Με διάφορα το χειρότερο εξώφυλλο PoS, με διάφορα ο χειρότερος τίτλος άλμπουμ PoS.
Όλα δείχνουν προς μια σκληρότερη αισθητική, μένει να δούμε ποιος θα είναι ο στιχουργικος συμβολισμός του Πάνθηρα.
Πάντως έχω εμπιστοσύνη στον Daniel ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να βγάλει μέτριο δίσκο. Τουλάχιστον για μένα, δεν έχει συμβεί ακόμα. Τώρα, τι να πει κανείς, μακάρι να μην συμβεί ούτε τώρα.
5 Likes
Πολύ δύσκολο να μαντέψεις ότι θα μιλάει για τον εαυτό του 
Το έδειξα στον @crimson_Idol, είδε τον ήλιο στο μπράτσο και μου είπε ότι προφανώς είναι η ιστορία από την πλευρά της γάτας του 
Δεν ξέρω τι θα ακούσουμε, το “Happy Puppy” πάντως δεν υπάρχει πλέον ως κομμάτι, μόνο κάτι κουταβάκια που αχνοφαίνονται στο φόντο έμειναν. Μοναδικός λόγος αισιοδοξίας αυτός που γράφει ο Aldebaran, ελπίζω να μην έρθει τώρα η εξαίρεση στον κανόνα.
3 Likes
αυτο μαλλον ειναι η Limited…
-
01 Accelerator
-
02 Unfuture
-
03 Restless Boy
-
04 Wait
-
05 Keen To A Fault
-
06 Fur
-
07 Panther
-
08 Species
-
09 Icon
-
10 Panther (Demo)
-
11 Keen To A Fault (Demo)
-
12 Fifi Gruffi
-
13 Unforever
2 Likes
Απ’ότι γράφει στο site που το έβγαλε πρώτο για προπαραγγελία θα είναι διπλό cd και θα έχει artwork από τον André Meister. Πήγα να τσεκάρω τη δουλειά του André Meister. 
Οκ, ελπίζω να κάνω πολύ λάθος για αυτό που περιμένω.
1 Like
Θα μας κανει κανας μεηντενας προβλεψεις για τα κομματια τωρα που εχουμε τους τιτλους;
1 Like
Αλήθεια πάντως, δεν μπορώ να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του με το εξώφυλλο, είναι τουλάχιστον γελοίο σαν ιδέα, Disney φάση.
Κατά τ αλλά, δυνατός φαίνεται να είναι ο δίσκος από τους χρωματισμούς που χρησιμοποιεί και με βάση ένα 2 βιντεάκια που έχω δει εδώ και κει.
Γενικά πολύ μονολεκτικοι τίτλοι, δεν ξέρω πως να τους χαρακτηρίσω. Γενικά in Daniel we trust γιατί είναι σχετικά ανώμαλος στα γούστα και βγάζει ότι του ρθει. Είμαι περίεργος βεβαια να ακούσω την προσεγγιση των πλήκτρων σε αυτό το δισκο, καθώς στο προηγούμενο η συνολική προσέγγιση δεν με είχε αφήσει ικανοποιημένο. Ο Χέρμανσον ήταν φοβερός σε αυτό το κομμάτι και έχουν χάσει κάποιους πόντους από εκεί. Μην πούμε βέβαια πόσο φοβερος μπασίστας ήταν ο αδερφος του. Γενικά με το κλασσικό λάιν απ, ήταν απλησίαστη μπάντα.
Πάντως για μένα αν και υπεραγαπημενο γκρουπ, αναγνωρίζω 2 ως πιο αδύναμους δίσκους: το road salt 2 , και το scarsick, όπου ειδικα σε αυτό πιστεύω πως σε ένα σημαντικό ποσοστό του δίσκου, ασχοληθηκε με τους ήχους παρα με την σύνθεση την ίδια. Παρά ταύτα και οι 2 δίσκοι έχουν φοβερές κορυφές, απλά δεν ειναι συγκλονιστικοί (entropia, perfect element, remedy lane, be είναι ξεκάθαρα και ατόφια δεκαριά/εντεκαρια)
1 Like
Νομίζω ότι ο Daniel περνάει μια midlife φάση αναθεωρήσεων και, για κάποιο λόγο, μια διάθεση για τσαντίλα.
Μου λείπει λίγο η πιο ακαδημαική/ανθρωπιστική/φιλοσοφική του ματιά, εκείνη που έκανε το Be να είναι το δωδεκάρι που είναι.
Ρε @Sevek, το Scarsick είναι υποτιμημένη δισκάρα. Στην θέση του θα εβαζα το itplod μαζι με το road salt 2 ως απλά οχτωμισάρια.
Έβγαλα τους οπαδικους μου αλαλαγμούς και ηρέμησα!
12/20; Ναι, μάλλον. 
1 Like
Δώδεκα με άριστα το πέντε!!
Άστο @Sh_Wo_f, δεν θα βγάλεις άκρη μαζί μου σε σχέση με αυτόν τον δίσκο…
2 Likes
Μπα, δεν θέλω να βγάλω καμία άκρη και δεν θέλω και να κάνω ανούσιο φλεημινγκ. Απλώς θα έσκαγα αν δεν σχολίαζα. ;p Θα πω με σεβασμό και μετριοπάθεια πως δεν το έχω γενικά τόσο με αυτή την μπάντα, το be σίγουρα δεν το έχω καταλάβει ούτε στο ελάχιστο και άλλα τέτοια. Θα ήθελα ίσως κάποια στιγμή να το επαναπροσεγγίσω το ζήτημα, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμα το πλήρωμα του χρόνου. ;p Αυτά, φανμποϋστείτε (?!) ελεύθερα!
1 Like
RS1, BE
Remedy Lane, Entropia, ITPLOD
RS2, Scarsick, TPE
OHBTCL
Falling Home
don’t @ me
5 Likes
Γελασα αρκετα, αλλα το BE παιζει και να ειναι ο αγαπημενος μου POS δισκος
2 Likes
Για μένα είναι αναμφισβήτητα ο καλύτερος τους, σε μια ξεκάθαρα υποκειμενική/προσωπική άποψη.
1 Like
To BE ειναι ο πιο δυσκολος δισκος που εχω ακουσει ποτε!θελει πολυ χρονο να αφιερωσεις και για στιχους και γενικα για τις ατελειωτες μουσικες αλλαγες…Θα μπορουσα να τον δεχτω ανετα ως τον καλυτερο τους…
Για μενα ο καλυτερος ειναι το PE1…Ειναι ο δισκος που εχω λιωσει πιο πολυ απο ολους…Επισης εχω ατελειωτη αγαπη για το Scarsick…
2 Likes
Η midlife φαση ειναι δεδομενη μου φαινεται, καθως τα 3 παιδια ειναι μεγαλη αλλαγη (αλλαγη που ηρθε με τα road salts αν υπολογιζω σωστα - εξου και ο πιο μαλακος ηχος - παρανθεση στην παρενθεση, μπορεις να πεις τα παιδια το salt στους road του).
Οποτε μετα το συνηθειο στην καινουργια κατασταση, επερχεται μια ισορροπια, βεβιασμενη βεβαια λογω των γνωστων καταστάσεων του itplod.
Το σκαρσικ ειναι δισκαρα, απλα εχει 3 κομματια εμφανως πιο κατω απο τα υπόλοιπα(cribcaged που οσο ωραιο και αν ειναι, ειναι ενα σκαλι πιο κατω, mrs mother modern mary, kingdom of loss που μου ειναι πληρως αδιαφορο μεχρι το all for sale). Πχ εχει ισως το καλυτερο ρεφραιν που εχει γραψει (idiocracy), το οποιο ομως δεν υποστηριζεται απο το υπολοιπο κομματι αντιστοιχα. Ποσο μαγικο και ανατριχιαστικό ειναι στο “close your eyes, relax and take a deep breath now”, αλλα μεχρι να φτασεις εκει ειναι πολυ ιδιοτροπο. Βεβαια πετυχαίνει το συναισθημα της καθαρσης που μου βγαζει το κομματι, περνοντας απο πιο μαυρα μονοπατια αλλα το ηθελα λιγο πιο προσβασιμο ισως. Το τελειωμα του δε, συγκλονιστικο - για αυτο και το κρινω ανισο.
Επισης το itplod, αν και συνολικα ενας πολυ καλος δισκος (με φοβερο packaging και κειμενα ) πιστευω εχασε λιγο απο τα πληκτρα και τον αχωνευτο. Πχ το tongue of god ξεκιναει με φοβερο πιανακι και μετα πεταει αυτο το synth που πραγματικα με ξενερωνει οσο δεν παει. Φυσικα ολο το υπολοιπο κομματι ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, αλλα δεν παυει να ει.ια μια λεπτομερεια/αστοχια λόγω πιστευω οχι τοσο καλου πληκτρα(σε ιδέες). Οπως και η αρχη του meaningless, που οι προκατ συγχρονοι ηχοι με εκνευρίζουν αρκετα. Ή το ομώνυμο, που θα μπορουσε να ειναι 2 σκαλια πανω με διαφορετικους ηχους στα τελευταία 3 λεπτα. Γενικα αυτη η “συγχρονιλα” μετα τα road salts (το ακρως αντιθετο) δεν μου εκατσε καλα στα πληκτρα.
Γενικα παντως ψάχνεται ο ανθρωπος, δεν μπορεις να προβλεψεις που θα παει, και αν το χρωμα στο εξωφυλλο προϊδεάζει για το τι θα μπορουσε να ειναι. Πιστευω ακράδαντα οτι τα χρωματα που επιλεγει αντικατοπτριζουν το περιεχομενο. Για αυτο στα 4 πρώτα που ειχαν παρομοια ατμοσφαιρα, ειχαμε πορτοκαλι, στην πρωτη μεγαλη αλλαγη και στην στροφη σε πιο καθαρο ηχο ειχαμε το μαυρο (be), μετα συνεχισε σε αντιστοιχης καθαροτητας μονοπατια (PE2) και η επομενη μεγαλη αλλαγη ειχε ασπρο.
Btw παντα θα πιστευω πως road salt 1 με παραγωγή των πορτοκαλι αλμπουμ, θα ηταν μνημειο. Πχ linoleum χανει τρελα με τα τζιτζικια.
Φφφφ, εβγαλα πολλα μεσα μου!
2 Likes
μιας και ανεφερες το ITPLOD εχει ενδιαφερον να πουμε πως μας φαινεται μετα απο 3,5 χρονια παντως…Οταν ειχε βγει με ειχε ενθουσιασει…ισως λογω της επιστροφης στο μεταλ…το θεωρουσα μαλιστα το 4ο μετα την αγια τριαδα…συνεχιζει να μου αρεσει πολυ ακομα και τον θεωρω παρα πολυ καλο δισκο…επεσε ομως αρκετα στην καταταξη μου…τον εχω κατω απο entropia και scarsick σιγουρα…
Νομιζω φταιει οτι θεωρω πολυ λαθος το οτι υπαρχει το Meaningless μεσα σε δισκο τους και γενικα βλεπω ξανθο ισιο μαλλι στις φωτος και τσιτωνω…
2 Likes
Και για να πω και γω την λιστα μου:
- Perfect Element. Για πολλούς λόγους, εκεί τους γνώρισα, με πέτυχε σε ιδιαιτερη περίοδο, οπότε το δέσιμο έγινε τεράστιο. Συν ότι δεν υπάρχει περιττή νότα μέσα. Φοβερη ατμόσφαιρα, φοβερός ήχος (μετρια σαν παραγωγή, αλλά τόσο ομιχλώδης που τον ανεβάζει σκαλιά), φοβερές ερμηνείες.
- BE / Entropia. Ναι, πάλι 1, γιατί σε τέτοιους δίσκους, δεν ταιριάζει το 2 δίπλα τους. Aπλα το Perfect element είναι πάνω από το 1
- Remedy Lane
- Road Salt / One Hour By The Concrete Lake
- Scarsick / In the Passing Light of Day
- Road Salt 2
Εdit:
To in the passing light, είναι πολύ ιδιαίτερος δίσκος. Εκτός από την επιστροφή σε πιο σκληρά μονοπάτια, είναι ξεκάθαρη η ατμοσφαιρα που θέλει να βγάλει και οι καταστασεις πάνω στις οποίες βασίστηκε για να δημιουργηθεί. Είναι αλμπουμ βίωμα, που αν το πάρει κανείς έτσι, είναι πολύ δύσκολο να πείς ότι θα το βάλεις έτσι να το ακούσεις, ενώ έχεις καλή διάθεση. Εχει κλεισμένο μέσα του πολύ πόνο(κυριολεκτικά και μεταφορικά) και αυτό τον κάνει δύσκολο στο άκουσμα.
Μουσικά μιλώντας είναι πολύ καλός δίσκος (σε καμία περίπτωση μέτριος), με εξαίρεση τα πλήκτρα που έχω σκάλωμα, καθώς θεωρούσα τον Hermansson μια μικρή ιδιοφυΐα και απίστευτα συμπληρωματικό στον Gildenlow.
Συνολικά είναι δίσκος βίωμα, που δύσκολα θα τον βάλεις να τον ακούσεις, όχι λόγω ποιότητας ή κακών τραγουδιών, αλλά γιατί , τουλάχιστον για μένα, είναι συνδεδεμένος με δύσκολες καταστάσεις, που λόγω της ταύτισης που μπορεί να δημιουργούν σε κάποιον, δημιουργούν μια δυσφορία.
Ίσως υπερβάλω, αλλά οι PoS είναι από τις λίγες μπάντες-βιώματα για μένα.
Γενικά πάντως πολύ καλός δίσκος.
3 Likes
- TP1
- BE
- REMEDY LANE
- ENTROPIA
- SCARSICK
- ONE HOUR
- ROAD SALT 1
- ITPLOD
- ROAD SALT 2
τελικα το itplod ειναι αρκετα κατω στην καταταξη…συμφωνω παντως με Αld. οτι μετριο δισκο δεν εχουν βγαλει ακομα και θεωρω δυσκολο να βγαλουν τωρα…Πιστευω θα ειναι καλυτερος απο το itplod μιας και θα τα εχει γραψει ολα μονος του…
2 Likes
Αμα ειναι να κανουμε λιστες… με την επιφυλαξη οτι καποια πρεπει να τα ακουσω περισσοτερο…
- Be
- In The Passing Light Of Day
- The Perfect Element Part 1
- Road Salt 1
- Road Salt 2
- Remedy Lane
- Scarsick
- One Hour By The Concrete Lake
- Entropia
#sorrynotsorry
1 Like