Το αποτελεσμα κρινεται μετριο,προβλεψιμο και αδυναμο ως καποιο βαθμο,μπροστα εχει μπει το ορχηστρικο σκελος, ξεχωρισα Edema Ruh,Endless Forms Most Beautiful,Yours Is An Empty Hope.
Αδιαφορο…
Ολα τα τραγουδια πολυ μετρια,γλυκαναλατα,βαρετα… Το πρωτο μισο του δισκου ειναι υποφερτο,αλλα τα αλλα τραγουδια…ΔΕΝ…
Απο τοτε που εφυγε η Tarja “χαλασανε” πολυ.
Κριμα…
Ελπιζω να σταθουν πιο τυχεροι με την επομενη τραγουδιστρια( τωρα πλεον εχει παρει το κολάι ο Tuomas στο να αλλαζει τραγουδιστριες).
Aπλά εδώ και κάποιες κυκλοφορίες τους δεν είναι τόσο Nightwish αλλά Τuomas & Friends.
Εμένα δεν με χάλαει και τόσο. Για άλλη μια φορά ωραίες μελωδίες, λίγη κιθαρούλα εδώ κι εκεί για να κάνουν χεντμπανγκιιιν τα σκληρά αγόρια εκεί έξω, βιολιά-τσέλα-ορχήστρες, μια χαρά τραγουδιάρα η κοπελιά, λίγο μουσική για σαουντρακ και ψαγμένο-χμ κονσεπτ.
Μουσικά ο περσινός Σκρουτζ το κερδίζει στα σημεία, στα δικά μου αυτιά.
εμενα μου αρεσε πολυ παντως…
Ρε γερογκρινιάρηδες, μια χαρά είναι ο δίσκος.
Επειδή βέβαια κι εγώ γερογκρινιάρης είμαι, να πω την αμαρτία μου δε μου έκανε όση εντύπωση περίμενα/ ήθελα. Ίσως φταίει που σε κάθε προηγούμενη κυκλοφορία τους τραβούσαν έστω και λίγο τα όρια του ήχου τους, ενώ αυτή τη δόση το σύνολο μοιάζει κάπως στάσιμο. Ή που στις πρώτες ακροάσεις μου έβγαλε για κάποιο λόγο την εντύπωση ότι προσπάθησαν να βγάλουν ένα Once Part II. Δε ξέρω.
Πέρα από αυτά όμως, παίζει δυνατά και μέρα με τη μέρα κερδίζει πόντους. Προφανώς σε αυτό παίζει ρόλο ότι κάθε φορά που το ακούς βρίσκεις κάτι καινούριο και ότι γενικά φαίνεται πόση δουλειά έχει πέσει, από τις συνθέσεις μέχρι την παραγωγή. Ο Holopainen ως συνήθως καταφέρνει και στήνει μερικές ιδιαίτερα όμορφες μελωδίες, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία φωνάζουν Nightwish από χιλιόμετρα. Το Shudder Before the Beautiful για παράδειγμα, με τις ορχήστρες, τις χορωδείες, το πανέμορφο ρεφραιν, το χτυπητό σερί σολο πλήκτρα-κιθάρα. Αρένα-συμφωνικο-μέταλ στα καλύτερά του. Στο Weak Fantasy οι κιθάρες του Vuorinen ανεβαίνουν και δένουν άψογα με τα περάσματα του Donockley, ενώ το Elan που τρώει αρκετό θάψιμο το βρίσκω πολύ όμορφο και μπορώ εύκολα να το φανταστώ να παίζει σε λάηβ ανάμεσα σε Islander-Last of the Wilds-Want My Tears Back. Για πρώτο σινγκλ σχετικά αταίριαστο, αλλά μέχρι εκεί.
Ιδιαίτερη αναφορά στο Yours Is an Empty Hope που είναι από τα δυνατότερα heavy (εισαγωγικά ελεύθερα) κομμάτια που χουν γράψει, παρά τα όποια deja-vu με Romanticide ή Scaretale, και την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ερμηνεία της Jansen που σε κάποιο σημείο κάνει και το φωνητικό που υπό φυσιολογικές συνθήκες (?) θα έκανε ο Hietala. Just cause. Μικρό παράπονο ότι ενώ ο Hahto γεμίζει όμορφα, δεν ξεφεύγει ιδιαίτερα από το στυλ του Nevalainen. Κρίμα, γιατί με τις δυνατότητές του θα είχε ενδιαφέρον μια διαφορετική προσέγγιση. Από κει και πέρα το My Walden, το ομότιτλο και το Edema Ruh είναι κολλητικά προβλέψιμα και το Alpenglow με ελαφρώς διαφορετικό στίχο θα μπορούσε να ήταν το σίκουελ του Ever Dream. Για το Greatest Show on Earth με μια μικρή επιφύλαξη, γιατί 24 λεπτά σε 3 μέρες δεν έχει πολλά να πει, μόνο αγάπες. Και για το σημείο προς το κλείσιμο του τρίτου μέρους που πέφτει ένα μπίτι σε ανύποπτο χρόνο.
Έτσι όπως τα γράφω τώρα σα να πάει εντελώς στα θετικά το πρόσημο εκεί που λεγα ότι δε μου κατσε τόσο καλά, αλλά μάλλον αυτά έχει ο φανμπουσμός. Μακάρι να αξιωθούμε να τους δούμε κι απ’ τα μέρη μας, αν και δεν το βλέπω ιδιαίτερα πιθανό.
To video clip τους Endless ειναι τοσο προχειροδουλεια που καλυτερα να μην το κανανε καθολου.