Με Fabio Lione στο 70.000 tons και εν αναμονή του οριστικού αντικαταστάτη … :-k:-k
Φρέσκο πράγμα…Dream Theaterίζει λίγο ή είναι η ιδέα μου;;;;
…καλό…συμπαθητικό θα το έλεγα καλύτερα…ποιος είναι τώρα ο τραγουδάρης???:):!:
Ο Fabio Lione…
[B]Angra / Dee Snider / Doro Pesch - Rock In Rio 2015 - I Wanna Rock / We’re Not Gonna Take It
[/B]
Τέτοια παρταρα απο κάτω, ούτε στις καλές μέρες των angra.Ειδικά στο We’re Not Gonna Take It
[SPOILER]Ψιτ.Paul Stanley… τσίμπα ένα αρχίδι[/SPOILER]
Η Βόρεια Αμερική γέννησε και γεννά καθημερινά εκατοντάδες metal συγκροτήματα. Αντιθέτως, η Νότια δεν είχε (άυτό έχει αλλάξει δραστικά στις μέρες μας) τόσο μουσικό πλούτο, στα δικά μας μουσικά γούστα πάντα. Λίγες μπάντες, και από αυτές οι περισσότερες να ανήκουν στα ακραία είδη. Τα ίδια ίσχυαν και στην Βραζιλία με Dorsal Atlantica, Holocausto, Overdose, Sarcofago και φυσικά τους Sepultura. Στον Heavy/Power ήχο, ελάχιστες μπάντες και αυτές που ενθουσιάζουν μετριούνται και από νήπιο. Οι καλύτεροι με διαφορά ήταν οι Viper. Τα δυο πρώτα τους άλμπουμς (Soldiers Of Fortune και Theatre Of Fate) είναι αξιοθαύμαστα και παρά τις έντονες επιρροές τους (από Maiden) ακούγονται πολύ , μα πάρα πολύ ενδιαφέροντα.
Σε αυτούς τους Viper λοιπόν τραγουδούσε μια μοναδική φωνή για την γενιά του, ο Andre Matos.Λίγοι συγκρίνονται μαζί του, τόσο βαθιά και συναισθηματική φωνή, τόσο φωτεινή και λυρική χροιά, λίγοι έχουν. Μαζί με άλλους εξαίσιους νεαρούς μουσικούς γεννήθηκαν οι Angra, και με την βοήθεια (όχι ότι την χρειαζόντουσαν) κάποιων guest stars, το ??Angels Cry?? έγινε πραγματικότητα. Ο δίσκος είναι τέλειος και δεν του λείπει απολύτως τίποτα. Το μόνο που θα μπορούσε να προστεθεί, είναι κάποια παραδοσιακά στοιχεία (Βραζιλία) και αυτό συνέβη στο επόμενο τους δίσκο ??Holy Land??. Εκεί το τερματίσανε και λογικό ήταν μετά να επέλθει σταδιακή κατιούσα (Fireworks) και το απόλυτο σχίσμα αργότερα. Οι Angra είναι ακόμα ζωντανοί και σεβαστοί από όλους μιας και συνεχίζουν να κυκλοφορούν ωραίο υλικό. Σαν τα δυο πρώτα όμως, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
Οι Angra αγαπήσανε πολύ τον ήχο των παλιών Stratovarius. Ο ήχος τους σε αρκετά συμφωνικός και γρήγορων ρυθμών. Όλα τα όργανα που ακούγονται συνδέονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους που το αποτέλεσμα δεν είναι απλά ομαδικό αλλά ενιαίο. Και όταν λέω όργανα συμπεριλαμβάνω στην περίπτωση των Angra και την φωνή του Matos. Αυτό το χάρισμα που έχει, είναι ο παράγοντας που αγκαλιάζει τις συνθέσεις και τις πορεύει στον τελικό τους προορισμό. Δεν αρκείται μόνο στο φυσικό του χάρισμα και παίζει πλήκτρα/πιάνο αποβλέποντας έτσι στον συμφω(ο)νικό-ορχηστικό προοδευτικό τόνο που δένει με την πιο ροκ πλευρά τους. Τα δυο εναπομείναντα αυθεντικά μέλη μέχρι σήμερα είναι οι δυο κιθαρίστες της μπάντας. Χωρίς να έχουν πρωτύτερη εμπειρία ως μουσικοί, κατάφεραν και έδωσαν όλο τους το ??είναι?? στην διαβίβαση των ηχητικών πληροφοριών, άλλοτε στην στη μετάδοση γλυκών μελωδιών και άλλοτε ελευθερώνοντας την αγέλη πεινασμένων ριφς. Ιδιαιτέρως, ο ένας εκ των δυο, ο Bittencourt μοιράζεται την συγγραφή των συνθέσεων μαζί με τον Matos. Κάποια μαζί, κάποια μόνος του o Matos αλλά έχει και μια κατάδικη του σύνθεση, το ??Stand Away??, ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) τραγούδια του δίσκου στο οποίο ακόμα και οι Άγγελοι κλαίνε με την απόδοση του Matos.
Στο ??Stand Away?? και ακόμα περισσότερο στο ??Never Understand?? νομίζω αποκαλύφθηκε και το μέλλον των Angra που θα άκουγε τρία χρόνια αργότερα στο όνομα ??Holy Land??. Εδώ έχουμε και φιλοξενούμενους μουσικούς που τους δωρίζουν κιθαριστικά σόλος και δεν είναι άλλοι από τους Sascha Paeth των Heaven?s Gate (και παραγωγός του δίσκου μαζί με τον Charlie Bauerfeind σε μια εξαιρετική δουλειά να μου επιτρέψετε να γράψω), τον Kai Hansen και Dirk Schlachter των Gamma Ray. Φυσικό είναι να είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι με τις ταστιέρες να παίρνουν φωτιά και τα riff συρρέουν σαν σμήνος μελισσών στην φωλιά τους σε περίπτωση κινδύνου. Μιας και αναφέρθηκα σε εξωγενείς παράγοντες που βοήθησαν στην διαμόρφωση του πρώτου γλυπτού των Angra, να γραφτεί και να μείνει παντοτινά στην μνήμη μας ότι τις καταπληκτικές τυμπανοκρουσίες τις οφείλουμε καθαρά στον Alex Holzwarth των Sieges Even (ΘΕΟΙ) και όχι στον Ricardo Confessori που προστέθηκε στην μπάντα εκείνη την περίοδο στην μπάντα. Ο Holwarth είναι αυτός που εμφυσά ζωή σε κάθε χτύπημα που ακούμε, σε κάθε σύνθεση που καλλιεργεί με τον ρυθμό του ώστε να αποικίσουν οι μελωδίες των κιθάρων και της φωνής με τόσο ευκολία. Σε όλα εκτός τους ??Wuthering Heights?? (εκεί εκτελεί ο Thomas Nack των τότε Gamma Ray),μια διασκευή στο τραγούδι της Kate Bush. Πολύ καλά εκτελεστικά αλλά και αφομοιωμένη σωστά. Τα ??θηλυπρεπή?? φωνητικά του Andre (μην του το πείτε αυτό, χαχα) κολλάνε γάντι (ακούστε και την αντίστοιχη διασκευή από Ataraxia, πολύ πιο κοντά στο ύφος της Bush).
Δέκα τραγούδια Power (/Prog) metal, με αγάπη και σεβασμό στην Ευρωπαική σκηνή των Helloween, Gamma Ray και Stratovarius . Τιθασεύουν όλες τις επιρροές τους, μαθαίνουν από τους καλύτερους και ξεκινούν την κίνηση των δικών τους γραναζιών. Και η μηχανή του ξεκινά να παράγει χυτοπρεσσαριστό μέταλλο, διανθισμένο με υπέροχες μελωδίες από πληκτροφόρες προσευχές και τον αγέρα να σου τραγουδά φιλώντας σου τα αυτιά με το ευλογημένο φωνητικό του γνώρισμα. Και όμως, η (σύντομη) συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη.Viper - Theatre of Fate
Δεν μπορεί να σέβεσαι τον εαυτό σου ως μεταλλά και να μην έχεις βάλει να ακούσεις το ??Angels Cry?? ή το ??Holy Land?? από Angra. Και λογικά να ξετρελαθείς. Εκτός αν είσαι από τις λίγες περιπτώσεις που ξεκίνησαν με ακραίο Metal και δεν δοκίμασαν ποτέ τέτοιους ήχους. Ο λόγος αναφοράς στο όνομα των Angra είναι διότι ο τραγουδιστής των Viper δεν είναι παρά το γνωστό σε όλους μας αηδόνι, Andre Matos. Οι Βραζιλιάνοι Viper δημιουργήθηκαν από τα αδέρφια Passarell (κιθάρα και μπάσο) και τον έτερο κιθαρίστα Machado που έμεναν στο ίδιο κτήριο ενώ ο Andre Matos στο διπλανό. Κάπως έτσι φτιαχνόντουσαν οι μπάντες κάποτε, όχι από τις εταιρίες όπως τώρα. Το ντεμπούτο τους ??Soldiers Of Sunrise?? κυκλοφόρησε το 1987 αλλά το όνομα τους δεν έγινε και πολύ γνωστό εκτός χωρικών υδάτων. Αντίθετα, με την κυκλοφορία του δεύτερου (και καλύτερου για μένα), ??Theatre Of Fate?? το 1989, έσπασαν το φράγμα και η μουσική τους γνωστοποιήθηκε παγκοσμίως. Το 1990 φεύγει ο Matos και δημιουργεί τους Angra (συνθετικά δεν προσέφερε ιδιαίτερα στους Viper) ενώ οι Viper αλλάζουν τον ήχο τους αρκετά (χάνουν το λυρισμό τους) και τα φωνητικά αναλαμβάνει ένας εκ των αδερφών. Το 2012 επιστρέφει ο Matos (φέρνοντας μαζί του και τον κιθαρίστα του από τις μπάντες που είχε) και όλοι περιμένουμε το Θαύμα.
Γράφοντας για τους Viper, αναφέρθηκε το όνομα του Matos παραπάνω από όσο πρέπει. Οι Viper δεν ήταν η μπάντα του, το αντίθετο, συνθετικά δικαιούται μόνο το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το ??Moonlight??. Όλες οι άλλες συνθέσεις ανήκουν στον Pit (μπάσο) με μοναδική εξαίρεση το ??A Cry From The Edge?? που μοιράζεται τα δικαιώματα με τον Machado. Τα ίδια ισχύουν και για το στιχουργικό κομμάτι με μια μικρή βοήθεια και από τον μηχανικό ήχο τους, Roy Rowland. Η παραγωγή, δουλειά του Antonio Pirani (πήρε και δουλειές των Angra αργότερα), χωρίς να είναι εκθαμβωτική, είναι ζεστή και μεταδίδει το συναίσθημα.
Μια ονειρική εισαγωγή σε τοποθετεί ακριβώς στην μέση του μαγικού κόσμου των Viper. Αμέσως μετά ξεκινά ο γνώριμος ήχος της μπάντας. Power metal που χρωστά πολλά σε Helloween αλλά και Iron Maiden. Η φωνή του Matos, όχι τόσο θεική όσο μετεξελίχτηκε στο σύντομο μέλλον, είναι και πάλι ένας ζωντανός οργανισμός, ένα όργανο από μόνο του. Οι δισολιές κερνάνε ανοιχτόχερα και κλασσικοπρεπή περάσματα κάνουν την εμφάνιση. Εύκολα θα μπορούσες να θεωρήσεις ότι είναι μια Ευρωπαική μπάντα. Αρκετά γρήγορο, με τα φιλαράκια να συναγωνίζονται για το καλύτερο lead, και το ρυθμικό ντουέτο να σπρώχνει το φασαριόζικο ήχο σε μια τρελοχαρούμενη τροχιά. Στο ??A Cry From The Edge?? ξαναγυρνά λίγο στον ήχο της εισαγωγής, μόνο και μόνο για ένα ξέφρενο ξεγλίστρημα στο κόσμο της μελωδίας και της ταχύτητας.
Το ??Living For The Night?? είναι το αγαπημένο μου του δίσκου. Απίστευτη αρμονική διευθέτηση ιδεών, τα όργανα λειτουργούν καθαρτικά. Απλά, απαλά και όμως με τόση δύναμη σε κάθε λέξη του Andre. Και όταν ζωντανεύει, παίρνουν φωτιά τα ηχεία. Ποιμένας δεκάδων riffς που βοσκούν στο λιβάδι της μελωδίας. Ακούγοντας το επόμενο τραγούδι (Prelude To Oblivion), δεν μπορώ να μην αναφέρω στους δανεισμούς τους προς τους Queen. Βγάζει μάτι στα φωνητικά όπως και στους ρυθμούς των βιολιών. Αλλά το κάνουν τόσο όμορφα και αγνά που είναι απλά διασκεδαστικό. Όπως και οι (πολλές) επιρροές τους από Helloween. Άσε που μιλάμε για το 1989 στην Βραζιλία, πόσο πιο άδολο να γίνει. Το ??Moonlight?? που κλείνει τον δίσκο δείχνει τι αποζητούσε συνθετικά ο Matos και πως θα ακουγόταν οι Angra πριν καν δημιουργηθούν. Εδώ βγάζει τα εσώψυχα του ενώ το βιολί της Renata Kubala συνοδεύει με ένα διθυραμβικό τόνο όσο οι υπόλοιποι στρώνουν το δρόμο με καυτή πίσσα. Δίσκος που πρέπει όχι απλά να ακούσεις, αλλά να αναπνέυσεις.τα ειπες ολα!
ΔΙΣΚΑΡΟΣ!
Αυτός ο Andre Matos γιατί εξαφανίστηκε από την power σκηνή;
Για μένα οι Shaman και τα προσωπικά του άλμπουμ είναι πολύ καλύτερα από τους Angra.
Το Ritual και το Time to Be Free μπαίνουν στη σύγκριση. Πολύ καλά άλμπουμ! Το Symfonia δεν είναι άσχημο. Μετά από αυτό, δεν έχω ιδέα τι απέγινε.
Ωραιο το Ritual αλλα αυτο το Holy Land ειναι μνημειο, τι να λεμε τωρα.
1 Like
Η σύγκριση έγινε με τους Angra της μετά Matos εποχής και όχι με το Holy Land.
Γι’ αυτό αναφέρθηκαν τα αλμπουμ των Shaman-Matos.
1 Like
Υπάρχει και το Temple of Shadows 
Holy Land >= Temple of Shadows > οτιδήποτε άλλο