release : 27/4
Along with Moore and Matheos, the new album will also feature Porcupine Tree drummer Gavin Harrison. In addition, there will be a guest appearance by Mikael Åkerfeldt (Opeth) on ?Stockholm?.
Το πρώτο ήταν συγκλονηστικό, μαγικό, από τους δίσκους που κάνουν τη διαφορά.
το δεύτερο χωρίς να είναι τόσο κακό, είναι απογοήτευση για εμένα, όχι στα standards που περίμενα και δεν ανταποκρινόταν στα επίπεδα που οι ίδιοι είχαν θέσει με το πρώτο album.
Δεν παύει να είναι η σύμπραξη 2 τιτανομεγιστοτεράστιων προσωπικοτητων του prog όπως ο Jim Matheos και ο Kevin Moore, ενώ και ο Harrison μόνο τυχαίος δεν είναι. Έτσι και αλλιώς ο Portnoy δεν είχε ελευθερία έκφρασης, παρόλο που σαν δική του ιδέα ξεκίνησε το όλο εγχείρημα.
Ο Matheos δεν έχει και πολλές ανησυχίες πλέον με τους Fates, ο Moore έχει να βγάλει αξιοπρεπή μουσική από το…1ο OSI.
Ωραία, περιμένω να το ακούσω.
Συμφωνώ 100% με τα όσα γράφει ο Outshined για τα δύο πρώτα άλμπουμ.
Και μάλλον χαίρομαι που θα λείπει ο Portnoy. Θεωρώ πως σε κάποια σημεία έπαιζε “λίγο παραπάνω” από όσο σήκωνε η μουσική των OSI (το ίδιο και στους Transatlantic)
Μια χαρά.
Το πρώτο είναι υπεράνω κριτικής, το δεύτερο σαφώς κατώτερο αλλά άσχημο δεν το λές.
Λογικά και το καινούριο θα είναι διαφορετικό και ενδιαφέρον. Αρκεί να είναι λίγο πιο guitar oriented από το “Free”. Ο Moore πάντως στο προηγούμενο έκανε καλή δουλειά, αν και πιο κοντά στην λογική των Chroma Key παρά των OSI. Ο Jim πρέπει να συνεισφέρει και καμιά riff-αρα παραπάνω.
Δεν περιμένω να φτάσει τα επίπεδα του πρώτου. Το πρώτο ήταν μοναδικό λόγω και του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκε.
Οι OSI του πρώτου δίσκου είναι τελείως διαφορετικοί από του 2ου και λογικά του 3ου.
Το project ξεκίνησε μεταξύ Portnoy και Matheos με πρωτοβουλία του 1ου. Συνέθεταν μαζί και αρχικά είχαν 2 μακροσκελή τραγούδια. Στην πορεία μπήκε μέσα ο Kevin Moore, ο οποίος πήρε τις 2 συνθέσεις, τις επεξεργάστηκε και τις έσπασε σε πολλά μικρότερης χρονικής διάρκειας τραγούδια.
Ο Matheos τρελάθηκε με την ομολογουμένως φοβερή δουλειά που έκανε ο Moore και μαζί με κάποιες επιπλέον ιδέες κατέληξαν στο πρώτο (αριστουργηματικό) album.
Μετά ο Matheos κόλλησε να συνθέσει με τον Moore για το Free, ο Portnoy εννοείται πως σπάστηκε (δεν…αγαπιούνται ακριβώς με τον Moore) και θα αποχωρούσε αν δεν ήταν για το συμβόλαιο. Απλά συμμετείχε, μάλλον αναγκαστικά.
Όπως είναι λογικό, ο Moore δεν πολυδιαπραγματεύεται τις συνθέσεις του και έτσι το Free είχε έντονο Chroma Key στοιχείο μαζί με τα tool riff με τα οποία έχει κολλήσει χρόνια τώρα ο Matheos. Το αποτέλεσμα ήταν ανιτκειμενικά μέτριο.
Στο 3ο δεν πιστευω σε μεγάλες αλλαγές, ελπίζω σε μεγαλύτερη έμπνευση.
Λοιπον το τσιμπησα το δισκιο και μπορω να πω οτι αμεσως απο το πρωτο ακουσμα με κερδισε…σιγουρα πολυ καλυτερο απο το Free… Θα ακολουθησει ενδελεχη ακροαση για σαφεστερα συμπερασματα, αλλα για αρχη με βρισκει ευχαριστημενο…
εντιτ : συμμετεχει και ο ακερφελντ σε ενα κομματι, συνεισφεροντας (καθαρα) φωνητικα… εξαιρετικο κομματι…
εντιτ 2 : λοιπον ο δισκος ειναι εξαιρετικος κατα τη γνωμη μου, και με εναν πραγματικο τραγουδιστη στο μικροφωνο θα απογειωνοταν - βλ. Μικαελ Ακερφελντ…
Δεν έχω ακούσει τα πρώτα δύο τους, αυτό εδώ όμως μ’ αρέσει γιατί είναι ταξιδιάρικο και χαλαρωτικό.
Μάλλον συμφωνώ και με το 2ο έντιτ του στρατιώτη μηχανικού.
Συμφωνώ με Isis σε όλα εκτός από το θέμα της φωνής…Ειλικρινά, η συγκεκριμένη μουσική και αισθητική των OSI δεν μου κάνει για άλλη φωνή εκτός του Kevin.
