Απλά να πω ότι χτες βράδυ έκλεισαν με Stones from the sky και Through silver in blood…
Και τον κλασσικό οργασμό με τα τύμπανα φαντάζομαι…
Ναι.
Τεράστια μπάντα.-
Δεν πρόκειται για νέο,
μικρό bump γιατί αφενός δεν έχω γράψει εδώ (απ’ ότι θυμάμαι), παρά μόνο στο θρεντ με το πολ (θα τα πούμε στη συνέχεια και για δαύτο), αφετέρου γιατί:
1)έπαιζε ένας από τους ύμνους
2)ο περί ου ο λόγος ύμνος μου φανταζει πιο διαχρονικός από ποτέ
3)έχω μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που ψήφισα σ’ εκείνο το αναθεματισμένο πολ που από μόνο του σου προκαλεί νεύρωση.
Για να προλάβω όσους δεν το 'χουν πάρει χαμπάρι μέχρι στιγμής, ένα έχω να πω, όλη η φάση είναι απάτη, προβοκάτσια. ΔΕΝ ψηφίζεις αγαπημένη Neurosis κυκλοφορία. ΔΕΝ ενδείκνυται.
4)παρ’ όλο τον ψιλο-για-κλάματα ήχο, το παρακάτω, το 'χω βαλει καμια 5άρα φορές το τελευταίο 2ωρο και (εκτός από απίστευτη κομματάρα), αποδεικνύει ότι από τότε μπορούσαν να συνθλίψουν οτιδήποτε κινείται γύρω τους. [B]http://www.youtube.com/watch?v=ycEQpuaNrUQ&feature=related[/B]
ps: όποιος δε σκέφτηκε το αν θα ήθελε να βρίσκεται εκεί -ακόμα και σ’ αυτές τις πιο “αντεργκραουντ” στιγμές-, παρακαλείται να αποχωρήσει οικειοθελώς. Ευχαριστώ.
Neurosis είχα ακούσει κάποτε τυχαία το Tide, το οποίο μου είχε φανεί πραγματικά όμορφο, οπότε και μετά το έλιωνα στο youtube και χθες αποφάσισα να τους δοκιμάσω και έβαλα φυσικά τον δίσκο στον οποίο είναι το τραγούδι που μου άρεσε, το A Sun That Never Sets. Περιττό να πω ότι από χθες ακούω μόνο αυτό…και το From The Hill, πόσο τεράστιο είναι??? δε θυμάμαι να με έχει “ρίξει” πάλι τόσο πολύ κάποιο κομμάτι.
εμενα παντως το enemy of the sun δε μου φαινεται καθολου δυσκολος δισκος.ισα ισα που αναμεσα σε αυτο και το times of grace(που ειναι οι δυο δισκοι που εχω ακουσει καλα) μου αρεσει πολυ περισσοτερο.
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς για μένα το Souls at Zero είναι μακράααααααααν όμως ο καλύτερος δίσκος τους και δεν ακούω τίποτα! [-X
Πρώτη ουσιαστική επαφή με τη μπάντα (είχα ακούσει διάφορα κομμάτια τους, δώθε-κείθε). Μου πάσαρε ένα φιλαράκι τη δισκογραφία τους (πλην των 2 πρώτων) και ξεκίνησα χρονολογικά με το Souls At Zero.
Τεράστιο σοκ!
Προς το παρόν, το έχω ακούσει 3 φορές και φοβάμαι να προχωρήσω στον επόμενο. Κοκομπλόκο λέμε!
Κατά την άνοιξη (ναι, μάλλον θα ακούω μόνο Neurosis, μέχρι τότε) με κόβω να κατασταλάζω κάπου, αφού τα έχω ακούσει όλα όσο πρέπει (αν και με αυτά που διαβάζω από τους γκουρού του είδους, δεν παίζει τέτοιο θέμα με τους Neurosis, να κατασταλάξει δηλαδή κάποιος σε ένα και μόνο δίσκο).
Πάντως, το Souls At Zero, επειδή αποτελεί και την πρώτη μου επαφή, έχει το πλεονέκτημα.
μια πρόταση από μένα. μη βιαστείς να λιώσεις δισκογραφία…
κι άλλη μια πρόταση, συνέχισε με κάποιο απ’ τα 3 τελευταία :P.
Πάντα όταν πιάνω μια δισκογραφία να λιώσω, την πάω χρονολογικά. Είναι κάτι σαν φετίχ, ας πούμε 8)
Ήδη ακούω Enemy Of The Sun στη διαπασών και τρίζουν οι τοίχοι…
Και δεν βιάζομαι… Με το πάσο μου θα τους ακούω ασταμάτητα για τους επόμενους 3 μήνες… 
souls at zero
Τον τελευταίο καιρό λιώνω για τα καλά τη δισκογραφία τους και έχω διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει καλύτερος δίσκος με τίποτα. Ειδικά οι 00s δίσκοι τους θεωρώ ότι δε μπορούν με τίποτα να μπουν σε κανένα μικροσκόπιο αντικειμενικότητας και το ποιος θα αρέσει σε καθέναν είναι καθαρά θέμα συναισθηματικής χημείας του ακροατή με αυτόν και αυτό πολλές φορές είναι και θέμα timing όχι μόνο ατόμου.
Το Eye Of Every Storm από πολλούς θεωρείται και ο πιο βατός τους δίσκος και εμένα μου έκανε εντύπωση το πόσο λιγότερο μου άρεσε από τους άλλους 2(αφήνουμε το Neurosis & Jarboe απέξω αφού το θεωρώ άλλη φάση) και έτσι το θεωρούσα και το χειρότερο τους για τα 00s. Τελικά το timing που λέγαμε έπαιξε το ρόλο του. Είναι ο πλεον soundtrackikos τους δίσκος και τελικά είναι μάλλον θέμα του πόσο είσαι έτοιμος να δεχτείς ότι έχει να σου πει σε μουσικό και στιχουργικό περιεχόμενο αφού αν δεν είσαι έτοιμος για το ένα μάλλον δεν είσαι και για το άλλο. Έχω καταλήξει ότι είναι μάλλον ο αγαπημένος μου αφού κάθε τραγούδι του σε προσωπικό επίπεδο μου μιλάει περισσότερο τα άλλα αλμπουμ τους. Ειδικά δε το ομώνυμο από το σημείο που αρχίζει ο βόμβος και μετά είναι από τα πιο προσωπικά και συγκλονιστικά πράγματα που έχω ακούσει ποτέ και μάλλον οι στίχοι του μαζί με αυτούς του Season In The Sky είναι και οι κορυφαίοι που έχουν γράψει ποτέ.
Πάντως δεν ψηφίζω ακόμα γιατί έχω εκκρεμότητα με το Souls At Zero
Ωραίος νταρθ. Επίσης τα δύο πρώτα, και ειδικά το The World, as law κρύβουν αμέτρητα διαμάντια, μην το παραβλέπετε κι αυτό.
Η συγκίνηση συνεχίζεται έχω κολλήσει από τον Δεκέμβρη με τους κύριους, τώρα είδα και το dvd του A Sun That Never Sets. Αυτή η τέλεια μουσική σε συνδυασμό με τις εικόνες βγάζει κάτι πολύ έντονο. Επίσης, τα φωνητικά του Kelly μεγάλη ζημιά ε :!:
μετά την επανακυκλοφορία του Enemy of the Sun, ακολουθεί και το Souls at Zero. το tracklist ίδιο κι απαράλλαχτο και αυτή τη φορά…
λογικά θα είναι και αυτό slipcase, ενώ φαντάζομαι πως όπως και στο enemy, το εξώφυλλο του booklet θα είναι λίγο διαφορετικό σε σχέση με το αυθεντικό.
Φαντάζομαι όμως θα χει διαφορετικό barcode και ζελατίνα…
λυπάμαι, έχασες! barcode ίδιο…
Επανακυκλοφορήστε το ‘‘The word as law’’, ρε, να το έχουμε και αυτό.
Βινύλια θέλουμε, τι να τα κάνουμε τα cd…