Δεν χρειάζεται να αλλάξει !
Τρομερο editing. Στο ιδιο τραγουδι εμφανιζεται γυμνος και μετα ντυμενος . Αλλα το scouting που κανει για κιθαριστες, ηταν σχεδον παντα αλανθαστο…
Θυμάμαι είχα πάρει το dvd από βιντεοκλάμπ και μου το είχε αντιγράψει ένας φίλος μου.Ειναι μαζί με το Live Shit,SnM και Rock in Rio τα dvd που έχω λιώσει περισσότερο.
Τώρα στο editing το μεγαλύτερο προβλημα είναι το ότι έχουν βάλει 5 φορες το τυπά να χαιρετά ναζιστικά και το τατου ss φάτσα φόρα.Πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές…
Χρόνια πολλά να ευχηθούμε στον λατρεμένο μας double O, τον αιώνιο Madman, την Οζζάκλα της καρδιάς μας, που σε πείσμα των παντός είδους καταχρήσεων και των ποικίλων επιπτώσεων αυτών, των πτώσεων από “γουρούνα”, των θεωριών για τα “club των 27”, “των 70” κλπ, συμπληρώνει σήμερα τα 72 έτη, συνεχίζει να βγάζει δίσκους (εντάξει, όχι ακριβώς ορόσημα, αλλά ναι), και το έχει βάλει σκοπό να θάψει και τους εναπομείναντες rock stars της γενιάς του!
Ο αγαπημένος μου δίσκος από την προσωπική δισκογραφία του Madman. Κομματάρες και περίτεχνο “κέντημα” από τον Lee. Ε, όχι και “αλκοολική μαλακία”!
Επίσης, άσχετο, αλλά και σχετικό ταυτόχρονα, το παρακάτω:
Απλά ΥΠΕΡΟΧΟΣ δίσκος
Δεν μνημονεύεται τόσο πολύ και δεν ξέρω γιατί , ίσως επειδή λίγο πιο ώριμος και σκοτεινός ;; Επειδή ο προκάτοχος του έχει όλα τα μεγάλα χιτάκια του Οζζυ και είναι πιο ιστορικός ;;
Μου τον είχε κάνει δώρο ο πρώτος ξάδερφος της μάνας μου , δεν τον εκτίμησα σε μικρή ηλικία , μου είχε φανεί δύσκολος σχετικά με το No More Tears & Blizzard ήξερα τότε, με πίεσε να τον ξανακούσω προσεκτικά και πλέον του έχω δώσει την αξία που δικαιούται
Γι’ αυτο πιστευω. Ειναι δισκαρα παντως.
Προτιμώ Diary από Blizzard. There, I said it.
Τι ΕΠΟΣ αυτό το τραγούδι ρε πστμ
Αφού πιαστήκαμε με τις επετείους των δίσκων, ας γιορτάσουμε και την επέτειο των γενεθλίων του ίδιου του ανδρός!
Χρόνια πολλά λοιπόν στην Οζζάκλα μας, έναν πολύ γλυκό άνθρωπο που απλά δεν ήταν αρκετά ώριμος και προετοιμασμένος (και από ένα σημείο κι έπειτα ήταν πολύ… “καμμένος”) συναισθηματικά για την φήμη που απέκτησε…
…τι Prince of darkness και μαλ@κίες, μια λατρεία είναι!
Νομίζω ότι θεματικά, στο Ordinary Man (το άλμπουμ, όχι το κομμάτι μόνο), καταπιάνεται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου με το ζήτημα αυτό, με τον θάνατο, φαίνεται να το έχει αποδεχθεί και νομίζω αυτή η αποδοχή, ήταν αντιληπτή σε αρκετά από τα κομμάτια του δίσκου, όπως το ομώνυμο, το Under The Graveyard, Goodbye, Holy For Tonight, από αυτή και μόνο την άποψη, θα έλεγα ότι είναι αν όχι ο πιο dark, σίγουρα στους πιο dark δίσκους του Όζι, δεν θυμάμαι αυτή την πίκρα του θανάτου να την αναφέρει τόσο έντονα σε άλλη δουλειά του, συνεπώς, δεν με εκπλήσσει αυτή η δήλωση που έκανε στη συνέντευξη του, είχε δώσει τα αντίστοιχα δείγματα πιστεύω…