O.S.I - Free

Κώστα, πολύ κράξιμο ρε συ. :o
Μετά από καιρό λοιπόν και αφού το χω ψιλολιώσει το άλμπουμ, καταλήγω σε ένα συμπέρασμα. Δεν συγκρίνεται με το πρώτο αριστούργημα -επ’ουδενί- αλλά δεν παύει να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία. Και πώς να μην είναι όταν συμμετέχουν δύο τέτοιες μορφές.

Αυτό που κάνει κρα στο “Free” είναι το μπόλιασμα των επιρροών της προσωπικής καριέρας του Kevin Moore, δλδ των Chroma Key. Εμένα προσωπικά μ’άρεσε αυτός ο προσανατολισμός, αν και είναι λίγο παραγκωνισμένος ο ρόλος του Matheos.
To “All Gone Now” είναι κομμάταρος πάντως.

Σαν αρρωστάκι με ότι έχει σχέση, έστω κι επιδερμική με τους DREAM THEATER και τους FATES WARNING, έχω να πω ότι το άλμπουμ αυτό μου φάνηκε εντελώς κενό συναισθημάτων… Το ακόυω ακόμη και τώρα, αλλά μάλλον από πώρωση και συνήθεια!!! Ο Moore έχει πάθει μεγάλη νίλα. Την είχε κοπανήσει κάποτε να μείνει στην Κόστα Ρίκα, μετά πήγε στην Τουρκία. Πολλή θολούρα… Τα τελευταία προσωπικά του ήταν κάπως… Το Dead air for radios ήταν φανταστικό… Μην πιστέψεις ότι δεν γουστάρω. Μέχρι και τα demo των demo έχω από δαύτους… Session όμως οι Portnoy/Vera, τσακωμένος ο Mike με τον Moore, χωρίς ατμόσφαιρα… Αυτοί οι δύο σκοτώνονται. Η εταιρία τους ήθελε τον Carey των TOOL στα τύμπανα, αλλά δεν τους έκατσε. Το ντεμπούτο τους ήταν μακράν καλύτερο… Δυστυχώς… Αυτό μου φάνηκε πολύ αναμενόμενο. Δηλαδή οι κιθάρες των FATES με ταην ατμόσφαιρα των προσωπικών δίσκων του Moore. Καμία πρωτοτυπία κι αυτό το ΑΠΑΙΤΩ από καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς…

Τόσο κατώτερο από το πρώτο είναι ρε παιδιά;

Θα συμφωνήσω με τον Ghideous στα περισσότερα που είπε.

Το πρώτο ήταν διαφορετικό, ήταν ανατρεπτικό σε σχέση με αυτό που περίμενες να ακούσεις, αυτό ούτε καν. Αλλά και από συνθέσεις δεν υπάρχει σύγκριση.

Πιο πολύ μου κάνει σαν δίσκος ανάγκης που έπρεπε να γίνει λόγω πιέσεων από την εταιρεία μετά την επιτυχία του πρώτου cd.

Βεβαίως, ακόμα και έτσι το ταλέντο των 2 μουσικών είναι αρκετό για να γράψει μερικά πολύ καλά τραγούδια.

Με χάλασε επίσης το γεγονός ότι πλησίασε το ύφος των Chroma Key που προσωπικά πέρα από το Dead Air δεν με συγκινούν.

Πιο πολύ μου κάνει σαν δίσκος ανάγκης που έπρεπε να γίνει λόγω πιέσεων από την εταιρεία μετά την επιτυχία του πρώτου cd.

Αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος. Ο τσακωμός του Portnoy με τον Moore ήταν σφοδρότατος και οι άνθρωποι της Inside Out έψαχναν να βρουν λύση, παρακαλώντας δεξιά-αριστερά. Είναι πραγματικοί prog οπαδοί και ήθελαν να έχουν και τους δύο καλλιτέχνες στο roster τους. Το τελικό αποτέλεσμα του Free όμως δεν τους δικαίωσε. Γενικώς, ο Moore έχει απογοητεύχει μεγάλο μέρος των οπαδών του. Η μουσική του έχει χάσει το συναίσθημά της και η προσωπικότητά του έχει γίνει πιο αινιγματική και απόμακρη από ποτέ, κάτι που αντανακλάται στη μουσική του και στις προσωπικές του σχέσεις (οι οποίες καλώς ή κακώς επηρεάζουν ΚΑΙ τα project στα οποία συμμετέχει)…

Τελικά το άλμπουμ δεν έχει καμία σχέση με το προκάτοχο του. Για πέταμα δεν είναι πάντως! (εντάξει πώς θα μπορούσε να είναι για πέταμα κάτι στο οποίο συμμετέχει ο Matheos :wink: ) Θα έλεγα ότι το Free έχει μία πιο “alternative όψη” Κάποια τραγούδια μου έφεραν στο μυαλό τους Porcupine Tree… Τέλος πάντων, περιμένω την επόμενη κίνηση του Jim! 8)

Σιγουρα περιμενα κατι καλυτερο απο μουσικους σαν τους Μoore/Μatheos.Βεβαιως το album δεν ειναι καθολου ασχημο αλλα εχουμε και καποιες απαιτησεις λογω του παρελθοντος των εν λογω κυριων…Το θεμα ομως αγαπητοι συνforumιτες δεν ειναι τοσο για τους osi οσο για το τι γινεται με τους fates!!!Παει αυτο ηταν???

Μιλώντας με Matheos/Alder/Aresti πριν κανένα μήνα, είπαν ότι λογικά θα συνεχίσουν και μάλλον με τον Aresti στη δεύτερη κιθάρα δισκογραφικά…

Mακάρι! Γιατί οι Fates είναι από τις ελάχιστες μπάντες πού υπάρχουν πάνω από 20 χρόνια και συνεχίζουν να κυκλοφορούν εξαιρετικά albums!
Εντάξει, το ξέρω πώς δεν είμαι αντικειμενικός με αυτή τη μπάντα! :oops:

φιλε ghideous αυτο ειναι εξαιρετικο νεο!!! :D/

Να δούμε αν θα το τηρήσουν κιόλας!!! Δεν αρκούν μόνο τα λόγια…