Τους ακουω απο τοτε που εβγαλαν το Entropia ( απιστευτο ποσα πολλα χρονια περασαν απο τοτε ) και ειναι μεσα στα 5 αγαπημενα μου συγκροτηματα… Τκαι το Perfect Element μεσα στα 5 αγαπημενα μου αλμπουμ εβερ…
The Perfect Element
Remedy Lane
Entropia
Be
Scarsick
In The Passiling Light Of Day
One Hour By The Concrete Lake
Road Salt 1
Road Salt 2
Συναισθηματικό/οπαδικό post alert:
Με χρονολογική σειρά, Queensryche - Skyclad - Arcturus - Pain of Salvation είναι τα μόνα γκρουπ που έχω τολμήσει να αποκαλέσω ως τα “αγαπημένα” μου. Συνεπώς, αν και μπορώ να είμαι αντικειμενικός, δεν θα το κάνω σε αυτό το post. Έχω τρομερή προσωπική ανάγκη από ένα ακόμα PoS αριστούργημα αλλά δεν νομίζω ότι θα συμβεί, νιώθω ότι μεγαλώνω διαφορετικά από ότι ο Daniel. Ίσως και όχι, θα δείξει.
Πάντως επειδή τα τελευταία χρόνια οι The Ocean χτυπάνε γερά την πόρτα της πρωτιάς μου - σε αυτές τις χαζές προσωπικές σημειολογίες - αναμένω αυτό το φθινόπωρο με μεγάλη πείνα. Ίσως να γίνει και αλλαγή φρουράς.
@Sevek και μόνο που αφιέρωσες παράγραφο για το Idiocracy, κερνάω ποτό, αν ποτέ γνωριστούμε.
Αυτά, συνεχίστε παρακαλώ τις αντικειμενικότερες συζητήσεις!
Τετοια προδοσια σε Manes…?
Εκτος κι αν απλα ακολουθουσες τον κανονα οχι μανες.
Ανώμαλος συνδυασμός κάπως σα να. ο.Ο
Τι φαση?!?! Ισως το καλυτερο τραγουδι του δισκου.
Καθολου! Προφανως λατρευει την θεατρικοτητα στην μουσικη. Δε θα βρεις πολλες μπαντες με μεγαλυτερη θεατρικοτητα απο τις 4 που λατρευει. Στοιχειο που βρισκει κανεις και στους Manes και σε ολες τις indie μπαντες που προτεινει κατα καιρους ο φιλτατος @Aldebaran .
το Meaningless ειναι τραγουδι του χαζοβιολη του Ragnar…το ειχε κυκλοφορησει πρωτα μονος του σαν Rockers don’t bathe…δεν μπορω να το δω σαν τραγουδι PoS…επισης μου κανει εντυπωση η καταταξη σου…το entropia ειναι δισκαρα απιστευτη πχ…Εχει μερικα απο τα καλυτερα κομματια τους εβερ…οπως το “!” και το People passing by…
Το καλυτερο τραγουδι του itplod ειναι το If This Is the End. Τα εχει ολα. Στην αρχη καταθλιψη, STAY ξεσπασμα, τελειο ρεφρεν, τον Daniel να ψιθυριζει, ολο αυτο που γινεται στο τελος που δεν μπορω καν να το περιγραψω και φυσικα αυτο που ολοι αγαπαμε reprises σε αλλα τραγουδια
Tongue of God και On A Tuesday είναι επίσης στον Θεό
Γιατί βρε @Sh_Wo_f, αν η εκάστοτε αγαπημένη μπάντα ήταν ψιλοίδια με την προηγούμενη, τότε γιατί να την άλλαζα;
Σαν να κανεις απανωτές σχέσεις με διαφορετικές παραλλαγές του ίδιου ανθρώπου.
@QuintomScenario έχεις ένα δίκιο αλλά είναι και λίγο ανεξήγητο το concept της favourite band, μπουκάρει παντού στην ζωή σου, κάτι γίνεται με το σύμπαν εκεί.
@JTN κι εγώ αυτά ξεχωρίζω στο itplod! Μαζί με το Silent Gold που κανείς δεν καταλαβαίνει πως ξέφυγε από τα road salts!
Λέγοντας αυτά, να πω ότι μου αρέσει και το Meaningless. Και ο ξανθός ήταν ταλαντούχος ρε παιδιά,ήταν ο σωστός wingman που είχε πει κι ο @Outshined στο ριβιού του τότε. Κι εμενα ομως μου λειπει η κλασικη μορφη της μπαντας.
Ταλαντουχος ειναι σιγουρα αλλα δεν κολλουσε τελικα πολυ…δεν θέλω να βλεπω αλλον εκτος απο τον γιοχαν εκει…
Σε αυτό δεν θα βρεις κανενα να διαφωνεί…
Τελικά είμαστε αρκετοί… Δηλώνω κι εγώ ότι οι PoS είναι από τις μπάντες που με έχουν στιγματίσει. Πρώτη επαφή με το Perfect Element αλλά το αγαπημένο μου είναι το Remedy Lane με τους απίστευτους βιωματικούς στίχους (βέβαια η διάσταση αυτή των στίχων είναι κοινή σταθερά σε όλα τα albums τους).
Θυμάμαι το πρώτο live τους που είχα δει στο Gagarin μαζί με Rage και κάποιους ακόμα… Βαριέμαι να ψάξω το εισιτήριο τώρα αλλά θυμάμαι και το πάρτι στο Texas όπου έτρεμα σαν σχολιαρόπαιδο (ίσως επειδή ΗΜΟΥΝ τότε 
) όταν πλησίασα τον Daniel. Ο @QuintomScenario έχει δει και τη συλλεκτική φωτογραφία μου μαζί του (συλλεκτική επειδή είχα πυκνά μαλλιά τότε). Θυμάμαι επίσης τον χαμό που είχε γίνει όταν ο DJ έβαλε να παίξει το “!” στα ηχεία.
Θυμάμαι επίσης το αφιέρωμα στο prog του ΜΗ για τις ανερχόμενες μπάντες του prog (νομίζω Ιούνης ή Ιούλιος 1999 το τεύχος. Πιθανόν να το έχουν αρκετοί καθώς εκείνο το τεύχος συνέπεφτε με τη συναυλία των Metallica) κι ο Χάκος τους είχε παρουσιάσει ως την μπάντα που παντρεύει πιο όμορφα τις επιρροές της.
Πέρα απ όλα αυτά τα νοσταλγικά, θεωρώ τον Daniel ιδιοφυή αλλά και, προφανώς, ιδιότροπο. Νομίζω ότι μπορεί να χαρακτηριστεί δικαίως ως καλλιτέχνης που αφουγκράζεται την εποχή του, βγάζει τα εκάστοτε βιώματά του στην τέχνη του κι έχει έναν μοναδικό τρόπο να μεταφέρει, κάθε φορά, αυτό που θέλει να περάσει με τους στίχους και τη μουσική του. Τέλος, τον θεωρώ από τους κορυφαίους στιχουργούς της γενιάς του στο metal/hard rock.
Παρόλο, όμως, που τους αγαπάω τόσο πολύ, δεν έχω καταφέρει να αφιερώσω όσο χρόνο θέλω σε όλη τους τη δισκογραφία. Συγκεκριμένα δεν έχω δώσει πολλές ευκαιρίες στα RS και στο BE, για διαφορετικούς λόγους. Κι όχι μόνο αυτό αλλά δεν μπορώ να τους ακούσω (εννοώ οποιοδήποτε αλμπουμ τους) όσο συχνά θέλω, γιατί είναι τόσο συναισθηματική η μουσική τους κι απαιτεί τόσο πολύ ένα συγκεκριμένο mood που βρίσκω πολύ δύσκολο να κάνω casual ακρόαση σε δίσκους όπως τα TPE1, RL, ItPLoD.
Σε κάθε περίπτωση περιμένω τον νέο τους δίσκο ξέροντας ότι ο Daniel δε γίνεται να βγάλει κάτι αδιάφορο.
ΥΓ: Σε όσα ιστορικά έχω γράψει, παίζει να έχω κάνει αρκετά λάθη καθότι έχουν περάσει και σχεδόν 20 χρόνια από τότε που συνέβησαν. Όποιος θυμάται καλύτερα, ας με διορθώσει.
Edit: Τη βρήκα τη συναυλία, ήταν το 2003 μαζί με Rage, Sorrowful Winds, Fragile Vastness: http://www.atraktos.net/article.asp?cat=8&article=4296
Αν θυμάμαι καλά, οι τελευταίοι είχαν βγάλει τότε το - critically acclaimed από τον εγχώριο τύπο - “Excerpts…”. Άραγε τι απέγιναν κι αυτοί;
Ωραια φωνη ναι και σωστη, για να backαρει τον daniel στα λαιβ, αλλα ο γιοχαν το εκανε μια χαρα αυτο (οκ κατωτερος τεχνικα στην φωνη, αλλα μια χαρα φωνη εχει και αυτος).
Για τραγουδι σε αλμπουμ, το βρηκα αχρειαστο, καθως κανεις δεν θελει να ακουσει καποιον αλλον εκτος του Ντανιελ.
Συν το γεγονος οτι το υφος και το στυλ στην σκηνη ειναι εντελως αταιριαστο.
Γενικα καλως ηρθε αυτος που δικαιωματικα εχει αυτη τη θεση, ελπιζω μονο μην ξαναφαει φλασια και παρει τα βουνα.
Τεραστιο ονειρο φυσικα θα ειναι να δουμε και τον αλλον Γιοχαν, που ειναι πραγματικα ΑΨΟΓΟΣ.
Συμφωνω αλλα θεωρω την απώλειά του φρεντρικ μεγαλυτερη…
Ακριβώς! Δεν ξέρω γιατί σου λείπει τόσο ο (ντράμερ) Γιόχαν… Η πραγματική απώλεια από το κλασικό line up είναι αυτή του Φρέντερικ. Να μιλήσουμε για το “Inside”; “Her Voices”; “Rope Ends”; Βασικά ο Φρέντερικ είναι σχεδόν ο μοναδικός που συνεισέφερε στο όραμα του Ντάνιελ.
Η μισή επιτυχία των PoS έγκειται στους στίχους/ερμηνεία του Ντάνιελ κι άλλη μισή στις απίστευτες μελωδίες κι ατμόσφαιρες που δημιουργούσε ο Χέρμανσον.
Γιατί ο τύπος εκτός απο λατρείας, ήταν απίστευτα ακριβής, απίστευτα to the point και πάντα προσέφερε σε ένα κομμάτι. Γενικά ήταν μετρονόμος. Ο Γαλλος, αν και πάρα πολύ καλός (δεν είναι τυχαίο που έχει την έγκριση του Johan), είναι λίγο πιο “sloppy”.
Παρα ταύτα, συμφωνώ απόλυτα, η μεγάλη απώλεια είναι ο Hermansson, ο οποίος είχε καταπληκτικές ιδέες που απογείωναν ένα κομμάτι και ήταν όντως ο μοναδικός που είχε συνεισφορά στις συνθέσεις, εκτός του έτερου Daniel.
Πάντως μου αρέσει που παραμένουν στην ευρύτερη οικογένεια των PoS, παρόλο που έχουν φύγει όλοι (ίσως εκτός του αδερφού του). Fingers crossed και τέτοια.
Δε γίνεται να μιλάτε για τον Hermansson και να μην αναφέρετε το Iter Impius.
100% λαθος. Αν ενα τραγουδι ειναι καλο, και το συγκεκριμενο ειναι επος για μενα, τοτε δε με νοιαζει ποιος το εχει γραψει, ειτε μιλαμε για μουσικη ειτε για στιχους. Με τον ιδιο τροπο που ο Marilyn Manson εβγαλε δισκαρα το 2007 στο οποιο εγραψε ολη την μουσικη μαζι με τον Tim Skold, που ηταν μελος της μπαντας για 3 χρονια, ετσι και σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση καλο ειναι να συμβαινουν αυτα. Αλλωστε, το τραγουδι δεν ειναι μονο του Ragnar:
All lyrics are written by Daniel Gildenlöw except on the song Meaningless, written by Ragnar Zolberg & Daniel Gildenlöw; all music is composed by Daniel Gildenlöw & Ragnar Zolberg, except for “Silent Gold” by Daniel Gildenlöw & Peter Kvint.
Τωρα τι να πω οκ δεν μπορω να κανω καμια σοβαρη αναλυση για POS γιατι δεν εχω εντρυφησει σε καμια περιπτωση οσο θα επρεπε ή θα ηθελα, αλλα νομιζω εσυ κι ο @plex27 μου δινετε εν μερει την εντυπωση πως μιλατε για POS με τον ιδιο τροπο που θα εγραφε καποιος για τους Dream Theater εχοντας ακουσει μονο το Images and Words και το Awake, αντε και το Scenes From A Memory. Δηλαδη οκ βγαλατε sloppy τον Γαλλο drummer και μετρονομο τον παλιο, ενω μαλλον ισχυει το αντιθετο ξερω γω (!)
Και ενταξει αντε πες ο Hermansson λειπει “μολις” 7-8 χρονια απο την μπαντα, αλλα Kristoffer και Langell λειπουν απο 12 εως 14 χρονια, και η μπαντα μεσα σε αυτο το διαστημα εχει βγαλει 4 πολυ κομβικους δισκους, τουλαχιστον απο την φυγη του Kristoffer.
Ισως το καλυτερο κομματι τους…
Edit. Τώρα ειδα το πανω ποστ. Το credit το πηρε ο ντανιελ για το κλεισιμο του κομματιου. Ολο ο ραγκναρ το έγραψε μονος…
Καλα πρωτον πως μπορει να ξερεις τι εγραψε ο ενας και τι αλλος, αλλα ακομα κι αν το ειχε γραψει ολο ο Ragnar, που το προβλημα? Αφου ο τυπος προφανως συνθετικα το εχει, και ηταν γαμω τους κιθαριστες για τους POS. Τωρα που εφυγε, αν τελικα βγει λιγο μαπα το Panther, και το λεω χωρις καμια προκαταληψη, μηπως θα σκεφτουμε οτι καλυτερα να ειχε γραψει κι αλλα τραγουδια ο Ragnar?
Το εχω γραψει ξανα πιο πανω…εχει κυκλοφορησει το κομμάτι πριν παει ο ραγκναρ στους pos…με αλλον τιτλο…βρες το…