπρόσθετα στο τελικό αποτέλεσμα.

Από τα γνωστά progressive μέρη, στις Beatles oriented μελωδίες, από τα γυρίσματα του Portnoy, στην πολυδιάστατη φωνή του Morse, από τα μεγάλα leads κιθάρας και πλήτρων, στα κλασσικά πλέον latin περάσματα στο The Conflict. Μάλιστα, στο εν λόγω τραγούδι η αρχή μου έφερε Alice In Chains στο μυαλό.

Το Tesimony ήταν μια κατάθεση ψυχής, το One ήταν μια συλλογή πανέμορφων μελωδιών, το ? περιείχε κομματάρες. Αυτό εδώ σε σημεία μπορεί να είναι και καλύτερο όλων, ίσως λόγω διάρκειας κομματιών, πιο δυσπρόσιτο και πιο κοντά στους Transatlantic. Ίσως κάποιοι να κουράζονται με τη συνεχή αναφορά του στο Θεό μέσα από τα τραγούδια του, όμως εδώ είναι “καλυμμένη” κάτω από την πραγματική ιστορία ενός μοναχού και δεν είναι τόσο έντονη.

Με τη συχνότητα που βγάζει δίσκους (4 σε 5 χρόνια) και δεδομένου ότι κάθε δίσκος περιέχει από 70 λεπτά και πάνω μουσικής, θεωρούσα δεδομένο πως γρήγορα θα ερχόταν η ώρα του κορεσμού και της κούρασης. Κοίτα να δείς πως μάλλον έχει δίκιο ο Portnoy όταν ισχυρίζεται ότι ο τύπος είναι αστείρευτος…

Μουσικάρα με όλη τη σημασία της λέξης. Σίγουρα θα βρίσκεται στα καλύτερα της χρονιάς στην προσωπική μου λίστα.

Eκπληκτικος δισκος,τρομερο παιξιμο απο ολους τους μουσικους,αν και δεν τον παω σαν παικτη τον Gilbert αυτη τη φορα ο Morse του βγαλε τον καλο του εαυτο.Οντως μη αναμενομενο παντως κατι τοσο καλο ποιοτικα.Στεκεται στον αντιποδα των ανεμπνευστων πλεον και νεροβραστων δυστυχως Flower Kings,που ακολουθουν φθινουσα πορεια μετα τις παλιοτερες δισκαρες τους.

Όχι ρε.
Το Paradox Hotel μια χαρά ήτανε. Φοβερή δισκάρα.
Όσο για το “Solo Scriptura”, οκ μάλλον παίζει να 'ναι και το καλύτερο του Morse, αλλά χρειάζεται και ένα διαλειμματάκι μεταξύ των κυκλοφοριών του.

__Ωραία - ωραία!!

__Το “?” μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσει με ωραία θεματική (μουσικά -στοιχουργηκά είναι σταθερή εδώ και χρόνια, χαχα) και μερικά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ τραγούδια και όχι αδύναμα σημεία.

__Αν λοιπόν αυτό είναι σαφώς καλύτερο όπως λέτε, τότε έχουμε θέμα!! 8)

Y.Γ. ιδού και το εξώφυλλο:

θα το ακουσω οπωςσδηποτε καποια στιγμη, ειμαι οπαδος του morse αλλα και της παλιας και νεας spock’s beard εποχης…και βασικα σπαζομαι που λενε καποιοι οτι οι spocks ξεπεσανε, ενω βγαλανε ενα κοτζαμ octane. ουστ! (το νεο δε το ακουσα ακομα)

Eγω θα ακουγα το πρωτο σολο αλμπουμ του Alan Morse. Γουστα ειναι αυτα:wink:

__Ακόαμ δεν κατάφερα να πάρω τον δίσκο! Τώρα έχει βγει όμως και το Lifeline… Σε ποιόν από τους δύο να επενδύσω πρώτα, τι λέτε?!

__Χαχα, εσύ ν’ ακούσεις Steve Morse (:p) και την dregs εποχή του (ακούστε το ODYSSEY από τον δίσκο What If και κάντε petition να δίνουν το 1% των καθαρών πωλήσεων τους στους Dregs οι Dream Theater ως φόρο τιμής… :wink:).

Hmoun on topic filos. Aderfaki tou Neal einai kai ebgale tote diskara paizontas 8-9 diaforetika guitar styles alla pou na ksekollisete eseis oi progsters. :stuck_out_tongue:

απαντώντας στον φίλο Daz ο καλός Morse fan (that’s me) στηρίζει και τα 2 αδέρφια γιατί πάνω από όλα είναι Spock’s Beard fan! εννοείται πως πήρα τον δίσκο του Alan την πρωτη μέρα και δεν δίνω έτσι έυκολα τα 15 γιούρα. Είναι πραγματικά ωραίο.

Στα του Neal Morse.

Shadowcaster φίλε μου για Neal Morse trust me!

Είναι και τα 2 πραγματικά καλά.Το Sola Scriptura είναι μάλλον λίγο καλύτερο.
Είναι concept οπότε οι θρησκευτικές πεποιθήσιες είναι λίγο πιο καμουφλαρισμένες από ότι συνήθως.
Αν αντέχεις τα μακροσκελή τραγούδια (γιατί έχει 3 τετοια και μια μπαλάντα) βούτηξε όπως είσαι. Είναι πραγματικά εμπνευσμένο, ενω είναι λίγο πιο σκτονεινό και βαρύ από τα συνηθισμένα του.

Το Lifeline πρώτα από όλα αν σκέφτεσαι να το αγοράσεις πήγαινε στο Αγγλικό Amazon όπου θα βρεις την ltd edition με bonus cd που θα την έχει σχετικά φτηνα (8-9 λίρες), ενώ εδώ αν βρεις θα βρεις την απλή και αυτή κανα 17ευρω.

Είναι πραγματικά καλό άλμπουμ.Έχει 2 μεγάλα τραγούδια και τα υπόλοιπα 5 είναι σε νορμάλ διάρκεια (γύρω στα 5 λεπτά).H Ltd edition εκτός από στίχους έχει και επεξηγήσεις για τα τραγούδια που διαβάζονται πολύ όμορφα.

__haha! Ε, έτσι όπως μας τα είπες, ε, τώρα θα πρέπει να τα αγοράσω και τα δύο! Τι? θα ζω με το άγχος να πάρω το Sola πρώτα και στο μεταξύ να χάσω τη limited εκδοση του Life?! :lol:

__Για να δούμε, θα προσπαθήσω να λύσω το πρόβλημα της πιστωτικής τότε (είδα κι έπαθα για να πάρω τη limited έκδοση του Traced In Air -όχι την ακριβή με το μπλουζάκι, την άλλη με το ανάγλυφο εξώφυλλο- από το Amazon.com) και θα επενδύσω.

__Αλλωστε είναι εγγύηση ο Morse και το ? μου άρεσε πολύ -ειδικά 4-5 τραγούδια είναι ΣΟΥΠΕΡ! :smiley:

__Daz, δε σου απαντώ! Χαχα, άστε φίλε μου, οι progsters είναι πολλές φορές πολύ πιο κολλημένοι απ’ τους απλούς rock /metal οπαδούς…! Βέβαια, και τα δύο αδέρφια είναι ρισπέκτable (έχετε δει το βιντεάκι στο youtube που παίζουν και οι δύο σε μία κιθάρα; τέλειο!), όπως και όλοι οι Beards (out, εσύ δεν είχες κάνει ένα ωραίο αφιέρωμα στην Neal εποχή τους? Με βοήθησε πολύ μιας και είχα ακούσει λίγα πράγματα τότε απ’ αυτούς -θενκ ετεροχρονισμένα!!:smiley:

Ante bravo pesta. Ego na po tin mayri alitheia den perimena toso apeleytheromeno album apo ton Alan. Einai ena must album gia aytous pou tous aresei to instrumental rock. Kalyptei megalo fasma aytou.

Shadowcaster, άντε να ψήνεσαι να μην είμαι το μόνο αρρωστάκι με Beards και Morse γενικά…χεχε.

Πραγματικά ωραίο και διαφοροποιημένο album του Alan Morse που δεν ακούστηκε όσο έπρεπε. Δεν είμαι σίγουρος πως ενδιαφερόταν να το προωθήσει και τρελά. Είναι κιθαριστικό χωρίς να απευθύνεται σε βιρτουόζους ή ανθρώπους που παίρνουν τα cd του Vai και του Satriani. Εστιάζει στη μουσικότητα. Και τα καταφέρνει παραπάνω από μια χαρά. Υπενθυμίζω ότι ο Alan παίζει με δάκτυλα και όχι με πένα.

Για το λόγο του αληθές του shadow : http://www.youtube.com/watch?v=CuGDZNxrKn8