Το Release Athens θα έχει την τιμή να υποδεχτεί τους θρυλικούς Nick Cave & The Bad Seeds, ένα από τα πιο καθηλωτικά και συναρπαστικά live acts στον πλανήτη, την Τετάρτη 15 Ιουνίου 2022, στην Πλατεία Νερού, στο πλαίσιο της πρώτης περιοδείας τους μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια, η οποία θα τους φέρει ως headliners σε πολλά φεστιβάλ της Ευρώπης.
Μαζί τους, οι σπουδαίοι Mogwai, λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του νέου τους album που ήδη θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα της χρονιάς.
Περισσότερα ονόματα για τη συγκεκριμένη ημέρα, αλλά και για ολόκληρο το φεστιβάλ, θα ανακοινωθούν σύντομα.
Η προπώληση ξεκινάει την Πέμπτη 20 Μαϊου, στις 10:00 το πρωί, με πρώτη τιμή τα 45 ευρώ. Τα early bird εισιτήρια θα παραμείνουν διαθέσιμα για τις πρώτες 4 ημέρες. Από το πρωί της Δευτέρας 24 Μαϊου (στις 10:00), η τιμή θα διαμορφωθεί στα 50 ευρώ. Οι επόμενες φάσεις θα ανακοινωθούν στην πορεία.
Επίσης, διατίθενται περιορισμένα VIP εισιτήρια, με πρώτη τιμή τα 125 ευρώ με προνομιακές παροχές.
Υπάρχουν μερικές συναυλίες που από το lineup νιώθεις πως είναι από “αυτές”, και που, όταν τελειώσουν και προσπαθήσεις να σκεφτείς τι ήταν αυτό που έζησες, αντιλαμβάνεσαι πως δεν θες να ξεχάσεις στιγμή:
Και όσο και αν τα λόγια για τον Cave και τους Bad Seeds είναι περιττά, γιατί δεν δίνουν ποτέ την πλήρη εικόνα ή την αίσθηση ανατριχίλας μπροστά σε κάτι μεγαλειώδες, ή όσο άσκοπο είναι να λες πόσο σημαντική μπάντα (ανεξαρτήτως γούστου - εμένα π.χ. δεν μου αρέσουν) είναι οι Mogwai για έναν ολόκληρο ήχο, θα ήθελα να σταθώ στους Fontaines D.C.
Δεν έχουμε πολλές φορές την ευκαιρία να δούμε μια μπάντα της γενιάς μας, όχι απλώς ανερχόμενη αλλά ενώ πετάει φλόγες, στα μέρη μας, την στιγμή που εξελίσσεται και μεγαλώνει παγκοσμίως. Το γεγονός πως υπήρχε αφοσιωμένο κοινό στην εμφάνισή τους δείχνει πως, αναλογικά και για αντίστοιχες μπάντες άλλων ειδών, μια μερίδα του εγχώριου ακροατηρίου παρακολουθεί και στηρίζει ενεργά τις εξελίξεις. Από τα πολλά θετικά που κράτησα από την χθεσινή ημέρα.
Εχω μεγαλη εκτιμηση και σεβασμο για τον Cave, αλλα σιγουρα δεν ειμαι φαν του. Μου αρεσουν τα τραγουδια του, ιδιαιτερα τα πιο σκοτεινα, χωρις ομως να πω “ας βαλουμε κατι απο Cave να ακουσουμε σημερα”. Δεν τον ειχα δει ποτε live, ομως λογω δουλειας και ενος δικου μου προβληματος ημουν στο παω-δεν παω.
Χθες βιωσα κατι συγκλονιστικο. Δεν ειχα εισιτηριο. Γυρισα σπιτι και ημουν σε φαση “δεν θα με δει ουτε σημερα ο Νικολας”. Τελικα σηκωθηκα και πηγα στην Πλατεια Νερου. Σκεφτομουν ηδη το 55αρι-60αρι που επρεπε να δωσω για να δω μονο αυτον. Ενας πιτσιρικας (δεν ξερω αν εισαι εδω μεσα παιχτη μου, καλα να εισαι) πουλουσε το εισιτηριο του εξω απο το χωρο. 40 ευρω λεει, ειχα 20 στο πορτοφολι μετρητα. Παω να φυγω, του λεω “εχεις eurobank”, απανταει καταφατικα, του στελνω PAF. Γραφω ολα αυτα διοτι απο βαρεμαρα και αναζητηση δικαιολογιων παραλιγο να χασω κατι σπουδαιο.
Χθες βιωσα κατι συγκλονιστικο. Ο ανθρωπος ειναι ενας θεατρινος, κατι το οποιο γνωριζα φυσικα, αλλα με συνεπηρε απο το πρωτο τραγουδι. Ο Ellis ειναι μια απιστευτη μορφη, επαιξε 3-4 οργανα στη διαρκεια της συναυλιας. Καπου διαβασα οτι “θα επρεπε να παιζουν οι στιχοι των τραγουδιων καπου για να τους θυμομαστε” και ειναι αληθεια: επιασα τον εαυτο μου να διαβαζει τα χειλη του Cave για να παρακολουθησω τους στιχους.
Χθες βιωσα κατι συγκλονιστικο. Με γραπωσε απο τα μουτρα, με παρεσυρε σε εναν χορο που δεν πιστευα οτι μπορω να ακολουθησω. Επαιξα air drumming (δυο οι percussionists, αλλαζαν θεση στα κρουστα, απιστευτοι και οι δυο) χωρις να γνωριζω τα τραγουδια, διοτι απλουστατα ο ρυθμος εγκατασταθηκε μεσα μου. Μαγικο βραδυ κι ας μην εβαλα ξανα Cave οταν γυρισα σπιτι ή σημερα στο γραφειο.
Η ανατριχιλα που εγραψε ο Αποστολης παραπανω ισως ειναι η λεξη που περιγραφει ακριβως οσα εζησα. Διοτι χθες βιωσα κατι συγκλονιστικο. Το ιδιο και η φιλη με την οποια ετυχε να δουμε μαζι τη συναυλια. Λεγαμε συνεχως το ιδιο πραγμα: ανατριχιλα. Ο τυπος εχασε προσφατα το παιδι του, δευτερο στη σειρα και μπηκε μεσα στα τραγουδια. Δεν ηταν πλεον ενας θεατρινος. Ηταν ο ανθρωπος Nick Cave.
Χθες βιωσα κατι συγκλονιστικο. Αν δεν το εγραψα ηδη…
Θεωρώ πως όλοι οι μουσικόφιλοι -και όχι μόνο- πρέπει να δουν Nick Cave έστω και μια φορά, πραγματικά δεν έχει καμία σημασία το είδος της μουσικής που προτιμά ο καθένας. Σαρωτική εμφάνιση, κατάθεση ψυχής.
Τον είδα πρώτη φορά στον Λυκαβηττό τον Ιούνιο του 90. Τότε ήμουν 18 χρονών και μετά τη συναυλία κάπως βρέθηκα στα παρασκήνια με όλη την μπάντα του και ήπιαμε τα ποτάκια μας ( αρκετά μάλιστα για εκείνη την ηλικία).Από τότε τον έχω δει πολλές φορές και αν και ακούω κυρίως metal έχω όλη τη δισκογραφία του. Αυτό που ένιωσα χθες δεν το είχα νιώσει ποτέ!!!
