Dead heart γιατι κομματαρες σαν το River dragon και το believe in nothing δεν¨"υπαρχουν"! Επισης Enemies of reality ειναι πολυ καλος δισκος κυριως ομως χεβι και οχι με τον τοσο ξεχωριστο ηχο που εχουν απο το Dead heart…
Τεράστιο κομμάτι.
Και είναι λίγο κρίμα που για να τους εκτιμήσουν οι περισσότεροι μεταλλάδες έπρεπε να “γλυκάνουν” τον ήχο τους στο Dead Ηeart. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το Dead Heart το λατρεύω. Απλά ο Nevermore ήχος είναι αυτός των πρώτων 3 δίσκων.
- dead heart : υπερτατος και πολυακουσμενος δισκος
2.godless : ολη η ατμοσφαιρα που εχει το αλμπου απλα μαγευει - politics : μεγαλος δισκος με τους καλυτερους στοιχους του warrel
4.nevermore : το 2ο καλυτερο ντεμπουτο αλμπουμ που εχω ακουσει
5.dreaming : σκοτηνη ατμοσφαιρα και μελωδιαρες
6.in memory και enemies απλα καλα , αν και το 1ο ΕΡ , το 2o απλα βιαστηκαν πολυ να το βγαλουν .
ευτυχως μετα εβγαλαν την αλμπουμαρα 8)
Εννοείται και Politics of Ecstacy :!:
Είναι μακριά αυτός ο δίσκος τους και κομμάτια όπως This Sacrament, Next in Line, The Politics of Ecstasy, Passenger (όλος ο δίσκος δηλαδή :Ρ) είναι διαμάντια. Και δεν πολυκόβομαι για τους άλλους.
[Άσχετο, αλλά έχω ελάχιστο καιρό που ακούω Nevermore.]
Κακώς, είναι όλα τους ένα κι ένα.
Kαλά δε σημαίνει όμως ότι το έκαναν για να τους ακούσει περισσότερος κόσμος. Λαβάινοντας υπόψη την προσωπικότητά τους, μάλλον θα έλεγα ότι ΄σιγουρα δεν το έκαναν γι’ αυτό.
Δεν διαφωνώ.
Δεν είπα κάτι τέτοιο άλλωστε.
Αν ήταν έτσι θα συνέχιζαν στα ίδια μονοπάτια και δεν θα έβγαζαν ποτέ το Enemies.
Νταξ, πάντα κάτι καινούριο προσφέρουν, όλα κι όλα. Αν έβαζα κάποιον μετά το politics θα ήταν το enemies of reality το οποίο, τώρα που βλέπω το πολ, δεν περίμενα να πάρει μόνο 2 ψήφους :-k
Το Enemies είναι πολύ παραγνωρισμένος δίσκος. Και μένα στην αρχή μου είχε κάτσει ψιλοάσχημα αλλά δίνοντας του χρόνο “μεγάλωσε” πολύ μέσα μου. Μπορεί αυτός ο πιο άγαρμος, χαοτικός και επιθετικός ήχος του να χάλασε αρκετούς μιας και παρά την επιθετικότητα τους, είχαν εντελώς αλφαδιασμένες ενορχηστρώσεις, αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι σαν σύνολο ήταν από τις πιο τολμηρές και θαραλέες τους παρά τις όποιες αδυναμίες του. Εξάλλου βγήκε υπο συνθήκες που άλλα συγκροτήματα θα είχαν βαρέσει διάλυση(μικρό Budget, εκβιασμός από την εταιρία τους, αβεβαιότητα για το μέλλον κτλ.)
Τα τελευταία που λες δεν τα γνωρίζω είναι η αλήθεια. Παράξενο γενικά, εγώ αρκετοί που γνωρίζω ν’ ακούνε πολύ Nevermore πρώτα θα σου πουν enemies of reality και μετά οτιδήποτε άλλο. Όταν άκουσα το politics γνώριζα την ύπαρξη του enemies of reality. Ξέρεις, όπως όταν αρχίσεις να ψάξεις τους μεταλικα που θα ξέρεις από πριν το nothing else matters πχ. Τεσπά, με αυτά τα δεδομένα λογικό ν’ αναγνωρίζεται και λογικό - υποκειμενικά πλέον - να μην είναι ο αγαπημένος πολλών. Κοίτα να δεις…
Ω ναι. Τοτε εληγε το συμβολαιο του με την Century Media και η εταιρια σαν μεσο εκβιασμου προσπαθησε να τους στριμωξει οικονομικα σε πολυ ασχημο βαθμο. Μετα βεβαια βγηκαν κερδισμενοι οι Nevermore ανανεωνοντας το συμβολαιο τους με την CM με πολυ καλυτερους ορους και επανακυκλοφοροντας το Enemies… με παραγωγο αυτην την φορα τον Andy Sneap.
Παντως με την πρωτη εκδοση του δισκου καταλαβα πως πραγματικα μπορει να “θαψει” μια κακη παραγωγη εναν δισκο.
Βασικά και στην πρώτη έκδοση μου άρεσε πολύ αλλά με το Remaster φαίνοταν μελωδίες που δεν ήξερες ότι υπήρχαν καν(ειδικά ας πούμε στις 2 μπαλάντες του δίσκου). Και η δεύτερη παραγωγή δεν ήταν στα γνωστά δεδομένα του συγκροτήματος γιατί το κακό είχε γίνει ήδη. Πάντως εγώ στον επόμενο θα ήθελα μια πιο βρώμικη παραγωγή, στο Godless αν και έχει άριστη παραγωγή παραείναι γυαλισμένη.
αυτο που λες εχει να κανει και με την ηλικια
οπαδοι των nevermore ηλικιας 20κατι και πανω
που τους εχουν ακουσει απο τα πρωτα αλμπουμ και επειτα
ειναι παρα πολυ δυσκολο να προτιμησουν το enemies απο τα προηγουμενα
ιδιαιτερα οσοι ακουγανε μεταλ απο τα early 90’ς
το politics το θεωρουνε κορυφη
Έχεις δίκιο. Εγώ μιλάω για ηλικίες των 16, το πολύ 18.
Ακουσα το προσωπικο του Loomis. Οκ, χοντρικα, ειναι φαση Nevermore meets Cacophony στο instrumental ας πουμε. Θα επανελθω, θελει το χρονο του…
Δεν ημουν ποτέ τρελαμένος με τους Nevermore, αλλά ετυχε και τους είδα 2 φορες live και μου κάναν μεγάλη εντύπωση, τρομερος ήχος - και τις δυο φορές - και γενικα πολλή καλή μπάντα σε live.:!:
Εγώ τους ανακάλυψα από σπόντα το ‘01 επειδή μου έδωσαν (τσάμπα έτσι) ενα εισ για το τότε λαιβ τους.Πριν ο Dane καεί τελεώς από τα ναρκωτικά.Είχα μόνο το politics…αλλά δεν το είχα ακούσει καθόλου γιατί ως γνωστόν το μυαλό μου είναι πιο κλειστό κι από στρείδι…Ήταν μόλις είχαν κυκλοφορήσει το dead heart και το θυμάμαι σαν τώρα τον πανικό που έγινε με το που έπαιξαν την πρώτη νότα από το narcosynthesis.Σειόταν όλο το ΡΟΔΟΝ, ο κόσμος τραγουδούσε τα riff,τα solo,o Dane με δυσκολία ακουγόταν από πάνω.Νομίζω δεν έχω δει πιο ένθερμο κοινό ποτέ…Η μπάντα ήταν απίστευτα δεμένη,ο ήχος καθαρός και μπετονιέρα και η εμφάνιση του dane απλώς επιβλητική.Τρομεροί.Οκ μετά από αυτό άρχισα ν’ ακούω μετά μανίας…αλλά προς μεγάλη μου απογοήτευση τα επόμενα λαιβ παρασάγκας απείχαν από εκείνο του 2001.Και σόρρυ που θα το πω αλλά ήταν πολύ κατώτερα,από κάθε άποψη.
Παρόλα αυτά νομίζω ότι οι νεβερμορ είναι πραγματικά αυτό που λέμε power metal…και ναι είναι μια εξαιρετικά μπάντα.
Μιλάμε για ΤΟ συγκρότημα! Δισκάρες ατελείωτες ΟΛΕΣ ακόμα και το Enemies Of Reality με την κακή παραγωγή. Θεωρώ ότι τα Dead Heart… και Τhis Godless… πρεπει να βρίσκονται στη λίστα με τα καλύτερα των '00s!
Α ρε συ μπράβο, τώρα με έκανες και αισθάνομαι άσχημα που έκραζα τους Metallica στο δικό τους Thread. Επίτηδες το κανες?
:lol: :lol: :lol: