Περιεργο που δεν ανοιγονται θεματα για πολυαναμενόμενα αλμπουμ απο κολοσσους οπως αυτο. Anyway…
Η απογοητευση ηταν αναμενομενη απο μερους μου. Δεν περιμενω τον Οζζαρο να βγαλει ενα ultimate sin II αλλά ενα αξιοπρεπές αλμπουμ οπως πολυ επιτυχως εκαναν πχ οι Priest με τον υπερδυναμιτη περσι (μετα απο αλλεπάλληλες νεροβραστες πατατες…)
Eπαναλαμβανομενα "οοοο οοο οοο " για να γεμίσουν τα κομμάτια (βλ.under the graveyard), νεροβραστες μπαλάντες οπως το ομώνυμο, περιεργες συνεργασίες με ραπερ με αμφίβολο αποτέλεσμα (μενεις άφωνος οταν το ακούς, δεν ξέρεις τι να πεις…) ακομη και κομμάτια που θυμίζουν filler του “13” των Sabbath οπως το “Straight to hell”
Κορυφαια στιγμη του δισκου το πολυ καλό “scary liitle green man” το οποιο αποτελει τον κουκο που δεν φερνει όμως την άνοιξη…
