Τραγική φιγούρα η sharon από λίγα στιγμιότυπα που είδα,οι metallica ήταν από τους ελάχιστους προσκεκλημένους στην ιδιωτική κηδεία του Ozzy,η αιτία θανάτου να δούμε πότε θα ανακοινωθεί,παραμένει λίγο μυστήριο.
1 Like
πραγματικα τραγικη φιγουρα η σαρον,τι να λεμε… δεν το περιμενα ετσι…
οπως και να εχει, εφυγε ενας ανθρωπος που αγαπησαμε πολυ (μεσω της μουσικης του,οκ) και ειναι απο αυτες τις στιγμες που βλεπεις \ νιωθεις ποσο δενομαστε καποιοι (πολλοι στην συγκεκριμενη περιπτωση) με “ηρωες” των παιδικων χρονων μας.
χρονια που κατα εναν περιεγο τροπο, ειναι ακομα εδω,δεν εφυγαν ,μιας κι εμεις, με τον ενα η με τον αλλο τροπο,ακομα ακουμε και νιωθουμε αυτους τους μουσικους που συνδεθηκαμε.
μεγαλη απωλεια,οχι για την τεραστια φημη του,αλλα για το τι σημαινε στον καθενα μας ξεχωριστα ο ozzy.
εδω και δεκαετιες δεν με ενδιεφερε μουσικα,αλλα αυτο δεν αλλαξε οτι με ειχε ηδη συνδεσει μαζι του.
περιμενω κι εγω αιτια θανατου,αν και λογω του οτι καλεσαν ασθενοφορο, ισως δειχνει οτι καπως αναπαντεχο ηταν.
4 Likes
Ο Marilyn Manson και η Lindsay παρευρέθηκαν στην ιδιωτική κηδεία του Ozzy Osbourne, μαζί με Zakk Wylde, James Hetfield, Rob Zombie και Elton John.
Ποια είναι η Lindsay; 
2 Likes
Και μένα το μυαλό μου πήγε άλλου αρχικα και απόρησα,ωστόσο είναι η lindsay usich,γυναίκα του manson.
1 Like
Το πιστοποιητικό αναφέρει ότι ο Ozzy Osbourne πέθανε από «(α) καρδιακή ανακοπή εκτός νοσοκομείου (β) οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (γ) στεφανιαία νόσο και νόσο Πάρκινσον με δυσλειτουργία του αυτόνομου συστήματος» αναφέρει το πιστοποιητικό θανάτου του σύμφωνα με τους New York Times.
1 Like
Για να είμαστε δίκαιοι βέβαια ο Ρότζερ της καρδιάς μας το ξεκίνησε σε πρόσφατη συνέντευξη που όταν ρωτήθηκε, απάντησε:
“I couldn’t care less… I don’t care about Black Sabbath, I never did, Ι couldn’t give a f***.”
Τώρα, για τον Τζακ βασικά νομίζω @@ μας τι λέει το άχρηστο μλκιστηρι
1 Like
Dear ol’ Roger. Κάνει φίλους παντού!!!
2 Likes
Σεβαστή η άποψη του μεν, έχει κι αυτός τα δίκια του, όχι όμως σε αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή…
Παρορμητικη αγορα λιγες μερες μετα το θανατο του θρυλου.
Καταπληκτικο βιβλιο, γεματο με πληροφοριες για τα παιδικα του χρονια, ιστορικα γεγονοτα, ιστοριες που κανουν τις δικες μας στο νημα με τις μεταλλικες αναμνησεις να φανταζουν του νηπιαγωγειου, σκεψεις και αυτοκριτικη και πολλα αλλα.
2 Likes
Ωραιό το βιβλίο το είχα πάρει όταν είχε βγει.
Πριν το θάνατό του είχε ανακοινωθεί ότι τον άλλο μήνα θα βγει ένα βιβλίο για τα τελευταία (κυριολεκτικά πλέον) χρόνια με τον (προφητικό?) τίτλο Last Rites.
"People say to me, if you could do it all again, knowing what you know now, would you change anything? I’m like, f** no. If I’d been clean and sober, I wouldn’t be Ozzy. If I’d done normal, sensible things, I wouldn’t be Ozzy."*
Husband. Father. Grandfather. Icon.
1948 - 2025In 2019, at the age of sixty-nine, Ozzy Osbourne was on a triumphant farewell tour, playing to sold-out arenas and rave reviews all around the world.
Then: disaster.
In a matter of just a few weeks, he went from being hospitalized with a finger infection to having to abandon his tour – and all public life – as he faced near-total paralysis from the neck down.
LAST RITES is the shocking, bitterly hilarious, never-before-told story of Ozzy’s descent into hell. Along the way, he reflects on his extraordinary life and career, including his marriage to wife Sharon, as well as his reflections on what it took for him to get back onstage for the triumphant Back to the Beginning concert, streamed around the world, where Ozzy reunited with his Black Sabbath bandmates for the final time.
Unflinching, brutally honest, but surprisingly life-affirming, Last Rites demonstrates once again why Ozzy has transcended his status as ‘The Godfather of Metal’ and ‘The Prince of Darkness’ to become a modern-day folk hero and national treasure.
3 Likes
Καλό το βιβλίο αλλά κάπως άνισο στον χώρο που δίνει, ειδικά ο,τι έκανε από το 90 και μετά τα ξεπεταει σε λίγες σελίδες χωρίς να μας λέει σχεδόν τίποτα.
Πραγματι ισχυει αυτο.
Επισης ισχυει πως αν εξαιρεσουμε την περιοδο μεχρι το 1985 περιπου, που την εξιστορει τα μουσικα με ικανοποιητικα επαρκεις λεπτομερειες, στη συνεχεια του βιβλιου η μουσικη περναει λιγο σε δευτερο πλανο και οι καταχρησεις/οικογενεια/προβληματα υγειας/mtv σε πρωτο.
Ειμαι απο αυτους που και 1.500 σελιδες να ηταν το βιβλιο, να καλυπτε σχεδον τα παντα, θα το διαβαζα και παλι με αμειωτο ενδιαφερον.
2 Likes
Έτσι δεν έγινε και στην καριέρα του, όμως;
3 Likes
Σε μεγαλο βαθμο ναι. Βεβαια και στα 90s-00s εβγαλε πολυ αξιολογα αλμπουμ οπως το Ozzmosis και το Down to Earth, στα οποια στο βιβλιο αναφερεται ελαχιστα. Στο no more tears που ηταν το 1991 αναφερεται καπως περισσοτερο, καπου εκει ειναι που αραιωνουν πιο εντονα οι μουσικες αναφορες
1 Like
Κι εγώ ανάμεικτα συναισθήματα με το βιβλίο. Ακραίο γέλιο, ωραίες ιστορίες και ενδιαφέρουσες, ειδικά για τα πρώτα χρόνια, προ-Sabbath κτλ. αλλά κι εμένα μου έλειψε το πιο μουσικό μέρος. Γενικά στο βιβλίο, όχι μόνο για τα “τελευταία” χρόνια.
1 Like
Ποια δίκια έχει δηλαδή ο κομπλεξικός?
Γενικά, διάφοροι καλλιτέχνες του χώρου, μετά την τελευταία συναυλία, δήλωσαν ότι οι Sabbath και ο Όζι, σαφώς και άφησαν το στίγμα τους. Είπαν όμως ότι δεν τους έκανε το κλικ η μουσική του συγκροτήματος, χωρίς φυσικά να αναιρείται η αξία τους.
Ο Waters βέβαια, μίλησε με απαξιωτικό τρόπο. Πρακτικά ξεκίνησε με το ότι δεν είναι του γούστου του η μουσική των Sabbath, την πήγε όμως αλλού την κουβέντα. Χωρίς να θέλω να τον υπερασπιστώ, αν τελείωνε στο ότι “Ναι, νταξ, δεν είναι του στυλ μου”, θα τελείωνε εκεί ωραία και καλά. Waters είναι αυτός, με ότι αυτό συνεπάγεται. Πες τη γνώμη σου, όχι όμως τώρα που είναι σχετικά φρέσκο το γεγονός…